Πάστα με έναν ποιητή... (Ευάγγελος Τσαβδάρης)

Μετά από πολλές αναβολές και ανακατατάξεις των ραντεβού μας, ξεκινάμε επιτέλους στην προγραμματισμένη συνάντηση με την Βάσω και τη Μαρία, τα βασικά στελέχη της ομάδας του χωριού, που δραστηριοποιείται τελευταία, με σκοπό την προσθήκη μικρών καλαίσθητων λεπτομερειών σε σημεία του χωριού, ώστε να προστεθούν κάποιες πινελιές αισιοδοξίας στο γενικό γκρίζο που επικρατεί.

Στα πλαίσια αυτών των δράσεων λοιπόν, αποφασίσαμε μια επαφή με τους ποιητές της Αλμωπίας, με τους οποίους σκοπεύουμε να συνεργαστούμε και να τους "εκμεταλλευτούμε" με κάποιον πρωτότυπο τρόπο, που προς το παρόν δεν είναι ανακοινώσιμος.

Βαδίζουμε λοιπόν προς το συμφωνημένο σημείο της συνάντησης και με δεδομένο ότι έχουμε αργήσει, το άγχος είναι εμφανές στα πρόσωπά μας.

Φτάνοντας στο καφέ, δεν δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε τον Βαγγέλη, μιας και προϋπήρξαν συνεννοήσεις μέσω του Facebook, οπότε οι φυσιογνωμίες είναι γνωστές.

Μας υποδέχονται εγκάρδια, αυτός και ο φίλος του Γρηγόρης και μετά τις απαραίτητες συστάσεις και τις σχετικές παραγγελίες στο ευγενικό προσωπικό του καταστήματος, ξεκινήσαμε την κουβέντα.

Ο Βαγγέλης Τσαβδάρης είναι ένα πληθωρικό άτομο, με κυρίαρχο ρόλο στη παρέα, κέντρο του κύκλου και με αποκρυσταλλωμένες απόψεις και λόγο σταθερό.

Από την πρώτη στιγμή σε κερδίζει η άψογη εκφορά των Ελληνικών, δείγμα ανώτερης μόρφωσης, ενώ τις απόψεις του τις υποστηρίζει με αδιαμφισβήτητα επιχειρήματα.

Αφού μιλήσαμε για τα πρακτικά και για τον σκοπό που έχουμε θέσει και αφού μας δήλωσε ενθουσιασμένος για την ιδέα, ξεκινήσαμε μια συζήτηση που επεκτάθηκε σε πολλούς τομείς, ενώ ο λαλίστατος ταλαντούχος ποιητής, σωστός χείμαρρος, μας έκανε να χανόμαστε στις ρίμες και τις στιχομυθίες του.

 Μάλιστα σε μια αποστροφή του λόγου του, παίρνοντας το ανάλογο σοβαρό ύφος μας απήγγειλε το τελευταίο του ποίημα και η Στεντόρεια φωνή του, έκανε το μικρό καφέ να σείεται από τον παλμό της απαγγελίας, ενώ η Βάσω κοιτούσε με ορθάνοιχτα μάτια και η Μαρία αγνόησε την λαχταριστή της πάστα κρατώντας αποσβολωμένη το πιρούνι της.

Στη συνέχεια μιλήσαμε για την καθημερινότητά του και μας εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για την οικογένειά του που τον φροντίζει και ανέχεται τις ιδιορρυθμίες του, ενώ μας μίλησε χωρίς ταμπού για την αναπηρία με την οποία ζει αρμονικά από τη στιγμή που γεννήθηκε.

Στην άκρη του τραπεζιού, ο στενός του φίλος Γρηγόρης, χαμογελάει συγκαταβατικά και μας εξηγεί το πόσο περήφανος είναι για τον φίλο του και το πόσο τον θαυμάζει για τον καθημερινό αγώνα που κάνει ο Βαγγέλης και το πόσα πολλά προσφέρει στους συνανθρώπους του.

Η κουβέντα άρχισε να παίρνει διαστάσεις Αθηναϊκού Συμποσίου, με τον Βαγγέλη, τη Βάσω(ιστορικός) και τη Μαρία(καλλιτεχνική φωτογράφος) να αναλύουν  την υπαρξιακή ψυχοθεραπεία του Γιάλομ, την ελευθεριότητα του Μπουκόφσκι και την Αναρχία στην ποίηση του Παντελίδη κι εγώ νιώθοντας να βρίσκομαι σε άλλον πλανήτη και το κεφάλι μου να μην χωράει όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα που συζητούσαν οι υπόλοιποι, επικεντρώθηκα στην άθικτη πάστα του Γρηγόρη, αναλύοντας μέσα μου τα γευστικά σιρόπια που πλημμύριζαν το πιατάκι, ενώ οι σιαλογόνοι μου έρεαν σαν ποταμοί στην κοιλότητα του στόματος.

