Συνάντηση με τον δήμαρχο Αλμωπίας πραγματοποίησε την Τετάρτη το πρωί η διοίκηση του ΦΟ Αριδαίας με σκοπό να συζητηθούν τα όλα προβλήματα του συλλόγου και τη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει από τη μεριά του ο Δήμος.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Ο μοναδικός Γιάννης Παπαδόπουλος αποκλειστικά στην κάμερα του ialmopia.gr [ΒΙΝΤΕΟ]
Επιμέλεια - Συνέντευξη: Τάσος Καλαϊτζής
Δημοσιεύστε την αγγελία σας στο ialmopia.gr εντελώς δωρεάν
Αγορές-Πωλήσεις-Ενοικιάσεις-Εργασία
Η Μπογαλού - Διήγημα του Τσίναλη Κοσμά στη μνήμη της γιαγιάς Ασημώς που έζησε τα τραγικά γεγονότα της Προσφυγιάς του 1922
Διήγημα του Τσίναλη Κοσμά από την Άψαλο αλμωπίας...
Μενέλαος Λουντέμης: Αφιέρωμα στο μεγάλο λογοτέχνη
«Εθελοντής ενός δικαιότερου κόσμου, για το οποίο πρόσφερε τη ψυχή του»
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016
Ο Αντωνάκης και η Ελενίτσα για πρώτη φορά έγχρωμη ταινία! [ΒΙΝΤΕΟ]
Η επεξεργασία έγινε στα West wing studios, inc. στη Φλόριντα και η ταινία θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά την Τρίτη 1η Μαρτίου στa Village στο Μαρούσι. Εκεί η "Καραγιάννης Καρατζόπουλος" θα γιορτάσει τα πενήντα χρόνια λειτουργίας της και τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου δημιουργού Γιώργου Τζαβέλλα, παρουσιάζοντας έγχρωμη "σα να γυρίστηκε χθες" αυτή την υπέροχη ταινία με πρωταγωνιστές τη Μάρω Κοντού και τον Γιώργο Κωνσταντίνου.
Απίστευτο!
Δείτε το βίντεο:
Κοπή βασιλόπιτας από τον Σύλλογο Φίλων Ζώων Η ΕΛΠΙΔΑ
Την Κυριακή 14/2/2016 σας περιμένουμε στο καφέ ''Παράγκα'' στην Αριδαία ώρα 18:00 το απόγευμα στην καθιερωμένη ετήσια κοπή της βασιλόπιτας μας.
Μέλη του συλλόγου και φίλους σας προσκαλούμε να έρθετε να συζητήσουμε,να κόψουμε την βασιλόπιτα μας, καθώς και να γευτείτε τον υπέροχο μπουφέ μας!
Διαπαραταξιακή απόφαση για τη λειτουργία του κολυμβητηρίου Έδεσσας
Την μεγάλη απόφαση για την διαπαραταξιακή λύση που θα πρέπει να δοθεί για τη λειτουργία του κολυμβητηρίου Έδεσσας, πήρε ο Δήμαρχος Έδεσσας Δημήτρης Γιάννου.
Όπως τόνισε όλα είναι έτοιμα για την λειτουργία του ακόμη και για τον φάκελο που χρειάζεται μόνο την υπογραφή από τον νομίατρο. Μάλιστα δήλωσε ότι πήγε και είδε την λειτουργία του κολυμβητηρίου Νάουσα που και αυτό δεν λειτουργεί όπως πρέπει λόγω και την οικονομικής κρίσης. Τέλος αποκάλυψε πως ο τρόπος λειτουργίας του κολυμβητηρίου θα παρθεί δια παραταξιακά καθώς μπορεί να αποτελέσει πεδίο δόξης λαμπρό όπως σχολίασε χαρακτηριστικά.
ΠΗΓΗ: meapopsi.gr
Τα 10 πιο μυστηριώδη αρχαία μνημεία στον κόσμο [ΒΙΝΤΕΟ]
Η αρχαιολογία πλέον έχει στη διάθεσή της εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα και πληθώρα πηγών, ωστόσο είναι πάρα πολλά αυτά που δεν γνωρίζουμε για το παρελθόν του πλανήτη μας- και ουκ ολίγα είναι τα αρχαία μνημεία τα οποία δημιουργούν πολλά ερωτηματικά, συναρπάζοντας πολλές φορές τη φαντασία. Από «εξωτικές» θεωρίες, όπως αυτές του Έριχ φον Νταίνικεν (περί προηγμένων τεχνολογικά, χαμένων πολιτισμών και «επισκεπτών από τα άστρα») μέχρι ερωτηματικά σχετικά με τους σκοπούς και τις μεθόδους κατασκευής εντυπωσιακών μνημείων.
