Σοβαρές ελπίδες για ίδρυση σχολών ΑΕΙ και ΤΕΙ στην Πέλλα
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Ο μοναδικός Γιάννης Παπαδόπουλος αποκλειστικά στην κάμερα του ialmopia.gr [ΒΙΝΤΕΟ]
Επιμέλεια - Συνέντευξη: Τάσος Καλαϊτζής
Δημοσιεύστε την αγγελία σας στο ialmopia.gr εντελώς δωρεάν
Αγορές-Πωλήσεις-Ενοικιάσεις-Εργασία
Η Μπογαλού - Διήγημα του Τσίναλη Κοσμά στη μνήμη της γιαγιάς Ασημώς που έζησε τα τραγικά γεγονότα της Προσφυγιάς του 1922
Διήγημα του Τσίναλη Κοσμά από την Άψαλο αλμωπίας...
Μενέλαος Λουντέμης: Αφιέρωμα στο μεγάλο λογοτέχνη
«Εθελοντής ενός δικαιότερου κόσμου, για το οποίο πρόσφερε τη ψυχή του»
Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017
Ρυσάφης: Ούτε μια παραίτηση για την κακοδιαχείριση των Καταρρακτών;
Σφοδρή επίθεση στον Δήμαρχο Δημήτρη Γιάννου, στους διατελέσαντες προέδρους της Τουριστικής Α.Ε. και στην προηγούμενη Δημοτική αρχή εξαπόλυσε ο επικεφαλής της Ενωτικής δράσης και δημοτικός σύμβουλος Αντώνης Ρυσάφης.
Ο ΠΑΟΚ Αλμωπίας με αριθμούς
Εθελοντική αιμοδοσία στο 1ο ΕΠΑΛ Έδεσσας με μεγάλη επιτυχία [ΕΙΚΟΝΕΣ]
Την Τρίτη 21 και την Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017 στον χώρο του 1ου ΕΠΑ.Λ. Έδεσσας για δέκατη τέταρτη συνεχόμενη χρονιά πραγματοποιήθηκε εθελοντική αιμοδοσία με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Ο Διευθυντής του 1ου ΕΠΑ.Λ. Έδεσσας κ. Μιμιλίδης Πλάτωνας και η υπεύθυνη καθηγήτρια κ.Κωνσταντινίδου Αναστασία, αισθάνονται την ανάγκη να ευχαριστήσουν όλους όσους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για την αιμοδοσία.
Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τους μαθητές του σχολείου μας που με προθυμία έγιναν δωρητές αίματος και συνεισέφεραν έμπρακτα στην ανάπτυξη του θεσμού της εθελοντικής αιμοδοσίας στην πόλη μας. Ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση-πρόκληση, έδωσαν το μήνυμα ότι οι νέοι διαθέτουν ευαισθησία για τις κοινωνικές δράσεις αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, πρωτοστατώντας σ’ αυτές.
Ευχαριστούμε επίσης θερμά:
- Τον Δ/ντή του σταθμού αιμοδοσίας του Γ.Ν. Έδεσσας κ. Νούση Σταύρο, το προσωπικό του σταθμού αιμοδοσίας κ.κ. Ζούμη Αναστασία (παρασκευάστρια), Ευσταθιάδου Δάφνη και Διαμαντοπούλου Καλλιόπη (νοσηλεύτριες) καθώς και το προσωπικό του ΕΚΑΒ, για τη συμμετοχή τους στην πραγματοποίηση της αιμοδοσίας.
- Τους Διευθυντές των Σχολικών Μονάδων που παρότρυναν τους μαθητές στην προσπάθεια αυτή.
- Τους συναδέλφους καθηγητές που έλαβαν μέρος στην αιμοδοσία.
- Τον πρώην συνάδελφο κ. Δρένο Διονύση για την πολύτιμη βοήθειά του.
- Τους μαθητές της Γ’ τάξης Νοσηλευτικής για τη συμβολή τους στη διεξαγωγή της εθελοντικής αιμοδοσίας.
Ο Διευθυντής του 1ου ΕΠΑ.Λ. Έδεσσας κ. Μιμιλίδης Πλάτωνας και η υπεύθυνη καθηγήτρια κ.Κωνσταντινίδου Αναστασία, αισθάνονται την ανάγκη να ευχαριστήσουν όλους όσους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για την αιμοδοσία.
Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τους μαθητές του σχολείου μας που με προθυμία έγιναν δωρητές αίματος και συνεισέφεραν έμπρακτα στην ανάπτυξη του θεσμού της εθελοντικής αιμοδοσίας στην πόλη μας. Ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση-πρόκληση, έδωσαν το μήνυμα ότι οι νέοι διαθέτουν ευαισθησία για τις κοινωνικές δράσεις αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, πρωτοστατώντας σ’ αυτές.
Ευχαριστούμε επίσης θερμά:
- Τον Δ/ντή του σταθμού αιμοδοσίας του Γ.Ν. Έδεσσας κ. Νούση Σταύρο, το προσωπικό του σταθμού αιμοδοσίας κ.κ. Ζούμη Αναστασία (παρασκευάστρια), Ευσταθιάδου Δάφνη και Διαμαντοπούλου Καλλιόπη (νοσηλεύτριες) καθώς και το προσωπικό του ΕΚΑΒ, για τη συμμετοχή τους στην πραγματοποίηση της αιμοδοσίας.
- Τους Διευθυντές των Σχολικών Μονάδων που παρότρυναν τους μαθητές στην προσπάθεια αυτή.
- Τους συναδέλφους καθηγητές που έλαβαν μέρος στην αιμοδοσία.
- Τον πρώην συνάδελφο κ. Δρένο Διονύση για την πολύτιμη βοήθειά του.
- Τους μαθητές της Γ’ τάξης Νοσηλευτικής για τη συμβολή τους στη διεξαγωγή της εθελοντικής αιμοδοσίας.
Ο Διευθυντής του 1ου ΕΠΑ.Λ. Έδεσσας
ΜΙΜΙΛΙΔΗΣ ΠΛΑΤΩΝ
ΜΙΜΙΛΙΔΗΣ ΠΛΑΤΩΝ
Αφιέρωμα: Έλληνας αξιωματικός του Στρατού, πρωτομάρτυρας και σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα, Παύλος Μελάς 1870 – 1904
Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στη Μασσαλία, όπου ο πατέρας του Μιχαήλ Μελάς (1833-1897) δραστηριοποιούταν ως έμπορος. Το 1886 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων και εξήλθε ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού στις 8 Αυγούστου του 1891. Τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη (1872-1973), κόρη του τραπεζίτη και πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον στρατιωτικό Μιχαήλ Μελά (1894-1950) και τη χημικό Ζωή Μελά - Ιωαννίδη (1898-1996).
Υπήρξε δραστήριο μέλος της Εθνικής Εταιρείας, μιας μυστικής οργάνωσης, που είχε ως σκοπό την αναζωπύρωση του εθνικού φρονήματος και την απελευθέρωση των υπόδουλων Ελλήνων με κάθε θυσία, και έπαιξε αρνητικό ρόλο στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897. Με την έκρηξη του πολέμου μάχεται στα μέτωπα της Θεσσαλίας, ως διοικητής ουλαμού της 2ης Πεδινής Πυροβολαρχίας. Είναι αισιόδοξος για την έκβασή του, ώστε γράφει στους γονείς του: «...Αν ο θεός μας βοηθήση ολίγον, σύντομα θα λάβετε γράμμα μου από την Θεσσαλονίκην. ΄Ώστε θάρρος, αγαπητοί μου γονείς, θάρρος και πεποίθησιν· διότι και αν φέρη ο διάβολος, να νικηθώμεν, θα νικηθώμεν παλικαρίσια...». Δέκα μέρες αργότερα, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τον απογοητεύει και τον αηδιάζει. «Οι ηλίθιοι που φωνάζουν εναντίον του (εννοεί τον διάδοχο Κωνσταντίνο) έπρεπε να είναι εις την Λάρισσαν την επαύριο, της ατίμου, ατίμου, ατίμου φυγής μας, δια να ιδούν την κατάστασιν του στρατού και ν’ αντιληφθούν αν ήτο δυνατόν να κάμη μαζί του ένα βήμα προς τα εμπρός...» γράφει εκ νέου στους γονείς του.
Στις αρχές του 20ου αιώνα τον απασχολεί έντονα η κατάσταση στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και τον ανησυχεί η δράση των κομιτατζήδων, που επιδιώκουν την προσάρτηση της Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Τον επηρεάζει έντονα ο Μακεδόνας πεθερός του Στέφανος Δραγούμης, ενώ έχει πληροφόρηση από πρώτο χέρι από τον αδελφό της γυναίκας του Ίωνα Δραγούμη, που υπηρετεί ως υποπρόξενος στο Μοναστήρι (σημερινή Μπίτολα ΠΓΔΜ).
