Όση καλή προαίρεση κι αν έχεις, είναι αλήθεια πως στέκεσαι με σκεπτικισμό μπροστά στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που έρχονται στο φως ενόψει των ευρωεκλογών.
Μέχρι τώρα, ήξερες πως ιδιαίτερο ρόλο στον δρόμο μέχρι τις κάλπες έχουν τα διάφορα ΜΜΕ. Την τελευταία δεκαετία ιδίως η κατάσταση ξέφυγε τελείως. Οι αλλαγές που ήρθαν στην πορεία για την Ελλάδα των Μνημονίων, κουβάλησαν μαζί τους μεγαλύτερη ένταση, πόλωση, βαριές εκφράσεις κι ένα σκηνικό που περισσότερο θα εντασσόταν σε μια χώρα που προετοιμαζόταν για «εμφύλιο» παρά για μια εκλογική αντιπαράθεση.
Εδώ και δεκαετίες ήδη, ήταν φανερό πως ο Έλληνας δεν ψηφίζει με γνώμονα τα κομματικά προγράμματα ή τις θέσεις των παρατάξεων για τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν τον τόπο. Ακόμη κι όταν αυτά υπάρχουν, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τα αγνοεί και προτιμά πίσω από τα παραβάν να προσεγγίζει την διαδικασία με όρους τιμωρητικούς και αποδοκιμασίας ή με βάση τις βαρύγδουπες υποσχέσεις που βγαίνουν από τα στόματα των υποψηφίων, οι οποίες σπανίως τηρούνται.
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται με συνέπεια σε κάθε εκλογική μάχη, που πλέον διανθίζεται και από την… ποικιλία στις σφυγμομετρήσεις.
Τα περισσότερα Μέσα, λιγότερο έγκυρα και αντικειμενικά από ποτέ, έχουν μεταβληθεί σε ναυαρχίδες προπαγάνδας. Το ίδιο και οι συντάκτες τους, των οποίων η στάση διαρκώς ελέγχεται και ψέγεται από τους «απέναντι» (ιδεολογικά), στο πλαίσιο ενός ανηλεούς «πολέμου» που θέλει τους πάντες να παίρνουν «θέση», λες και πρόκειται για σταυροφορία. Αυτό το κυνήγι της ψήφου και του σταυρού, με τον ίδιο φανατισμό που έδειχναν και οι στρατοί του Πάπα όταν κατευθύνονταν προς τους Αγίους Τόπους.
Προφανώς έχοντας φτάσει στο 2019 είναι τουλάχιστον αφελές να μην αντιλαμβάνεσαι τον τρόπο με τον οποίο η κάθε είδηση «φιλτράρεται» και προσεγγίζεται ανάλογα με την «κομματική ταυτότητα» και την πολιτική του κάθε καναλιού, ραδιοφωνικού σταθμού, εφημερίδας ή ιστότοπου.
Οι «μάσκες» όλων έχουν πέσει προ καιρού και στα περισσότερα ΜΜΕ η προπαγάνδα υπέρ του ενός ή του άλλου μονομάχου γίνεται με τρόπο απροκάλυπτο και συχνά «κίτρινο» όσο δεν πάει. όπου βασικός στόχος είναι η αποδόμηση του αντιπάλου παρά η προβολή των θετικών στοιχείων του «αλόγου» που «εμείς» (όποιοι κι αν είμαστε) στηρίζουμε.
Ακόμη κι έτσι, θα περίμενε κανείς να υπάρχουν κάποιες σταθερές σε αυτόν τον πόλεμο. Έναν ελάχιστο σεβασμό απέναντι στους ψηφοφόρους, που στο κάτω-κάτω της γραφής, είναι και οι πελάτες τους.
Η σφυγμομέτρηση είναι ένα δύσκολο πράγμα. Αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό στα πρώτα βήματά της, στην πορεία διόρθωσε ατέλειες και κενά κι έφτασε στο σημείο να θεωρείται ως διαδικασία τόσο άρτια που συχνά αντιμετωπιζόταν ως εκλογικό αποτέλεσμα παρά ως στιγμιαία αποτύπωση του συσχετισμού δυνάμεων.
Το παράξενο είναι πως σχεδόν την ίδια στιγμή που τα γκάλοπ κέρδισαν επάξια τη θέση τους στο εκλογικό παιχνίδι, άρχισαν ξανά να χάνουν την αξιοπιστία τους καθώς αντιμετωπίστηκαν από τους πολιτικούς ως «εργαλεία», τα οποία εν δυνάμει θα μπορούσαν να «πουν» και να δείξουν περίπου ό,τι τους ζητούσες ή ό,τι ήταν πιο συμφέρον.
Κάπως έτσι παρακολουθεί κανείς το μπαράζ δημοσκοπικών ευρημάτων με τα οποία «βομβαρδίζεται» καθημερινά ο μέσος ψηφοφόρος, προσπαθώντας να κατανοήσει γιατί οι διαφορές αλλάζουν ανάλογα με το Μέσο που τις δημοσιοποιεί. Πώς στο καλό δικαιολογείται να υπάρχουν τόσο μεγάλες αποκλίσεις στα ποσοστά Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ, όταν μιλάμε για το ίδιο σταθμισμένο δείγμα, την ίδια περιοχή, το ίδιο χρονικό σημείο; Πώς γίνεται να προκύπτουν τόσο μεγάλες αποστάσεις όταν όλα είναι ίδια, με δύο μόνο εξαιρέσεις. Το Μέσο και την εταιρεία που έχει αναλάβει να κάνει την δουλειά;
Συνήθως οι απαντήσεις έχουν να κάνουν με την φύση της διαδικασίας και η αιτιολόγηση περιέχει όρους και αοριστίες οι οποίες συγκλίνουν στο «δεν καταλαβαίνετε εσείς από αυτά», συμπέρασμα που τεκμαίρεται από τους επικεφαλής ή τους εκπροσώπους των εταιρειών, που πια δεν νιώθουν την ίδια αμηχανία όπως στο παρελθόν, τις φορές που καλούνται να δώσουν απαντήσεις.
Προφανώς έχουν «ενσωματωθεί» τόσο πολύ πια στα «εργαλεία» ενός προεκλογικού αγώνα που έχει αλλάξει και ο τρόπος με τον οποίον αντιλαμβάνονται τον δικό τους ρόλο. Η λογική του «όταν πουλάς μια υπηρεσία σε κάποιον ίσως θα ήταν σοφότερο τα αποτελέσματα να είναι βολικά για εκείνον», με έναν θαυματουργό τρόπο αποτυπώνεται και στα κατά τα άλλα με βάση επιστημονικά κριτήρια και δικλείδες ασφαλείας ερωτηματολόγιά τους από τα οποία προκύπτει το αποτέλεσμα/
Έτσι, είναι βέβαιο πως αν διαβάζεις σφυγμομέτρηση στο «monotsiprasre.gr» πάμε για μεγάλο ντέρμπι την επόμενη Κυριακή, την ίδια ώρα που το «erxetaimitsotakis.com» σε προϊδεάζει για πάρτι νίκης στα κεντρικά της ΝΔ.
Και πάλι, όταν τεθεί το ερώτημα της τεράστιας απόκλισης, οι επιστήμονες θα έχουν τις έτοιμες απαντήσεις τους. Δυστυχώς, πια, δεν πείθουν. Η ίδια η ιστορία μαρτυρά πως δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που να εμπλέκονται με την πολιτική στην Ελλάδα (και όχι μόνο) και να μην μολύνονται από λίγη απ’ την σαπίλα της.
Μέχρι τώρα, ήξερες πως ιδιαίτερο ρόλο στον δρόμο μέχρι τις κάλπες έχουν τα διάφορα ΜΜΕ. Την τελευταία δεκαετία ιδίως η κατάσταση ξέφυγε τελείως. Οι αλλαγές που ήρθαν στην πορεία για την Ελλάδα των Μνημονίων, κουβάλησαν μαζί τους μεγαλύτερη ένταση, πόλωση, βαριές εκφράσεις κι ένα σκηνικό που περισσότερο θα εντασσόταν σε μια χώρα που προετοιμαζόταν για «εμφύλιο» παρά για μια εκλογική αντιπαράθεση.
Εδώ και δεκαετίες ήδη, ήταν φανερό πως ο Έλληνας δεν ψηφίζει με γνώμονα τα κομματικά προγράμματα ή τις θέσεις των παρατάξεων για τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν τον τόπο. Ακόμη κι όταν αυτά υπάρχουν, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τα αγνοεί και προτιμά πίσω από τα παραβάν να προσεγγίζει την διαδικασία με όρους τιμωρητικούς και αποδοκιμασίας ή με βάση τις βαρύγδουπες υποσχέσεις που βγαίνουν από τα στόματα των υποψηφίων, οι οποίες σπανίως τηρούνται.
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται με συνέπεια σε κάθε εκλογική μάχη, που πλέον διανθίζεται και από την… ποικιλία στις σφυγμομετρήσεις.
Τα περισσότερα Μέσα, λιγότερο έγκυρα και αντικειμενικά από ποτέ, έχουν μεταβληθεί σε ναυαρχίδες προπαγάνδας. Το ίδιο και οι συντάκτες τους, των οποίων η στάση διαρκώς ελέγχεται και ψέγεται από τους «απέναντι» (ιδεολογικά), στο πλαίσιο ενός ανηλεούς «πολέμου» που θέλει τους πάντες να παίρνουν «θέση», λες και πρόκειται για σταυροφορία. Αυτό το κυνήγι της ψήφου και του σταυρού, με τον ίδιο φανατισμό που έδειχναν και οι στρατοί του Πάπα όταν κατευθύνονταν προς τους Αγίους Τόπους.
Προφανώς έχοντας φτάσει στο 2019 είναι τουλάχιστον αφελές να μην αντιλαμβάνεσαι τον τρόπο με τον οποίο η κάθε είδηση «φιλτράρεται» και προσεγγίζεται ανάλογα με την «κομματική ταυτότητα» και την πολιτική του κάθε καναλιού, ραδιοφωνικού σταθμού, εφημερίδας ή ιστότοπου.
Οι «μάσκες» όλων έχουν πέσει προ καιρού και στα περισσότερα ΜΜΕ η προπαγάνδα υπέρ του ενός ή του άλλου μονομάχου γίνεται με τρόπο απροκάλυπτο και συχνά «κίτρινο» όσο δεν πάει. όπου βασικός στόχος είναι η αποδόμηση του αντιπάλου παρά η προβολή των θετικών στοιχείων του «αλόγου» που «εμείς» (όποιοι κι αν είμαστε) στηρίζουμε.
Ακόμη κι έτσι, θα περίμενε κανείς να υπάρχουν κάποιες σταθερές σε αυτόν τον πόλεμο. Έναν ελάχιστο σεβασμό απέναντι στους ψηφοφόρους, που στο κάτω-κάτω της γραφής, είναι και οι πελάτες τους.
Η σφυγμομέτρηση είναι ένα δύσκολο πράγμα. Αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό στα πρώτα βήματά της, στην πορεία διόρθωσε ατέλειες και κενά κι έφτασε στο σημείο να θεωρείται ως διαδικασία τόσο άρτια που συχνά αντιμετωπιζόταν ως εκλογικό αποτέλεσμα παρά ως στιγμιαία αποτύπωση του συσχετισμού δυνάμεων.
Το παράξενο είναι πως σχεδόν την ίδια στιγμή που τα γκάλοπ κέρδισαν επάξια τη θέση τους στο εκλογικό παιχνίδι, άρχισαν ξανά να χάνουν την αξιοπιστία τους καθώς αντιμετωπίστηκαν από τους πολιτικούς ως «εργαλεία», τα οποία εν δυνάμει θα μπορούσαν να «πουν» και να δείξουν περίπου ό,τι τους ζητούσες ή ό,τι ήταν πιο συμφέρον.
Κάπως έτσι παρακολουθεί κανείς το μπαράζ δημοσκοπικών ευρημάτων με τα οποία «βομβαρδίζεται» καθημερινά ο μέσος ψηφοφόρος, προσπαθώντας να κατανοήσει γιατί οι διαφορές αλλάζουν ανάλογα με το Μέσο που τις δημοσιοποιεί. Πώς στο καλό δικαιολογείται να υπάρχουν τόσο μεγάλες αποκλίσεις στα ποσοστά Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ, όταν μιλάμε για το ίδιο σταθμισμένο δείγμα, την ίδια περιοχή, το ίδιο χρονικό σημείο; Πώς γίνεται να προκύπτουν τόσο μεγάλες αποστάσεις όταν όλα είναι ίδια, με δύο μόνο εξαιρέσεις. Το Μέσο και την εταιρεία που έχει αναλάβει να κάνει την δουλειά;
Συνήθως οι απαντήσεις έχουν να κάνουν με την φύση της διαδικασίας και η αιτιολόγηση περιέχει όρους και αοριστίες οι οποίες συγκλίνουν στο «δεν καταλαβαίνετε εσείς από αυτά», συμπέρασμα που τεκμαίρεται από τους επικεφαλής ή τους εκπροσώπους των εταιρειών, που πια δεν νιώθουν την ίδια αμηχανία όπως στο παρελθόν, τις φορές που καλούνται να δώσουν απαντήσεις.
Προφανώς έχουν «ενσωματωθεί» τόσο πολύ πια στα «εργαλεία» ενός προεκλογικού αγώνα που έχει αλλάξει και ο τρόπος με τον οποίον αντιλαμβάνονται τον δικό τους ρόλο. Η λογική του «όταν πουλάς μια υπηρεσία σε κάποιον ίσως θα ήταν σοφότερο τα αποτελέσματα να είναι βολικά για εκείνον», με έναν θαυματουργό τρόπο αποτυπώνεται και στα κατά τα άλλα με βάση επιστημονικά κριτήρια και δικλείδες ασφαλείας ερωτηματολόγιά τους από τα οποία προκύπτει το αποτέλεσμα/
Έτσι, είναι βέβαιο πως αν διαβάζεις σφυγμομέτρηση στο «monotsiprasre.gr» πάμε για μεγάλο ντέρμπι την επόμενη Κυριακή, την ίδια ώρα που το «erxetaimitsotakis.com» σε προϊδεάζει για πάρτι νίκης στα κεντρικά της ΝΔ.
Και πάλι, όταν τεθεί το ερώτημα της τεράστιας απόκλισης, οι επιστήμονες θα έχουν τις έτοιμες απαντήσεις τους. Δυστυχώς, πια, δεν πείθουν. Η ίδια η ιστορία μαρτυρά πως δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που να εμπλέκονται με την πολιτική στην Ελλάδα (και όχι μόνο) και να μην μολύνονται από λίγη απ’ την σαπίλα της.
απο το menshouse.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr