Πολιτικός της πρώτης μετεπαναστατικής γενιάς, που ανήλθε στα ύπατα αξιώματα του Ελληνικού Κράτους. Διετέλεσε δις Πρωθυπουργός και τετράκις Πρόεδρος της Βουλής.
Ο Θρασύβουλος Ζαΐμης γεννήθηκε το 1825 στη Κερπινή Καλαβρύτων και καταγόταν από τη μεγάλη οικογένεια προκρίτων και πολιτικών της περιοχής. Πατέρας του ήταν ο Ανδρέας Ζαΐμης (1791-1840), ηγετική προσωπικότητα του απελευθερωτικού αγώνα. Ο νεαρός Θρασύβουλος σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα προσελήφθη ως υπάλληλος στο Υπουργείο Οικονομικών, αλλά πολύ γρήγορα εγκατέλειψε την δημοσιοϋπαλληλία για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην πολιτική. Το 1850, σε ηλικία 25 ετών, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Καλαβρύτων κι έκτοτε εκλεγόταν συνεχώς στην ίδια περιφέρεια μέχρι τον θάνατό του. Στις 4 Δεκεμβρίου 1854 εκλέχθηκε για πρώτη φορά πρόεδρος της Βουλής και παρέμεινε στη θέση του μέχρι τις 25 Οκτωβρίου 1855. Κατά τη διάρκεια της θητείας του είχε την έμπνευση της έκδοσης των «Αρχείων της Ελληνικής Παλιγγενεσίας», ιδέα που υλοποιήθηκε από τους διαδόχους του Αλέξανδρο Κουμουνδούρο και Αλέξανδρο Κοντόσταυλο.
Το 1859 ανέλαβε το πρώτο του χαρτοφυλάκιο, ως Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Παιδείας, στην κυβέρνηση του Αθανασίου Μιαούλη. Επί της υπουργίας του θεμελιώθηκε το Μέγαρο της Ακαδημίας Αθηνών με χρήματα του ομογενούς επιχειρηματία Σίμωνος Σίνα. Το 1860 ανέλαβε προσωρινά και το Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά μέσα στο χρόνο παραιτήθηκε και από τα δύο υπουργεία, λόγω διαφωνίας του με τον βασιλιά Όθωνα σχετικά με το βαυαρικό δάνειο και την καθυστέρηση ψήφισης του Οργανισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά ολιγοήμερη παραμονή στο αξίωμα του Προέδρου της Βουλής (30 Οκτωβρίου - 16 Νοεμβρίου 1860) πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο και αντιπολιτεύθηκε τον Όθωνα.
Το 1862 μετά την έξωση του Όθωνα έγινε υπουργός Εξωτερικών στην «επαναστατική τριανδρία» των Βούλγαρη, Κανάρη και Ρούφου. Το 1863 ήταν μέλος της τριμελούς αντιπροσωπείας που μετέβη στην Κοπεγχάγη για να ανακοινώσει στον Δανό πρίγκιπα Γεώργιο ότι εξελέγη βασιλιάς των Ελλήνων. Τον επόμενο χρόνο ως απεσταλμένος της ελληνικής κυβέρνησης μετέβη στην Κέρκυρα για να υπογράψει τα σχετικά πρωτόκολλα και να διευθετήσει τις λεπτομέρειες της ενσωμάτωσης των Ιονίων Νήσων στην Ελλάδα.
Στις βραχύβιες κυβερνήσεις του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη ανέλαβε και πάλι το υπουργείο Εσωτερικών (Οκτώβριος - Νοέμβριος 1865). Μετά από λίγο ίδρυσε δικό του κόμμα και στις 25 Ιανουαρίου 1869 σχημάτισε την πρώτη κυβέρνησή του, στην οποία διατήρησε το Υπουργείο Εσωτερικών. Κέρδισε της εκλογές του Μαΐου, αλλά στις 9 Ιουλίου 1870 αναγκάστηκε να παραιτηθεί, εξαιτίας των διεθνών περιπλοκών από τη διαβόητη ληστεία στο Δήλεσι, κατά την οποία φονεύθηκαν τρεις Άγγλοι ταξιδιώτες κι ένας Ιταλός.
