ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΔΗΜΩΝ ΙΑΜΑΤΙΚΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΙΝΟΥ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Ο μοναδικός Γιάννης Παπαδόπουλος αποκλειστικά στην κάμερα του ialmopia.gr [ΒΙΝΤΕΟ]
Επιμέλεια - Συνέντευξη: Τάσος Καλαϊτζής
Δημοσιεύστε την αγγελία σας στο ialmopia.gr εντελώς δωρεάν
Αγορές-Πωλήσεις-Ενοικιάσεις-Εργασία
Η Μπογαλού - Διήγημα του Τσίναλη Κοσμά στη μνήμη της γιαγιάς Ασημώς που έζησε τα τραγικά γεγονότα της Προσφυγιάς του 1922
Διήγημα του Τσίναλη Κοσμά από την Άψαλο αλμωπίας...
Μενέλαος Λουντέμης: Αφιέρωμα στο μεγάλο λογοτέχνη
«Εθελοντής ενός δικαιότερου κόσμου, για το οποίο πρόσφερε τη ψυχή του»
Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017
Αφιέρωμα: Το Φορολογικό Σύστημα στην Αρχαία Ελλάδα
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα των Αρχαίων Ελλήνων δεν ήταν στατικό αλλά εξελισσόμενο. Κατά την περίοδο του 5ου αιώνα και ειδικότερα κατά την διάρκεια του «Χρυσού αιώνα του Περικλέως» (450 π.Χ. - 429 π.Χ.) οι Αθηναίοι ωφελήθηκαν οικονομικά από τις συνεισφορές των συμμάχων τους (Συμμαχία της Δήλου). Μάλιστα, το μεγαλύτερο μέρος πληρωμών για την κατασκευή του Παρθενώνα δόθηκε από αυτές τις συνεισφορές. Φυσικά, εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την περίοδο μία άλλη μεγάλη πηγή άντλησης εσόδων για το Αθηναϊκό κράτος ήταν τα μεταλλεία του Λαυρίου. Παρά την μεγάλη μεταβλητότητα που παρουσίαζαν κατά καιρούς τα κέρδη των, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα μεταλλεία του Λαυρίου υπήρξαν μία από τις κύριες πηγές πλούτου της Αθήνας κατά την κλασική εποχή (5ος και 4ος π.Χ. αιώνας).
Περί τα μέσα του 4ου π.Χ αιώνα η Αθήνα έπαψε πια να αποτελεί μια Αυτοκρατορία και έτσι έπρεπε να χρηματοδοτήσει τις κρατικές της δαπάνες με τα δικά της μέσα. Χάρη των προσπαθειών δύο πολύ ικανών πολιτικών με εξαίρετες γνώσεις οικονομικών (Εύβουλος και Λυκούργος) κατάφερε να πετύχει τον σκοπό της.
Η διαχείριση των κρατικών δαπανών στην Αρχαία Αθήνα δεν ομοιάζει καθόλου σχεδόν με τον σημερινό τρόπο διαχείρισης κρατικών δαπανών. Στην αρχαία Ελλάδα και ειδικότερα στην αρχαία Αθήνα ήταν γνωστοί τόσο οι άμεσοι φόροι όσο και οι έμμεσοι. Ωστόσο για τους Αθηναίους (και όχι μόνον) των κλασικών χρόνων η άμεση φορολογία, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, θεωρούνταν προσβλητική και τυραννική. Η οποιαδήποτε φορολογία του σώματος, της εργασίας και της περιουσίας λογιζόταν ασυμβίβαστη προς την ιδιότητα του ελεύθερου πολίτη καθώς αντιμετωπιζόταν ως κάτι το ανελεύθερο. Ωστόσο στην πράξη δεν ήταν έτσι.
Η κρατική μηχανή δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά χωρίς την επιβολή άμεσης φορολογίας, η οποία επιτρέπει μια ακριβέστερη πρόβλεψη των ποσών που πρόκειται να μπουν στον δημόσιο κορβανά και επιπλέον μια πιο προγραμματισμένη και απρόσκοπτη εκτέλεση των δημοσίων δαπανών. Έτσι και στην αρχαία Αθήνα οι άμεσοι φόροι δεν ήταν κάτι άγνωστο. Δυο τέτοιοι ήταν π.χ. το μετοίκιον και το ξενικόν, οι οποίοι όμως δεν αφορούσαν τους Αθηναίους πολίτες. Τον πρώτο τον πλήρωναν οι μέτοικοι, οι ξένοι δηλαδή που έμεναν μόνιμα στην Αθήνα και απολάμβαναν αρκετά δικαιώματα που τους παρείχε η Αθηναϊκή Πολιτεία. Ο δεύτερος επιβαλλόταν στους ξένους που τύχαινε να παρεπιδημούν στην Αθηναϊκή επικράτεια.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ορισμένοι «οικονομολόγοι» της τότε εποχής συμβούλευαν τους κυβερνώντες να θεσπίζουν μέτρα που να προσελκύουν όλο και περισσότερους μετοίκους στη χώρα ώστε αυτοί να γίνουν οι κύριοι... κουβαλητές των φορολογικών βαρών της Αθήνας! Υπενθυμίζω ότι οι μέτοικοι ασκούσαν συνήθως επαγγέλματα που για τις τότε αντιλήψεις δεν έχαιραν μεγάλης εκτίμησης, όπως π.χ. αυτό της εμπορίας. Ίσως να ήταν και αυτό ένας από τους λόγους που «νομιμοποιούσε» την επιβολή άμεσου φόρου στους μετοίκους. Άλλωστε σε άμεση φορολογία υπόκεινταν όλοι όσοι ασκούσαν ατιμωτικά ή τυχοδιωκτικά επαγγέλματα, όπως π.χ. αυτά του πορνοβοσκού ή του θαυματοποιού, και ας υπήρχαν ανάμεσά τους ακόμη και Αθηναίοι πολίτες.
Οι Αρχαίοι Αθηναίοι κατά το δεύτερο μισό του 4ου π.Χ. αιώνα ανέπτυξαν έναν έμμεσο τρόπο φορολόγησης των πλουσίων, γνωστός ως «Λειτουργίες». Ο φόρος αυτόν απευθυνόταν κυρίως στους πιο οικονομικά ευκατάστατους/εύρωστους Αθηναίους της εποχής εκείνης (~1.200 Αθηναίοι στον συνολικό πληθυσμό των 30.000 ατόμων).
Υπήρχαν πολλά διαφορετικά είδη από «Λειτουργίες». Πιο συγκεκριμένα, οι πολίτες που διέθεταν περιουσίες μεγαλύτερες των τριών ταλάντων έπρεπε να εκτελούν διάφορες υπηρεσίες/«Λειτουργίες», όπως:
• Η χορηγία, η οποία συμπεριλάμβανε τη συγκρότηση χορού για τις δημόσιες γιορτές.
• Η γυμνασιαρχία, που υπέβαλε την υποχρέωση να εκπαιδεύονται στα γυμνάσια οι διαγωνιζόμενοι σε γυμναστικούς αγώνες.
• Η τριηραρχία. Η τριηραρχία αποτελούσε την σημαντικότερη και την πιο ακριβή υποχρέωση των τότε πλουσίων, ήταν μία υποχρέωση που αναλάμβανε ένας πλούσιος πολίτης να εξοπλίσει μια τριήρη (πολεμικό πλοίο) μόνο σε πολεμικές περιόδους.
• Η αρχιθεωρία, η αντιπροσωπεία δηλαδή που αποστέλλονταν στις τέσσερις μεγάλες πανελλήνιες γιορτές ή στη Δήλο και σε άλλους ιερούς τόπους. Στην περίπτωση αυτή, η πολιτεία κάλυπτε ένα μέρος από τα έξοδα.
• Τέλος η εστίαση ήταν η καταβολή των εξόδων για ένα γεύμα που παραθέτονταν την ημέρα μιας μεγάλης γιορτής σε όσους ανήκαν στην ίδια με το λειτουργό φυλή.
Επιπροσθέτως, ενώ οι «Λειτουργίες» ήταν εξαιρετικά ακριβές ποτέ δεν έπεσαν διαδοχικά στο ίδιο πρόσωπο, αλλά μόνο περιοδικά και μετά από μια διακοπή μερικών ετών. Εν τέλει, η φορολόγηση ήταν έτσι δομημένη που πάντα ήταν προς όφελος της πλειοψηφίας των κατοίκων. Τα φορολογικά βάρη λοιπόν στην Αθηναϊκή Δημοκρατία τα αισθάνονταν κυρίως οι «έχοντες και κατέχοντες».
Από την αρχαία Αθήνα δεν έλειπε και το κυνήγι των φοροφυγάδων, που συχνά έφθανε και σε ακρότητες. Οι φοροεισπράκτορες επιστράτευαν και μπράβους, που έμπαιναν με τη βία στα σπίτια και έψαχναν για χρήματα σε απίθανα σημεία. Έτσι, οι φοροφυγάδες για να γλυτώσουν έφθαναν συχνά στο σημείο να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και να κρύβονται σε συγγενικά. Φυσικά, περιπτώσεις φοροδιαφυγής στην τότε εποχή ήταν τόσο λίγες που αποτελούσαν εξαιρέσεις και όχι κανόνα.
Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση, κατά την οποία η χώρα μας κατέχει πρωτιές φοροδιαφυγής στην Ευρωζώνη. Πέραν τούτου, οι Έλληνες πολίτες και οι επιχειρήσεις είναι κατά μέσο όρο οι πιο βαριά φορολογούμενοι ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ, ενώ οι δείκτες που δείχνουν τα φορολογικά οφέλη υπό μορφή παροχής δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών είναι από τους χαμηλότερους μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Την ίδια στιγμή, αυτά τα υψηλά ποσοστά φορολόγησης οδηγούν τόσο σε λιγότερες επενδύσεις όσο και στην άνθηση της παραοικονομίας.
Περί τα μέσα του 4ου π.Χ αιώνα η Αθήνα έπαψε πια να αποτελεί μια Αυτοκρατορία και έτσι έπρεπε να χρηματοδοτήσει τις κρατικές της δαπάνες με τα δικά της μέσα. Χάρη των προσπαθειών δύο πολύ ικανών πολιτικών με εξαίρετες γνώσεις οικονομικών (Εύβουλος και Λυκούργος) κατάφερε να πετύχει τον σκοπό της.
Η διαχείριση των κρατικών δαπανών στην Αρχαία Αθήνα δεν ομοιάζει καθόλου σχεδόν με τον σημερινό τρόπο διαχείρισης κρατικών δαπανών. Στην αρχαία Ελλάδα και ειδικότερα στην αρχαία Αθήνα ήταν γνωστοί τόσο οι άμεσοι φόροι όσο και οι έμμεσοι. Ωστόσο για τους Αθηναίους (και όχι μόνον) των κλασικών χρόνων η άμεση φορολογία, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, θεωρούνταν προσβλητική και τυραννική. Η οποιαδήποτε φορολογία του σώματος, της εργασίας και της περιουσίας λογιζόταν ασυμβίβαστη προς την ιδιότητα του ελεύθερου πολίτη καθώς αντιμετωπιζόταν ως κάτι το ανελεύθερο. Ωστόσο στην πράξη δεν ήταν έτσι.
Η κρατική μηχανή δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά χωρίς την επιβολή άμεσης φορολογίας, η οποία επιτρέπει μια ακριβέστερη πρόβλεψη των ποσών που πρόκειται να μπουν στον δημόσιο κορβανά και επιπλέον μια πιο προγραμματισμένη και απρόσκοπτη εκτέλεση των δημοσίων δαπανών. Έτσι και στην αρχαία Αθήνα οι άμεσοι φόροι δεν ήταν κάτι άγνωστο. Δυο τέτοιοι ήταν π.χ. το μετοίκιον και το ξενικόν, οι οποίοι όμως δεν αφορούσαν τους Αθηναίους πολίτες. Τον πρώτο τον πλήρωναν οι μέτοικοι, οι ξένοι δηλαδή που έμεναν μόνιμα στην Αθήνα και απολάμβαναν αρκετά δικαιώματα που τους παρείχε η Αθηναϊκή Πολιτεία. Ο δεύτερος επιβαλλόταν στους ξένους που τύχαινε να παρεπιδημούν στην Αθηναϊκή επικράτεια.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ορισμένοι «οικονομολόγοι» της τότε εποχής συμβούλευαν τους κυβερνώντες να θεσπίζουν μέτρα που να προσελκύουν όλο και περισσότερους μετοίκους στη χώρα ώστε αυτοί να γίνουν οι κύριοι... κουβαλητές των φορολογικών βαρών της Αθήνας! Υπενθυμίζω ότι οι μέτοικοι ασκούσαν συνήθως επαγγέλματα που για τις τότε αντιλήψεις δεν έχαιραν μεγάλης εκτίμησης, όπως π.χ. αυτό της εμπορίας. Ίσως να ήταν και αυτό ένας από τους λόγους που «νομιμοποιούσε» την επιβολή άμεσου φόρου στους μετοίκους. Άλλωστε σε άμεση φορολογία υπόκεινταν όλοι όσοι ασκούσαν ατιμωτικά ή τυχοδιωκτικά επαγγέλματα, όπως π.χ. αυτά του πορνοβοσκού ή του θαυματοποιού, και ας υπήρχαν ανάμεσά τους ακόμη και Αθηναίοι πολίτες.
Οι Αρχαίοι Αθηναίοι κατά το δεύτερο μισό του 4ου π.Χ. αιώνα ανέπτυξαν έναν έμμεσο τρόπο φορολόγησης των πλουσίων, γνωστός ως «Λειτουργίες». Ο φόρος αυτόν απευθυνόταν κυρίως στους πιο οικονομικά ευκατάστατους/εύρωστους Αθηναίους της εποχής εκείνης (~1.200 Αθηναίοι στον συνολικό πληθυσμό των 30.000 ατόμων).
Υπήρχαν πολλά διαφορετικά είδη από «Λειτουργίες». Πιο συγκεκριμένα, οι πολίτες που διέθεταν περιουσίες μεγαλύτερες των τριών ταλάντων έπρεπε να εκτελούν διάφορες υπηρεσίες/«Λειτουργίες», όπως:
• Η χορηγία, η οποία συμπεριλάμβανε τη συγκρότηση χορού για τις δημόσιες γιορτές.
• Η γυμνασιαρχία, που υπέβαλε την υποχρέωση να εκπαιδεύονται στα γυμνάσια οι διαγωνιζόμενοι σε γυμναστικούς αγώνες.
• Η τριηραρχία. Η τριηραρχία αποτελούσε την σημαντικότερη και την πιο ακριβή υποχρέωση των τότε πλουσίων, ήταν μία υποχρέωση που αναλάμβανε ένας πλούσιος πολίτης να εξοπλίσει μια τριήρη (πολεμικό πλοίο) μόνο σε πολεμικές περιόδους.
• Η αρχιθεωρία, η αντιπροσωπεία δηλαδή που αποστέλλονταν στις τέσσερις μεγάλες πανελλήνιες γιορτές ή στη Δήλο και σε άλλους ιερούς τόπους. Στην περίπτωση αυτή, η πολιτεία κάλυπτε ένα μέρος από τα έξοδα.
• Τέλος η εστίαση ήταν η καταβολή των εξόδων για ένα γεύμα που παραθέτονταν την ημέρα μιας μεγάλης γιορτής σε όσους ανήκαν στην ίδια με το λειτουργό φυλή.
Επιπροσθέτως, ενώ οι «Λειτουργίες» ήταν εξαιρετικά ακριβές ποτέ δεν έπεσαν διαδοχικά στο ίδιο πρόσωπο, αλλά μόνο περιοδικά και μετά από μια διακοπή μερικών ετών. Εν τέλει, η φορολόγηση ήταν έτσι δομημένη που πάντα ήταν προς όφελος της πλειοψηφίας των κατοίκων. Τα φορολογικά βάρη λοιπόν στην Αθηναϊκή Δημοκρατία τα αισθάνονταν κυρίως οι «έχοντες και κατέχοντες».
Από την αρχαία Αθήνα δεν έλειπε και το κυνήγι των φοροφυγάδων, που συχνά έφθανε και σε ακρότητες. Οι φοροεισπράκτορες επιστράτευαν και μπράβους, που έμπαιναν με τη βία στα σπίτια και έψαχναν για χρήματα σε απίθανα σημεία. Έτσι, οι φοροφυγάδες για να γλυτώσουν έφθαναν συχνά στο σημείο να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και να κρύβονται σε συγγενικά. Φυσικά, περιπτώσεις φοροδιαφυγής στην τότε εποχή ήταν τόσο λίγες που αποτελούσαν εξαιρέσεις και όχι κανόνα.
Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση, κατά την οποία η χώρα μας κατέχει πρωτιές φοροδιαφυγής στην Ευρωζώνη. Πέραν τούτου, οι Έλληνες πολίτες και οι επιχειρήσεις είναι κατά μέσο όρο οι πιο βαριά φορολογούμενοι ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ, ενώ οι δείκτες που δείχνουν τα φορολογικά οφέλη υπό μορφή παροχής δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών είναι από τους χαμηλότερους μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Την ίδια στιγμή, αυτά τα υψηλά ποσοστά φορολόγησης οδηγούν τόσο σε λιγότερες επενδύσεις όσο και στην άνθηση της παραοικονομίας.
huffingtonpost.gr
H 3η Αγωνιστική ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΑΝΔΡΩΝ Ε.ΚΑ.Σ.ΚΕ.Μ. 2017-13
Τα αποτελέσματα της 3ης Αγωνιστικής (16/09/17) του Κυπέλλου Ανδρών της Ε.ΚΑ.Σ.ΚΕ.Μ.
Εγγραφές στο Ξενιτίδειο Δημοτικό Ωδείο Αριδαίας
ΞEΝΙΤΙΔEΙO ΔΗΜOΤΙΚO ΩΔEΙO AΡΙΔAΙAΣ
ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ
Το Ξενιτίδειο Δημοτικό Ωδείο Αριδαίας εύχεται στους μαθητές του καλή εκπαιδευτική χρονιά και ανακοινώνει ότι οι εγγραφές για το σχολικό έτος 2017-2018
ΈΧΟΥΝ ΗΔΗ ΑΡΧΙΣΕΙ.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να συμπληρώσουν την αίτηση εγγραφής στη γραμματεία του Ξενιτίδειου Δημοτικού Ωδείου.
Ημέρες εγγραφής : Δευτέρα έως Παρασκευή.
Ώρες εγγραφής : 8:30-16:30
Τηλ. (23840)28736
- Επαγγελματικές Μουσικές Σπουδές
- Απόκτηση Κρατικού Πτυχίου
Τμήματα :
- εγχόρδων
- πιάνου
- κλ./ηλ. Κιθάρας
- παραδ./κλ. Οργάνων
- πνευστών , κρουστών
- μουσικής προπαιδείας
- μουσικοκινητικής
Τομέας Μουσικής Προπαιδείας
|
Το Ξενιτίδειο Δημοτικό Ωδείο θεωρώντας ότι η μουσική γνώση και μάθηση πρέπει να έχει ως αφετηρία της την προσχολική – πρώτη σχολική ηλικία, έχει δημιουργήσει ένα πρόγραμμα σπουδών για παιδιά 4 έως 7 ετών.
Η μουσική διδασκαλία δοσμένη με έναν ιδιαίτερο τρόπο εισάγει το παιδί στον «υπέροχο κόσμο της μουσικής» .
Το μάθημα γίνεται σε μικρές ομάδες παιδιών δυο φορές την εβδομάδα.
Τμήμα Μουσικοκινητικής Αγωγής σε παιδιά ηλικίας 2,5 έως 3,5 ετών
Η Μουσική, μπορεί να γίνει ένα πολύτιμο εργαλείο για την ανάπτυξη του μυαλού, του σώματος, και των αρμονικών σχέσεων των παιδιών καθ' όλη τη διάρκεια της προσχολικής ηλικίας τους.
Με τη Μουσικοκινητική Αγωγή, εστιάζουμε στην εξέλιξη του μικρού παιδιού, μέσω της ενεργητικής επίδρασης και τη σημασία που έχει τόσο η μουσική, όσο και η κίνηση, πάνω σε αυτό.
Το παιδί γοητεύεται από τους ήχους και συγκεντρώνεται περισσότερο στο ακουστικό ερέθισμα κι αντίστροφα.
Στόχος του προγράμματος αποτελεί η καλλιέργεια της δημιουργικής φαντασίας του μικρού παιδιού, η ευαισθησία που αναπτύσσεται μέσω αυτής, η ευχαρίστηση που παίρνει μέσα από τη συμμετοχή του στο ομαδικό παιχνίδι, όπου και τη μεταφέρει στο δικό του οικογενειακό περιβάλλον.
