Πως περάσατε στον γάμο - Διήγημα του Γιώργου Σαμαρτζίδη

Γύριζα κουρασμένος απ’ τη δουλειά μου, καταμεσήμερο, στο σπίτι μου, όταν στο γραμματοκιβώτιό μου με περίμενε ένας φάκελος πολυτελείας, γυαλιστερός, με ένα κολλημένο κορδελάκι στο κλείσιμό του.

Έγραφε ‘` Προς αξιότιμη οικογένεια κ.λ.π.’’ Μέσα υπήρχε μια πρόσκληση για μια γαμήλια τελετή που θα γινόταν στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

Παντρευόταν ο ανιψιός μου Βασίλης την εκλεκτή της καρδιάς του Αλεξάνδρα. Εγώ με ανάκατα συναισθήματα χαράς,αλλά και με στενοχώρια μαζί, με κάποιο σφίξιμο στο στήθος, για τα έξοδα που θα ακολουθούσαν, έδειξα τον φάκελο στην σύζυγό μου. Εκείνη, λες και θα παντρευόταν η ίδια, άρχισε να κάνει τα σχέδια της, πώς θα παρουσιαστεί στον γάμο. `` Θα κάνω έτσι τα μαλλιά μου, θα πάρω ένα συνολάκι, θα αγοράσω εκείνο το δώρο``…. Εγώ εξακολουθούσα να έχω εκείνο το σφίξιμο στη καρδιά, για τα έξοδα που έρχονταν να προστεθούν στον οικογενειακό μας προϋπολογισμό. Ακόμα έδειχνα να συμμερίζομαι μαζί της αυτήν την λαχτάρα, για το ευτυχές γεγονός, που σε λίγες μέρες θα ακολουθούσε.

Με αυτά και με αυτά, έφτασε επί τέλους ,η πολυπόθητη ημερομηνία, που έγραφε στο προσκλητήριο του γάμου του ανιψιού μας Βασίλη με την μέλλουσα σύζυγό του Αλεξάνδρα, της γαμήλιας τελετής που θα γινόταν στις 6 μ.μ σε έναν Ναό στην Ανατολική Θεσσαλονίκη. Εκεί συγκεντρώθηκε, έξω από το προαύλιο, ένα μεγάλο πλήθος από καλεσμένους και από τα δύο συμπεθεριά. Ο ανιψιός μου Βασίλης με μια, πλούσια, όμορφη ανθοδέσμη στα χέρια και κομψότατα ντυμένος,περίμενε στο πλατύσκαλο της εκκλησιάς, την μελλόνυμφη.

Περίμενε, περίμενε, περίμενε…

Δέκα λεπτά, είκοσι λεπτά, τριάντα λεπτά, ,περίμενε μια ολόκληρη ώρα. Και μαζί του περιμέναμε και όλοι εμείς. Μερικοί άρχισαν να σχολιάζουν `` πολύ άργησε η νύφη``, ``γιατί άργησε η νύφη`` και εγώ σχολίασα απευθυνόμενος στον σύγγαμπρό μου ( μπατζανάκη) μου , πως``αν δεν έρθει η νύφη σε 5 λεπτά, θα πάρω τον ανεψιό μου και θα φύγω΄΄. Εκείνος,με μισό χαμόγελο και μισή χαλαρή διάθεση μου απάντησε `` Ναι έτσι…… θέλει``

Τον διάλογο μας όμως διέκοψε ένα ξαφνικό, ζωηρό και παρατεταμένο χειροκρότημα, από ένα εναγώνιο και ανυπόμονο πλήθος. Επιτέλους είχε φτάσει η νύφη με το στολισμένο αυτοκίνητο. Ο πατέρας της νύφης

ο συμπέθερος, στο πλήθος που είχε μαζευτεί,είχε την μερίδα του λέοντος. Γιατί σαν στέλεχος ενός μεγάλου κόμματος που ήτανε,είχε στείλει προσκλητήρια γάμου σχεδόν σε ολόκληρο τον κομματικό μηχανισμό,όπως βουλευτές , τομεάρχες, γραμματείς, πρόεδρους των τοπικών επιτροπών .Και κάποιοι άσχετοι περαστικοί,γέμιζαν το πάζλ του τοπίου.

του περίβολου της εκκλησίας. Συμμετείχαν και αυτοί στο ζωηρό, ζωντανό χειροκρότημα της υποδοχής της νύφης, ακολουθώντας ασυναίσθητα αυτούς, που ήταν σχετικοί με τον γάμο.

