«Λιώνοντας» την κατάθλιψη με χρυσάφι: Η προσωπική Οδύσσεια του αθλητή του αιώνα

Είναι ο αθλητής με τα περισσότερα Ολυμπιακά μετάλλια στην ιστορία, τα περισσότερα χρυσά και ο θεωρούμενος κατά πολλούς ο κορυφαίος αθλητής που είδε αυτός ο πλανήτης. Με αφορμή τα 34α γενέθλιά του, διαβάστε για τη μεγάλη μάχη του Μάικλ Φελπς με την κατάθλιψη μέσα από δικά του λόγια.


Το 2001 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Φουκουόκα ένας έφηβος Αμερικανός κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα πεταλούδα σπάζοντας παράλληλα το παγκόσμιο ρεκόρ. Ήταν 15 ετών και 9 μηνών, ο νεότερος αθλητής της κολύμβησης που σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ. Έναν χρόνος νωρίτερα είχε συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ όπου είχε καταλάβει την πέμπτη θέση ίδιο αγώνισμα.

Το 2001 στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Φουκουόκα ένας έφηβος Αμερικανός κατακτά το χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα πεταλούδα σπάζοντας παράλληλα το παγκόσμιο ρεκόρ. Ήταν 15 ετών και 9 μηνών, ο νεότερος αθλητής της κολύμβησης που σημείωσε παγκόσμιο ρεκόρ. Έναν χρόνος νωρίτερα είχε συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ όπου είχε καταλάβει την πέμπτη θέση ίδιο αγώνισμα.









Το 2008 ήταν πραγματικά ανίκητος και στη βρετανική πρωτεύουσα κατακτά μόλις... τέσσερα χρυσά ενώ ηττάται από τον Τσαντ Λε Κλος στα 200 μέτρα πεταλούδα, το αγαπημένο του αγώνισμα. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών. Ήταν τότε που έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον, τότε που είχε πει ότι θα αποχωρήσει από το αγώνισμα.Το 2014 συνελήφθη να έχει υπερβεί το όριο ταχύτητας οδηγώντας κοντά στο σπίτι του. Ήταν μία ακόμη... καλή αφορμή για τους δημοσιογράφους προκειμένου να στρατοπεδεύσουν έξω από το σπίτι του. «Δεν πήγαινα πουθενά. Ήμουν πραγματικά σε ένα σκοτεινό μέρος. Δεν ήθελα να ζήσω άλλο» ομολόγησε ο Αμερικανός κολυμβητής. Το 2015 σε μία συγκλονιστική εξομολόγηση στο Sports Illustrated αποκάλυψε τη μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη. «Ένιωσα λες και ζούσα μέσα σε μια φούσκα» σημείωσε ο Φελπς στο περιοδικό. Η εξάρτηση που είχε στο αλκοόλ τον έκανε να χάσει τελείως τον εαυτό του. Δεν ήταν πια ο ίδιος. Μετά τη σύλληψή του αποφάσισε να μπει σε κέντρο αποτοξίνωσης από το αλκοόλ. Ήταν μία ακόμη μεγάλη μάχη που έπρεπε να δώσει. Αποφάσισε να ξεκινήσει από την αρχή.

Φτάνοντας στην Αριζόνα, είδε να περνά από την τηλεόραση η είδηση ότι είχε τιμωρηθεί με αποκλεισμό από το παγκόσμιο πρωτάθλημα. «Ήξερα πως θα τιμωρηθώ, δεν ήξερα όμως, ότι θα μου στερήσουν αυτή τη διοργάνωση. Δεν γνώριζα πως έστω υπήρχε αυτή η πιθανότητα. Όλοι μέσα στο δωμάτιο, γύρισαν και με κοίταξαν. Τους είπα "ναι, αυτός είμαι εγώ"! Σηκώθηκα, πήγα να πάρω ένα ποτήρι νερό και επέστρεψα στη θέση μου».

Τότε ήταν που έβαλε με τον εαυτό του στοίχημα ότι θα βγει νικητής από αυτή την μάχη. «Είπα, θα τα καταφέρεις. Θα μείνεις εδώ 45 ημέρες και ας δούμε τι μπορείς να κερδίσεις". Είχα αρχίσει να "σκαλίζω" πολλές από τις πληγές μου, πράγματα που δεν ήθελα να δω. Για χρόνια αντιμετώπιζα τον εαυτό μου ως αθλητή, αλλά όχι ως άνθρωπο. Πήγαινα σε συναντήσεις με άγνωστους και όλοι ήξεραν ποιος είμαι και με σέβονταν όχι για τα επιτεύγματα μου, αλλά ως άνθρωπο. Αυτό ήταν κάτι διαφορετικό. Ένα συναίσθημα που μου άρεσε όλο και περισσότερο, που με έκανε να νιώθω ευτυχισμένος».

Για να γίνει και πάλι ο εαυτός του έπρεπε να κάνει αυτό που ήξερε καλύτερα από ποτέ. Να κολυμπά. Ξεκίνησε τις προπονήσεις και πάλι στην μικρή πισίνα που είχε το κέντρο αποτοξίνωσης με μία χεριά είχε φτάσει κιόλας στη μία άκρη. Του έκανε καλό. Έκανε και πάλι βάρη ενώ οι υπόλοιποι τον αντιμετώπιζαν με τον σεβασμό που του άξιζε.

Πότε όμως ξεκίνησε όλη αυτή η κατάσταση για τον Φελπς; Όπως εξηγεί ο ίδιος: «μετά το 2008 ήμουν "άδειος". Πνευματικά, είχα τελειώσει. Δεν ήθελα να κάνω άλλο αυτό που έκανα, αλλά ήξερα πως δεν μπορώ να σταματήσω. Οπότε, πίεσα τον εαυτό μου να κάνει κάτι που πραγματικά δεν ήθελε να κάνει. Για τέσσερα χρόνια έχανα τουλάχιστον δυο προπονήσεις κάθε εβδομάδα. Γιατί; Δεν ήθελα να πάω. Δεν ένιωθα ότι ήταν κάτι που ήθελα να κάνω. Έλεγα "γ... το, θα κοιμηθώ. Συνήθως, έχανα τις Παρασκευές για να κάνω τριήμερο».

Ο ίδιος όμως ανέτρεξε ακόμη πιο πίσω και εντόπισε ότι η έλλειψη του πατέρα του έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς του. «Ήταν δύσκολο που δεν είχα κοντά μου τον μπαμπά μου. Είχα τους προπονητές μου, τους μάνατζερ, άλλες πατρικές φιγούρες, αλλά όχι την κανονική. Ήταν κάτι για το οποίο απέφευγα να μιλήσω για χρόνια, ακόμα και στους δικούς μου ανθρώπους. Το ότι το έβγαλα από μέσα μου στις θεραπείες, ήταν λυτρωτικό».

Ο πατέρας του Φελπς, Φρεντ, εργαζόταν πολλές ώρες και δεν ήταν ουσιαστικά κοντά στα παιδιά του. Έχασε τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου 2008 επειδή η δεύτερη σύζυγός του πέθαινε από καρκίνο. Πέντε χρόνια μετά παντρεύτηκε ξανά και ζήτησε από τον Μάικλ να γίνει κουμπάρος. Ο Ολυμπιονίκης αρνήθηκε. Στη συνεδρία όπου ήταν παρούσα όλη του η οικογένεια ο Μάικλ απαλλάχθηκε από όλα του τα ψυχολογική φορτία: «Τους είπα πως ένιωθα εγκαταλελειμμένος. Έχω μια απίστευτη μητέρα και δυο εξαιρετικές αδελφές, αλλά ήθελα και τον πατέρα μου στη ζωή μου. Ήταν κάτι που κουβαλούσα 20 χρόνια. ήταν μεγάλο χρονικό διάστημα. Με επηρέασε, ειδικά όταν ήμουν μικρός. Αλλά όσα περνάς σε μικρή ηλικία, σε κάνουν πιο δυνατό. Τώρα, επικοινωνώ και με τον πατέρα μου. Δεν έχουμε φτιάξει τα πάντα, γιατί δεν μπορείς να φτιάξεις κάτι σαν και αυτό. Απλά, η κατάσταση είναι καλύτερη».

Σημαντικό ρόλο στην όλη του προσπάθεια έπαιξε η Νικόλ Τζόνσον. Η τωρινή του σύζυγος υπήρξε ζευγάρι με τον Ολυμπιονίκη από το 2007 μέχρι το 2012 οπότε και χώρισαν. Η Νικόλ ήταν εκείνη που του έδωσε κουράγιο και τον επισκέφθηκε εκείνες τις δύσκολες ώρες. Ήταν από τους λίγους ανθρώπους που ήθελε κοντά του. Το 2015 αρραβωνιάστηκαν ενώ τον Μάιο του 2016 καλωσόρισαν το πρώτο τους παιδί του Μπούμερ. Ακολούθησε και δεύτερος γιος τον Φεβρουάριο του 2018.

«Έχω ξαναγίνει το παιδί που κάποτε είπε πως είναι πιθανό να ζήσει ό,τι έζησε. Θα δείτε έναν διαφορετικό άνθρωπο, εν συγκρίσει με τους προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έτσι το βλέπω το θέμα» ομολογούσε στο Sports Illustrated. Είχε βρει και πάλι την όρεξή του όπως έδειξε και στους Ολυμπιακούς του Ρίο. Στη διοργάνωση της Βραζιλίας πρόσθεσε ακόμη πέντε χρυσά και ένα ασημένιο στη συλλογή του. Η αγκαλιά του τριών μηνών Μπούμερ αποτέλεσε για εκείνον την καλύτερη ανταμοιβή. Ο Φελπς μπόρεσε να νικήσει τους δαίμονές του και να επιστρέψει για να ολοκληρώσει την καριέρα του όπως έπρεπε για την υστεροφημία του. Μόνο που για αυτή τη νίκη δεν χρειάστηκε τα μούσκουλά του.

απο το sdna.gr