Αρκετή ώρα αργότερα κι αφού υποχώρησα ευγενικά στον καυγά με τον Βαγγέλη για το ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό -το τραπέζι δεν χωρούσε τίποτα άλλο από την πληθώρα των εδεσμάτων και καφέδων- σηκωθήκαμε οι τρεις Προμαχιώτες και λάβαμε την υπόσχεση των δυο νέων φίλων μας, ότι θα τους φιλοξενήσουμε στις ταβέρνες του χωριού και θα ανταποδώσουμε το κέρασμα.

Αντί για καληνύχτα, πήρα την υπόσχεση του ταλαντούχου ποιητή, να μου στείλει τα ποιήματά του καθώς και το βιογραφικό του για να το αναρτήσω, μιας και θεωρώ ότι ο Βαγγέλης Τσαβδάρης αποτελεί ανεκμετάλλευτο κεφάλαιο του πολιτισμού της περιοχής μας και πως θα πρέπει να στηριχτεί η προσπάθειά του από τους επίσημους φορείς, ώστε να ανοίξουν τα φτερά του και να πετάξει με τα ποιήματά του στο ατέλειωτο γαλάζιο της πατρίδας μας.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Του Τσαβδάρη Ευάγγελου

ΓΕΝΙΚΑ: Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη στις 17 Απριλίου 1985. Αποφοίτησα από το διθέσιο Δημοτικό Σχολείο Δωροθέας του Ν. Πέλλας το 1998.Το 2001 αποφοίτησα από το 2^ο Γυμνάσιο Αριδαίας Ν. Πέλλας και το 2004 από το Ενιαίο Λύκειο Αριδαίας με γενικό βαθμό «Άριστα» (19,9).

ΣΠΟΥΔΕΣ: Το 2004 εισήχθην στην Παιδαγωγική Σχολή Φλώρινας, Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Στη διάρκεια των σπουδών μου το ενδιαφέρον μου επικεντρώθηκε στη μελέτη των κοινωνικών αναπαραστάσεων της αναπηρίας και στη μελέτη της τοπικής εκπαιδευτικής ιστορίας, στα πλαίσια των οποίων έχω εκπονήσει διάφορες εργασίες. Το 2008 αποφοίτησα από το Πανεπιστήμιο με «Άριστα» (9,38).

ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΕΡΓΟ:

Σχ. ‘Ετος 2014-2016 Απόσπαση στο τμήμα ένταξης του 2^ο Δημοτικού Σχολείου Αριδαίας με απόφαση του ΠΥΣΠΕ.   

Σχ. ‘Ετος 2012-2014 Μετάθεση στην Ειδική Αγωγή και οργανική με απόφαση του ΠΥΣΠΕ στο Ειδικό Σχολείο Αριδαίας.   

Σχ. Έτος 2010-2011 Σχ. ‘Ετος 2011-2012  Διορισμός στην Περιφέρεια Δυτικής Αττικής και υπηρέτηση μετά από απόσπαση στο Ειδικό Σχολείο Αριδαίας για λόγους υγείας.

Σχ. Έτος 2009-2010 αναπληρωτής στο 4^ο Δημοτικό Σχολείο Αριδαίας.

Σχ. Έτος 2008-2009: αναπληρωτής δάσκαλος στο 4^ο Δημοτικό Σχολείο Αριδαίας.

Από το 2007 ασχολούμαι συστηματικά με την ποίηση, η οποία αποτελεί για μένα,  ένα ηθελημένο  και αθέλητο    λιμάνι, Όπου φωλιάζω μέσα του τις προσδοκίες,  τα όνειρα, τα βιώματα και τις ματαιώσεις.

Η ποίηση είναι παράλληλα και μια σπηλιά, απρόσμενων και κρύφιων εννοιών που απορρέουν από τις ψυχές των ανθρώπων και ιδιαίτερα των γυναικών, και σχετίζονται με τον έρωτα ως βίωμα θανάτου και το αντίστροφο.

Μεγάλος αριθμός  ποιητικών έργων,  έχουν αναρτηθεί στο ialmopia.gr

   


από τα ΠΡΟΜΑΧΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