Η ζωή & Λυρική ποίηση - του Μύρωνα Κομνηνού

Η ζωή & Λυρική ποίηση - του Μύρωνα Κομνηνού αποκλειστικά για το ialmopia.gr

 

Η ζωή

Να ζεις σημαίνει να ανοίγεις ένα δρόμο, μέσα από το ίδιο σου, το άπειρο!
Η ζωή μας – μέτρο άνευ λόγου και προσκυνηματικό ταξίδι προς τον ίδιο
μας, τον εαυτό!

Η τραγωδία γεννήθηκε, από έλλειψη διορατικότητας. Ο εγωισμός, μια άμυνα,
με την προϋπόθεση, ότι υπάρχει κάτι να υπερασπιστείς!
Να φτάσεις ως το τέρμα των ιδεών, εκείνες όμως φτάνουν ως το τέρμα
των πραγμάτων!

Ελάχιστοι είναι οι εραστές της ζωής, που παραδέχονται, ότι το μέλι και η χολή της,
είναι θρεπτικές και ζωτικές ουσίες!
Πρέπει να επιλέγουμε, -ακολουθώντας την κλίση, την τέχνη, το συναίσθημα, ή
την πλάνη- αυτό που θα μπορούσε να μας αποκαλύψει και να μας εκφράσει
καλύτερα!

Οι ποιητές, με ευμετάβλητη διάθεση, είναι οι καλύτεροι διερμηνείς μας, έχουν
την ικανότητα να βρίσκονται ταυτοχρόνως εντός και υπεράνω της ζωής. Ακολουθούν
ένα είδος στωικού επικουρισμού, αρπάζοντας στην στιγμή ένα δίδαγμα από
κάθε γεγονός και από τον εαυτό τους, αντλώντας την γνώση των όντων, από
την ηδονή, χωρίς να επιδιώκουν ή να αποφεύγουν τα δεινά που προξενεί!

Να αναπαύεσαι στην δράση ενός ονείρου, να είσαι ευαίσθητος, προσεκτικός
σε κάθε σημείο, να δημιουργεί ή να εκμαιεύεις από τον καθένα την ένθεή του
φύση, να ερμηνεύεις τα πιο απόκρυφα μηνύματα, να ξέρεις να βολιδοσκοπείς
τον θάνατο, και ακόμη και στην επιθανάτια αγωνία σου, να αμφιβάλλεις για
το τέλος ……….

Λυρική ποίηση

Η λυρική ποίηση είναι ένα από τα τρία βασικά ποιητικά είδη: τα άλλα δύο είναι η επική καi η δραματική ποίηση. Η λυρική ποίηση γεννήθηκε από την ανάγκη του ατόμου να εκφράσει τα προσωπικά του συναισθήματα, και μάλιστα να τα εκφράσει τραγουδώντας και χορεύοντας με την συνοδεία μουσικού οργάνου, όπως φαίνεται από το επίθετο «λυρική», που έχει προφανώς άμεση σχέση με την λύρα.

Τα αρχαιότερα λυρικά ποιήματα περιέχονται στα κείμενα που βρέθηκαν στις αιγυπτιακές πυραμίδες (2600 π.Χ.) και περικλείουν ελεγειακούς στίχους, ωδές και ύμνους. Άφθονο επίσης λυρικό στοιχείο συναντούμε στους εβραϊκούς ψαλμούς, και σε άλλα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης.

Εκεί όμως που άνθισε η λυρική ποίηση είναι στην αρχαία Ελλάδα, όπου δημιουργήθηκαν και τα κυριότερα είδη της: Ελεγειακή, ιαμβική, μελική και χορική ή χορωδιακή ποίηση. Από την άποψη της ιστορικής πορείας του Ελληνικού λαού, η αρχαία λυρική ποίηση, με τα βιώματα που πρόβαλε και τις ιδέες που καλλιέργησε, συνετέλεσε στο να δυνηθούν οι Έλληνες της εποχής εκείνης ν’ αντιμετωπίσουν τον δεσποτισμό τόσο στο εσωτερικό, καταργώντας την ως πολίτευμα, όσο και στο εξωτερικό, εξουδετερώνοντας τον Περσικό εισβολέα. Όμως η πολιτική ελευθερία ήταν μόνον η μία μορφή της ελευθερίας, γιατί, προβάλλοντας αδιάλειπτα τον προσωπικό στοχασμό, η λυρική μούσα άνοιξε τον δρόμο προς τα μεγάλα ερωτικά που θέτει στον εαυτό του ο άνθρωπος – και έγινε έτσι πρόδρομος της επιστημονικής και φιλοσοφικής σκέψης.

Ως λογοτεχνικό είδος η λυρική ποίηση αποτέλεσε το απαραίτητο πέρασμα από την αφήγηση του έπους προς το αττικό δράμα όσο και προς την επιστημονική πεζογραφία.
Γενικά, η αρχαία Ελληνική λυρική ποίηση, με την πολυδιάστατη κίνηση και ανάπτυξή της, κατόρθωσε να εκφράσει και τον σφυγμό της ζωής και την πνευματική δράση και την μέριμνα του ελεύθερου πολίτη για τα κοινωνικά, τα ηθικά και τα πολιτικά προβλήματα, δηλαδή μπόρεσε να προβάλει την εικόνα του ολοκληρωμένου ανθρώπου.

Στην μεσαιωνική εποχή, παράλληλα με την θρησκευτική λυρική ποίηση αναπτύσσεται η λεγόμενη λαϊκή λυρική ποίηση, με τους τροβαδούρους, που η τέχνη τους είχε σημαντική επίδραση πάνω σε μεγάλους ποιητές – όπως ο Dante και ο Petearacha.

Οι δικοί μου λυρικοί στίχοι, συνήθως αφιερώνονται στις κυρίες μεγάλης ηλικίας και τις στιγμές που γράφω τους στίχους, σιγοτραγουδώ! Πολλές φορές εξυμνώ την πατρίδα μου και ριγώ. Όταν οι στίχοι μου είναι αφιερωμένοι, στους εξαθλιωμένους πατριώτες μου, ή στα παιδιά που πνίγονται στο Αιγαίο, δεν σιγοτραγουδώ, αλλά κλαίω!

Μύρωνας Κομνηνός