ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Ο μοναδικός Γιάννης Παπαδόπουλος αποκλειστικά στην κάμερα του ialmopia.gr [ΒΙΝΤΕΟ]
Επιμέλεια - Συνέντευξη: Τάσος Καλαϊτζής
Δημοσιεύστε την αγγελία σας στο ialmopia.gr εντελώς δωρεάν
Αγορές-Πωλήσεις-Ενοικιάσεις-Εργασία
Η Μπογαλού - Διήγημα του Τσίναλη Κοσμά στη μνήμη της γιαγιάς Ασημώς που έζησε τα τραγικά γεγονότα της Προσφυγιάς του 1922
Διήγημα του Τσίναλη Κοσμά από την Άψαλο αλμωπίας...
Μενέλαος Λουντέμης: Αφιέρωμα στο μεγάλο λογοτέχνη
«Εθελοντής ενός δικαιότερου κόσμου, για το οποίο πρόσφερε τη ψυχή του»
Παρασκευή 2 Μαρτίου 2018
Αφιέρωμα: Νικόλαος Τσελεμεντές 1878 – 1958
Έλληνας αρχιμάγειρας (σεφ) και δάσκαλος της μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Ο «Οδηγός της Μαγειρικής και Ζαχαροπλαστικής», που εξέδωσε το 1926, «έσπρωξε την ελληνική κατσαρόλα στο σύγχρονο πολιτισμό», όπως έγραψε ο ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς. Από τότε, το όνομά του είναι συνώνυμο των οδηγών μαγειρικής.
Ο Νικόλαος Τσελεμεντές γεννήθηκε το 1878 στο χωριό Εξάμπελα της Σίφνου και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Αρχικά, δούλεψε σε συμβολαιογραφείο και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη μαγειρική, εργαζόμενος στο εστιατόριο του θείου του. Σπούδασε για ένα χρόνο μαγειρική στη Βιέννη και επιστρέφοντας εργάστηκε ως σεφ σε διάφορες πρεσβείες.
Έγινε γνωστός με το περιοδικό «Οδηγός Μαγειρικής», που άρχισε να εκδίδει το 1910 και το οποίο περιείχε εκτός από τις συνταγές, διατροφικές συμβουλές, διεθνή κουζίνα και νέα για τη μαγειρική. Το 1919 έγινε διευθυντής του ξενοδοχείου «Ερμής», ενώ τον επόμενο χρόνο έφυγε για την Αμερική, όπου δούλεψε σε μερικά απ’ τα ακριβότερα εστιατόρια του κόσμου, κάνοντας παράλληλα και ανώτερες σπουδές μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής και διαιτολογίας.
Τον Απρίλιο του 1926 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Οδηγός Μαγειρικής και Ζαχαροπλαστικής», που ήταν ο πρώτος ολοκληρωμένος οδηγός μαγειρικής στη χώρα μας. Το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και ανατυπώθηκε πάνω από δεκαπέντε φορές τις επόμενες δεκαετίες. Επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα και ίδρυσε μία μικρή σχολή μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Το 1950 δημοσίευσε στα Αγγλικά ένα βιβλίο για την ελληνική μαγειρική («Greek Cookery»).
Επηρεασμένος απ’ τη γαλλική κουζίνα, ο Τσελεμεντές υπήρξε εκσυγχρονιστής της ελληνικής κουζίνας, καθώς χάρη σ’ αυτόν οι ελληνίδες νοικοκυρές έμαθαν τη μπεσαμέλ, τα πιροσκί και τη μπουγιαμπέσα, πράγμα που κατά μερικούς ισοδυναμούσε με νόθευση της ελληνικής κουζίνας.
Ο Νικόλαος Τσελεμεντές πέθανε στις 2 Μαρτίου του 1958 στην Αθήνα, σε ηλικία 80 ετών. Το όνομά του είναι σήμερα συνώνυμο των οδηγών μαγειρικής, ενώ χρησιμοποιείται και σαν πείραγμα προς κάποιον που ξέρει να μαγειρεύει πολύ καλά.
Τιμώντας τη μνήμη και την προσφορά του στην ελληνική γαστρονομία, ο δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς, του αφιέρωσε μια υμνητική επιφυλλίδα στην εφημερίδα «Ελευθερία» στο φύλλο της 5ης Μαρτίου 1958.
Το έργο του Τσελεμεντέ
Ο Νίκος Τσελεμεντές πέθανε. Ο Μπριγιά Σαβαρέν της Ελλάδος, ο συγγραφέας του μοναδικού μας γαστρονομικού μας κώδικος, δεν υπάρχει πια στη ζωή. Οι Γάλλοι εώρτασαν, εδώ και είκοσι χρόνια, με τον επισημότερο τρόπο, τον αυτοκράτορα της κουζίνας και της τραπέζης των. Εμείς, όσο τον είχαμε ζωντανό, τον αγνοήσαμε, δεν τον πανηγυρίσαμε ποτέ. Αδικία ιστορική. Ας τον ξεπροβοδίσουμε, τουλάχιστον, νεκρό, με τιμές που του ταιριάζουν.
Ο Τσελεμεντές δε φεύγει έτσι. Ο μέγας αυτός ευεργέτης του ελληνικού νοικοκυριού, προ πάντων του νεοτεύκτου, άφησε ΄σύγγραμμα- ένα από τα τελειότερα νεοελληνικά βιβλία: Το «Οδηγό της Μαγειρικής». Είναι αληθινό μνημείο της «άρτε κουλινάρια», σανίδα σωτηρίας κάθε νέας νοικοκυράς, που μεταμορφώνει σε μαγείρισσα και την κοπέλλα, την πιο άγευστη μαγειρικής.