Δείτε το βίντεο:
Σε αυτό το πλαίσιο, το κανάλι Hybrid Librarian του YouTube παρουσιάζει 10 αρχαιολογικά μνημεία από όλο τον κόσμο τα οποία είναι «τυλιγμένα στο μυστήριο». Και το πρώτο της λίστας είναι ελληνικό:
Τύμβος Καστά (Ελλάδα): Ο μακεδονικός τάφος στην Αμφίπολη βρέθηκε στο επίκεντρο των ελληνικών και ξένων ΜΜΕ λόγω του συσχετισμού του με τον Μέγα Αλέξανδρο και τον κύκλο του. Η ταυτότητα του/ της ενοίκου του αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό. Αν και η θεωρία ότι ο ίδιος ο Μακεδόνας στρατηλάτης είχε θαφτεί εκεί έχει μάλλον εγκαταλειφθεί, δεν ισχύει το ίδιο για αυτήν που «θέλει» τον νεκρό να είναι ο αδελφικός φίλος του, Ηφαιστίωνας.
Πούμα Πούνκου (Βολιβία): Ένας εντυπωσιακός ναός γεμάτος μυστήρια κοντά στη γενικότερα «αινιγματική» αρχαία πολιτεία του Τιαουανάκο. Το μεγαλιθικό αυτό μνημείο είναι φτιαγμένο από πελώριες πέτρες κομμένες με απίστευτη λεπτομέρεια, υποδεικνύοντας πολύ εξελιγμένες γνώσεις μαθηματικών και γεωμετρίας, καθώς και εξαιρετικά ικανούς μηχανικούς. Ωστόσο, αυτοί στους οποίους αποδίδεται η κατασκευή του θεωρείται ότι δεν είχαν καν γνώση του τροχού ή σύστημα γραφής. Ακόμη, στις πέτρες υπάρχουν άρτια ανοιγμένες τρύπες των οποίων ο σκοπός παραμένει άγνωστος. Η ηλικία του είναι πρακτικά άγνωστη (οι απόψεις ποικίλλουν, από 1.500 έτη μέχρι – σύμφωνα με κάποιες πιο «τολμηρές» προσεγγίσεις- 17.000).
Μασούντα Νο Ιουαφούνε (Ιαπωνία): Στην Ασούκα της Ιαπωνίας υπάρχουν ασυνήθιστα μνημεία σε γρανίτη, η τεχνοτροπία των οποίων δεν ταιριάζει με το όλο στυλ των βουδιστικών ναών που υπάρχουν στην περιοχή. Κανείς δεν ξέρει ποιος τα κατασκεύασε ή πότε. Το Μασούντα Νο Ιουαφούνε («Το Πέτρινο Πλοίο της Μασούντα») είναι το μεγαλύτερο, και είναι εντελώς άγνωστο το πώς κατασκευάστηκε ή τι σκοπούς εξυπηρετούσε.
Κύκλος του Γκόσεκ (Γερμανία): Αινιγματικοί σχηματισμοί που βρέθηκαν το 1991 κοντά στο μικρό χωριό του Γκόσεκ στη Γερμανία. Αρχαιολόγοι πραγματοποίησαν έρευνες το 2002 και βρήκαν τα απομεινάρια ενός πολύ αρχαίου κτιριακού συγκροτήματος που αναστηλώθηκε. Η διάταξη των πυλών του υποδεικνύει πιθανή χρήση του ως ηλιακού ή σεληνιακού ημερολογίου. Θεωρείται ότι κατασκευάστηκε κατά το 4.900 π.Χ. από έναν πανάρχαιο και μυστηριώδη ευρωπαϊκό πολιτισμό, πριν τον Μινωικό Πολιτισμό και τις Πυραμίδες. Κοντά βρέθηκε και ένας αινιγματικός δίσκος, που φέρει μια από τις πιο ρεαλιστικές αρχαίες απεικονίσεις του σύμπαντος.
