Όρια στη συμπεριφορά των παιδιών - του Κικίδη Θεόδωρου

Για την υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού μας, πέρα από την στοργή και την αγάπη μας, χρειάζεται να θέσουμε κάποια όρια και κάποιους κανόνες στην συμπεριφορά του. Οι κανόνες αυτές μπορεί να σχετίζονται με θέματα που αφορούν τον ύπνο, τη διατροφή, τη μελέτη, τις εξόδους, την αρνητική συμπεριφορά κτλ.

Η οριοθέτηση της συμπεριφοράς είναι αυτό που βοηθά το παιδί να κατανοήσει τους κανόνες και τις προσδοκίες των γονέων του επομένως σχετίζεται με τη διδασκαλία και όχι με τη τιμωρία. Κάθε οικογένεια λειτουργεί με τους δικούς της κανόνες, αλλά παρόλα αυτά είναι σημαντικό οι γονείς να θέτουν κάποιους κοινούς κανόνες και αρχές σχετικά με την ανατροφή του παιδιού. Η σταθερή πειθαρχία που αφορά σημαντικά ζητήματα δεν αποτελεί απειλή για την προσωπικότητα του παιδιού. Ίσα-ίσα, είναι μέρος της πορείας του προς την αυτογνωσία.

Τα όρια πειθαρχίας είναι η χρυσή τομή και η ασφάλεια των παιδιών για να αποκτήσουν υγιή προσωπικότητα και να μάθουν να είναι ανεξάρτητα και αυτοδύναμα. Η λύση βρίσκεται στο να γίνουμε εμείς «Δημοκρατικοί γονείς».

Πως όμως θα γίνει αυτό;

Να μάθω να εξηγώ στο παιδί τους κανόνες και να του δίνω την ευκαιρία να μάθει και εκείνο μέσα από δοκιμή και λάθη τις συνέπειες των πράξεών του.

Να επαινώ το παιδί για την συμπεριφορά του.

Γίνομαι εγώ ο ίδιος παράδειγμα καλής συμπεριφοράς χωρίς όμως να αποφεύγω τελείως τα λάθη.

Τι πρέπει να λαμβάνω υπόψιν μου όταν βάζω όρια στο παιδί:

Τα όρια πρέπει να μπαίνουν ανάλογα με την ηλικία και το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού.

Την ιδιοσυγκρασία του.

Δίνω μεγάλη προσοχή στα διπλά μηνύματα.

Βάζω όρια με μέτρο.

Δεν πρέπει να κάνω γενικεύσεις.

Επιβραβεύω πάντα τις θετικές,επιθυμητές συμπεριφορές.

Τεχνική αντίδρασης-κόστος

Το παιδί είναι πιο εύκολο να μάθει να συμπεριφέρεται θετικά με την απώλεια κάποιου δικαιώματος παρά με την επιβολή κάποιας τιμωρίας. Εξηγούμε – προειδοποιούμε το παιδί όταν ενεργεί αρνητικά και του δίνουμε επιλογές όταν αυτό είναι δυνατό ώστε να συμμορφωθεί. Αν δεν το κάνει εξηγούμε τις συνέπειες που θα έχει αυτή η συμπεριφορά.

Πως το κάνω;

Κρατάω το παιδί σταθερά από τους ώμους όταν του μιλώ.

Το κοιτάζω κατευθείαν μέσα στα μάτια.

Μιλάω κατανοητά και με σταθερό τόνο φωνής.

Του δείχνω ότι εννοώ σοβαρά όσα του λέω.

Τι κάνω όταν αγνοούνται τα όρια;

Δεν λαμβάνω καθόλου υπόψιν μου τις βρισιές, τα ουρλιαχτά και ότι άλλο μπορεί να κάνει το παιδί για να τραβήξει την προσοχή μου αρνητικά.

Τραβάω το παιδί στην άκρη από τυχόν ακροατήριο.

Και όταν είστε πραγματικά οι δυο σας εξηγείστε σοβαρά και σταθερά ποιο είναι το λάθος.

Δεν είναι κακό να δείξετε ότι έχετε θυμώσει, χωρίς όμως να ξεσπάσετε τον θυμό σας στο παιδί.

Βασική προϋπόθεση πάντα είναι να τηρείται και εσείς τις υποσχέσεις σας και να έχετε μια σταθερή στάση σε ότι λέτε.
Όταν κάνετε υποδείξεις σε ένα παιδί φροντίστε να είστε και εσείς μέρος αυτής της συνθήκης.

Όσο πιο νωρίς αρχίζει η οριοθέτηση της συμπεριφορά του παιδιού τόσο το καλύτερο

ΚΙΚΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