Μ’ αυτό το βιβλίο έφτιαξε ο Τσελεμεντές το τραπέζι μας· κατήρτισε τον ουρανίσκο μας· ετακτοποίησε το στομάχι μας· έλυσε το τραγικό πρόβλημα του «τι θα φάμε σήμερα» και πρόσφερε υπηρεσία πραγματικά εθνική. Ένα έθνος κρίνεται και από την κουζίνα του. Πες μου πως τρως, να σου πω ποιος είσαι.
Η αναρχία της ελληνικής κουζίνας είναι γνωστή: Ιταλική, τουρκική, αλλά προ πάντων κράμα όλων των πρωτογενών συστημάτων, εφυτοζωούσε σε μια κατάσταση μάλλον προϊστορική: Γιουβέτσι, φασολάδα, αρνάκι φρικασέ, μπακαλιάρος πλακί και το ψητό της σούβλάς- αυτό ήτανε, όλο κι όλο…το δραματολόγιό της. Ο Τσελεμεντές με την επιβλητική του πραγματεία, έσπρωξε την ελληνική κατσαρόλα στο σύγχρονο πολιτισμό.
Αυτός ο άνθρωπος ήταν μάγειρος εκ γενετής. Νέος γνωστός, κομψός, έξυπνος, εύθυμος, καλοφαγάς, γλεντζές από οικογένεια ξενοδόχων (προ εξήντα ετών λειτουργούσε εστιατόριο Τσελεμεντέ, στην ακτή Νέου Φαλήρου, όταν ήταν στις δόξες της) ο τύπος αυτός της παλιάς Αθήνας είχε μέσα του το δαιμόνιο. Ο μάγειρος γεννάται, όπως κι ο ποιητής. Η πείρα ήρθε ύστερα: Στην υπηρεσία διαφόρων πρεσβειών, που στα επίσημα γεύματά τους-μεγάλες μαγειρικές μάχες- ξεχώρισε σαν ασυγκράτητος μάγειρος.
Τα ταξίδια τον τελειοποίησαν: Τουρκία, Ρωσία, Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, κι επιτέλους Αμερική. Μελέτησε όλες τις κουζίνες της γης. Και το βιβλίο του είναι πεμπτουσία παγκοσμίων γνώσεων. Δεν πιστεύω-τουλάχιστον στην Ελλάδα-να υπάρχη δεύτερο. Η νοικοκυρά μπορεί να μαγερέψη μ’ αυτό ακριβά, μέτρια, φθηνά, όπως θέλει, αλλά θα είναι πάντα σύμφωνη με την υγιεινή και την καλλιτεχνία.
Όταν ήτανε στην Αμερική, ο Οδυσσέας αυτός των μαγειρικών περιπλανήσεων, μια διάδοσι έφερε στην Αθήνα, ότι πέθανε. Η είδησι αυτή έφθασε, όταν ακριβώς κυκλοφορούσε η πρώτη έκδοσι της Μαγειρικής του (Απρίλης του 1926). Οι κριτικές που γράφτηκαν τότε ήτανε νεκρολογίες… Από τον άλλο κόσμο-δηλαδή το Νέο Κόσμο-έφθασε η απάντηση του Τσελεμεντέ, γεμάτη χιούμορ: «Για ένα πράγμα μόνον είμαι ευχαριστημένος-έγραφε-που δεν πέθανα: Το ότι απέκτησα και ανεψιόν: Τον κύριο Κώσταν Αθάνατον, όστις με αποκαλεί θείον. Λέξις δηλαδή που δεν είχε χαϊδεύσει την ακοήν μου δια το μη έχειν ανεψιούς. Δέον να προσθέσω, ότι θείους τουναντίον, εχω πολλούς· και εις εξ αυτών ήτο ο κάτοχος του εστιατορίου του Νέου Φαλήρου»…
Όταν βγήκε ο «Οδηγός της Μαγειρικής» του έγραψα ειλικρινέστατο εγκώμιο: «Είναι- είπα, κάνοντας κι εγώ χιούμορ με τη σειρά μου-ο μεγαλύτερος συγγραφεύς της Ελλάδος. Δεν αστειεύομαι καθόλου. Αν γράφειν σημαίνη παρέχειν κάποιαν υπηρεσίαν εις τους ανθρώπους δια του γραπτού λόγου, ο Τσελεμεντές υπεραξίζει τον τίτλον αυτόν. Και του οφείλω ανεπιφύλακτον εγκώμιον. Ο Τσελεμεντές απαντά σ’ ένα καθημερινό ερώτημα της ζωής μας, που ένα πλήθος άνθρωποι άνθρωποι θάδιναν κι εγώ δεν ξέρω τι, για να έλειπε :Έχει καταστρώσει το μενού και των τριακοσίων εξηνταπέντε ημερών του έτους .Είναι απλούς, σαφής, αναλυτικός, γευστικός, ευκολοεφάρμοστος, φτιασμένος για την ελληνική κουζίνα…»
Πόσα νέα νοικοκυριά δεν έχει σώσει από τις αφαιμάξεις των μαγειρισσών και προ πάντων από το διαζύγιο! Το κρεββάτι και το τραπέζι ενώνει, το κρεββάτι και το τραπέζι χωρίζει. Το νεαρό αντρόγυνο έχει το τραπέζι σήμερα χάρις στον Τσελεμεντέ. Αρκεί το κεφαλάκι της νεοπαντρεμένης μπεμπέκας να σκύβη πέντε λεπτά καθ΄εκάστην στον «Οδηγό», για να δρέπη συγχαρητήρια. Τάλαντο θεωρητικό, που ο Ύψιστος απέστειλε για να πειθαρχήση την ελληνική κουζίνα, να σώση το ελληνικό στομάχι και μετ’ αυτού το Έθνος. Γιατί, επί τέλους, ένα έθνος που δεν ξέρει να φάη, δεν μπορεί ούτε να σκεφθή ούτε να ζήση…
Είμαι βέβαιος, ότι έπειτα από ένα τέτοιο έργο, θα του ανοίξη τώρα, που πέθανε στ’ αλήθεια-όχι σαν την άλλη φορά!-διάπλατα την πόρτα του Παραδείσου ο Άγιος Πέτρος, ο κλειδοκράτορας: Αρκεί να του υποσχεθή μια καλή κοτόπιττα!