Σχημάτισε νέα κυβέρνηση στις 28 Οκτωβρίου 1871, στην οποία διατήρησε τα χαρτοφυλάκια των Εσωτερικών και Εξωτερικών, αλλά παραιτήθηκε μετά από δίμηνο, επειδή έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στην οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Κωνσταντίνο Κανάρη (26 Μαΐου 1877 - 11 Ιανουαρίου 1878) ανέλαβε το υπουργείο Δικαιοσύνης. Στο ενδιάμεσο διετέλεσε δύο φορές πρόεδρος της Βουλής (Φεβρουάριος 1874 και Σεπτέμβριος 1876 - Μάρτιος 1877). Μέλος της βραχύβιας συμμαχικής κυβέρνησης του Χαρίλαου Τρικούπη το 1878 ανέλαβε τα υπουργεία Εσωτερικών και Δικαιοσύνης (21-26 Οκτωβρίου 1878).
Ο εκ Καλαβρύτων πολιτικός διακρινόταν για τη συντηρητικότητά του, τη σύνεση και τη μετριοπάθειά του. Αποστρεφόταν τη δημαγωγία και την κολακεία και ήταν σταθερός υπερασπιστής του κοινοβουλευτισμού. Συχνά, με την πολιτική του δράση υπερέβαινε τα στενά πλαίσια του όποιου κομματικού συμφέροντος.
Ο Θρασύβουλας Ζαΐμης πέθανε στις 27 Οκτωβρίου 1880 από ανακοπή της καρδιάς, σε ηλικία 55 ετών. Ο θάνατός του προκάλεσε τη γενική συμπάθεια, γιατί όπως έγραψε ο Τύπος της εποχής «ουδένα ποτέ δια γλώσσης πικράς ελύπησε, πολλών δε τα βίαια πάθη και τας ορμάς εχαλιναγώγησεν».
Την πολιτική παράδοση της οικογένειάς του συνέχισε ο γιος του Αλέξανδρος Ζαΐμης (1855-1936), ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο Θρασύβουλος Ζαΐμης γεννήθηκε το 1825 στη Κερπινή Καλαβρύτων και καταγόταν από τη μεγάλη οικογένεια προκρίτων και πολιτικών της περιοχής. Πατέρας του ήταν ο Ανδρέας Ζαΐμης (1791-1840), ηγετική προσωπικότητα του απελευθερωτικού αγώνα. Ο νεαρός Θρασύβουλος σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα προσελήφθη ως υπάλληλος στο Υπουργείο Οικονομικών, αλλά πολύ γρήγορα εγκατέλειψε την δημοσιοϋπαλληλία για να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην πολιτική. Το 1850, σε ηλικία 25 ετών, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Καλαβρύτων κι έκτοτε εκλεγόταν συνεχώς στην ίδια περιφέρεια μέχρι τον θάνατό του. Στις 4 Δεκεμβρίου 1854 εκλέχθηκε για πρώτη φορά πρόεδρος της Βουλής και παρέμεινε στη θέση του μέχρι τις 25 Οκτωβρίου 1855. Κατά τη διάρκεια της θητείας του είχε την έμπνευση της έκδοσης των «Αρχείων της Ελληνικής Παλιγγενεσίας», ιδέα που υλοποιήθηκε από τους διαδόχους του Αλέξανδρο Κουμουνδούρο και Αλέξανδρο Κοντόσταυλο.
Το 1859 ανέλαβε το πρώτο του χαρτοφυλάκιο, ως Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Παιδείας, στην κυβέρνηση του Αθανασίου Μιαούλη. Επί της υπουργίας του θεμελιώθηκε το Μέγαρο της Ακαδημίας Αθηνών με χρήματα του ομογενούς επιχειρηματία Σίμωνος Σίνα. Το 1860 ανέλαβε προσωρινά και το Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά μέσα στο χρόνο παραιτήθηκε και από τα δύο υπουργεία, λόγω διαφωνίας του με τον βασιλιά Όθωνα σχετικά με το βαυαρικό δάνειο και την καθυστέρηση ψήφισης του Οργανισμού του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά ολιγοήμερη παραμονή στο αξίωμα του Προέδρου της Βουλής (30 Οκτωβρίου - 16 Νοεμβρίου 1860) πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο και αντιπολιτεύθηκε τον Όθωνα.
Το 1862 μετά την έξωση του Όθωνα έγινε υπουργός Εξωτερικών στην «επαναστατική τριανδρία» των Βούλγαρη, Κανάρη και Ρούφου. Το 1863 ήταν μέλος της τριμελούς αντιπροσωπείας που μετέβη στην Κοπεγχάγη για να ανακοινώσει στον Δανό πρίγκιπα Γεώργιο ότι εξελέγη βασιλιάς των Ελλήνων. Τον επόμενο χρόνο ως απεσταλμένος της ελληνικής κυβέρνησης μετέβη στην Κέρκυρα για να υπογράψει τα σχετικά πρωτόκολλα και να διευθετήσει τις λεπτομέρειες της ενσωμάτωσης των Ιονίων Νήσων στην Ελλάδα.
Στις βραχύβιες κυβερνήσεις του Επαμεινώνδα Δεληγιώργη ανέλαβε και πάλι το υπουργείο Εσωτερικών (Οκτώβριος - Νοέμβριος 1865). Μετά από λίγο ίδρυσε δικό του κόμμα και στις 25 Ιανουαρίου 1869 σχημάτισε την πρώτη κυβέρνησή του, στην οποία διατήρησε το Υπουργείο Εσωτερικών. Κέρδισε της εκλογές του Μαΐου, αλλά στις 9 Ιουλίου 1870 αναγκάστηκε να παραιτηθεί, εξαιτίας των διεθνών περιπλοκών από τη διαβόητη ληστεία στο Δήλεσι, κατά την οποία φονεύθηκαν τρεις Άγγλοι ταξιδιώτες κι ένας Ιταλός.
Σχημάτισε νέα κυβέρνηση στις 28 Οκτωβρίου 1871, στην οποία διατήρησε τα χαρτοφυλάκια των Εσωτερικών και Εξωτερικών, αλλά παραιτήθηκε μετά από δίμηνο, επειδή έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στην οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Κωνσταντίνο Κανάρη (26 Μαΐου 1877 - 11 Ιανουαρίου 1878) ανέλαβε το υπουργείο Δικαιοσύνης. Στο ενδιάμεσο διετέλεσε δύο φορές πρόεδρος της Βουλής (Φεβρουάριος 1874 και Σεπτέμβριος 1876 - Μάρτιος 1877). Μέλος της βραχύβιας συμμαχικής κυβέρνησης του Χαρίλαου Τρικούπη το 1878 ανέλαβε τα υπουργεία Εσωτερικών και Δικαιοσύνης (21-26 Οκτωβρίου 1878).
Ο εκ Καλαβρύτων πολιτικός διακρινόταν για τη συντηρητικότητά του, τη σύνεση και τη μετριοπάθειά του. Αποστρεφόταν τη δημαγωγία και την κολακεία και ήταν σταθερός υπερασπιστής του κοινοβουλευτισμού. Συχνά, με την πολιτική του δράση υπερέβαινε τα στενά πλαίσια του όποιου κομματικού συμφέροντος.
Ο Θρασύβουλας Ζαΐμης πέθανε στις 27 Οκτωβρίου 1880 από ανακοπή της καρδιάς, σε ηλικία 55 ετών. Ο θάνατός του προκάλεσε τη γενική συμπάθεια, γιατί όπως έγραψε ο Τύπος της εποχής «ουδένα ποτέ δια γλώσσης πικράς ελύπησε, πολλών δε τα βίαια πάθη και τας ορμάς εχαλιναγώγησεν».
Την πολιτική παράδοση της οικογένειάς του συνέχισε ο γιος του Αλέξανδρος Ζαΐμης (1855-1936), ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
απο το sansimera.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr