Και κάπως έτσι χιλιάδες υγιείς φίλαθλοι συνεχίζουν να παραμένουν όμηροι χούλιγκαν που εδώ και χρόνια… χαϊδεύονται από τις ΠΑΕ και γελοιοποιούν ένα ανύπαρκτο κράτος. Γράφει ο Αλέξανδρος Σόμογλου.
Από το πρωί όταν διάβασα την απαγόρευση μετακίνησης που επέβαλε ο Γιώργος Βασιλειάδης στους φιλάθλους ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού μέχρι το τέλος της σεζόν, προσπαθώ να έρθω στη θέση ενός υγιούς φιλάθλου των δύο «Δικεφάλων». Και στέκομαι, ιδιαίτερα, στους φίλους των δύο διεκδικητών του τίτλου, καθώς αντιλαμβάνομαι πλήρως τη δίψα και το πάθος τους να ζήσουν από κοντά κάθε δευτερόλεπτο μιας ιστορικής προσπάθειας και ένα όνειρο δεκαετιών να γίνεται πραγματικότητα (όχι, ότι έχει μικρότερη σημασία η επιθυμία ενός φίλου του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού που επιθυμεί να σταθεί στο πλευρό της αγαπημένης του ομάδας στα δύσκολα)! Και τώρα;
Ένα πρωτάθλημα που περίμεναν να ζήσουν εδώ και χρόνια χιλιάδες φίλοι δύο ομάδων που έχουν μείνει για τόσα πολλά χρόνια χωρίς τίτλο, βιώνουν με το χειρότερο τρόπο την ομηρία τους! Μια ομηρία που έχει γιγαντωθεί (για τους υγιείς φιλάθλους όλων των ομάδων) από τις αρχές του 21ου αιώνα και τους καθιστά απλούς… κομπάρσους σε ένα θέατρο σκιών που πρωταγωνιστούν οι κατά τις ίδιες τις ΠΑΕ «υπέροχοι λαοί» τους…
Αυτοί που θεωρούν ότι με τη συμπεριφορά τους μπορούν να θέτουν σε κίνδυνο την πορεία μιας ολόκληρης ομάδας, αυτοί που θεωρούν ότι μπορούν να ανάβουν καπνογόνα, να σπάνε κεφάλια, να σπάνε πόρτες ή κιγκλιδώματα, να μπουκάρουν ακόμη και στα δικά τους γήπεδα χωρίς να πληρώνουν εισιτήριο, να κάνουν – σε απλά ελληνικά – ότι γουστάρουν και όπου γουστάρουν, πολύ απλά επειδή αισθάνονται δυνατοί να το πράττουν. Ποιο δυνατοί από τις διοικήσεις και τους προέδρους των ομάδων τους, πιο δυνατοί από τους αστυνομικούς, πιο δυνατοί από ένα ολόκληρο κράτος. Άλλωστε, ποιος μπήκε ποτέ στον κόπο να τους σταματήσει;
Με τη συμπεριφορά τους, όλες μα όλες οι ΠΑΕ, τους ανήγαγαν εδώ και πολλά χρόνια στους καλύτερους πελάτες των «μαγαζιών» τους. Τους παρέδωσαν δικαιοδοσίες πέραν της ιδιότητας ενός απλού οπαδού. Άλλοι επειδή τους φοβούνται. Άλλοι επειδή είχαν ανάγκη να δημιουργήσουν στρατούς. Άλλοι επειδή δεν ήθελαν απλά να έρθουν σε σύγκρουση μαζί τους και επέλεξαν το… χάιδεμά ως πλέον ασφαλή οδό.
Πλέον ένα ολόκληρο ποδόσφαιρο φαντάζει με όμηρο στις δικές τους ορέξεις, στα δικά τους ένστικτα. Και κάπως έτσι ένας υγιής φίλαθλος που ήθελε να απολαύσει κάθε λεπτό της προσπάθειας της αγαπημένης του ομάδας στο δρόμο προς την κατάκτηση ενός ιστορικού πρωταθλήματος, δεν μπορεί να το πράξει. Γιατί ο υγιής πελάτης ουδέποτε προστατεύτηκε απέναντι στον… «υπέροχο λαό».