Τον Φεβρουάριο του 1904, μαζί με άλλους τρεις αξιωματικούς, τους λογαχούς Αλέξανδρο Κοντούλη και Αναστάσιο Παπούλα και τον ανθυπολοχαγό Γεώργιο Κολοκοτρώνη, συμμετέχει σε μυστική αποστολή στη Μακεδονία με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας (Μίκης, από το όνομα του γιου του Μιχαήλ, που τον φωνάζουν χαϊδευτικά Μίκη και Ζέζας, από το όνομα της κόρης του Ζωής, που τη φωνάζουν χαϊδευτικά Ζέζα), κατόπιν εντολής της κυβέρνησης Θεοτόκη. Η ομάδα των τεσσάρων αξιωματικών, συνοδευόμενη από μακεδόνες αγωνιστές, δραστηριοποιήθηκε στη δυτική Μακεδονία, αλλά οι κινήσεις της έγιναν αντιληπτές από τους Τούρκους, οι οποίοι ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση την ανάκλησή τους. Έτσι, ο Μελάς μαζί με τους τρεις άλλους αξιωματικούς επέστρεψαν στην Αθήνα στις 29 Μαρτίου.
Τον Ιούλιο, ενώ υπηρετούσε στη Σχολή Ευελπίδων, ζήτησε 20ήμερη άδεια και έκανε ένα δεύτερο ταξίδι στη Μακεδονία. Στο πλαστό διαβατήριό του αναγραφόταν το όνομα Πέτρος Δέδες και ως επάγγελμα δήλωνε ζωέμπορος. Μόλις έφθασε στην Κοζάνη συναντήθηκε με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο και αποφασίστηκε η συγκρότηση ενόπλων σωμάτων με τη στρατολόγηση ανδρών από τις γύρω περιοχές και η ανάληψη άμεσης δράσης στη Δυτική Μακεδονία. Επέστρεψε στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου γεμάτος αισιοδοξία για την έκβαση του Αγώνα.
Μετά από 15 ημέρες ζήτησε κι έλαβε τετράμηνη άδεια από το στράτευμα για να αναλάβει επίσημα την αρχηγία του Μακεδονικού Αγώνα στην περιοχή της Καστοριάς και του Μοναστηρίου, κατόπιν υπόδειξης του Μακεδονικού Κομιτάτου. Λίγο πριν από την αναχώρησή του εξομολογείτο στη γυναίκα του: «...Αισθάνομαι πολύ, ο δυστυχής, την ευτυχίαν που αφήνω· αισθάνομαι ότι μ’ όλον τον ανήσυχον και νευρικόν χαρακτήραν μου ο βίος ο οποίος μου αρμόζει περισσότερον είναι ο ήσυχος και ο οικογενειακός. Αλλ’ από τινος δεν ηξεύρω τι έπαθα· έγινα όργανον δυνάμεως πολύ μεγάλης, ως φαίνεται, αφού έχει την ισχύν να κατασιγάση όλα τ’ αλλα αισθήματά μου και να με ωθή διαρκώς προς την Μακεδονίαν». Και από τη Λάρισα συμπλήρωνε με νέο γράμμα προς την σύζυγό του, ωσάν να προαισθανόταν το τέλος του: «...Αναλαμβάνω αυτόν τον αγώνα με όλη μου την ψυχήν και με την ιδέαν, ότι είμαι υποχρεωμένος να τον αναλάβω. Είχα και εγώ την ακράδαντον πεποίθησιν, ότι δυνάμεθα να εργασθώμεν εν Μακεδονία και να σώσωμεν πολλά πράγματα. Έχων δε την πεποίθησιν ταύτην, έχω και υπέρτατον καθήκον να θυσιάσω το παν όπως πείσω την Κυβέρνησιν και την κοινήν γνώμην περί τούτου...».
Στις 28 Αυγούστου ο Καπετάν Μίκης Ζέζας διέβη τα σύνορα, συνοδευόμενος από αρκετούς Μακεδόνες, Λάκωνες και Κρήτες, και στα μέσα Σεπτεμβρίου στρατοπέδευσε στην περιοχή της Καστοριάς. Στις 13 Οκτωβρίου του 1904 εισήλθε στο χωριό Στάτιστα για να αναπαυτεί αυτός και οι άνδρες του. Όμως, ο Βούλγαρος αρχικομιτατζής Μήτρος Βλάχος, προκειμένου να τον βγάλει από τη μέση, ειδοποίησε τις οθωμανικές αρχές. Επί τόπου κατέφθασε ισχυρό στρατιωτικό απόσπασμα, αποτελούμενο από 150 άνδρες και στη συμπλοκή που ακολούθησε, ο Παύλος Μελάς τραυματίστηκε σοβαρά στην οσφυϊκή χώρα και μετά από μισή ώρα άφησε την τελευταία του πνοή.