Με τη συμμετοχή του γονέα κατά τη διάρκεια του μαθήματος, γίνεται η προετοιμασία ένταξής του στη σχολική κοινότητα, συμβάλλοντας με την ατομική του προσπάθεια, στην απόκτηση μουσικών-κινητικών δεξιοτήτων αλλά κι ομαδικών εκτελέσεων ενόργανης μουσικής.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗ.Κ.Ε.Α
ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Νικηφόρο ξεκίνημα για τους άνδρες του Μεγάλου Αλεξάνδρου Γιαννιτσών
Με δυο νίκες ξεκίνησε τις υποχρεώσεις του για το Κύπελλο της ΕΚΑΣΚΕΜ το αντρικό τμήμα μπάσκετ του Μεγάλου Αλεξάνδρου Γιαννιτσών το σαββατοκύριακο που προηγήθηκε. Πιο συγκεκριμένα το Σάββατο επικράτησε στο κλειστό γυμναστήριο “Έλλη Μυστακίδου” του φιλόδοξου Φίλιππου Νέας Πέλλας με 49-70, ενώ την Κυριακή στο ίδιο γήπεδο κέρδισε την νεανική ομάδα του Άθλου Αλεξάνδρειας με 100-95 ύστερα από τρεις παρατάσεις.
Σε δηλώσεις του, μετά το τέλος του αγώνα, ο προπονητής της ομάδας του Μ. Αλεξάνδρου Νίκος Κοτλέας επισήμανε τα εξής:
«Ήταν τα πρώτα δυο παιχνίδια της χρονιάς για την ομάδα μας και είμαι ευχαριστημένος που καταφέραμε να τα κερδίσουμε χωρίς να πιάσουμε ιδιαίτερα καλή απόδοση, ειδικά στο παιχνίδι της Κυριακής όπου οι παίκτες μας έδειξαν σημάδια κούρασης. Είναι λογικό βέβαια αφού η ομάδα μας φέτος έχει πολλά νέα πρόσωπα, νεαρής ηλικίας, ενώ βρισκόμαστε και σε περίοδο προετοιμασίας ώστε να παρουσιαστούμε όσο το δυνατόν πιο έτοιμοι στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος τον Οκτώβριο. Όπως έχω τονίσει και στους αθλητές, μας αντιμετωπίζουμε τα παιχνίδια του Κυπέλλου σαν φιλικά προετοιμασίας και βασικό μας μέλημα είναι να δέσουμε σαν ομάδα, να μοιράσουμε τον χρόνο συμμετοχής σε όλους τους και κυρίως να αποφύγουμε τραυματισμούς που θα μας στερήσουν παίκτες στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος.»
Σε δηλώσεις του, μετά το τέλος του αγώνα, ο προπονητής της ομάδας του Μ. Αλεξάνδρου Νίκος Κοτλέας επισήμανε τα εξής:
«Ήταν τα πρώτα δυο παιχνίδια της χρονιάς για την ομάδα μας και είμαι ευχαριστημένος που καταφέραμε να τα κερδίσουμε χωρίς να πιάσουμε ιδιαίτερα καλή απόδοση, ειδικά στο παιχνίδι της Κυριακής όπου οι παίκτες μας έδειξαν σημάδια κούρασης. Είναι λογικό βέβαια αφού η ομάδα μας φέτος έχει πολλά νέα πρόσωπα, νεαρής ηλικίας, ενώ βρισκόμαστε και σε περίοδο προετοιμασίας ώστε να παρουσιαστούμε όσο το δυνατόν πιο έτοιμοι στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος τον Οκτώβριο. Όπως έχω τονίσει και στους αθλητές, μας αντιμετωπίζουμε τα παιχνίδια του Κυπέλλου σαν φιλικά προετοιμασίας και βασικό μας μέλημα είναι να δέσουμε σαν ομάδα, να μοιράσουμε τον χρόνο συμμετοχής σε όλους τους και κυρίως να αποφύγουμε τραυματισμούς που θα μας στερήσουν παίκτες στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος.»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