Ο Νικόλαος Τσελεμεντές γεννήθηκε το 1878 στο χωριό Εξάμπελα της Σίφνου και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Αρχικά, δούλεψε σε συμβολαιογραφείο και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη μαγειρική, εργαζόμενος στο εστιατόριο του θείου του. Σπούδασε για ένα χρόνο μαγειρική στη Βιέννη και επιστρέφοντας εργάστηκε ως σεφ σε διάφορες πρεσβείες.
Έγινε γνωστός με το περιοδικό «Οδηγός Μαγειρικής», που άρχισε να εκδίδει το 1910 και το οποίο περιείχε εκτός από τις συνταγές, διατροφικές συμβουλές, διεθνή κουζίνα και νέα για τη μαγειρική. Το 1919 έγινε διευθυντής του ξενοδοχείου «Ερμής», ενώ τον επόμενο χρόνο έφυγε για την Αμερική, όπου δούλεψε σε μερικά απ’ τα ακριβότερα εστιατόρια του κόσμου, κάνοντας παράλληλα και ανώτερες σπουδές μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής και διαιτολογίας.
Τον Απρίλιο του 1926 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Οδηγός Μαγειρικής και Ζαχαροπλαστικής», που ήταν ο πρώτος ολοκληρωμένος οδηγός μαγειρικής στη χώρα μας. Το βιβλίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και ανατυπώθηκε πάνω από δεκαπέντε φορές τις επόμενες δεκαετίες. Επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα και ίδρυσε μία μικρή σχολή μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Το 1950 δημοσίευσε στα Αγγλικά ένα βιβλίο για την ελληνική μαγειρική («Greek Cookery»).
Επηρεασμένος απ’ τη γαλλική κουζίνα, ο Τσελεμεντές υπήρξε εκσυγχρονιστής της ελληνικής κουζίνας, καθώς χάρη σ’ αυτόν οι ελληνίδες νοικοκυρές έμαθαν τη μπεσαμέλ, τα πιροσκί και τη μπουγιαμπέσα, πράγμα που κατά μερικούς ισοδυναμούσε με νόθευση της ελληνικής κουζίνας.
Ο Νικόλαος Τσελεμεντές πέθανε στις 2 Μαρτίου του 1958 στην Αθήνα, σε ηλικία 80 ετών. Το όνομά του είναι σήμερα συνώνυμο των οδηγών μαγειρικής, ενώ χρησιμοποιείται και σαν πείραγμα προς κάποιον που ξέρει να μαγειρεύει πολύ καλά.
Τιμώντας τη μνήμη και την προσφορά του στην ελληνική γαστρονομία, ο δημοσιογράφος, θεατρικός συγγραφέας και ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς, του αφιέρωσε μια υμνητική επιφυλλίδα στην εφημερίδα «Ελευθερία» στο φύλλο της 5ης Μαρτίου 1958.
Το έργο του Τσελεμεντέ
Ο Νίκος Τσελεμεντές πέθανε. Ο Μπριγιά Σαβαρέν της Ελλάδος, ο συγγραφέας του μοναδικού μας γαστρονομικού μας κώδικος, δεν υπάρχει πια στη ζωή. Οι Γάλλοι εώρτασαν, εδώ και είκοσι χρόνια, με τον επισημότερο τρόπο, τον αυτοκράτορα της κουζίνας και της τραπέζης των. Εμείς, όσο τον είχαμε ζωντανό, τον αγνοήσαμε, δεν τον πανηγυρίσαμε ποτέ. Αδικία ιστορική. Ας τον ξεπροβοδίσουμε, τουλάχιστον, νεκρό, με τιμές που του ταιριάζουν.
Ο Τσελεμεντές δε φεύγει έτσι. Ο μέγας αυτός ευεργέτης του ελληνικού νοικοκυριού, προ πάντων του νεοτεύκτου, άφησε ΄σύγγραμμα- ένα από τα τελειότερα νεοελληνικά βιβλία: Το «Οδηγό της Μαγειρικής». Είναι αληθινό μνημείο της «άρτε κουλινάρια», σανίδα σωτηρίας κάθε νέας νοικοκυράς, που μεταμορφώνει σε μαγείρισσα και την κοπέλλα, την πιο άγευστη μαγειρικής.
Μ’ αυτό το βιβλίο έφτιαξε ο Τσελεμεντές το τραπέζι μας· κατήρτισε τον ουρανίσκο μας· ετακτοποίησε το στομάχι μας· έλυσε το τραγικό πρόβλημα του «τι θα φάμε σήμερα» και πρόσφερε υπηρεσία πραγματικά εθνική. Ένα έθνος κρίνεται και από την κουζίνα του. Πες μου πως τρως, να σου πω ποιος είσαι.
Η αναρχία της ελληνικής κουζίνας είναι γνωστή: Ιταλική, τουρκική, αλλά προ πάντων κράμα όλων των πρωτογενών συστημάτων, εφυτοζωούσε σε μια κατάσταση μάλλον προϊστορική: Γιουβέτσι, φασολάδα, αρνάκι φρικασέ, μπακαλιάρος πλακί και το ψητό της σούβλάς- αυτό ήτανε, όλο κι όλο…το δραματολόγιό της. Ο Τσελεμεντές με την επιβλητική του πραγματεία, έσπρωξε την ελληνική κατσαρόλα στο σύγχρονο πολιτισμό.