Το κεφάλι του αποκόπηκε από τους συμπολεμιστές του και τάφηκε στο ναό της Αγίας Παρασκευής στο Πισοδέρι. Το σώμα του παραδόθηκε από τις οθωμανικές αρχές στον μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό (Καραβαγγέλη) και τάφηκε στον βυζαντινό ναό των Ταξιαρχών στην Καστοριά, όπου αναπαύεται και η κάρά του από το 1950. Στον ίδιο ναό έχει ταφεί και η σύζυγός του Ναταλία, κατ’ επιθυμίαν της.
Ο θάνατος του Παύλου Μελά έγινε γνωστός στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου και συγκλόνισε την κοινή γνώμη, λόγω του ακέραιου και αγνού χαρακτήρα του ανδρός, αλλά και του γνωστού ονόματος της οικογένειάς του, που είχε μεγάλους δεσμούς με τη Μακεδονία και την κοινωνία των Αθηνών. Η θυσία του σηματοδότησε την ουσιαστική έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα, που κορυφώθηκε με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913.
Υπήρξε δραστήριο μέλος της Εθνικής Εταιρείας, μιας μυστικής οργάνωσης, που είχε ως σκοπό την αναζωπύρωση του εθνικού φρονήματος και την απελευθέρωση των υπόδουλων Ελλήνων με κάθε θυσία, και έπαιξε αρνητικό ρόλο στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897. Με την έκρηξη του πολέμου μάχεται στα μέτωπα της Θεσσαλίας, ως διοικητής ουλαμού της 2ης Πεδινής Πυροβολαρχίας. Είναι αισιόδοξος για την έκβασή του, ώστε γράφει στους γονείς του: «...Αν ο θεός μας βοηθήση ολίγον, σύντομα θα λάβετε γράμμα μου από την Θεσσαλονίκην. ΄Ώστε θάρρος, αγαπητοί μου γονείς, θάρρος και πεποίθησιν· διότι και αν φέρη ο διάβολος, να νικηθώμεν, θα νικηθώμεν παλικαρίσια...». Δέκα μέρες αργότερα, η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τον απογοητεύει και τον αηδιάζει. «Οι ηλίθιοι που φωνάζουν εναντίον του (εννοεί τον διάδοχο Κωνσταντίνο) έπρεπε να είναι εις την Λάρισσαν την επαύριο, της ατίμου, ατίμου, ατίμου φυγής μας, δια να ιδούν την κατάστασιν του στρατού και ν’ αντιληφθούν αν ήτο δυνατόν να κάμη μαζί του ένα βήμα προς τα εμπρός...» γράφει εκ νέου στους γονείς του.
Στις αρχές του 20ου αιώνα τον απασχολεί έντονα η κατάσταση στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και τον ανησυχεί η δράση των κομιτατζήδων, που επιδιώκουν την προσάρτηση της Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Τον επηρεάζει έντονα ο Μακεδόνας πεθερός του Στέφανος Δραγούμης, ενώ έχει πληροφόρηση από πρώτο χέρι από τον αδελφό της γυναίκας του Ίωνα Δραγούμη, που υπηρετεί ως υποπρόξενος στο Μοναστήρι (σημερινή Μπίτολα ΠΓΔΜ).
Τον Φεβρουάριο του 1904, μαζί με άλλους τρεις αξιωματικούς, τους λογαχούς Αλέξανδρο Κοντούλη και Αναστάσιο Παπούλα και τον ανθυπολοχαγό Γεώργιο Κολοκοτρώνη, συμμετέχει σε μυστική αποστολή στη Μακεδονία με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας (Μίκης, από το όνομα του γιου του Μιχαήλ, που τον φωνάζουν χαϊδευτικά Μίκη και Ζέζας, από το όνομα της κόρης του Ζωής, που τη φωνάζουν χαϊδευτικά Ζέζα), κατόπιν εντολής της κυβέρνησης Θεοτόκη. Η ομάδα των τεσσάρων αξιωματικών, συνοδευόμενη από μακεδόνες αγωνιστές, δραστηριοποιήθηκε στη δυτική Μακεδονία, αλλά οι κινήσεις της έγιναν αντιληπτές από τους Τούρκους, οι οποίοι ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση την ανάκλησή τους. Έτσι, ο Μελάς μαζί με τους τρεις άλλους αξιωματικούς επέστρεψαν στην Αθήνα στις 29 Μαρτίου.