Κατευθυντήριοι Λίθοι της Τζώρτζια (ΗΠΑ): Το «αμερικανικό Στόουνχετζ», αν και σύγχρονο, αποτελεί μεγάλο αίνιγμα. Κατασκευάστηκε, σύμφωνα με επεξηγηματική πλάκα, το 1980, και οι πληροφορίες για το ποιος είναι πίσω από αυτό είναι ελάχιστες. Υποτίθεται ότι την κατασκευή του ζήτησε κάποιος «R.C Christian», που εκπροσωπούσε μια ανώνυμη οργάνωση. Φέρει πάνω του, γραμμένες σε οκτώ σύγχρονες γλώσσες, 10 εντολές για μια «Εποχή της Λογικής», οι οποίες φαντάζουν ως οδηγίες για ένα κόσμο που αναγεννιέται μετά από μια κατάρρευση/ καταστροφή- και μία εξ αυτών κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, καθώς λέει ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός πρέπει να παραμένει κάτω από τα 500 εκατομμύρια (μία άλλη κάνει λόγο για μια κοινή γλώσσα). Φέρει πάνω του επίσης μια επιγραφή στα αρχαία Ελληνικά (Οἴτε οί λίθοι την ὀδών δεικνύντων οἰῶνοι σωφροσύνης), καθώς και μετάφρασή της σε Βαβυλωνιακή Σφηνοειδή, Σανσκριτικά και αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Κάποιοι θεωρούν πως κατασκευάστηκε από τους Ροδόσταυρους.
Η πελώρια λίθινη κεφαλή στη Γουατεμάλα: Το 1987 ο Dr. Ραφαέλ Παντίγια Λάρα έλαβε φωτογραφία ενός πολύ ασυνήθιστου μνημείου στη ζούγκλα της Γουατεμάλας. Είχε τραβηχτεί τη δεκαετία του 1950 και έδειχνε ένα πελώριο πέτρινο κεφάλι, δημιουργώντας υποψίες για ένα αντίστοιχα πελώριο σώμα θαμμένο από κάτω. Το πρόσωπο είχε Καυκάσια χαρακτηριστικά, κάτι που προκαλεί πολλά ερωτήματα καθώς δεν συνάδουν με τα χαρακτηριστικά των αρχαίων πληθυσμών της Αμερικής. Ωστόσο, όταν έφτασε στο σημείο διαπίστωσε πως είχε καταστραφεί δέκα χρόνια πριν από αντάρτες.
Γκόμπεκλι Τεπέ (Τουρκία): Αρχαιολογικός χώρος στην Τουρκία, κοντά στα σύνορα με τη Συρία, με προϊστορικούς ναούς της νεολιθικής εποχής, που χρονολογούνται γύρω στο 11.500 π.Χ. Το μέγεθός τους προκαλεί τρομερή εντύπωση, ειδικά αν ληφθεί υπόψιν ότι οι τοπικοί πληθυσμοί εκείνης της περιόδου καλά καλά δεν είχαν μεταλλικά εργαλεία ή αγγειοπλαστική. Φέρουν πάνω τους ασυνήθιστες απεικονίσεις ανθρώπων και ζώων, μοναδικές στον κόσμο.
Μονόλιθος Sayhuite (Περού): Αρχαιολογικός χώρος όπου θεωρείται πως οι Ίνκα λάτρευαν το νερό. Το σημαντικότερο μνημείο του είναι ένας μονόλιθος που φέρει πάνω του άνω των 200 γεωμετρικών σχημάτων και ζωόμορφων γλυπτών (ερπετά, βάτραχοι, αιλουροειδή). Οι σκοποί του μνημείου είναι άγνωστοι, αν και θεωρείται ότι ίσως να ήταν μοντέλο για δοκιμές των ιδιοτήτων του νερού για σχετικά έργα. Κοντά υπάρχουν όγκοι ανδεσίτη που θεωρείται ότι δεν μπορούσαν να σκαλιστούν με τα εργαλεία των Ίνκα, δημιουργώντας ερωτηματικά για το ποιος δημιούργησε το μνημείο και πότε.
Τεοτιουακάν (Μεξικό): Αρχαία Μεσοαμερικανικής/ προκολομβιανής πόλη 48 χλμ βορειοανατολικά από τη σημερινή Πόλη του Μεξικού. Η διάσημη «Πυραμίδα του Ήλιου» ονομάστηκε έτσι από τους Αζτέκους, που έφτασαν στην πόλη αιώνες μετά την εγκατάλειψή της (στο ίδιο πλαίσιο, Τεουτιακάν σημαίνει «Πόλη των Θεών») . Αν και πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες αρχαίες πόλεις της Κεντρικής Αμερικής/ Μεσοαμερικανικής περιοχής, η ιστορία της είναι άγνωστη, όπως και η προέλευση των κατοίκων/ δημιουργών της (κάποιοι θεωρούν ότι ήταν Τολτέκοι, αλλά αμφισβητείται). Θεωρείται πως άκμασε κατά το 450 μ.Χ., με πληθυσμό που μπορεί να άγγιξε και τις 200.000. Η πτώση φέρεται να ήρθε μάλλον απότομα τον 7ο ή 8ο μ.Χ αιώνα, και μπορεί να οφείλεται σε επανάσταση στο εσωτερικό, που μπορεί να συνδέεται με κλιματικές αλλαγές. Τα μνημεία της κρύβουν διάφορα μυστικά/ αινίγματα, όπως ένα τούνελ κάτω από πυραμίδα που ήταν γεμάτο με υδράργυρο.
Ναός Παντμαναμπχασουάμι (Ινδία): Βρίσκεται στην Κεράλα και είναι ο πλουσιότερος ινδουϊστικός ναός και το μέρος λατρείας με τη μεγαλύτερη χλιδή (από άποψης χρυσού και πολύτιμων λίθων) σε όλη την καταγεγραμμένη ιστορία. Πέραν του πλούτου, περιέχει μυστηριώδη χαρακτηριστικά, όπως η γιγαντιαία «6η Πόρτα», που εμποδίζει την είσοδο στον μόνο χώρο του ναού που λέγεται ότι ελάχιστοι έχουν εισέλθει. Τα γλυπτά ερπετών που την «φρουρούν» απειλούν όποιον τολμήσει να το κάνει. Θεωρείται ότι μέσα υπάρχουν μικρότερες, κρυφές αίθουσες, που κρύβουν αμύθητους θησαυρούς.
πηγη: huffingtonpost.gr
Η ιστορία μιας οικογένειας νάνων που σώθηκε από το Ολοκαύτωμα
Στις 19 Μαΐου 1944, η Πέρλα Όβιτς και η οικογένειά της περνούσαν την πύλη του Άουσβιτς, υπό το έκπληκτο βλέμμα των φρουρών των SS. Με ύψος που δεν ξεπερνούσε αυτό ενός πεντάχρονου παιδιού, οι δύο καλοντυμένοι άνδρες και οι πέντε κυρίες με τα πλουμιστά φορέματα και το θεατρικό βάψιμο έμοιαζαν να μην καταλαβαίνουν πως είχαν «αποβιβαστεί» σε ένα από τα στρατόπεδα-κολαστήρια, που είχε στήσει η ναζιστική μηχανή θανάτου του Γ' Ράιχ ανά την Ευρώπη· σε αντίθεση με τους υπόλοιπους «κρίκους» της τεράστιας ανθρώπινης αλυσίδας που οδηγούνταν απευθείας από τα βαγόνια - θανάτου στους θαλάμους αερίου...
Οι Όβιτς κατάγονταν από το μικρό χωριό Ροζαβλέα της βόρειας Ρουμανίας. Ο πατέρας τους Αϊζικ παντρεύτηκε δυο φορές και απέκτησε επτά παιδιά νάνους και τρία κανονικού ύψους. Τα «λιλιπούτεια» μέλη της οικογένειας είχαν ταλέντο στη μουσική και ακολουθώντας την προτροπή της μητέρας τους «...στα καλά και στα κακά, ποτέ μη χωριστείτε. Να είστε ενωμένοι, να φυλάτε ο ένας τον άλλον, να ζείτε ο ένας για τον άλλον...» έφτιαξαν τον δικό τους θίασο -Θίασο των Λιλιπούτ- τη δεκαετία του '30. Για πολλά χρόνια έδιναν παραστάσεις στη Ρουμανία, την Ουγγαρία και την Τσεχοσλοβακία, αποκτώντας μεγάλη φήμη, ώσπου η πορεία τους ανακόπηκε βίαια, όταν οδηγήθηκαν στο Άουσβιτς.
Ήταν, ωστόσο, η σωματική αυτή δυσμορφία των επτά -εκ των συνολικά δώδεκα- μελών της οικογένειας Όβιτς που τους γλίτωσε από τους θαλάμους αερίου, αλλά όχι και από τα φριχτά πειράματα του διαβόητου δρ. Μένγκελε, ο οποίος μόλις πληροφορήθηκε την άφιξή τους στο στρατόπεδο λέγεται πως πετάχτηκε από την καρέκλα του και έτρεξε να δει τα νέα του... πειραματόζωα.