Αυτός ο άνθρωπος ήταν μάγειρος εκ γενετής. Νέος γνωστός, κομψός, έξυπνος, εύθυμος, καλοφαγάς, γλεντζές από οικογένεια ξενοδόχων (προ εξήντα ετών λειτουργούσε εστιατόριο Τσελεμεντέ, στην ακτή Νέου Φαλήρου, όταν ήταν στις δόξες της) ο τύπος αυτός της παλιάς Αθήνας είχε μέσα του το δαιμόνιο. Ο μάγειρος γεννάται, όπως κι ο ποιητής. Η πείρα ήρθε ύστερα: Στην υπηρεσία διαφόρων πρεσβειών, που στα επίσημα γεύματά τους-μεγάλες μαγειρικές μάχες- ξεχώρισε σαν ασυγκράτητος μάγειρος.
Τα ταξίδια τον τελειοποίησαν: Τουρκία, Ρωσία, Γαλλία, Ιταλία, Αγγλία, κι επιτέλους Αμερική. Μελέτησε όλες τις κουζίνες της γης. Και το βιβλίο του είναι πεμπτουσία παγκοσμίων γνώσεων. Δεν πιστεύω-τουλάχιστον στην Ελλάδα-να υπάρχη δεύτερο. Η νοικοκυρά μπορεί να μαγερέψη μ’ αυτό ακριβά, μέτρια, φθηνά, όπως θέλει, αλλά θα είναι πάντα σύμφωνη με την υγιεινή και την καλλιτεχνία.
Όταν ήτανε στην Αμερική, ο Οδυσσέας αυτός των μαγειρικών περιπλανήσεων, μια διάδοσι έφερε στην Αθήνα, ότι πέθανε. Η είδησι αυτή έφθασε, όταν ακριβώς κυκλοφορούσε η πρώτη έκδοσι της Μαγειρικής του (Απρίλης του 1926). Οι κριτικές που γράφτηκαν τότε ήτανε νεκρολογίες… Από τον άλλο κόσμο-δηλαδή το Νέο Κόσμο-έφθασε η απάντηση του Τσελεμεντέ, γεμάτη χιούμορ: «Για ένα πράγμα μόνον είμαι ευχαριστημένος-έγραφε-που δεν πέθανα: Το ότι απέκτησα και ανεψιόν: Τον κύριο Κώσταν Αθάνατον, όστις με αποκαλεί θείον. Λέξις δηλαδή που δεν είχε χαϊδεύσει την ακοήν μου δια το μη έχειν ανεψιούς. Δέον να προσθέσω, ότι θείους τουναντίον, εχω πολλούς· και εις εξ αυτών ήτο ο κάτοχος του εστιατορίου του Νέου Φαλήρου»…
Όταν βγήκε ο «Οδηγός της Μαγειρικής» του έγραψα ειλικρινέστατο εγκώμιο: «Είναι- είπα, κάνοντας κι εγώ χιούμορ με τη σειρά μου-ο μεγαλύτερος συγγραφεύς της Ελλάδος. Δεν αστειεύομαι καθόλου. Αν γράφειν σημαίνη παρέχειν κάποιαν υπηρεσίαν εις τους ανθρώπους δια του γραπτού λόγου, ο Τσελεμεντές υπεραξίζει τον τίτλον αυτόν. Και του οφείλω ανεπιφύλακτον εγκώμιον. Ο Τσελεμεντές απαντά σ’ ένα καθημερινό ερώτημα της ζωής μας, που ένα πλήθος άνθρωποι άνθρωποι θάδιναν κι εγώ δεν ξέρω τι, για να έλειπε :Έχει καταστρώσει το μενού και των τριακοσίων εξηνταπέντε ημερών του έτους .Είναι απλούς, σαφής, αναλυτικός, γευστικός, ευκολοεφάρμοστος, φτιασμένος για την ελληνική κουζίνα…»
Πόσα νέα νοικοκυριά δεν έχει σώσει από τις αφαιμάξεις των μαγειρισσών και προ πάντων από το διαζύγιο! Το κρεββάτι και το τραπέζι ενώνει, το κρεββάτι και το τραπέζι χωρίζει. Το νεαρό αντρόγυνο έχει το τραπέζι σήμερα χάρις στον Τσελεμεντέ. Αρκεί το κεφαλάκι της νεοπαντρεμένης μπεμπέκας να σκύβη πέντε λεπτά καθ΄εκάστην στον «Οδηγό», για να δρέπη συγχαρητήρια. Τάλαντο θεωρητικό, που ο Ύψιστος απέστειλε για να πειθαρχήση την ελληνική κουζίνα, να σώση το ελληνικό στομάχι και μετ’ αυτού το Έθνος. Γιατί, επί τέλους, ένα έθνος που δεν ξέρει να φάη, δεν μπορεί ούτε να σκεφθή ούτε να ζήση…
Είμαι βέβαιος, ότι έπειτα από ένα τέτοιο έργο, θα του ανοίξη τώρα, που πέθανε στ’ αλήθεια-όχι σαν την άλλη φορά!-διάπλατα την πόρτα του Παραδείσου ο Άγιος Πέτρος, ο κλειδοκράτορας: Αρκεί να του υποσχεθή μια καλή κοτόπιττα!
Νέα Δημοκρατία: Όλη η χώρα κινδυνεύει να γίνει μια απέραντη «χασισοκαλλιέργεια»
Αν και το μέτρο για την απέλευθέρωση καλλιέργειας της κάνναβης για φαρμακευτικούς και θεραπευτικούς λόγους είναι σωστό και αναγκαίο, η κυβέρνηση νομοθετεί για μια ακόμη φορά στο πόδι ανοίγοντας «κερκόπορτες» για κάθε νοικοκυριό σε κάθε χωριό και πόλη της πατρίδας μας.
Χωρίς καμία πρόβλεψη για τις ανάγκες παραγωγής, χωρίς μελέτη και διασύνδεση με την εγχώρια και παγκόσμια φαρμακοβιομηχανία αφήνει ελεύθερη την παραγωγή κάνναβης σε κάθε αγροτεμάχιο έκτασης 4 στρεμμάτων. Κάθε νέος, άνω των 21 ετών μπορεί να καλλιεργήσει και ο μοναδικός περιορισμός είναι να μην έχει καταδικαστεί για κακούργημα , δηλαδή για εμπόριο και όχι για χρήση κάνναβης ή ναρκωτικών.
Είναι προφανές πως η κυβέρνηση αδιαφορεί και θέλει να σπρώξει την νεολαία στην «απόλαυση» της κάνναβης, από την πίσω πόρτα και χωρίς κανέναν έλεγχο.
Χωρίς καμία πρόβλεψη για τις ανάγκες παραγωγής, χωρίς μελέτη και διασύνδεση με την εγχώρια και παγκόσμια φαρμακοβιομηχανία αφήνει ελεύθερη την παραγωγή κάνναβης σε κάθε αγροτεμάχιο έκτασης 4 στρεμμάτων. Κάθε νέος, άνω των 21 ετών μπορεί να καλλιεργήσει και ο μοναδικός περιορισμός είναι να μην έχει καταδικαστεί για κακούργημα , δηλαδή για εμπόριο και όχι για χρήση κάνναβης ή ναρκωτικών.
Είναι προφανές πως η κυβέρνηση αδιαφορεί και θέλει να σπρώξει την νεολαία στην «απόλαυση» της κάνναβης, από την πίσω πόρτα και χωρίς κανέναν έλεγχο.
Αλλιώς πως εξηγείται ότι δεν έγινε καμία μελέτη πόση κάνναβη χρειάζεται η ελληνική φαρμακοβιομηχανία?
Πως είναι δυνατόν να μην λαμβάνονται μέτρα ασφαλείας για τα κτήματα που θα καλλιεργείται η κάνναβη και για τους αποθηκευτικούς χώρους?
Για να το δούμε απλά: ένας νέος καλλιεργεί 4 στρέμματα κάνναβης και δεν έχει καμία πρόθεση να παρανομήσει. Όταν η κάνναβη είναι έτοιμη για αποθήκευση και ξήρανση, μία ομάδα κακοποιών, εισβάλλει στο κτήμα και «αρπάζει» ένα μεγάλο τμήμα της σοδειάς. Βρίσκει πολύ εύκολα, δηλαδή την πρώτη ύλη, που σήμερα είναι δύσκολο να παραχθεί. Και οι φωστήρες της κυβέρνησης, λένε πως η αστυνομία θα φυλάξει και θα προφυλάξει καλλιεργητές και πολίτες. Όταν όλες οι μονάδες της τάξης έχουν μειωμένες δυνάμεις και ελλείψεις σε μέσα μεταφοράς και αστυνόμευσης.
Σε κάθε χωριό μπορεί να καλλιεργηθούν χιλιάδες στρέμματα και κανείς δεν ξέρει ποιοι θα είναι οι επίσημοι αγοραστές, γιατί η παράνομη διάθεση της κάνναβης σε νέα παιδιά θα είναι πολύ εύκολη.
Αν η κάνναβη παραμένει απούλητη , ο καλλιεργητής δεν θα μπει στον πειρασμό να την διοχετεύσει σε παράνομα κανάλια?
Και η διογκούμενη παρανομία θα μεταστρέψει την κοινή γνώμη για νόμιμη διάθεση της κάνναβης.
Είναι πασιφανές πως η κυβέρνηση έχει στόχο να νομιμοποιήσει την χρήση κάνναβης αλλά επιλέγει για λόγους πολιτικού κόστους και αριστερίστικης «κουτοπονηριάς» να το κρύψει και να δημιουργήσει σταδιακά τετελεσμένα στην ελληνική κοινωνία. Η ΝΔ διαβλέποντας τους κινδύνους αντιτάσσεται στην ψευδοεκσυγχρονιστική βούληση της κυβέρνησης. Θα μπορούσε να φέρει μια υπουργική απόφαση για την φαρμακευτική κάνναβη αλλά φέρνει ένα αμελέτητο νομοσχέδιο με προμελετημένο έγκλημα κατά της νεολαίας και της χώρας. Εάν θέλει να νομιμοποιήσει την χρήση κάνναβης, τότε θα έπρεπε να το πει και να φέρει το νομοσχέδιο για να δει «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος», απέναντι στην κοινωνία. Οι δεσμεύσεις του κ Τσίπρα στους μπαχαλάκηδες και στην υποκουλτούρα των μειοψηφιών, δυστυχώς υπονομεύουν το μέλλον της χώρας και την κοινωνική συνοχή.
Συνάντηση της Δημάρχου Σκύδρας Κατερίνας Ιγνατιάδου με το νέο Αστυνομικό Διευθυντή Πέλλας Σπυρίδωνα Διόγκαρη
Στην πρόσκληση της Δημάρχου Σκύδρας Κατερίνας Ιγνατιάδου να επισκεφθεί το Δήμο Σκύδρας ανταποκρίθηκε ο νέος Αστυνομικός Διευθυντής Πέλλας Σπυρίδωνας Διόγκαρης.
Στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο, την Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018, με σκοπό την αλληλογνωριμία και την αλληλοενημέρωση ήταν παρόντες αιρετοί συνεργάτες της Δημάρχου: οι Αντιδήμαρχοι Θεμιστοκλής Κρητίδης, Γιώργος Χρυσαφίδης, Μάγδα Παπαδοπούλου, Γιάννης Θεοδοσίου, ο Πρόεδρος του Ε.Φ.Α.Κ.Π.Π. Στέλιος Σουρουτζίδης, ο Πρόεδρος Δ.Ε.Υ.Α.Σ. Νίκος Χατζηιωαννίδης, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Μαρία Γιακαμόζη, Μιχάλης Λαουντός και οι Πρόεδροι των Κοινοτήτων: Αρσενίου – Δημήτρης Γαλόπουλος, Δάφνης - Κυριάκος Τσεγγελίδης, Πετριάς (Πλευρώματος – Λουτροχωρίου) Γρηγόρης Βόλτσης.
