Γέμισε πόνο ο Ελλήσποντος (ένας αυτόχειρας σε διάλογο με τον Θεό) - Η νέα ποιητική δημιουργία του Ευάγγελου Τσαβδάρη, αποκλειστικά στο ialmopia.gr

Επιστροφή στη στήλη της ποίησης για τον Ευάγγελο Τσαβδάρη,
με ένα ποίημα - έκκληση στο Θεό, για μια μακρινή αγάπη, μια τελευταία φωνή πάθους, πριν η θάλασσα υποδεχθεί το σώμα του ερωτευμένου αυτόχειρα.

Ας αφεθούμε λοιπόν στους στίχους του ποιητή, καθώς έχει τη μοναδική ικανότητα να μας ταξιδεύει ιδανικά σε μαγικές εικόνες και τόπια...

Γέμισε πόνο ο Ελλήσποντος (ένας αυτόχειρας σε διάλογο με τον Θεό) 

Θεέ μου, βοήθησε με να την αγαπώ,

ακόμη κι όταν η ζωντάνια της αγκαλιάσει κάποιον άλλον.. 

Θεέ μου, βοήθησε με, να μην αγναντεύω την ανυπαρξία μου 

όταν τα ταλέντα της πετάξουν ολόγυρα στον ορίζοντα κάνε με, 

να την καμαρώνω από αγάπη, Θεέ μου.. 

Μην αφήσεις το μυαλό μου λυμένο στον εγωισμό,

ασε με να της κρατώ το χέρι, ακόμα και αν ξέρω πως κρατώ μία ουτοπία.. 

Μην αφήσεις Θεέ μου την λήθη, τον χρόνο και την επιλογή να την ξεθωριάσουν.. 

Το μυαλό μου είναι σαν δάσος, πριν πέσω στον Ελλήσποντο,

αυτό το δάσος είναι σαν κομμάτι από την καταγωγή μου, 

γέμισε πόνο ο Ελλήσποντος, 

άσε τα μάτια να τρέξουν πιότερο από το αίμα της καρδιάς

το νερό των ματιών σου γεννά τον Ελλήσποντο.. 

Καν’ τα όλα ρημαδιό, σε αρμένισα πια.

Κάποιες φορές κάνει το μυαλό χειρολαβή, για να αρπαχτείς..

Ύψωσε συρματοπλέγματα και άσε τις περιστάσεις να περνούν

κάνε τον ίλιγγό σου, αλαλαγμό, για να πεταχτείς σε ένα τίποτα με διαλείμματα.. 

Σε δρόμους γεμάτους λακκούβες και σκόνη φυτεύονται θηλυκά, 

είσαι το τελευταίο της γαλήνης προπέταγμα.. 

Όταν νιώσω που έφτασες, 

θα αναταράξει ο ποταμός το ακίνητο σώμα μου σαν σταγόνα και αχ! 

Σε κάθε αιμορραγία ανάσας, οι στάλες μέμφονται ανεμοδαρμένες και ξεπλένουν τον πόνο.. 

Η σκοτεινιά που υπάρχει γύρω είναι πυγμή και θυμός με άλλα λόγια, ένα ξεκίνημα, 

Ένα ξεκίνημα με κυβισμό ταχύ, από το αίμα της καρδιάς, 

με γλιτώνεις από τους θανάτους μου και με θανατώνεις... 

Τσαβδάρης Ευάγγελος

ialmopia.gr