Το βάθος κάθε ψυχής κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι το γνωρίζει καλά.Το βάθος της ψυχής του άλλου.Το δικό του μπορεί,αν έχει φτάσει σε κάποιο ικανοποιητικό επίπεδο αυτογνωσίας.Την δική του αλήθεια,τον πυρήνα της ύπαρξής του δηλαδή,την αντιλαμβάνεται αυτόματα ο άνθρωπος από την στιγμή που γεννιέται και καταγράφεται στον εγκέφαλό του το γεγονός.Και αυτή η αντίληψη και μνήμη είναι η πιο σημαντική.Όλα τα θετικά και αρνητικά συναισθήματα είναι εκεί και βροντοφωνάζουν αυτή την αλήθεια.
Αν άλλα σκεφτόμαστε και άλλα λέμε,αν δεν λέμε αυτά που σκεφτόμαστε.Αν χαμογελάμε επιτηδευμένα,αν μουτρώνουμε εσκεμμένα,αν γινόμαστε συγκαταβατικοί από πλήξη,αν χαμηλώνουμε το βλέμμα για να κρυφτούμε.Αν συμμαζεύουμε τον ενθουσιασμό,αν κοντρολάρουμε τον θυμό,αν σκεπάζουμε τον φόβο.Αν ακούμε χωρίς να ακούμε,αν κοιτάμε χωρίς να βλέπουμε.Γενικά αν άλλα νιώθουμε κι άλλα δείχνουμε.
Ο καθένας όμως γνωρίζει συνειδητά τις στιγμές που είναι κακές οι σκέψεις του,πονηρές οι προθέσεις του,ανώφελη η περιέργειά του και μέσο χειραγώγησης οι λέξεις του.Αλλά επίσης ξέρει και τις άλλες του στιγμές,που συγχωρεί ολόψυχα,που κρυφά προσεύχεται,που υπομένει αγόγγυστα,που συμπονάει με αφανέρωτο δάκρυ.Που θυσιάζει την ηρεμία της καρδιάς του για την ισορροπία και την κοινή χαρά,που μικραίνει τον ορίζοντά του και χαμηλώνει τα φτερά του από αγάπη,που καταπίνει τον εγωισμό του από έρωτα.
Όλες στιγμές ανθρώπινες,πολύ προσωπικές.Στιγμές ψυχολογικής κατάντιας αλλά και μεγαλείου.Στιγμές απόλυτης αλήθειας.Αρκεί που ο καθένας τις γνωρίζει,τις καταλαβαίνει,τις επισημαίνει μέσα του και αντιλαμβάνεται ότι η αγιότητα είναι τόσο μακριά μα και τόσο κοντά ταυτόχρονα.Γιατί η μεγαλύτερη πλάνη δεν είναι το ψέμα,αλλά η ατόφια αλήθεια που εσκεμμένα αγνοείται.
Δεν μπορούμε να είμαστε τέλειοι.Δεν γίνεται και δεν χρειάζεται.Τα πάθη,τα λάθη,οι μικρότητες και οι πτώσεις,όλα είναι ανθρώπινα.Το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι η αναγνώριση αυτής της αλήθειας μας από τον εαυτό μας και η παραδοχή της τουλάχιστον σε αυτόν.Εμείς οι ίδιοι να γνωρίζουμε την πραγματικότητα της ψυχής μας κάθε φορά που συμπεριφερόμαστε με έναν ορισμένο τρόπο στον αντικρυνό μας.Δοτικό,εγωιστικό ή αδιάφορο.Η βαθύτερη αντίληψη καλής ή κακής προαίρεσής μας δηλαδή.
Μα η μεγαλύτερη ακόμη ουσία είναι ότι εκτός από τον εαυτό μας ο μοναδικός άλλος που γνωρίζει κάθε σκέψη και κάθε συναίσθημά μας στον απόλυτο βαθμό από την πρώτη ως την τελευταία μας πνοή,είναι ο Πάνσοφος Θεός-Πατέρας.Κι αυτό είναι μια παρηγοριά που διώχνει το μοναχικό βάρος της κριτικής αυτοπαρατήρησης και φέρνει την πραγματική δικαιοσύνη και την σπουδαιότερη ισότητα του κόσμου.
Για πιστούς και άθεους,για καλούς και κακούς,για αθώους και πονηρούς,για ήρωες και δειλούς,για μικρούς και μεγάλους...απλά γι'ανθρώπους!
Η αλήθεια μέσα μας - της Δέσποινας Τσουλφαΐδου -ΠΕΡΙΚΛΕΙΑ για το ialmopia.gr
Τελικά ποια είναι η αλήθεια όλων μέσα μας. Θα έλεγα η υποκρισία του καθενός μας. Η πραγματική αλήθεια μέσα μας θέλει πνευματική δουλειά για να τη βρείς. Αν τη βρείς θα πλησιάσεις το πνεύμα του Θεού. Αν εσύ κάνεις προσπάθεια ο Θεός σε περιμένει!
ΑπάντησηΔιαγραφή