Η Δήμαρχος συνεχάρη τον Αστυνομικό Διευθυντή κι αφού του ευχήθηκε υγεία και κάθε επιτυχία στα νέα του καθήκοντα έδωσε μια σύντομη περιγραφή του Δήμου, των δράσεων, των δυνατοτήτων και των προβλημάτων του κι ακολούθησε συζήτηση για θέματα που ενδιαφέρουν κι απασχολούν τις δύο πλευρές.
Η Δήμαρχος εξέφρασε τη μεγάλη της ικανοποίηση για το άριστο επίπεδο συνεργασίας που υπάρχει ανάμεσα στους δυο φορείς μέσω του Αστυνομικού Τμήματος Σκύδρας. Συμφωνήθηκε δε κι επιβεβαιώθηκε ότι η συνεργασία αυτή θα συνεχιστεί προς όφελος των κατοίκων της περιοχής κι ευρύτερα της κοινωνίας.
Στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο, την Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2018, με σκοπό την αλληλογνωριμία και την αλληλοενημέρωση ήταν παρόντες αιρετοί συνεργάτες της Δημάρχου: οι Αντιδήμαρχοι Θεμιστοκλής Κρητίδης, Γιώργος Χρυσαφίδης, Μάγδα Παπαδοπούλου, Γιάννης Θεοδοσίου, ο Πρόεδρος του Ε.Φ.Α.Κ.Π.Π. Στέλιος Σουρουτζίδης, ο Πρόεδρος Δ.Ε.Υ.Α.Σ. Νίκος Χατζηιωαννίδης, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι Μαρία Γιακαμόζη, Μιχάλης Λαουντός και οι Πρόεδροι των Κοινοτήτων: Αρσενίου – Δημήτρης Γαλόπουλος, Δάφνης - Κυριάκος Τσεγγελίδης, Πετριάς (Πλευρώματος – Λουτροχωρίου) Γρηγόρης Βόλτσης.
Η Δήμαρχος συνεχάρη τον Αστυνομικό Διευθυντή κι αφού του ευχήθηκε υγεία και κάθε επιτυχία στα νέα του καθήκοντα έδωσε μια σύντομη περιγραφή του Δήμου, των δράσεων, των δυνατοτήτων και των προβλημάτων του κι ακολούθησε συζήτηση για θέματα που ενδιαφέρουν κι απασχολούν τις δύο πλευρές.
Η Δήμαρχος εξέφρασε τη μεγάλη της ικανοποίηση για το άριστο επίπεδο συνεργασίας που υπάρχει ανάμεσα στους δυο φορείς μέσω του Αστυνομικού Τμήματος Σκύδρας. Συμφωνήθηκε δε κι επιβεβαιώθηκε ότι η συνεργασία αυτή θα συνεχιστεί προς όφελος των κατοίκων της περιοχής κι ευρύτερα της κοινωνίας.
Πρακτική άσκηση στην Αριδαία
Ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Α.Φ.Ο.Σ. ΑΛΜΩΠΙΑΣ “Η ΕΝΩΣΗ”, μετά από την Απόφαση του υπ’ αριθμού 76 - 01/03/2018 Διοικητικού Συμβουλίου, αποφασίζει την Πρόσληψη ενός Υπαλλήλου, ηλικίας έως 24 ετών, για Εξάμηνη Πρακτική Άσκηση από ΤΕΙ Λογιστικής (ή σχετική ειδικότητα) .
Για πληροφορίες καλέστε στο 23840.21380, εσωτ. 4.
Αποστολή Βιογραφικών στο e-mail: logistirio.afosalmopias@gmail.com
Για πληροφορίες καλέστε στο 23840.21380, εσωτ. 4.
Αποστολή Βιογραφικών στο e-mail: logistirio.afosalmopias@gmail.com
ΑΦΟΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ “Η ΕΝΩΣΗ”
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΜΠΕΡΜΠΕΡΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΜΠΕΡΜΠΕΡΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
Ανασχηματισμός... Κουβέλη - Δείτε ποιοι μπαίνουν στην κυβέρνηση
Ο φόβος της εκλογολογίας περιόρισε τις αλλαγές - Έκπληξη με τον πρώην πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ στο υπουργείο Άμυνας, στη θέση του Δ. Βίτσα, που αντικατέστησε τον Γ. Μουζάλα στο Μετανάστευσης - Ο Νάσος Ηλιόπουλος στη θέση της Ρ. Αντωνοπούλου, αναβάθμιση του Κώστα Στρατή σε θέση υφυπουργού Πολιτισμού (με αρμοδιότητες Πολιτισμού, μένει στη θέση του υφυπουργού Αθλητισμού ο Γ. Βασιλειάδης)Ανασχηματισμός του Γιάννη Δραγασάκη και του... Φώτη Κουβέλη αποδεικνύεται αυτός που έκανε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, λόγω της κυβερνητικής κρίσης, που ξέσπασε από την υπόθεση με το επίδομα ενοικίου, που κόστισε την απομάκρυνση του Δημήτρη Παπαδημητρίου και της Ράνιας Αντωνοπούλου.
Είναι εμφανές ότι ο ανασχηματισμός δεν εκπέμπει κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό μήνυμα, καθώς πρόκειται περισσότερο για τη διευθέτηση των άμεσων προβλημάτων, που δημιούργησε η ιστορία με το “χρυσό ζεύγος”, παρά μία δυναμική πρωτοβουλία ώθησης του κυβερνητικού έργου.