«Αν ήμουν ένα υγιές εβραιόπουλο, με ύψος ένα μέτρο και εβδομήντα εκατοστά, θα είχα εκτελεστεί με αέριο όπως οι εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι Εβραίοι στη χώρα μου. Γι’ αυτό αν ποτέ αναρωτιόμουν γιατί γεννήθηκα νάνος, η απάντησή μου θα ήταν ότι η αναπηρία μου, η δυσμορφία μου, ήταν ο μόνος τρόπος του Θεού να με κρατήσει ζωντανή» είπε η Πέρλα Όβιτς στους Yehuda Koren και την Eilat Negev, τους Ισραηλινούς συγγραφείς και δημοσιογράφους στην εφημερίδα Yedioth Ahronoth, που θέλησαν να καταγράψουν την ιστορία της οικογένειάς της. Η μαρτυρία της αυτή είναι μία μόνο από τις πτυχές της συγκλονιστικής ιστορίας που αφηγείται το βιβλίο «Οι 7 νάνοι του Άουσβιτς» (εκδ. Πηγή), που παρουσιάστηκε το προηγούμενο διήμερο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Παρ' όλον τον πόνο και τα τραύματα -ψυχικά και σωματικά- που άφησαν πάνω της τα πειράματα που έκανε πάνω τους ο «Δρ. Θάνατος», η Πέρλα Όβιτς θα πει, σχεδόν μισό αιώνα μετά, στους Yehuda Koren και την Eilat Negev, πως ...σώθηκε χάρη στον διάβολο!
Ήταν, μάλιστα, τέτοια η πίστη της, ότι οφείλει το γεγονός πως όλα τα μέλη της οικογένειάς της επέζησαν χάρη στην ένταξή τους στην ομάδα πειραμάτων του Μένγκελε, που, όπως λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Yehuda Koren, μια φορά που πήγε για να μιλήσει σε παιδιά για το Ολοκαύτωμα και τη σημασία της ιστορικής μνήμης, μαζί με το πορτοφόλι και το κραγιόν της έβαλε στο τσαντάκι και μια δική του φωτογραφία. «Για να τους δείξω το αφεντικό μου» εξήγησε στον Koren, που την κοίταζε με απορία. Ενώ όταν ο Μένγκελε πέθανε, «έκλαιγε όλη νύχτα», συμπληρώνει η Eilat Negev.
«Πίστευε πως ο Θεός ήταν ο μόνος που θα έπρεπε να τον τιμωρήσει για όλα τα ειδεχθή εγκλήματά του, ενώ η ίδια αναζητούσε ως το τέλος της ζωής της τον γιο του Μένγκελε, προκειμένου να βρει τυχόν στοιχεία για τα πειράματα, στα οποία υποβλήθηκε τόσο η ίδια όσο και τα άλλα μέλη της οικογένειάς της» εξηγεί η Negev και θυμάται την ηλικιωμένη πλέον -τη συνάντησαν το 1994- Πέρλα Όβιτς να τους λέει πόσο μεγάλη ανάγκη είχε να καταλάβει τι της είχε συμβεί.
Η Πέρλα και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας Όβιτς ζούσαν σε δικό τους χώρο στο στρατόπεδο, φορούσαν τα δικά τους ρούχα και απολάμβαναν μιας ιδιότυπης «προστασίας», την οποία «πλήρωναν», ωστόσο, πολύ ακριβά λίγο αργότερα στα δωμάτια πειραμάτων του Μένγκελε. Η σωματική τους δυσμορφία είχε εξάψει τη φαντασία του και τους υπέβαλλε σε επώδυνα πειράματα, προκειμένου να μάθει τα «μυστικά» της γενετικής τους.
Επέζησαν όλοι και συνέχισαν να ζουν όλοι μαζί. Ως τον θάνατο, όπως τους είχε συμβουλέψει η μητέρα τους. Η Πέρλα Όβιτς, η τελευταία από τον Θίασο των Λίλιπουτ, πέθανε στη Χάιφα, στις 9 Σεπτεμβρίου του 2001. Όχι όμως και η ιστορία των «7 νάνων του Άουσβιτς» που «δεν ήταν υπό την επίβλεψη μιας καλοκάγαθης Χιονάτης, αλλά ενός άκαρδου τέρατος...».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