Τον Ιούλιο, ενώ υπηρετούσε στη Σχολή Ευελπίδων, ζήτησε 20ήμερη άδεια και έκανε ένα δεύτερο ταξίδι στη Μακεδονία. Στο πλαστό διαβατήριό του αναγραφόταν το όνομα Πέτρος Δέδες και ως επάγγελμα δήλωνε ζωέμπορος. Μόλις έφθασε στην Κοζάνη συναντήθηκε με το ντόπιο ελληνικό στοιχείο και αποφασίστηκε η συγκρότηση ενόπλων σωμάτων με τη στρατολόγηση ανδρών από τις γύρω περιοχές και η ανάληψη άμεσης δράσης στη Δυτική Μακεδονία. Επέστρεψε στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου γεμάτος αισιοδοξία για την έκβαση του Αγώνα.
Μετά από 15 ημέρες ζήτησε κι έλαβε τετράμηνη άδεια από το στράτευμα για να αναλάβει επίσημα την αρχηγία του Μακεδονικού Αγώνα στην περιοχή της Καστοριάς και του Μοναστηρίου, κατόπιν υπόδειξης του Μακεδονικού Κομιτάτου. Λίγο πριν από την αναχώρησή του εξομολογείτο στη γυναίκα του: «...Αισθάνομαι πολύ, ο δυστυχής, την ευτυχίαν που αφήνω· αισθάνομαι ότι μ’ όλον τον ανήσυχον και νευρικόν χαρακτήραν μου ο βίος ο οποίος μου αρμόζει περισσότερον είναι ο ήσυχος και ο οικογενειακός. Αλλ’ από τινος δεν ηξεύρω τι έπαθα· έγινα όργανον δυνάμεως πολύ μεγάλης, ως φαίνεται, αφού έχει την ισχύν να κατασιγάση όλα τ’ αλλα αισθήματά μου και να με ωθή διαρκώς προς την Μακεδονίαν». Και από τη Λάρισα συμπλήρωνε με νέο γράμμα προς την σύζυγό του, ωσάν να προαισθανόταν το τέλος του: «...Αναλαμβάνω αυτόν τον αγώνα με όλη μου την ψυχήν και με την ιδέαν, ότι είμαι υποχρεωμένος να τον αναλάβω. Είχα και εγώ την ακράδαντον πεποίθησιν, ότι δυνάμεθα να εργασθώμεν εν Μακεδονία και να σώσωμεν πολλά πράγματα. Έχων δε την πεποίθησιν ταύτην, έχω και υπέρτατον καθήκον να θυσιάσω το παν όπως πείσω την Κυβέρνησιν και την κοινήν γνώμην περί τούτου...».
Στις 28 Αυγούστου ο Καπετάν Μίκης Ζέζας διέβη τα σύνορα, συνοδευόμενος από αρκετούς Μακεδόνες, Λάκωνες και Κρήτες, και στα μέσα Σεπτεμβρίου στρατοπέδευσε στην περιοχή της Καστοριάς. Στις 13 Οκτωβρίου του 1904 εισήλθε στο χωριό Στάτιστα για να αναπαυτεί αυτός και οι άνδρες του. Όμως, ο Βούλγαρος αρχικομιτατζής Μήτρος Βλάχος, προκειμένου να τον βγάλει από τη μέση, ειδοποίησε τις οθωμανικές αρχές. Επί τόπου κατέφθασε ισχυρό στρατιωτικό απόσπασμα, αποτελούμενο από 150 άνδρες και στη συμπλοκή που ακολούθησε, ο Παύλος Μελάς τραυματίστηκε σοβαρά στην οσφυϊκή χώρα και μετά από μισή ώρα άφησε την τελευταία του πνοή.
Το κεφάλι του αποκόπηκε από τους συμπολεμιστές του και τάφηκε στο ναό της Αγίας Παρασκευής στο Πισοδέρι. Το σώμα του παραδόθηκε από τις οθωμανικές αρχές στον μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό (Καραβαγγέλη) και τάφηκε στον βυζαντινό ναό των Ταξιαρχών στην Καστοριά, όπου αναπαύεται και η κάρά του από το 1950. Στον ίδιο ναό έχει ταφεί και η σύζυγός του Ναταλία, κατ’ επιθυμίαν της.
Ο θάνατος του Παύλου Μελά έγινε γνωστός στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου και συγκλόνισε την κοινή γνώμη, λόγω του ακέραιου και αγνού χαρακτήρα του ανδρός, αλλά και του γνωστού ονόματος της οικογένειάς του, που είχε μεγάλους δεσμούς με τη Μακεδονία και την κοινωνία των Αθηνών. Η θυσία του σηματοδότησε την ουσιαστική έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα, που κορυφώθηκε με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913.
