Είχε μια παράξενη ηρεμία η στιγμή. Το νεράκι αθόρυβα έτρεχα μέσα στο ρυάκι. Υπήρχε ένα μυστήριο της φύσης στο σκηνικό. Στα δέντρα από επάνω επικρατούσε ησυχία. Έπαψαν για λίγο να τραγουδούν τα αηδόνια. Κι εγώ περπατούσα ήρεμος πεζοπόρος , αμέριμνος με άγνωστο προορισμό. Δεν ένοιωθα όμως το πλήρωμα της φύσης. Υπήρχε μέσα μου κάποιο κενό. Ήθελα το κελάηδισμα των πουλιών και το κελάρυσμα του νερού, Έτσι μελωδικά,να ακούγονται στ΄ αυτιά μου. Μόνο έτσι θα γέμιζε το κενό μέσα μου. Θα απολάμβανα μια γεύση ευτυχίας.
Ποίηση: Γιώργου Σαμαρτζίδη
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr