''Με εμβόλιμο τέλος'' - Η νέα ποιητική σειρά του Ευάγγελου Τσαβδάρη αποκλειστικά στο ialmopia.gr

Μετά την παρουσίαση της ποιητικής του συλλογής στην πόλη της Αριδαίας, και τη θερμή υποδοχή της οποίας έτυχε από τον κόσμο της Αλμωπίας, ο Ευάγγελος Τσαβδάρης καταπιάνεται με μια νέα ποιητική τεχνική και μας την παρουσιάζει στις σελίδες του ialmopia.gr

Ο λόγος στον ποιητή, που διανύει μια εξαιρετική περίοδο ποιητικής ωριμότητας.

''Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω μία νέα σειρά ποιημάτων με γενικό τίτλο: Με εμβόλιμο διφορούμενο τέλος.

Τα ποιήματά θα έχουν διφορούμενο και πολλές φορές αλλήλουσυγκρουσιακό τέλος

Με την ευκαιρία που μου δίνεται, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συμπολίτες μου, για την υποδοχή της εκδήλωσης στην πόλη μας.''

Δείτε ΕΔΩ την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής του Ευάγγελου Τσαβδάρη στο Ξενιτίδειο Πνευματικό Κέντρο Αριδαίας

Εξομολόγηση ανεδαφική στους θηλυκούς σου γαλαξίες

Από την πρώτη ικμάδα σου που γνώρισα κι ακούμπησα

μ’ έκαψε ο θάνατος με τόσα χιλιόμετρα να μας κρίνουν,

σε ποιους βράχους θα σκάσει το πάθος;

Έχω νταλκά για το κορμί σου που' ναι γεμάτο μικρά μεσογειακά ηφαίστεια..

Σαν ένα δέντρο, με καρπούς, τους θηλυκούς σου γαλαξίες,

να ξεπληρώνει τις οφειλές του γυρισμού,

όλη μου τη ζωή στους βλαστούς του,

σαν τιμωρία μια σιωπή διαβαίνει μέσα στα κλαδιά..

Το βλέμμα σου ακόμη αναγκαστικό,

ποτέ δεν ησυχάζει πίσω από τις κόκκινες κουρτίνες της έκλαμψης.

Θα μετατρέψω τις εμπειρίες σου σε μέλλον ατελείωτο και θα τις φουμάρω..

Όλο και βαθύτερα ανασαίνω,

φυτεύω ανεμοστρόβιλους και παραδίνομαι,

τα δάκρυά μεταγγίζουν την προσμονή του έρωτα

με σκερτσόζικη φιγούρα ρουφάς εκμαυλιστικά τον πόνο στο κέντρο του πάθους νουθετώντας.. 

Όταν ραγίζει το τοπίο,

σκηνικό ριζωμένο το κλωνάρι σου

το σμίγω στη γη να ποτιστεί στις αλυκές των δακρύων σου..

Σε βλέπει κατάματα ο ωκεανός,

σε ταξιδεύει σε ισχνές αναπνοές,

σε μία αλήθεια, την πιο ακραία πραγματικότητα...

Ταξίδι σε μία διφορούμενη αλήθεια

Πλέον δεν κατανοώ τίποτα,

μόνο το μαυριδερό σημάδι από τις τύψεις στο χέρι σου,

όταν ακούω ένα φλάουτο κι ένα δοξαστικό βιολί,

με το βλέμμα σου αυστηρό να μαλώνει με τον πόνο..

Και συνάμα να περιμένει σφαίρα....

Τσαβδάρης Ευάγγελος



ialmopia.gr