Η πρώτη εμφάνιση της νύφης , μόλις κατέβηκε από το στολισμένο αυτοκίνητο, έκανε ζωηρή αίσθηση. Η αίσθηση όμως έγινε εντονώτερη όταν στα πρώτα δύο βήματα της νύφης , έφυγε ξαφνικά το πέπλο που φορούσε από το κεφάλι της, που όμως γρήγορα, αστραπιαία, το επανέφερε μια παράνυφος στην σωστή του θέση. Στην είσοδο του Ναού μετά από το φιλί της υποδοχής του ανεψιού στην νύφη και τα χειροκροτήματα του κόσμου, το μελλόνυμφο ζεύγος το περίμενε μια έκπληξη.

Εμφανίζεται ένας κοντόχοντρος, ροδοκόκκινος στα μάγουλα, νευριασμένος ιερέας που με αυστηρό ύφοςτους λέει ,`` άντε χριστιανοί μου, πολύ αργήσατε``, `` τι θέλετε να μην σας παντρέψω`` και με βίαιο σχεδόν τρόπο τους έμπασε στον ιερό χώρο, όπου θα άρχιζε σε λίγο το μυστήριο του γάμου. Αυτό είχε, εκτός από τους δύο πρωταγωνιστές και άλλον πρωταγωνιστή. την κουμπάρα, άλλα και αυτόν τον κοντόχοντρο, κοκκινομάγουλο ιερέα, που από την αρχή φερόταν `` εχθρικά `` με τους ευλαβείς συγγενείς και φίλους, που παρακολουθούσαν το μυστήριο. Τρεις με τέσσερις φορές , έκανε συστάσεις για ησυχία εκεί που δεν ακουγόταν ούτε άχνα….. Μετά,σε ένα σημείο, την ώρα που έπρεπε να πει `` στέφετε η δούλη του Θεού Αλεξάνδρα τον δούλο του Θεού Βασίλη``, μπερδεύτηκε και είπε`` στέφεται ο δούλος του Θεού Αλέξανδρος την δούλη του Θεού Βασιλική``. Και δεν έφτανε μόνο αυτό, αλλά έκανε και ένα κήρυγμα προς τους μελλόνυμφους για τον σκοπό του γάμου, δίνοντας συμβουλές με τέτοιο τρόπο, που μόνο αυτός τον κατάλαβε. Αυτό δεν ήταν κήρυγμα.

Αυτό φαινόταν σαν παραλήρημα ενός μεθυσμένου. ( Λέτε να ήταν μεθυσμένος; ). Η συνέχεια είχε και άλλα ευτράπελα. Οδήγησε τους νεόνυμφους,μετά το τέλος της τελετής,στην πόρτα εισόδου –εξόδου της

Εκκλησίας για …να δεχτούνε εκεί τις ευχές και τα συγχαρητήρια των παρευρισκομένων.

Ο …λίγο γραφικός ιερέας ,έκλεισε την ``αυλαία`` τελετή του γάμου αποχωρόντας.που στην περίπτωση αυτή θα μπορούσε να λεχθεί,αντί για το``τρελλός παπάς σε βάφτισε``,το ``τρελλός παππάς σε …πάντρεψε``


Θα ακολουθούσε γαμήλιο γλέντι-δεξίωση σε ένα κέντρο διασκέδασης στην Ανατολική Θεσσαλονίκη κοντά στο αεροδρόμιο ``ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ``.

Το κέντρο διασκέδασης λεγόταν ``ΕΜΠΑΤΗ``

Εμείς ,καθότι επαρχειώτες,δενγνωρίζαμε που ακριβώς έπεφτε αυτό.

Και έτσι κάναμε την σκέψη``ακολουθόντας το στολισμένο αυτοκίνητο των νεονύμφων θα το βρούμε.


Να όμως που αντί για το κέντρο βρεθήκαμε σ΄ένα ….φωτογραφείο της

γειτονιάς,όπου φυσικά εμείς δεν χρειαζόμασταν για να βγούμε φωτογραφίες…παρά μόνο οι νεόνυμφοι.

Μετά είπαμε μέσα μας``ρωτόντας πας στην Πόλη``-στο κέντρο ΕΜΠΑΤΗ-στην περίπτωσή μας.Ρωτήσαμε κανά-δυό ταξιτζίδες και άλλος μας έστελνε στο βορρά ,άλλος μας έστελνε στον Νότο.Τελικά για μισή ώρα δεν μπορόύσαμε να βρούμε το κέντρο ``ΕΜΠΑΤΗ``.

