Παράλληλοι Κύκλοι (Η τυφλή διαίσθηση της νεκρής μάνας)

Της Δέσποινας Τσουλφαϊδου - Περίκλεια - Εξαπλάτανος


Την μάνα σου που χρόνια ολάκερα είναι πια πεθαμένη

μέσα στον ύπνο μου την θώρησα πως είναι τυφλωμένη.

Σ'ένα κρεβάτι ανάκλιντρο διπλό,

κάτω από βαριά σκεπάσματα ήταν λέει ξαπλωμένη.

Κι από τα τρία της παιδιά ανάμενε στην κάμαρη να μπουν

γεμάτα αχτίδες στην αγκαλιά τους φορτωμένοι.

Κι εγώ σε μια γωνιά καθόμουνα και την παρατηρούσα

κι όλο συλλογιζόμουνα πώς θα την βοηθούσα.

'Οταν πια μ'αντιλήφθηκε με της καρδιάς τα μάτια

αμέσως μ'αναγνώρισε και γέμισε με δάκρυα.

-''Κορίτσι μου μονάχα εσύ μπορείς να με γιατρέψεις

και με το έλαιό σου το μαγικό

το φως των οφθαλμών μου ευθύς να επιστρέψεις.''

Έτσι κι εγώ σηκώθηκα και πιο κοντά σαν πήγα

μια συγκίνηση βαθιά στο πρόσωπό της είδα.

Στο προσκεφάλι της έσκυψα με σεβασμό μεγάλο

απ'το να της χαρίσω ένα χαμόγελο ξανά,δεν είχα τίποτα άλλο!

Το μπουκαλάκι έβγαλα μέσα από την τσέπη

και δυο σταγόνες έριξα στην ίριδα όπως πρέπει.

Κι αμέσως αναφώνισε με αγάπη το όνομά μου

μα οι δικές μου κόρες ήταν που ορθάνοιξαν απ΄την παραξενιά μου.

-''Παιδί μου, χρόνια πριν,

το σπλάγχνο μου σαν ήρθε για να μ'επισκεφτεί

διόλου δεν τα κατάφερε από εμένα να κρυφτεί.

Είχε στο στήθος του μπροστά,στο αριστερό το μέρος,

μια φωτογραφία σου που την κρυφοκρατούσε με δέος.

Αμέσως τότε κατάλαβα πως αδερφές ψυχές είσαστε γεννημένες

που μέσα σε δυο κύκλους παράλληλους ψάχνετε για συντεταγμένες.''

Μα,ρώτησα δισταχτικά καθώς στο μυαλό τα χρόνια μετρούσα,

πως τότε δεν είχαμε καν ιδωθεί,πώς μέσα του περπατούσα;

-''Δεν ξέρεις ακόμα μάνα τί θα πει,τ'αόρατα τα βλέπει

και τα γραμμένα της καρδιάς μπορεί και τα προβλέπει.

Κι αν τα μάτια της είναι σφαλιστά και το κορμί της σβήσει

έχει τον τρόπο της αυτή το μήνυμα και την ευχή

μέσα από ένα όνειρο,γλυκά να σου αφήσει.''