Οι αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα είναι τελικά περιορισμένες, παρά την έντονη φημολογία των προηγούμενων ωρών για εκτεταμένες παρεμβάσεις. Ο φόβος ότι ένας ευρύς ανασχηματισμός θα εκλαμβανόταν ως μήνυμα πως συγκροτήθηκε πλέον το εκλογικό κυβερνητικό σχήμα και άρα οι εκλογές είναι κοντά, έκανε τον πρωθυπουργό να περιορίσει τις κινήσεις του, διαμηνύοντας ουσιαστικά ότι σχεδιάζει τις εκλογές για το 2019.
Ο πρωθυπουργός απέφυγε να ανακατέψει την τράπουλα, ούτε και να αντιμετωπίσει δυσλειτουργίες που είχαν εμφανιστεί και εντοπιστεί εδώ και καιρό. Σε ορισμένες δε περιπτώσεις, όταν διαπίστωσε ότι θα διαταράσσονταν οι ισορροπίες στο κυβερνητικό σχήμα, προτίμησε να βρει μία τρίτη λύση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανάθεση του υπουργείου Οικονομίας στον κ. Δραγασάκη, μία εξέλιξη απροσδόκητη για τους περισσότερους ακόμη και εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι για το υπουργείο έδωσαν μάχη δύο “υποσυστήματα” του κυβερνώντος κόμματος: το ένα ήθελε υπουργό τον Στέργιο Πιτσιόρλα και το άλλο τον Αλέξη Χαρίτση, αναπληρωτή υπουργό και υφυπουργό, αντίστοιχο στο συγκεκριμένο υπουργείο. Ο κίνδυνος να υπάρξει ρήξη και να προκύψουν έντονες δυσαρέσκειες οδήγησε τελικά τον κ. Τσίπρα στη λύση του αντιπροέδρου, παρότι το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης απαιτεί δυναμικό χειρισμό και μεγάλη διαχειριστική ικανότητα, με καθημερινή παρακολούθηση.
Η κίνηση που αιφνιδίασε πολλούς ήταν η υπουργοποίηση του Φώτη Κουβέλη, ο οποίος έκανε δυναμική επιστροφή στον ΣΥΡΙΖΑ. Το στοιχείο του αιφνιδιασμού και η απορία δεν σχετίζεται τόσο με την υπουργοποίηση, όσο με το γεγονός ότι ο κ. Κουβέλης τοποθετήθηκε στο υπουργείο Άμυνας, ως αναπληρωτής του Πάνου Καμμένου. Ουδείς μπορεί να αντιληφθεί το πώς θα λειτουργήσει το συγκεκριμένο δίδυμο, ιδίως με δεδομένη την πολιτική απαρέσκεια που είχε εκφράσει παλαιότερο ο κ. Κουβέλης για τον κ. Καμμένο.
Ο κ. Κουβέλης πήρε τη θέση του Δημήτρη Βίτσα, ο οποίος μετακινήθηκε στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, μετά την αποχώρηση του Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος πέρα από την εσωκομματική κριτική που δεχόταν στον ΣΥΡΙΖΑ, αντιμετώπιζε και προβλήματα υγείας. Με την αλλαγή αυτή ο κ. Τσίπρας θέλει να αντιμετωπίσει τα διάφορα προβλήματα στη διοικητική διαχείριση του μεταναστευτικού, αλλά και να περιορίσει την εσωκομματική κριτική από την πλευρά των “53”, χωρίς όμως και να αναθέσει το υπουργείο σε ένα δικό τους στέλεχος.
Αντιθέτως το άνοιγμα προς τους “53” έγινε με την τοποθέτηση της Μερόπης Τζούφη στη θέση του υφυπουργού Παιδείας, που άφησε κενή ο Κώστας Ζουράρης.
Το μεγάλο ερώτημα ωστόσο που προκύπτει από τον ανασχηματισμό είναι γιατί τη συγκεκριμένη θέση δεν πήρε κάποιο στέλεχος των ΑΝΕΛ, ώστε να διατηρηθεί η ποσόστωση μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων. Παρότι μάλιστα υπήρχε φημολογία για αξιοποίηση του Θανάση Παπαχριστόπουλου ή της Μανταλένας Παπαδοπούλου. Η κίνηση αυτή σε συνδυασμό με την τοποθέτηση του κ. Κουβέλη δίπλα στον κ. Καμμένο, έχει ενισχύσει την αίσθηση ότι υπάρχει θέμα στις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αν και από το κόμμα του κ. Καμμένου επισημαίνεται ότι όλα έγινε σε συνεννόηση των δύο πλευρών.
Ενδιαφέρον έχει και το ότι ο κ. Τσίπρας επέλεξε μία μεσοβέζικη λύση για το προβληματικό υπουργείο Πολιτισμού, καθώς την τελευταία στιγμή αποφάσισε να μην απομακρύνει την Λυδία Κονιόρδου, για την οποία υπήρχε βαριά ατμόσφαιρα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ και το Μαξίμου δεν ήταν ικανοποιημένο από τις επιδόσεις της. Ο πρωθυπουργός προτίμησε, αντί να την αφήσει εκτός κυβέρνησης, να τοποθετήσει σε ρόλο υφυπουργού Πολιτισμού τον αρχαιολόγο Κωνσταντίνο Στρατή, ελπίζοντας ότι έτσι θα “διορθωθούν” έτσι τα προβλήματα στο συγκεκρικένο υπουργείο.
Σημειωτέον ότι τη θέση της Ράνιας Αντωνοπούλου πήρε ο μέχρι τώρα γενικός γραμματέας της επιθεώρησης εργασίας Νάσος Ηλιόπουλος, εκ των εκπροσώπων της νέας γενιάς στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και από τα έμπιστα στελέχη του Αλέξη Τσίπρα.
Είναι εμφανές ότι ο ανασχηματισμός δεν εκπέμπει κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό μήνυμα, καθώς πρόκειται περισσότερο για τη διευθέτηση των άμεσων προβλημάτων, που δημιούργησε η ιστορία με το “χρυσό ζεύγος”, παρά μία δυναμική πρωτοβουλία ώθησης του κυβερνητικού έργου.