Ποιος να τον προστατεύσει; Οι ΠΑΕ που ήταν οι πρώτες που σε κάθε ευκαιρία έσπευδαν να «χτίσουν» άλλοθι για να καλύψουν την… αλητεία των δικών τους οπαδών; Το αστείο και ανίκανο ελληνικό κράτος που αδυνατεί να εφαρμόσει τους δικούς του νόμους σε χώρους μαζικής συνάθροισης ανθρώπων, όπως ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο; Στους πολιτικάντηδες που είναι οι πρώτοι που θα τρέξουν να… βγάλουν από τα κελιά τους λιγοστούς συλληφθέντες που θα υπάρξουν, για να πουλήσουν εκδούλευση στην… εκλογική τους πελατεία;
Ο υγιής φίλαθλος αποτελούσε πάντα τον τελευταίο τροχό της αμάξης σε ένα ποδόσφαιρο που ενδιαφέρεται για τα πάντα… εκτός από την υγεία του! Γι’ αυτό και σταδιακά άρχισε να του γυρίζει την πλάτη. Να αδειάζει τα γήπεδα. Να απομακρύνεται από την αγαπημένη του ομάδα. Να καταθέτει δια μέσω της αποχής του τον αποτροπιασμό του για το νόμο της ζούγκλας που επιβλήθηκε σε ένα χώρο που θα έπρεπε να αποτελεί καταφύγιο ψυχαγωγίας του, ιδιαίτερα σε μια εποχή που όλοι μας έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη να ξεφεύγουμε από τα προβλήματα της καθημερινότητας, να περνάμε καλά…
Άλλο ένα πρωτάθλημα… στο έλεος των «υπέροχων λαών»! Και είμαστε όλοι μας ένοχοι γι’ αυτό! Ένοχοι και… υπόδουλοι της φοβίας μας! Και φυσικά υπόλογοι σε κάθε υγιή φίλαθλο…
Από το πρωί όταν διάβασα την απαγόρευση μετακίνησης που επέβαλε ο Γιώργος Βασιλειάδης στους φιλάθλους ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού μέχρι το τέλος της σεζόν, προσπαθώ να έρθω στη θέση ενός υγιούς φιλάθλου των δύο «Δικεφάλων». Και στέκομαι, ιδιαίτερα, στους φίλους των δύο διεκδικητών του τίτλου, καθώς αντιλαμβάνομαι πλήρως τη δίψα και το πάθος τους να ζήσουν από κοντά κάθε δευτερόλεπτο μιας ιστορικής προσπάθειας και ένα όνειρο δεκαετιών να γίνεται πραγματικότητα (όχι, ότι έχει μικρότερη σημασία η επιθυμία ενός φίλου του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού που επιθυμεί να σταθεί στο πλευρό της αγαπημένης του ομάδας στα δύσκολα)! Και τώρα;
Ένα πρωτάθλημα που περίμεναν να ζήσουν εδώ και χρόνια χιλιάδες φίλοι δύο ομάδων που έχουν μείνει για τόσα πολλά χρόνια χωρίς τίτλο, βιώνουν με το χειρότερο τρόπο την ομηρία τους! Μια ομηρία που έχει γιγαντωθεί (για τους υγιείς φιλάθλους όλων των ομάδων) από τις αρχές του 21ου αιώνα και τους καθιστά απλούς… κομπάρσους σε ένα θέατρο σκιών που πρωταγωνιστούν οι κατά τις ίδιες τις ΠΑΕ «υπέροχοι λαοί» τους…
