Βενετία 2019: Αυτές είναι οι 21 ταινίες που διεκδικούν τον φετινό Χρυσό Λέοντα

Οπως και πέρυσι, 21 ταινίες διαφορετικών καλλιτεχνικών προσανατολισμών αλλά κοινών φεστιβαλικών επιδιώξεων πρόκειται να διαγωνιστούν στο 76ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Αυτόν τον Χρυσό Λέοντα, ποιος θα τον κερδίσει;

Σαφώς με λιγότερες χολιγουντιανές παραγωγές αλλά με περισσότερες «ταινίες δημιουργών» σε σχέση με πέρυσι, το 76ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας αποκάλυψε το φετινό διαγωνιστικό του πρόγραμμα, ελπίζοντας να έχει συμπεριλάβει σε αυτό την μεγάλη ταινία των επόμενων μηνών.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι στο κόκκινο χαλί του Λίντο δεν πρόκειται να αναζητήσουν τα φλας των φωτογράφων διάσημοι ηθοποιοί όπως οι Χοακίν Φίνιξ, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Ιθαν Χοκ, Γκάρι Ολντμαν, Πενέλοπε Κρουζ, Τζόνι Ντεπ, Κατρίν Ντενέβ, Ζιλιέτ Μπινός και φυσικά οι Μπραντ Πιτ και Μέριλ Στριπ. Απλά το περσινό στρίμωγμα μεγάλων τίτλων σε μόλις λίγες μέρες, φέτος φαίνεται να έδωσε τη θέση του σε πιο προσωπικές ταινίες σκηνοθετών, ακόμα κι αυτοί είναι ο Στίβεν Σόντερμπεργκ ή ο Νόα Μπόμπακ.

Σημειώνοντας το γεγονός ότι και φέτος μόλις δύο γυναίκες κατάφεραν να εξασφαλίσουν θέση στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα αλλά και το ότι η πλειοψηφία των φιλμ αποτελούν λογοτεχνικές ή θεατρικές διασκευές, ας δούμε αναλυτικά ποιες ταινίες διαγωνίζονται φέτος για την κατάκτηση του Χρυσού Λέοντα.



The Perfect Candidate της Χάιφα Αλ-Μανσούρ

Υστερα από το αναζωογονητικά φρέσκο «Απαγορευμένο Ποδήλατο» (το πρώτο φιλμ γυρισμένο από γυναίκα στη Σαουδική Αραβία και πρώτη υποβολή της χώρας για το ξενόγλωσσο Οσκαρ) και την καλογυρισμένη αλλά συμβατική «Μαίρη Σέλλεϋ», η Χάιφα Αλ-Μανσούρ επιστρέφει στη χώρα της για να αφηγηθεί και πάλι μια ισχυρή γυναικεία ιστορία σε ένα αυστηρό, επικίνδυνο ανδροκρατούμενο κόσμο. Αυτή τη φορά, πρωταγωνίστρια της ταινίας της είναι μια νεαρή γιατρός που αποφασίζει να θέσει υποψηφιότητα στις επικείμενες δημοτικές εκλογές, τολμώντας να φέρει το αύριο σε ένα κόσμο που δείχνει κολλημένος στο χθες. Η ταινία αποτελεί το πρώτο φιλμ με την οικονομική υποστήριξη της νεοσύστατης κινηματογραφικής επιτροπής της Σαουδικής Αραβίας, γεγονός που ελπίζουμε ότι δε θα αμβλύνει την αιχμηρή αλλά και ευαίσθητη ματιά της σκηνοθέτιδας.



About Endlessness του Ρόι Αντερσον

Εχοντας κερδίσει το Χρυσό Λέοντα με το «Eνα Περιστέρι Eκατσε σε Ενα Κλαδί Συλλογιζόμενο την Υπαρξή του», την ταινία που ολοκλήρωσε και την τριλογία του, «Living», ο Ρόι Αντερσον επιστρέφει στην Βενετία με ένα φιλμ που συνδυάζει την χαρακτηριστική αισθητική του με το φορμάτ του «Χίλιες και Μία Νύχτες», μόνο που αυτή τη φορά, η αφηγήτρια Σεχραζάντ λέει ιστορίες για τον Χίτλερ, έναν ιερέα, μια γυναίκα που αγαπά την σαμπάνια και ακόμα πολλαπλές ξεχωριστές, ιδιαίτερες, αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, πάντα με το φλεγματικό στυλ του δημιουργού. Η ταινία φέρει το καυστικό σενάριο και το οπτικά ονειρικό στυλ του Αντερσον και μάλιστα σε μόλις 73 λεπτά! Χωρίς αμφιβολία, ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα φιλμ του διαγωνιστικού προγράμματος.



