Α' βραβείο με έπαινο σε ποίηση για την Βάσω Ρουμελή από την Αριδαία

Ψάχνοντας σε στίχους τον «ηλιάτορα» η κατήφεια πήρε φως και μου χάρισε το Α’ βραβείο με Έπαινο στο 10ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό 2019 του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδος (ΕΠΟΚ). Είναι το 16ο λογοτεχνικό βραβείο που λαμβάνω και αυτό λειτουργεί ως αντίδωρο στην ποιητική γραφίδα μου.

Η χαρά λένε όταν μοιράζεται πολλαπλασιάζεται και απλώνεται παντού. Ειδικά σε αυτή την επαρχία που όπου κι αν πας μυρίζει αγιόκλημα... Αφιερώνω λοιπόν αυτό το βραβείο στην ευλογημένη Αλμωπία με τους φωτεινούς της ανθρώπους!!!!

Σας ευχαριστώ όλους

Βάσω Ρουμελή 

 

 

Ψάχνοντας τον «ηλιάτορα»

Κάτω από αυτές τις πέτρες κοιμάται ο ήλιος μας,

αυτόν που φυτέψαμε σε ένα βουκολικό όνειρο

και δεν λέει ακόμα να ξυπνήσει τη ρωμιοσύνη.


Πυρετό ανεβάζει κι η θάλασσα, αφρίζει αλητεία,

ξερνά την βρωμιά αλαφροΐσκιωτων «καπεταναίων»

που βρώμισαν με φθορά το ανάγλυφο κύμα.


Το ξωκλήσι στην αμμουδιά γέμισε τρελούς σωτήρες,

τενεκέδες μια κάλπικης άνοιξης που δεν λέει να έρθει,

αφού η αληθινή κλαυθμυρίζει σε ένα μπουντρούμι.


Δεν υπάρχουν παπαρούνες, ο βασιλικός μαράθηκε,

η μάνα φύση μας με φονικούς ψεκασμούς ζει τρόμους,

με φωτιές, δηλητήρια και σκουριασμένες συνειδήσεις.


Οι ορίζοντες έχουν πνίξει τους λευκούς γλάρους τους,

η βροχή δεν απαγγέλει στίχους, στάζει μαύρη ματαίωση.

Αλήθεια σε ποιο ποίημα βρίσκεται ο «ηλιάτορας»;


Ρωτώ τον Άνεμο να μου βρει τον Ελύτη στο Αιγαίο,

θέλω να μου δώσει ουρανό να πετάξω χαρταετούς,

θέλω κι ένα αλφάβητο με βότσαλα καμωμένο.


Μες στα σκοτάδια έχασα τις μαργαρίτες και τον Θεό

κι ενώ γέρνω το χωματόπλαστο κορμί μου στην γη,

ο ποιητής μου προσφέρει αζωγράφιστες τις αχτίδες του.
 

Ρουμελή Βάσω