πηγη: sansimera.gr
ΕΚΑΣΚΕΜ παίδων: Με τον Βατανιακό στον ημιτελικό ο Πανεδεσσαϊκός
Τον Βατανιακό Κατερίνης που προκρίθηκε ως δευτεραθλητής (νίκησε Φίλιππο και Αετό Κιλκίς) θα αντιμετωπίσει ο Πανεδεσσαϊκός στην ημιτελική φάση του Παιδικού Πρωταθλήματος που διεξάγεται αυτή την Κυριακή στο ουδέτερο ΔΑΚ Νάουσας
Η αρχή του τέλους: Η Μ.Βρετανία ενεργοποίησε το άρθρο 50
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ παρέλαβε από τον Βρετανό πρέσβη στην ΕΕ Τιμ Μπάροου την επιστολή της πρωθυπουργού της Βρετανίας Τερέζα Μέι με την οποία ενεργοποιείται το άρθρο 50 της Συνθήκης της Λισαβόνας και ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ.
Ενεργοποιήσαμε το Άρθρο 50 με επιστολή, δηλώνει η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι.
Την επιστολή, που είχε υπογράψει η Μέι τα μεσάνυχτα της Τρίτης, παρέδωσε αυτοπροσώπως στον Τουσκ ο Μπάροου στο γραφείο του. Με την ενεργοποίηση του άρθρου 50 ξεκινά η διετής περίοδος διαπραγματεύσεων προκειμένου να καθοριστούν οι όροι για την έξοδο της Βρετανίας από την Ένωση.
Ο Τουσκ επιβεβαίωσε ότι παρέλαβε την επιστολή, με ανάρτησή του στο Twitter όπου έγραψε ότι "μετά από εννέα μήνες το ΗΒ τήρησε την υπόσχεσή του". Σε δεύτερο μήνυμα ανάρτησε επίσης μια φωτογραφία από την παράδοση της επιστολής
Ενεργοποιήσαμε το Άρθρο 50 με επιστολή, δηλώνει η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι.
Ενεργοποιήσαμε το Άρθρο 50 με επιστολή, δηλώνει η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι.
Την επιστολή, που είχε υπογράψει η Μέι τα μεσάνυχτα της Τρίτης, παρέδωσε αυτοπροσώπως στον Τουσκ ο Μπάροου στο γραφείο του. Με την ενεργοποίηση του άρθρου 50 ξεκινά η διετής περίοδος διαπραγματεύσεων προκειμένου να καθοριστούν οι όροι για την έξοδο της Βρετανίας από την Ένωση.
Ο Τουσκ επιβεβαίωσε ότι παρέλαβε την επιστολή, με ανάρτησή του στο Twitter όπου έγραψε ότι "μετά από εννέα μήνες το ΗΒ τήρησε την υπόσχεσή του". Σε δεύτερο μήνυμα ανάρτησε επίσης μια φωτογραφία από την παράδοση της επιστολής
Ενεργοποιήσαμε το Άρθρο 50 με επιστολή, δηλώνει η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι.
Έτοιμοι οι διαπραγματευτές
Οι βασικοί διαπραγματευτές για το Brexit Ντέιβιντ Ντέιβις και Μισέλ Μπαρνιέ έχουν πολλά κοινά, στο δημόσιο βίο και την ιδιωτική τους ζωή, τρέφουν αμοιβαία αισθήματα σεβασμού και θα περάσουν άπλετο χρόνο μαζί, ωστόσο στο θέμα της Ευρώπης τους χωρίζει άβυσσος.
Γεννημένοι στη σκληρή μεταπολεμική περίοδο, ο υπουργός για το Brexit Ντέιβις στην Αγγλία και ο Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Μπαρνιέ στη Γαλλία, έχουν και δύο οικοδομίσει την καριέρα τους στη δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος αλλά συχνά ως αουτσάιντερ, υπερηφανευόμενοι για τους προσωπικούς τους δεσμούς με απλούς ανθρώπους και παραμένοντας μακριά από τις ελίτ.
Γνωρίστηκαν αρκετά καλά σε προσωπικό επίπεδο όταν ήταν και οι δύο μέλη επιτροπής των υπουργών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στα μέσα της δεκαετίας του 1990, με στόχο να μεταρρυθμίσουν την Ένωση.
Η προσωπική τους χημεία ίσως βοηθήσει οι περίπλοκες συνομιλίες να μην γίνουν πικρές καθώς ο Ντέιβις θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει τους καλύτερους όρους διαζυγίου για τη Βρετανία ενώ ο Μπαρνιέ θα διαπραγματεύεται εξ ονόματος των υπόλοιπων 27 κρατών-μελών της ΕΕ.
Ωστόσο, η καριέρα του Μπαρνιέ τον έχει καταστήσει ένθερμο οπαδό της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ενώ ο Ντέιβις είναι εδώ και καιρό ευρωσκεπτικιστής. Ο 66χρονος Μπαρνιέ έχει ισχυρούς δεσμούς με την ιδιαίτερη πατρίδα του στη Σαβοΐα των Άλπεων, αναζητώντας ενέργεια στο περπάτημα στο βουνό, ένα πάθος που μοιράζεται με τον 68χρονο Ντέιβις, ο οποίος κάποτε ήταν έφεδρος στις ειδικές δυνάμεις του στρατού και μεγάλωσε στις σκληρές συνοικίες του νότιου Λονδίνου ενώ, όπως και ο Μπαρνιέ, είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.
Οι βασικοί διαπραγματευτές για το Brexit Ντέιβιντ Ντέιβις και Μισέλ Μπαρνιέ έχουν πολλά κοινά, στο δημόσιο βίο και την ιδιωτική τους ζωή, τρέφουν αμοιβαία αισθήματα σεβασμού και θα περάσουν άπλετο χρόνο μαζί, ωστόσο στο θέμα της Ευρώπης τους χωρίζει άβυσσος.
Γεννημένοι στη σκληρή μεταπολεμική περίοδο, ο υπουργός για το Brexit Ντέιβις στην Αγγλία και ο Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Μπαρνιέ στη Γαλλία, έχουν και δύο οικοδομίσει την καριέρα τους στη δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος αλλά συχνά ως αουτσάιντερ, υπερηφανευόμενοι για τους προσωπικούς τους δεσμούς με απλούς ανθρώπους και παραμένοντας μακριά από τις ελίτ.
Γνωρίστηκαν αρκετά καλά σε προσωπικό επίπεδο όταν ήταν και οι δύο μέλη επιτροπής των υπουργών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στα μέσα της δεκαετίας του 1990, με στόχο να μεταρρυθμίσουν την Ένωση.
Η προσωπική τους χημεία ίσως βοηθήσει οι περίπλοκες συνομιλίες να μην γίνουν πικρές καθώς ο Ντέιβις θα προσπαθήσει να εξασφαλίσει τους καλύτερους όρους διαζυγίου για τη Βρετανία ενώ ο Μπαρνιέ θα διαπραγματεύεται εξ ονόματος των υπόλοιπων 27 κρατών-μελών της ΕΕ.
Ωστόσο, η καριέρα του Μπαρνιέ τον έχει καταστήσει ένθερμο οπαδό της ευρωπαϊκής ενοποίησης, ενώ ο Ντέιβις είναι εδώ και καιρό ευρωσκεπτικιστής. Ο 66χρονος Μπαρνιέ έχει ισχυρούς δεσμούς με την ιδιαίτερη πατρίδα του στη Σαβοΐα των Άλπεων, αναζητώντας ενέργεια στο περπάτημα στο βουνό, ένα πάθος που μοιράζεται με τον 68χρονο Ντέιβις, ο οποίος κάποτε ήταν έφεδρος στις ειδικές δυνάμεις του στρατού και μεγάλωσε στις σκληρές συνοικίες του νότιου Λονδίνου ενώ, όπως και ο Μπαρνιέ, είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά.
ΑΟΥΤΣΑΪΝΤΕΡ
Στη Γαλλία, ο Μπαρνιέ, αφού φοίτησε σε σχολή διοίκησης επιχειρήσεων στο Παρίσι εντάχθηκε στους κόλπους της γκωλικής δεξιάς. Αλλά ενώ κέρδισε το σεβασμό για τη συμμετοχή του στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, και ως υπουργός για το Περιβάλλον και αργότερα τη Γεωργία καθώς και ως Επίτροπος της ΕΕ, ποτέ δεν έγινε μέλος της παριζιάνικης ελίτ που εκπαιδεύτηκε στην υψηλού κύρους σχολή δημόσιας διοίκησης ENA.
Ο Ντέιβις επίσης σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων, στο Λονδίνο, μετά τη φοίτησή του στο πανεπιστήμιο του Γουόργουικ – όπως και του Μπαρνιέ ένα βιογραφικό που δεν περιλαμβάνει το κύρος του κατεστημένου που προσέφεραν το Ίτον και το Κέμπριτζ σε αυτά πολλών αντιπάλων του, ανάμεσά τους ο Ντέιβιντ Κάμερον, που το 2005 κέρδισε τον Ντέιβις στη μάχη για την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος.