Αυτοί που θεωρούν ότι με τη συμπεριφορά τους μπορούν να θέτουν σε κίνδυνο την πορεία μιας ολόκληρης ομάδας, αυτοί που θεωρούν ότι μπορούν να ανάβουν καπνογόνα, να σπάνε κεφάλια, να σπάνε πόρτες ή κιγκλιδώματα, να μπουκάρουν ακόμη και στα δικά τους γήπεδα χωρίς να πληρώνουν εισιτήριο, να κάνουν – σε απλά ελληνικά – ότι γουστάρουν και όπου γουστάρουν, πολύ απλά επειδή αισθάνονται δυνατοί να το πράττουν. Ποιο δυνατοί από τις διοικήσεις και τους προέδρους των ομάδων τους, πιο δυνατοί από τους αστυνομικούς, πιο δυνατοί από ένα ολόκληρο κράτος. Άλλωστε, ποιος μπήκε ποτέ στον κόπο να τους σταματήσει;
Με τη συμπεριφορά τους, όλες μα όλες οι ΠΑΕ, τους ανήγαγαν εδώ και πολλά χρόνια στους καλύτερους πελάτες των «μαγαζιών» τους. Τους παρέδωσαν δικαιοδοσίες πέραν της ιδιότητας ενός απλού οπαδού. Άλλοι επειδή τους φοβούνται. Άλλοι επειδή είχαν ανάγκη να δημιουργήσουν στρατούς. Άλλοι επειδή δεν ήθελαν απλά να έρθουν σε σύγκρουση μαζί τους και επέλεξαν το… χάιδεμά ως πλέον ασφαλή οδό.
Πλέον ένα ολόκληρο ποδόσφαιρο φαντάζει με όμηρο στις δικές τους ορέξεις, στα δικά τους ένστικτα. Και κάπως έτσι ένας υγιής φίλαθλος που ήθελε να απολαύσει κάθε λεπτό της προσπάθειας της αγαπημένης του ομάδας στο δρόμο προς την κατάκτηση ενός ιστορικού πρωταθλήματος, δεν μπορεί να το πράξει. Γιατί ο υγιής πελάτης ουδέποτε προστατεύτηκε απέναντι στον… «υπέροχο λαό».
Ποιος να τον προστατεύσει; Οι ΠΑΕ που ήταν οι πρώτες που σε κάθε ευκαιρία έσπευδαν να «χτίσουν» άλλοθι για να καλύψουν την… αλητεία των δικών τους οπαδών; Το αστείο και ανίκανο ελληνικό κράτος που αδυνατεί να εφαρμόσει τους δικούς του νόμους σε χώρους μαζικής συνάθροισης ανθρώπων, όπως ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο; Στους πολιτικάντηδες που είναι οι πρώτοι που θα τρέξουν να… βγάλουν από τα κελιά τους λιγοστούς συλληφθέντες που θα υπάρξουν, για να πουλήσουν εκδούλευση στην… εκλογική τους πελατεία;
Ο υγιής φίλαθλος αποτελούσε πάντα τον τελευταίο τροχό της αμάξης σε ένα ποδόσφαιρο που ενδιαφέρεται για τα πάντα… εκτός από την υγεία του! Γι’ αυτό και σταδιακά άρχισε να του γυρίζει την πλάτη. Να αδειάζει τα γήπεδα. Να απομακρύνεται από την αγαπημένη του ομάδα. Να καταθέτει δια μέσω της αποχής του τον αποτροπιασμό του για το νόμο της ζούγκλας που επιβλήθηκε σε ένα χώρο που θα έπρεπε να αποτελεί καταφύγιο ψυχαγωγίας του, ιδιαίτερα σε μια εποχή που όλοι μας έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη να ξεφεύγουμε από τα προβλήματα της καθημερινότητας, να περνάμε καλά…
Άλλο ένα πρωτάθλημα… στο έλεος των «υπέροχων λαών»! Και είμαστε όλοι μας ένοχοι γι’ αυτό! Ένοχοι και… υπόδουλοι της φοβίας μας! Και φυσικά υπόλογοι σε κάθε υγιή φίλαθλο…
Αλέξανδρος Σόμογλου | sdna.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr