Το ωραίο κι υψηλό... Της Δέσποινας Τσουλφαΐδου

ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΚΙ ΥΨΗΛΟ -  της Δέσποινας Τσουλφαΐδου για το ialmopia.gr με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης!

Δεν είναι όλοι άξιοι να ζήσουν ποιητικές στιγμές.Η ποιητική κατάσταση απαιτεί λεπτότητα.Είναι ευλαβική,θέλει ανύψωση,θέλει διεισδυτική ματιά.Την δημιουργεί μια εσωτερική αρχοντιά και την ολοκληρώνει ένα σπινθήρισμα του σύμπαντος κόσμου.Είναι το πώς θα εκλάβει κάποιος αυτή την ανεπαίσθητη,σχεδόν αόρατη,μυστική ομορφιά.Αυτή την βαθιά κρυμμένη μαγεία,ακόμη και για κάτι καθημερινό,για κάτι απλό και συνηθισμένο για τα περισσότερα μάτια.

Για να εκλάβεις κάτι ως ποιητικό,πρέπει κι ο ίδιος ή έστω ένα κομμάτι του εαυτού σου να είναι στίχος.Και με αυτή την μοναδικότητα να παρασέρνεις κι όποιον άλλο έχει έστω κι έ να ψήγμα αυτής της συγκίνησης μέσα του και να τον μεταμορφώνεις για λίγα λεπτά σε μια άλλη υπερκόσμια οντότητα.Είναι μαγεία ν'ανεβαίνεις στο άρμα του πόθου για το Ωραίο κι Υψηλό και ν'απλώνεις το χέρι στον ''ξένο'' που έχει όμως την επιθυμία να κάνει μια βόλτα στα ουράνια πατώματα,με οδηγούς τη Συγκίνηση και το Δέος.Γιατί η ποίηση είναι αίσθηση.

Είναι το ατελείωτο πένθος για τον χαμό του αγαπημένου προσώπου,το χάδι του Θεού στην πιο βαριά θλίψη,το πρώτο άνθος της μυρωμένης πασχαλιάς,το πιο βαθύ σκοτάδι λίγο πριν το χάραμα.Η γεύση του καφέ μετά το πρω'ι'νό ξύπνημα,δυο χέρια που τρέμουνε από λαχτάρα,το κεράκι που σιγοκαίει στην εκκλησιά από ευγνωμοσύνη.Τα παιδιά που παίζουν στον προαύλιο χώρο ενός σχολείου,το ψιθύρισμα και το ουρλιαχτό.Η ελπίδα και η απελπισία,το φως και το σκοτάδι.

Κι αν δεν μπορεί ο καθένας μας να ξεχωρίσει αυτήν τη λεπτή,αόρατη γραμμή που οριακά ακροβατεί η ύπαρξη μας,ας κάνουμε την υποχώρηση.Ας βγάλουμε τις παρωπίδες του υλισμού,ας αφήσουμε στην άκρη τον εγω'ι'σμό κι επιτέλους...ας επιτρέψουμε στον ποιητή να μας δείξει!   

ialmopia.gr