Στην περίπτωση όμως του Ντέιβις, ίσχυσε το ότι ‘γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος’. Ο Κάμερον έπαιξε ένα στοίχημα προαναγγέλλοντας το περυσινό δημοψήφισμα για το Brexit σε μια προσπάθεια να κάνει τον Ντέιβις και άλλους ευρωσκεπτικιστές να σιωπήσουν – και έχασε.
Ενώ ο Μπαρνιέ κινήθηκε σχεδόν ανεμπόδιστα από την εκπαίδευσή του στην πολιτική, ο Ντέιβις είχε μια 15ετή καριέρα στις επιχειρήσεις τις δεκαετίες του 1970 και του 80, στην εταιρία ζάχαρης Tate and Lyle, μια εταιρία που τάχθηκε πέρυσι υπέρ του Brexit, ενώ στο παρελθόν έχει παραπονεθεί ότι οι δασμοί της ΕΕ πλήττουν τις εισαγωγές ζάχαρης.
Ο Μπαρνιέ είναι «περισσότερο Ευρωπαίος από Γάλλος», σύμφωνα με υψηλόβαθμο Ευρωπαίο αξιωματούχο που έχει εργαστεί μαζί του. Ο Ντέιβις δεν κρύβει τη βαθιά του απέχθεια για υπερεθνικούς θεσμούς.
Καθώς θα σκαρφαλώσουν μαζί στο όρος των προκλήσεων που αντιπροσωπεύει το Brexit, εκατομμύρια Ευρωπαίοι θα ελπίζουν ότι τα κοινά τους ενδιαφέροντα θα τους αποτρέψουν από το πέσουν στο γκρεμό, οδηγώντας τις συνομιλίες σε κατάρρευση.
Στη Γαλλία, ο Μπαρνιέ, αφού φοίτησε σε σχολή διοίκησης επιχειρήσεων στο Παρίσι εντάχθηκε στους κόλπους της γκωλικής δεξιάς. Αλλά ενώ κέρδισε το σεβασμό για τη συμμετοχή του στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, και ως υπουργός για το Περιβάλλον και αργότερα τη Γεωργία καθώς και ως Επίτροπος της ΕΕ, ποτέ δεν έγινε μέλος της παριζιάνικης ελίτ που εκπαιδεύτηκε στην υψηλού κύρους σχολή δημόσιας διοίκησης ENA.
Ο Ντέιβις επίσης σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων, στο Λονδίνο, μετά τη φοίτησή του στο πανεπιστήμιο του Γουόργουικ – όπως και του Μπαρνιέ ένα βιογραφικό που δεν περιλαμβάνει το κύρος του κατεστημένου που προσέφεραν το Ίτον και το Κέμπριτζ σε αυτά πολλών αντιπάλων του, ανάμεσά τους ο Ντέιβιντ Κάμερον, που το 2005 κέρδισε τον Ντέιβις στη μάχη για την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος.
Στην περίπτωση όμως του Ντέιβις, ίσχυσε το ότι ‘γελά καλύτερα όποιος γελά τελευταίος’. Ο Κάμερον έπαιξε ένα στοίχημα προαναγγέλλοντας το περυσινό δημοψήφισμα για το Brexit σε μια προσπάθεια να κάνει τον Ντέιβις και άλλους ευρωσκεπτικιστές να σιωπήσουν – και έχασε.
Ενώ ο Μπαρνιέ κινήθηκε σχεδόν ανεμπόδιστα από την εκπαίδευσή του στην πολιτική, ο Ντέιβις είχε μια 15ετή καριέρα στις επιχειρήσεις τις δεκαετίες του 1970 και του 80, στην εταιρία ζάχαρης Tate and Lyle, μια εταιρία που τάχθηκε πέρυσι υπέρ του Brexit, ενώ στο παρελθόν έχει παραπονεθεί ότι οι δασμοί της ΕΕ πλήττουν τις εισαγωγές ζάχαρης.
Ο Μπαρνιέ είναι «περισσότερο Ευρωπαίος από Γάλλος», σύμφωνα με υψηλόβαθμο Ευρωπαίο αξιωματούχο που έχει εργαστεί μαζί του. Ο Ντέιβις δεν κρύβει τη βαθιά του απέχθεια για υπερεθνικούς θεσμούς.
Καθώς θα σκαρφαλώσουν μαζί στο όρος των προκλήσεων που αντιπροσωπεύει το Brexit, εκατομμύρια Ευρωπαίοι θα ελπίζουν ότι τα κοινά τους ενδιαφέροντα θα τους αποτρέψουν από το πέσουν στο γκρεμό, οδηγώντας τις συνομιλίες σε κατάρρευση.
Πηγή: topontiki
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
