Η αφή - ποίημα του Γιώργου Σαμαρτζίδη

Η ΑΦΗ 

Ζεστό ήταν το φετεινό, στο έμπα του,

τούτο το Καλοκαίρι.

Ήταν τότε που μ΄άγγιξε,άθελά της,

το κρύο της,το ερωτικό της χέρι.

Έννοιωσα σαν να με χτύπησε, απρόσμενα,ένας κεραυνός.

Ένα, δυνατής τάσης,ηλεκτρικό ρεύμα.

Κι αυτό δεν ήταν μια οπτασία,

μα ούτε πρωταπριλιάτικο ψέμμα.

Ζεστό ήταν το φετεινό,στο έμπα του,

τούτο το Καλοκαίρι.

Το βλέμμα της ,πάνω μου έστελνε,

ένα δροσερό,ένα θαλάσσιο αγέρι.

Και ίσως να μη κατάλαβα, τί σήμαινε το τράνταγμα,

εκείνη τη στιγμή.

Μέσα μου,όμως,κάτι σπουδαίο, και ωραίο,για μένα,είχε συμβεί.

Ένα τυχαίο άγγιγμα, μια απρόσμενη αφή,

πάνω στο δικό μου χέρι,

έμμελε να μου φέρει τον έρωτα,

και αιώνο Καλοκαίρι.-

ΠΟΙΗΣΗ:Γιώργου Σαμαρτζίδη