Κομπάρσος μέσα στη ζωή μου - Η νέα ποιητική δημιουργία του Ευάγγελου Τσαβδάρη αποκλειστικά στο ialmopia.gr

Ο βραβευμένος ποιητής της Αλμωπίας, Ευάγγελος Τσαβδάρης, επιστρέφει εν όψει της νέας χρονιάς στις σελίδες του ialmopia.gr, με ένα ποίημα - γροθιά στον έρωτα που δεν ανταποκρίνεται, που
δεν δίνει σημασία στο μύχιο κάλεσμα του ερωτευμένου. Ο ποιητής, ανερυθρίαστα καταπιάνεται με το έργο του μεγάλου ποιητή και συγγραφέα Τσαρλς Μπουκόφσκι, πατώντας επάνω στα ποιητικά του χνάρια.

Το σημερινό ποίημα είναι ουσιαστικά η εξέλιξη του ποιήματος ''Τα ρηχά σπέρματα της αμφιβολίας'', κι αυτό φανερώνει την ατέρμονη διάθεση του Ευάγγελου Τσαβδάρη να ξεπερνά τον εαυτό του μέσα από την έμπνευση και τη δημιουργία.

Όποιος γράφει ποίηση για να βραβευθεί, δεν πονάει.. 

'Όποιος πονάει και βραβεύεται δεν χαίρεται τον έπαινο..

Στην εποχή μας η ζωή μοιάζει με φωτογραφία που καθώς αναλύεται βλέπουμε το ένα μέρος μιας αντιφατικής ύπαρξης..

Η μικρή άποψη της ζωής,

η μεγάλη εικόνα της πραγματικότητας..

Τις ημέρες των γιορτών, κάποιοι άνθρωποι ζουν την προστυχιά της ζωής.. 

Την εγκατάλειψη, την απομάκρυνση, τον ρατσισμό, 

την αδιαφορία με ένα χτύπημα στην πλάτη..

Οι ξεχασμένοι που γράφουν τις αράδες της ζωής με το χέρι απλωμένο,

για ένα αύριο στον έρωτα..

Και στον έρωτα ένα αύριο... 

Κομπάρσος μέσα στη ζωή μου (σπουδή στον Τσαρλς Μπουκόφσκι)

Είμαι ετερόφωτος αστέρας, 

δεν το κατάλαβες ακόμη..

Χωρίς εσένα σβήνω..

Χρόνια τώρα με παίρνει η ζωή, να με περπατήσει,

με ρίχνει κάτω η καριόλα, και γλιστράω στα πατήματα σου..

Σε βλέπω να παρατηρείς τα καλοκαίρια του ερωτισμού

και μετά να τα δίνεις στους πρώιμους υποψηφίους εραστές..

Όμως, από όποια πλευρά κι αν το δεις,

έχει τη γοητεία του να αφήνεις ίχνη,

τα πρώτα,

για να είσαι ο πρώτος, που θα της γαμήσεις το μυαλό..

Ο έρωτας εισρέει στην καρδιά μου, 

εφόσον όμως δεν είχα την τύχη να αγαπηθώ, 

κλείνω την κάνουλα της αγάπης..

Για να σου δείξω ότι η ένταση του πάθους 

ισούται με την έλλειψη σου.. 

Αν ήσουν κοντά μου, θα μου έλειπε ακόμα και η σκιά σου,

κάθε στιγμή..

Αρνητικές έξεις ενός πολέμου

που η υφή του καίει,

μετατρέπει την ηδονή σε θάνατο..

Διαβολοσκορπίσματα της ζωής μου

που εξαγνίζονται στο κορμί σου..

Δεν θα σιγουρευτώ ποτέ μου ότι με αγαπάς..

Ακόμη κι όταν με πονάς,

λυσσαλέα κατακτώ την κάθε σου αναπνοή,

από αγωνία μήπως δεν προλάβω να καώ από τη φωτιά σου..

Με φωτιά, επιδιώκεις να πεθάνεις..

Για πόσες ζωές σε έριξε ο Θεός,

οι άλλοι να ζουν 

κι εσύ να τους πληρώνεις ενέχυρο..

Στίχους ασύμμετρα ψελλίζω,

κι αν τίποτα δεν έπραξα

κι αν κανέναν ξόφλησα 

θα φύγουν όλοι από κοντά μου..

Εσύ θα μείνεις,

γιατί δεν σου χτυπώ συχνά,

οπότε και να χτυπήσω ανοίγεις..

Με ένα τακούνι,

τακούνι βδελυρό,

ακούς και φοράς, την κραυγή μου..

Και ύστερα με το ίδιο τακούνι, 

την χτυπάς στο πάτωμα να την εξιλεώσεις

και αυτό γιατί..

Τα χελιδόνια σου έφεραν το κλειδί

μα δεν ανοίγεις πεισματικά την πόρτα της αποδοχής... 

Τσαβδάρης Ευάγγελος

ialmopia.gr