Οι αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα είναι τελικά περιορισμένες, παρά την έντονη φημολογία των προηγούμενων ωρών για εκτεταμένες παρεμβάσεις. Ο φόβος ότι ένας ευρύς ανασχηματισμός θα εκλαμβανόταν ως μήνυμα πως συγκροτήθηκε πλέον το εκλογικό κυβερνητικό σχήμα και άρα οι εκλογές είναι κοντά, έκανε τον πρωθυπουργό να περιορίσει τις κινήσεις του, διαμηνύοντας ουσιαστικά ότι σχεδιάζει τις εκλογές για το 2019.
Ο πρωθυπουργός απέφυγε να ανακατέψει την τράπουλα, ούτε και να αντιμετωπίσει δυσλειτουργίες που είχαν εμφανιστεί και εντοπιστεί εδώ και καιρό. Σε ορισμένες δε περιπτώσεις, όταν διαπίστωσε ότι θα διαταράσσονταν οι ισορροπίες στο κυβερνητικό σχήμα, προτίμησε να βρει μία τρίτη λύση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανάθεση του υπουργείου Οικονομίας στον κ. Δραγασάκη, μία εξέλιξη απροσδόκητη για τους περισσότερους ακόμη και εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι για το υπουργείο έδωσαν μάχη δύο “υποσυστήματα” του κυβερνώντος κόμματος: το ένα ήθελε υπουργό τον Στέργιο Πιτσιόρλα και το άλλο τον Αλέξη Χαρίτση, αναπληρωτή υπουργό και υφυπουργό, αντίστοιχο στο συγκεκριμένο υπουργείο. Ο κίνδυνος να υπάρξει ρήξη και να προκύψουν έντονες δυσαρέσκειες οδήγησε τελικά τον κ. Τσίπρα στη λύση του αντιπροέδρου, παρότι το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης απαιτεί δυναμικό χειρισμό και μεγάλη διαχειριστική ικανότητα, με καθημερινή παρακολούθηση.
Η κίνηση που αιφνιδίασε πολλούς ήταν η υπουργοποίηση του Φώτη Κουβέλη, ο οποίος έκανε δυναμική επιστροφή στον ΣΥΡΙΖΑ. Το στοιχείο του αιφνιδιασμού και η απορία δεν σχετίζεται τόσο με την υπουργοποίηση, όσο με το γεγονός ότι ο κ. Κουβέλης τοποθετήθηκε στο υπουργείο Άμυνας, ως αναπληρωτής του Πάνου Καμμένου. Ουδείς μπορεί να αντιληφθεί το πώς θα λειτουργήσει το συγκεκριμένο δίδυμο, ιδίως με δεδομένη την πολιτική απαρέσκεια που είχε εκφράσει παλαιότερο ο κ. Κουβέλης για τον κ. Καμμένο.
Ο κ. Κουβέλης πήρε τη θέση του Δημήτρη Βίτσα, ο οποίος μετακινήθηκε στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, μετά την αποχώρηση του Γιάννη Μουζάλα, ο οποίος πέρα από την εσωκομματική κριτική που δεχόταν στον ΣΥΡΙΖΑ, αντιμετώπιζε και προβλήματα υγείας. Με την αλλαγή αυτή ο κ. Τσίπρας θέλει να αντιμετωπίσει τα διάφορα προβλήματα στη διοικητική διαχείριση του μεταναστευτικού, αλλά και να περιορίσει την εσωκομματική κριτική από την πλευρά των “53”, χωρίς όμως και να αναθέσει το υπουργείο σε ένα δικό τους στέλεχος.
Αντιθέτως το άνοιγμα προς τους “53” έγινε με την τοποθέτηση της Μερόπης Τζούφη στη θέση του υφυπουργού Παιδείας, που άφησε κενή ο Κώστας Ζουράρης.
Το μεγάλο ερώτημα ωστόσο που προκύπτει από τον ανασχηματισμό είναι γιατί τη συγκεκριμένη θέση δεν πήρε κάποιο στέλεχος των ΑΝΕΛ, ώστε να διατηρηθεί η ποσόστωση μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων. Παρότι μάλιστα υπήρχε φημολογία για αξιοποίηση του Θανάση Παπαχριστόπουλου ή της Μανταλένας Παπαδοπούλου. Η κίνηση αυτή σε συνδυασμό με την τοποθέτηση του κ. Κουβέλη δίπλα στον κ. Καμμένο, έχει ενισχύσει την αίσθηση ότι υπάρχει θέμα στις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αν και από το κόμμα του κ. Καμμένου επισημαίνεται ότι όλα έγινε σε συνεννόηση των δύο πλευρών.
Ενδιαφέρον έχει και το ότι ο κ. Τσίπρας επέλεξε μία μεσοβέζικη λύση για το προβληματικό υπουργείο Πολιτισμού, καθώς την τελευταία στιγμή αποφάσισε να μην απομακρύνει την Λυδία Κονιόρδου, για την οποία υπήρχε βαριά ατμόσφαιρα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ και το Μαξίμου δεν ήταν ικανοποιημένο από τις επιδόσεις της. Ο πρωθυπουργός προτίμησε, αντί να την αφήσει εκτός κυβέρνησης, να τοποθετήσει σε ρόλο υφυπουργού Πολιτισμού τον αρχαιολόγο Κωνσταντίνο Στρατή, ελπίζοντας ότι έτσι θα “διορθωθούν” έτσι τα προβλήματα στο συγκεκρικένο υπουργείο.
Σημειωτέον ότι τη θέση της Ράνιας Αντωνοπούλου πήρε ο μέχρι τώρα γενικός γραμματέας της επιθεώρησης εργασίας Νάσος Ηλιόπουλος, εκ των εκπροσώπων της νέας γενιάς στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και από τα έμπιστα στελέχη του Αλέξη Τσίπρα.
aπο το protothema
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)