Γιάννης Σηφάκης: Στα εθνικά θέματα χρειάζεται σύνεση, συναίνεση, γνώση και υψηλό αίσθημα ευθύνης. Η μη λύση στο όνομα ( που επιδιώκουν οι διοργανωτές των συλλαλητηρίων - αναχωμάτων) δεν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον

Γιάννης Σηφάκης: Στα εθνικά θέματα χρειάζεται σύνεση, συναίνεση, γνώση και υψηλό αίσθημα ευθύνης. Η μη λύση στο όνομα ( που επιδιώκουν οι διοργανωτές των συλλαλητηρίων - αναχωμάτων) δεν εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον


Κάποιοι ξύνουν έντεχνα τις ευαίσθητες χορδές των πολιτών, ιδίως των Μακεδόνων, οι περισσότεροι των οποίων συμμετείχαν στο συλλαλητήριο με αγνό σκεπτικό, και προσπαθούν να τους εγκλωβίσουν σε υπερεθνικισμούς και μισαλλοδοξίες.

Αλήθεια πως το σκέφτονται αυτοί που προσπαθούν στους δρόμους να «λύσουν» εθνικά θέματα; Φυσικά ξέρουν ότι αν δεν βρεθεί λύση θα μείνουν τα πράγματα όπως έχουν. Και αυτό επιδιώκουν.

Ποιος πατριώτης θα δεχθεί να παραμείνει άλλα 25 χρόνια ( ή μόνιμα) ανοικτό το θέμα με το όνομα της ΠΓΔΜ, η μη σταθερότητα στην περιοχή και η παγιοποίηση του ονόματος σκέτο Μακεδονία ( όπως είναι σήμερα) για την γειτονική χώρα ;

Ποιος θα δεχθεί την διαιώνιση της σημερινής κατάστασης που 145 χώρες ( πρακτικά όλες οι χώρες ) έχουν αναγνωρίσει την γείτονα χώρα με το όνομα σκέτο Μακεδονία, οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες και εμείς τους ονομάζουμε με την σύνθετη ονομασία Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας;

Αυτές είναι οι εθνικές «επιτυχίες» που προέκυψαν με τα συλλαλητήρια του 1992, την ακραία τακτική ΝΔ και Σαμαρά (που έπαιξε τότε προσωπικά παιγνίδια σε βάρος του εθνικού συμφέροντος), το εμπάργκο που έφεραν και την επικράτηση στη γείτονα χώρα των εθνικιστικών κυβερνήσεων του Γκρουέφσκι.

Η σύνεση και το εθνικό συμφέρον επιβάλει την αποφασιστικότητα στις διαπραγματεύσεις για να επικρατήσει η εθνική γραμμή της χώρας από το 2008 ( με πρωθυπουργό τότε τον Κ. Καραμανλή) που είναι σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις. Ή με χρονικό προσδιορισμό. Δηλαδή και οι ίδιοι μέσα στη χώρα τους να χρησιμοποιούν το νέο όνομα, να κάνουν πρακτικά βήματα για το τέλος των αλυτρωτισμών και να μην αναπαράγουν στα σχολεία τους και στην δημόσια ζωή τον εθνικισμό.

Φυσικά στην διαπραγμάτευση πρέπει ( και είμαι σίγουρος ότι ο Υπουργός Εξωτερικών θα το εξασφαλίσει αν υπάρξει τελικά λύση) να υπάρξουν πρόνοιες για να μην υπάρξουν σκιές με την γείτονα χώρα ούτε στο μέλλον.

Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να πείσουν, ακόμη και τον εαυτό τους, κανένας Έλληνας δεν είναι πιο πατριώτης από τον άλλον.

Να μην ξεχνάμε ότι ο «υπερπατριωτισμός» και η πατριδοκαπηλεία οδήγησαν αρκετές φορές το έθνος σε συμφορές. Στην Κύπρο ( οι ίδιοι άνθρωποι ή οι όμοιοι τους φώναζαν τότε η Κύπρος είναι Ελληνική – Ένωση με την Ελλάδα και το αποτέλεσμα ήταν ο Αττίλας , πριν την Μικρασιατική καταστροφή της ίδιας αντίληψης άνθρωποι ήταν που δεν αρκέστηκαν στην Συνθήκη των Σεβρών που έδινε τα παράλια στη χώρα μας αλλά φώναζαν πάμε για Άγκυρα με αποτέλεσμα τον ξεριζωμό του Ελληνισμού μετά από 3000 χρόνια κ.α.). Να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά κάτι τέτοιο.

Την χώρα μας ( και φυσικά την Πέλλα) συμφέρει να λυθεί το θέμα του ονόματος, να αναπτυχθούν οι οικονομικές σχέσεις και οι σχέσεις συνεργασίας μεταξύ των λαών και να παρθούν συγκεκριμένα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση.

Συναίνεση, λοιπόν, των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων με ψηλά το κεφάλι και συναίσθηση του εθνικού συμφέροντος και όχι στρουθοκαμηλισμός και τυφλές κορώνες χωρίς λογική που θα φέρουν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που, υποτίθεται σε πρώτη πρόχειρη ανάγνωση, επιδιώκουν.