Ασυνείδητος κόσμος - του Ιωάννη Ευθυμιάδη

Ο ασυνείδητος άνθρωπος δεν γνωρίζει και δεν θα μάθει ποτέ για την ουσία συνείδησης, παρόλο που προσπαθούν να τον πείσουν μέσα από τους διάφορους επιστημονικούς και θρησκευτικούς χώρους.

Τι είναι η ουσία συνείδησης; Η ουσία συνείδησης είναι προφανώς μια αδημιούργητη ύπαρξη, όπου εμείς την ορίζουμε με βάση την αντίληψή μας σαν μια πρωταρχική αιτία, δηλαδή την δημιουργία των πάντων. Κάποιοι θεωρούν ότι ο άνθρωπος είναι ένα αντίγραφο αυτής της ουσίας, ούτε κατά διάνοια.

Αν το ανθρώπινο γένος είχε όντως κάποια ομοιότητα με την υπαρξιακή ουσία συνείδησης, δεν θα βλέπαμε τότε αυτή την σημερινή κατάσταση της κοινωνίας που έχουμε. Το αντίθετο, τότε θα βλέπαμε πράγματι μια συνειδητή και διαφορετική κοινωνική εξέλιξη.

Ένα αρχαίο ρητό μας λέει: “Άλλο να λέγωσε και άλλο να ελέψατο”.

Δεν είναι τόσο απλά και εύκολα για κάποιον να κατανοήσει με την απλή τρισδιάστατη νοητική αντίληψή του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο άνθρωπος σήμερα πείθεται πολύ εύκολα από ένα πολιτικό ή από ένα πνευματικό λόγο όπου αυτό οφείλεται, πρώτον στην άγνοια και κατά κύριο λόγο στην ευαισθησία του συναισθήματος.

Η ανθρώπινη ύπαρξη με τον τρισδιάστατο υλικό νου συνεχίζει μέχρι και σήμερα να βρίσκεται σε μια κατάσταση, μόνιμης νοητικής αταξίας. Δυστυχώς όσο και να θέλουνε κάποιοι να το αποδεχτούνε η να το πιστέψουνε, η πραγματικότητα είναι ότι ο άνθρωπος δεν ταυτίζεται με την ουσία συνείδησης. Ο άνθρωπος λειτουργεί μόνο με την υλική του υπόσταση, το “αντίγραφο” η αν θέλετε την εικόνα και ομοίωση της φύσης, όπου λειτουργεί με την σκέψη, την λογική, το ένστικτο και με τις πέντε αισθήσεις του.

Στο μόνο αληθινό πράγμα που μπορεί να ελπίζει ο άνθρωπος, εφόσον δεν είναι προικισμένος, θα πρέπει να προσπαθήσει για να αποκτήσει πραγματική συνείδηση, όμως θέλει δουλειά πολύ. Το μόνο πράγμα που κατάφερε ο κόσμος είναι ότι απέκτησε πονηριά μίσος και κακία απέναντι στους συνανθρώπους του, αυτό είναι και το ποιο λογικό σε σχέση με την πραγματική του ουσία. Το βλέπουμε μόνιμα στην καθημερινότητά μας, επίσης ακόμα το βλέπουμε από κάποιους “εξελιγμένους ”και “πολιτισμένους” ανθρώπους που βρίσκονται στην ιεραρχική εξουσία.


Το μίσος και η κακία με έχουν κόψει τα φτερά, όμως από τα βάθη της ψυχής μου βγαίνει ελπίδα για την λευτεριά.

Ποιος δίνει το δικαίωμα να ζούμε σκλαβωμένοι, μήπως το κάνουν άνθρωποι

υπέρ πολιτισμένοι;

Κατανοώ το πρόβλημα την έλλειψη σοφία, δεν φταίμε εμείς ούτε και αυτοί

που πάσχουν από αδυναμία.

Υπάρχει έλλειψη σε αυτούς παρά την θέλησή τους να τους λυπάσαι προφανώς σε όλη την ζωή τους.

Ας συλλογιστεί ο καθένας μας κοιτάζοντας στον καθρέφτη, αν πράγματι ο λειτουργικός τρόπος της ελεύθερης σκέψης του έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα στη ζωή του ή αντιθέτως, η ύπαρξη της ζωής έχει κάποιο νόημα για τον άνθρωπο;

Εάν δεν έχει νόημα η ζωή και είναι απλώς μια λειτουργία της φύσης, τότε ο καθένας μας είναι άξιος του πεπρωμένο του. Εκτός και αν όντως υπάρχει νόημα η ζωή σε σχέση με την ουσία συνείδησης της δημιουργίας, τότε εξαρτάται πάλι από το ενδιαφέρον κάθε ανθρώπου να το ερευνήσει.

Πάντα προσπαθήστε να θυμάστε κάθε στιγμή, πριν από τις διάφορες καθημερινές σκέψεις, ότι είμαστε όλοι περαστικοί, δεν είμαστε μόνιμοι και δεν θα μας δοθεί δεύτερη ευκαιρία. Απολαύστε και ζήστε πραγματικά αυτό το μοναδικό, ανεξήγητο μυστήριο της ζωής του ανθρώπου.


Ψάχνω απελπισμένος με την ελπίδα την γεύση

του νέκταρ της ζωής με τα μάτια της ψυχής μου.

Προσπαθώντας για μια φορά να ακούσω το

κελάηδημα πουλιού της σιωπής, το φτερούγισμα

και το πέταγμα της χαράς στην άγνοια ελευθερία

ελπίζω. Μα βλέπω την ανατολή την δύση του

ηλίου και αναρωτιέμαι μήπως είμαι τυφλός;

Ναι τυφλός και απελπισμένος ψάχνω ασυνείδητα

να βρω με την ελπίδα τον έρωτα την ηδονή της φύσης.



Συγγραφέας – ερευνητής Ιωάννης Ευθυμιάδης