Wasp Network του Ολιβιέ Ασάγιας

Επιστρέφοντας ξανά στο διαγωνιστικό πρόγραμμα της Βενετίας μετά το περσινό (όχι και τόσο επιτυχημένο) «Doubles Vies», ο Ολιβιέ Ασάγιας διασκευάζει για την μεγάλη οθόνη το λογοτεχνικό «The Last Soldiers of the Cold War» αφηγούμενος την αληθινή ιστορία πέντε Κουβανών κατασκόπων που καταφθάνουν στην Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών για να παρεισφρήσουν στις αμερικανικές στρατιωτικές ομάδες εναντίον του Φιντέλ έπειτα από μια σειρά δολοφονικών επιθέσεων στην Κούβα. Η παραγωγή παρουσιάζει το «Wasp Network» ως την πιο φιλόδοξη ταινία του Ασάγιας μέχρι τώρα, ενώ το καστ αποτελείται από τους Πενέλοπε Κρουζ, Ανα Ντε Αρμας, Εντγκαρ Ραμίρεζ και Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ. Ο Ασάγιας έχει δοκιμαστεί (συνήθως) με επιτυχία σε μεγάλο εύρος κινηματογραφικών στιλ οπότε γιατί όχι και στο πολιτικό θρίλερ;



Marriage Story του Νόα Μπόμπακ

Συνεχίζοντας μετά το «The Meyerowitz Stories (New and Selected)» την συνεργασία του με το Netflix και παίρνοντας μετάθεση στο Φεστιβάλ Βενετίας από τις Κάννες, λόγω της πολιτικής του γαλλικού φεστιβάλ απέναντι στις ταινίες της ψηφιακής πλατφόρμας, ο Νόα Μπόμπακ επιμένει στις ανθρώπινες, δυσλειτουργικές αφηγήσεις, εστιάζοντας αυτή τη φορά το φακό του στο διαζύγιο ανάμεσα σε ένα θεατρικό σκηνοθέτη και την ηθοποιό σύζυγό του, το οποίο πρόκειται να επιφέρει ηθικές, πρακτικές και συναισθηματικές επιπτώσεις από την Νέα Υόρκη ως το Λος Αντζελες. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι αποτελείται από την Σκάρλετ Τζοχάνσον και τον Ανταμ Ντράιβερ, ενώ οι Ρέι Λιότα, Λόρα Ντερν και Αλαν Αλντα συμπληρώνουν το (όπως πάντα στις ταινίες του σκηνοθέτη) εξαιρετικά ενδιαφέρον καστ.



Guest of Honour του Ατόμ Εγκογιάν

Ας είμαστε ειλικρινείς, ο σύγχρονος Ατόμ Εγκογιάν δεν είναι ο σκηνοθέτης των «Exotica», «To Γλυκό Πεπρωμένο» και «Felicia's Journey», ωστόσο ελπίζουμε η νέα του ταινία να έχει έστω κάτι να επιδείξει από την βαθιά κοινωνική ματιά που τον χαρακτήριζε. Στο «Guest of Honour» ο Εγκογιάν αφηγείται (σε δικό του μάλιστα σενάριο) την σχέση ανάμεσα σε ένα πατέρα και την νεαρή του κόρη, η οποία θέλει να παραμείνει στην φυλακή για ένα έγκλημα για το οποίο έχει εσφαλμένα καταδικαστεί. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Ντέιβιντ Θιούλις, Λέισλα Ντε Ολιβέιρα και Λουκ Γουίλσον ενώ το φιλμ αποτελεί την επιστροφή του σκηνοθέτη στο διαγωνιστικό μετά το (ατυχώς χλιαρό) «Γράμμα από το Παρελθόν».



Ad Astra του Τζέιμς Γκρέι

Ισως φέτος είναι η χρονιά του Μπραντ Πιτ. Στον δεύτερο μεγάλο φετινό του ρόλο (μετά το «Κάποτε στο Χόλιγουντ» του Κουέντιν Ταραντίνο), ο Πιτ υποδύεται έναν μηχανικό με αυτισμό που ταξιδεύει με προορισμό τον Ποσειδώνα, για ν' ανακαλύψει γιατί απέτυχε η παρόμοια αποστολή του πατέρα του χρόνια νωρίτερα και να εμποδίσει την επικείμενη καταστροφή του κόσμου. Το φιλμ αποτελεί την πρώτη απόπειρα του Γκρέι («The Lost City of Z») στην επιστημονική φαντασία, ενώ – πέρα από τον Πιτ, ο οποίος εμπλέκεται και στο σενάριο του φιλμ – στην ταινία πρωταγωνιστούν και οι Τόμι Λι Τζόουνς, Ρουθ Νέγκα, Λιβ Τάιλερ και Ντόναλντ Σάδερλαντ.



A Herdade του Τιάγκο Γκουέδες

Σε 166 γεμάτα φεστιβαλικά λεπτά, η ιστορία μιας εύπορης πορτογαλικής οικογένειας που κατέχει μια από τις μεγαλύτερες εκτάσεις Γης στην Ευρώπη γίνεται για τον (μέχρι τώρα τηλεοπτικό κυρίως) Τιάγκο Γκουέδες η αφορμή για την εξιστόρηση των κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών καταστάσεων που καθόρισαν την πορεία της χώρας του από το 1940 ως σήμερα. Με έναν επικό, «παλιακό» αέρα, η ταινία του Γκουέδες φιλοδοξεί να ενώσει το κλασικό με το μοντέρνο σινεμά, αν και η προϊστορία του σκηνοθέτη δε μπορεί να μας δώσει κανένα στοιχείο για το αν θα πρέπει να περιμένουμε κάτι αγνά καθηλωτικό ή απλά ένα αναμάσημα ιστορικοκοινωνικών φιλμ περασμένων δεκαετιών.



Gloria Mundi του Ρομπέρ Γκεντιγκιάν

Οπως πάντα στη Μασσαλία, μια οικογένεια συγκεντρώνεται για την γέννηση της μικρής Γκλόρια. Η χαρά είναι μεγάλη, όμως το βάρος από τις οικονομικές δυσκολίες είναι ακόμα μεγαλύτερο. Ο φιλόδοξος θείος της Γκλόρια όμως έχει μια νέα επιχειρηματική ιδέα, μια ιδέα που θα μπορούσε να είναι η λύση για όλα τους τα προβλήματα. Ή, φυσικά, και όχι. Ο Ρομπέρ Γκεντιγκιάν επιστρέφει μετά το «Σπίτι Δίπλα στη Θάλασσα» στο διαγωνιστικό της Βενετίας συνεχίζοντας να επικεντρώνεται σε χαμηλότονες, ανθρώπινες ιστορίες, μακριά από την χλιδή των πόλεων και το αστικό φως, μόνο που μένει να φανεί αν και η νέα του ταινία θα φέρει τον υπέρμετρο διδακτισμό των πρόσφατων δουλειών του. Το μόνιμο σχεδόν καστ του από τα «Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο» και μετά (Αριάν Ασκαρίντ, Ζαν Πιερ Νταρουσέν, Ζεράρ Μεϊλάν) καθώς και η πιο πρόσφατη προσθήκη στην ομάδα, Αναΐς Ντεμουστιέ, είναι και πάλι στο πλευρό του.



Waiting For The Barbarians του Σίρο Γκέρα

Μετά τα «Στην Αγκαλιά του Φιδιού» και «Αποδημητικά Πουλιά», ο Σίρο Γκέρα καταπιάνεται με την διασκευή του βιβλίου του Νομπελίστα Τζον Μάξγουελ Κούτσι, «Περιμένοντας τους βαρβάρους», εξακολουθώντας να εξερευνά την αποικιοκρατία και όλες τις σκοτεινές πλευρές της, μόνο που αυτή τη φορά το εύρος του φιλμ είναι σαφώς μεγαλύτερο από ποτέ. Και αυτό γιατί το «Waiting For The Barbarians» αποτελεί το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Γκέρα ενώ το καστ αποτελείται ούτε λίγο, ούτε πολύ από τους Μαρκ Ράιλανς, Τζόντι Ντεπ και Ρόμπερτ Πάτινσον, γεγονός που διευρύνει αυτόματα το πιθανό κοινό του σκηνοθέτη αλλά και, ταυτόχρονα, δημιουργεί απορίες για το πώς η οπτική του πρόκειται να μεταφερθεί σε μια εντελώς νέα γλώσσα. Οι απαντήσεις θα δοθούν σε μόλις λίγες βδομάδες.



The Truth του Χιροκάζου Κόρε-Εντα

Μια μεγάλη ηθοποιός, αληθινή σταρ του γαλλικού σινεμά (την οποία υποδύεται απόλυτα on brand η Κατρίν Ντενέβ), εκδίδει την αυτοβιογραφία της προκαλώντας αντιδράσεις τόσο στην οικογένεια, όσο και στην «αυλή» της. Με αυτή την αφορμή, η κόρη της (Ζιλιέτ Μπινός), η οποία έχει μετακομίσει από τη Γαλλία στην Αμερική για να ξεφύγει από την καταπιεστική μητέρα της, θα επιστρέψει με την οικογένειά της πίσω στο Παρίσι για να συγκρουστεί με την μητέρα της όσο εκείνη γυρίζει μια ταινία για μια μάνα που δεν γερνάει ποτέ. Μετά τους «Κλέφτες Καταστημάτων», ο Χιροκάζου Κόρε - Εντα δοκιμάζεται για πρώτη φορά σε γαλλικά και αγγλικά, χωρίς όμως να απομακρύνεται από την ιδέα της οικογένειας, η οποία αποτελεί πάντα ακρογωνιαίο λίθο κάθε νέας ταινίας του. Θα καταφέρει άραγε η οπτική του να αποδειχθεί το ίδιο οικουμενική σε ένα νέο πολιτισμικό περιβάλλον; Στο καστ συμμετέχει και ο Ιθαν Χοκ, ενώ η ταινία αποτελεί και το επίσημο άνοιγμα του φετινού φεστιβάλ.

Ema του Πάμπλο Λαραΐν

Μία γυναίκα έρχεται αντιμέτωπη με ένα ατύχημα που πρόκειται να διαλύσει τον γάμο και την οικογένειά της. Αυτό είναι το αινιγματικό σενάριο της νέας ταινίας του Πάμπλο Λαραΐν, η οποία σημαίνει και την επιστροφή του σκηνοθέτη στην Χιλή, αποτελώντας μάλιστα την πρώτη ισπανόφωνη ταινία του που διαδραματίζεται στο παρόν. Την ηρωίδα του υποδύεται η (με πλούσια τηλεοπτική κυρίως πείρα) Μαριάνα Ντι Τζιρολάμο, τον σύζυγό της ερμηνεύει ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ στην τρίτη του συνεργασία με τον Λαραΐν (μετά τα «NO» και «Neruda») και η ταινία αποτελεί την επιστροφή του σκηνοθέτη στο διαγωνιστικό της Βενετίας, μετά την επιτυχία του «Jackie». Το (τουλάχιστον) οπτικό ενδιαφέρον παραμένει αναμφισβήτητο, καθώς ο Λαραΐν επιμένει στη μόνιμη συνεργασία του με τον δημιουργικό και ανήσυχο διευθυντή φωτογραφίας Σέρχιο Αρμστρονγκ.



Saturday Fiction του Λου Γε

Σύμφωνα με τον Λου Γε, η ταινία διαδραματίζεται την πρώτη εβδομάδα του Δεκέμβρη του 1941, τη στιγμή που όλα πρόκειται να αλλάξουν σε Κίνα, Ευρώπη, Αμερική και Ασία. Η Γκονγκ Λι υποδύεται μια διάσημη ηθοποιό που ετοιμάζει τη νέα της παράσταση στη Σανγκάη, όσο ταυτόχρονα δουλεύει και ως κατάσκοπος για τους Συμμάχους. Ο κόσμος της κατασκοπίας και του θεάτρου μπλέκονται , όπως ακριβώς και η σύγχρονη, λιτή ματιά του Λου Γε συγκρούεται με τον πλούτο μιας ταινίας εποχής. Ο Αλμπέρτο Μπαρμπέρα, καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ Βενετίας, χαρακτήρισε τον ρόλο της Γκονγκ Λι ως «ρόλο ζωής». Ελπίζουμε να μη μας απογοητεύσει.



Martin Eden του Πιέτρο Μαρτσέλο

Το «Martin Eden» είναι η δεύτερη απόπειρα του Μαρτσέλο στην μυθοπλασία, αν και ο σκηνοθέτης έχει να επιδείξει πλούσιο παρελθόν στο σινεμά τεκμηρίωσης, γεγονός που υπόσχεται μια αφήγηση ανθρωποκεντρική και με έντονο ενδιαφέρον απέναντι σε εκείνες τις λεπτομέρειες που μπορεί να δίνουν ουσία σε μια κατά τα άλλα πεζή πραγματικότητα. Ελεύθερη διασκευή του κλασικού βιβλίου του Τζακ Λόντον (καθώς το σενάριο έχει μεταφερθεί στη σύγχρονη εποχή), το φιλμ ακολουθεί έναν μεσοαστό ναύτη που προσπαθεί να πετύχει στον λογοτεχνικό χώρο, ενώ ερωτεύεται μια κοπέλα της υψηλής κοινωνίας. Οι πρώτες ενδείξεις μιλούν για ένα σινεμά ταξικών συγκρούσεων συγγενικό της φιλμογραφίας του Κεν Λόουτς και των αδερφών Νταρντέν ενώ και οι (προφανώς μη επιτυχείς) επιδιώξεις του φεστιβάλ Καννών να συμπεριλάβουν την ταινία στο διαγωνιστικό τους προδιαθέτουν για κάτι πραγματικά ενδιαφέρον.



The Mafia Is No Longer What It Used to Be του Φράνκο Μαρέσκο

Το 2014, ο Μαρέσκο είχε κερδίσει με το «Belluscone: Una Storia Siciliana» το ειδικό βραβείο της επιτροπής στο τμήμα των Orizzonti. Φέτος, παίρνει προαγωγή στο κυρίως διαγωνιστικό πρόγραμμα και μαζί φέρνει και τον πρωταγωνιστή εκείνου του ντοκιμαντέρ, τον Τσίτσιο Μίρα, ο οποίος πλέον αποζητά την εξιλέωση προσπαθώντας να διοργανώσει μία αμφιλεγόμενη (μουσική;) διοργάνωση σχετικά με τα θύματα της μαφίας. Απέναντί του βρίσκει όμως αυτή τη φορά, την Λετίτσια Μπατάλια, την 80χρονη φωτογράφο που αποτύπωσε μέσα από τον φακό της τους μαφιόζικους πολέμους και που χαρακτηρίστηκε από τους New York Times ως μία από τις «έντεκα γυναίκες που σημάδεψαν την εποχή μας». Οι μεταξύ τους αντιπαραθέσεις υπόσχονται ένα ντοκιμαντέρ αιχμηρό και μάλλον άκρως καυστικό, φέρνοντας σε σύγκρουση το πάθος της Μπατάλια με την παράδοξη νοσταλγία του Μίρα για την «Μαφία του παρελθόντος».



The Painted Bird του Βάκλαβ Μαρχούλ

Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Βάκλαβ Κοζίνσκι, το νέο φιλμ του Τσέχου Βάκλαβ Μαρχούλ έρχεται, κατά τα λεγόμενα του δημιουργού, για να αποτυπώσει την «άγρια, πρωτόγονη Ανατολική Ευρώπη μετά το αιματηρό τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου». Γυρισμένο σε φιλμ 35mm, το ασπρόμαυρο «The Painted Bird» ακολουθεί ένα ανώνυμο αγόρι, το οποίο οι κατατρεγμένοι γονείς του εμπιστεύονται στη φροντίδα μιας ηλικιωμένης γυναίκας. Οταν όμως σύντομα εκείνη πεθαίνει, το αγόρι θα μείνει μόνο, γυρίζοντας από χωριό σε χωριό, πασχίζοντας για την επιβίωση και ερχόμενο αντιμέτωπο με την θρησκοληψία των αγροτών και την τρομακτική βία των Ρώσσων και των Γερμανών Στρατιωτών. Το φιλμ προμηνύεται τουλάχιστον σκληρό, ελπίζουμε μόνο να μην περιοριστεί στα εύκολα σοκ. Στο ρόλο του αγοριού, ο πρωτοεμφανιζόμενος Πετρ Κότλαρ ενώ στο πολυπληθές, διεθνές καστ συναντούμε και τους Ούντο Κίερ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ και Χάρβεϊ Καϊτέλ.