Τότε σκεφτήκαμε κάτι άλλο ``θα ακολουθούσαμε κάποια στολισμένα αυτοκίνητα με κορδέλες και μαντήλια που περνούσαν,δεν μπορεί θάταν του γάμου μας,οπότε τέλος …το μαρτύριο.

΄Ελα όμως που αυτά μας οδήγησαν στο κέντρο ``ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΑ``,γιατί απλούστατα…ήταν από άλλο γάμο.

Εκεί στην ``ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΑ``,μας υποδέχθηκε με μια στολή που έμοιαζε σαν ναύαρχος,κάνοντας μια υπόκληση που κινδύνευε να πάθει αγκύλωση,ένας κύριος ``πάρκερμαν``,που μας υποδείκνυε που να παρκάρουμε το αυτοκίνητό μας. Όταν όμως κατέβασα το παράθυρο του αυτοκινήτου και του είπα ψάχνουμε για το κέντρο ``ΕΜΠΑΤΗ`` με κάποια απογοήτευση που θάχανε το φιλοδώρημα,μας έστελνε πεντακόσια μέτρα πιο κάτω.Εκεί μας υποδέχθηκε ένας άλλος ``ναύαρχος πάρκερμαν`` που και από την υπόκλιση αλλά και από την προφορά προδίδονταν πως ήταν Αλβανός,ο οποίος και τελικά κέρδισε το φιλοδώρημα του πάρκιν του αυτοκινήτου.

Στο κέντρο ``ΕΜΠΑΤΗ`` ήταν όλα έτοιμα τραπέζια,παρέες,μουσικοί,με τα όργανά τους,γαμήλια τεράστια τριόροφη τούρτα,φωτογράφοι της στιγμής που έπερναν λίαν επιεικώς ….χίλιες πεντακόσιες δραχμές στην φωτογραφία,(Έτσι για να θυμίθούμε για λίγο το …Εθνικό μας αγαπημένο

νόμισμα.Έκανε πολύ ζέστη μέσα στην αίθουσα.Όταν τόλμησα να ανοίξω ένα παράθυρο λίγο για να δροσιστούμε,να μπεί λίγος καθαρός αέρας,έπεσα στην οργισμένη αντίδραση μιας συμπεθέρας απ΄το σόι της νύφης μας,που με έντονο ύφος

μου είπε``Εμείς κρυώνουμε συμπέθερε``.``Εμείς ζεστενόμαστε συμπεθέρα``της απάντησα εγώ.Το επισόδειο έμεινε εκεί χωρίς να ακολουθήσει σύρραξη(λόγο της ημέρας)και χωρίς φυσικά να ανοιχθεί το παράθυρο.Έτσι ο ιδρώτας έπεφτε σαν βροχή και η δύσπνοια κόντευε να μας λιποθυμήσει.

Η δεξίωση προχώρησε.Κόπηκε η τριόροφη τούρτα,τα πιρούνια χτυπήθηκαν ρυθμικά στα πιάτα,με το αλληλοσερβίρισμα της τούρτας με το κουταλάκι, το τρυφερό φιλί των νεονύμφων,ακουλούθησε το βάλς

και μετά το φαγοπότι,ο χορός των καλεσμένων,μέχρι αργά της πρωινές ώρες.

Μετά από όλα αυτά ,έφτασε η ώρα της αναχώρησης.Εκείνο το βράδυ θα έπρεπε να καταλήξουμε στο σπίτι του γαμπρού μου και της αδελφής μου

που έμεναν στην Δυτική Θεσσαλνίκη,όπου θα διανυκτερεύαμε.Αλλά.

λίγο το περασμένο της νύχτας,λίγο το πιοτό,λίγο η ομίχλη που

επικρατούσε εκείνη την βραδυά,παρά λίγο να μας οδηγήσει στην …

Χαλκιδική.Κάποτε όμως βρήκαμε τον σωστό δρόμο και με τα πολλά,

φθάσαμε ,επιτέλους,στο σπίτι του γαμπρού μου,κατάκοποι,ευδιάθετοι,μα και ….λίγο ταλαιπορημένοι.

Την άλλη μέρα στο πρωινό γεύμα που μας παρέθεταν, ογαμπρός μου και

η αδελφή μου,εξιστορούσαμε με κάθε λεπτομέρια τις εμπειρίες μας

που ζήσαμε το προηγούμενο εικοσιτετράωρο.

Έτσι δίναμε αναλυτική απάντηση στο ερώτημά τους ``ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΣΤΟΝ ΓΑΜΟ``.