The Mayor of Rione Sanità του Μάριο Μαρτόνε

Αφήνοντας πίσω του την άτυπη τριλογία του για τους επαναστάτες του παρελθόντος, η οποία ξεκίνησε με το «Noi Credevamo» το 2010 και ολοκληρώθηκε πέρυσι με το επίσης διαγωνιζόμενο για το Χρυσό Λέοντα, «Capri Revolution», ο Μάριο Μαρτόνε, διάσημος στη χώρα του σκηνοθέτης του θεάτρου και της όπερας, με μια επίσης μακρά κινηματογραφική καριέρα (η οποία όμως περιορίζεται εντός συνόρων), επιστρέφει στη Mostra με την κινηματογραφική διασκευή του «Il Sindaco del Rione Sanità» του Εντουάρντο Ντε Φιλίπο, η οποία με την σειρά της βασίζεται στην περσινή θεατρική διασκευή του έργου από τον ίδιο τον Μαρτόνε. Η εκδοχή του Μαρτόνε (γεμάτη μάλιστα με πρωτότυπη rap μουσική) είχε μεταφέρει την αφήγηση στην σύγχρονη Νάπολη και το ίδιο αναμένεται να κάνει και το φιλμ, το οποίο διατηρεί την πλειοψηφία του θεατρικού θιάσου.



Babyteeth της Σάνον Μέρφι

Μία από τις απρόσμενες (αλλά ευχάριστες) προσθήκες στο διαγωνιστικό είναι το «Babyteeth» της Αυστραλής Σάνον Μέρφι, το οποίο ακολουθεί την ιστορία δύο γονιών που ανακαλύπτουν ότι η σοβαρά άρρωστη κόρη τους έχει ερωτευτεί τρελά τον έμπορο ναρκωτικών της. Διασκευή του θεατρικού της Ρίτα Καλνετζέις (από την ίδια την συγγραφέα μάλιστα), το φιλμ αποτελεί κατά τους συντελεστές μια γλυκόπικρη κωμωδία που εξερευνά ηθικά γκρίζες περιοχές. Μπεν Μέντελσον και Εσι Ντέιβις ερμηνεύουν τους γονείς, ενώ ο ρόλος της κόρης αποτυπώνεται από την Ελίζα Σκάνλεν που γνωρίσαμε από το «Sharp Objects» του HBO. Η ταινία αποτελεί και το κινηματογραφικό ντεμπούτο της σκηνοθέτιδας, ύστερα από μια μακρά καριέρα στην Αυστραλιανή τηλεόραση.



Joker του Τοντ Φίλιπς

Ακουγόταν εδώ και εβδομάδες ότι ο «Joker» του Τοντ Φίλιπς θα έκανε πρεμιέρα στην Βενετία, όμως η συμμετοχή του στο επίσημο διαγωνιστικό ήταν σίγουρα μια μεγάλη έκπληξη. Με τον Χοακίν Φίνιξ στον ομώνυμο ρόλο και τον Τοντ Φίλιπς να ενδιαφέρεται για τον «Αρθουρ» πριν μεταμορφωθεί σε μυθικό κακοποιό, το «Joker» φιλοδοξεί να αφηγηθεί την ιστορία της πτώσης ενός ανθρώπου που η κοινωνία αγνόησε, όσο προσπαθεί φυσικά να ξεπεράσει τις αναπόφευκτες συγκρίσεις με την καθοριστική πια ερμηνεία του Χιθ Λέτζερ στον «Σκοτεινό Ιππότη». Κατά τα λεγόμενα του καλλιτεχνικού διευθυντή του φεστιβάλ, Αλμπέρτο Μπαρμπέρα, η Warner Bros ήθελε να «προστατέψει» την ταινία εκτός διαγωνιστικού, όμως η πίστη του Φίλιπς στην ταινία του ήταν εκείνη που τους έπεισε. Ο δρόμος για τα Οσκαρ μάλλον θα ξεκινήσει από την Βενετία.



J’ accuse του Ρομάν Πολάνσκι

Σε μία κίνηση που σίγουρα πρόκειται να προκαλέσει συζητήσεις και ενδεχομένως αναταραχή, η νέα ταινία του Ρομάν Πολάνσκι όντως πρόκειται να κάνει τα παγκόσμια αποκαλυπτήριά της φέτος στο Λίντο. Βασισμένη στο βιβλίο του Ρόμπερτ Χάρις (το οποίο με την σειρά του βασίστηκε στην «J’accuse!» επιστολή του Εμίλ Ζολά) και με ένα all-star καστ Γάλλων ηθοποιών (Ζαν Ντιζαρντέν, Λουί Γκαρέλ, Ματιέ Αμαλρίκ, Μελβίλ Πουπό και, φυσικά, Εμανουέλ Σενιέ), η ταινία εξιστορεί την προσπάθεια ενός Γάλλου Στρατιωτικού να αποκαλύψει την αλήθεια σχετικά με την καταδίκη του Αλφρεντ Ντρέιφους το 1894. Ο Ντρέιφους καταδικάστηκε από το στρατιωτικό δικαστήριο και φυλακίστηκα για προδοσία, ήταν όμως όντως ένοχος ή απλά καταδικάστηκε γιατί επικράτησε ο αντισημιτισμός; Το φιλμ από τις πρώτες φωτογραφίες φαίνεται πανέμορφο, θα δείξει όμως αν θα μπορέσει να σταθεί αυτόνομα, πέρα από τις διαρκείς συζητήσεις για την προσωπική ιστορία του Πολάνσκι.



The Laundromat του Στίβεν Σόντερμπεργκ

Βασισμένο στο βιβλίο του βραβευμένου με Πούλιτζερ Τζέικ Μπέρνσταϊν, «Secrecy World: Inside the Panama Papers Investigation of Illicit Money Networks and the Global Elite», το φιλμ περιστρέφεται γύρω από το σκάνδαλο των Panama Papers, την περίφημη δηλαδή αποκάλυψη περισσότερων από 11 εκατομμυρίων αρχείων που καταγράφουν – ανάμεσα σε αμέτρητες άλλες περιπτώσεις – τις παράνομες οικονομικές δραστηριότητες πολιτικών κι αρχηγών κρατών που συμμετείχαν σε ένα παγκόσμιο κύκλωμα απόκρυψης των περιουσιακών τους στοιχείων μέσω offshore εταιριών. Το υλικό αποτελεί ένα πρώτης τάξεως υλικό για έναν πολυσχιδή σκηνοθέτη όπως ο Σόντερμπεργκ και το καστ απλά κάνει όλη την υπόθεση καλύτερη: Μέριλ Στριπ, Γκάρι Ολντμαν και Αντόνιο Μπαντέρας συνθέτουν το βαρύ πυροβολικό ενώ οι Τζέφρι Ράιτ, Ματίας Σέναρτς, Τζέιμς Κρόμγουελ και Σάρον Στόουν (!) συμπληρώνουν ένα έτσι κι αλλιώς εντυπωσιακό σύνολο. Το φιλμ αποτελεί το γερό χαρτί του Netflix για το 2019 και η Βενετία θα είναι η πρώτη στάση στο δρόμο για τα Οσκαρ.



Νο.7 Cherry Lane του Γιονφάν

Ο σκηνοθέτης του «Bishonen» και το «Peony Pavillion» (μεταξύ πολλών άλλων) εμπιστεύεται για πρώτη φορά το animation για να αφηγηθεί μια ιστορία στο Χονγκ Κονγκ του 1967, την εποχή των πολιτικών αναταράξεων όσο η περιοχή αποτελούσε ακόμα βρετανική αποικία. Ο Γιονφάν μετακόμισε στο Χονγκ Κονγκ το 1965 και βάσισε το σενάριο της ταινίας στις δικές του αναμνήσεις και μικρές ιστορίες από τότε. Ο βασικός αφηγηματικός άξονας αφορά το ερωτικό τρίγωνο που αναπτύσσεται ανάμεσα σε έναν φοιτητή, μία ανύπαντρη μητέρα και την έφηβη κόρη της, όμως ο σκηνοθέτης θεωρεί το «No.7 Cherry Lane» ως ένα γράμμα αγάπης προς την πόλη και το σινεμά.

To 76o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας διεξάγεται φέτος από τις 28 Αυγούστου μέχρι και τις 7 Σεπτεμβρίου του 2019 στο Λίντο της Βενετίας.

 

 

 

απο το flix.gr