Παρενθέσεις στην κωμόπολη - Η νέα ποιητική δημιουργία του Ευάγγελου Τσαβδάρη αποκλειστικά στο ialmopia.gr

Με τις νύχτες του Μαΐου να θυμίζουν πια καλοκαίρι, ο βραβευμενος μας ποιητής Ευάγγελος Τσαβδάρης βρίσκει την έμπνευση και γράφει για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, που η ζωή στην επαρχία φυλακίζει σε στεγανά.

Μέσα από έναν ποταμό εικόνων αποτυπωμένων σε στίχους, ο ποιητής καταφέρνει να αναδείξει τα εμπόδια που βρίσκει ο άνθρωπος με αναπηρία για να ζήσει τον έρωτα, όχι μόνο σε μέρη μακριά από τα κέντρα, αλλά και γενικότερα, σε μια χώρα με ''τσιμεντένιες'' προκαταλήψεις και στερεότυπα..

Μια ποιητική δημιουργία που θα αγγίξει δυνατά όσους αφιερώσουν το χρόνο να τη διαβάσουν..

Παρενθέσεις στην κωμόπολη 

Αυτή η νύχτα, μοιάζει με καλοκαιρινές βραδιές.. 

Νυχτιές γεμάτες ερώτα, τα σώματα να ασκούν τριβή το ένα στο άλλο, 

και εγώ να ζω σε μια παρένθεση.. 

Το αεράκι να ασκεί τριβή στην ψυχή μου και να την διαλύει..

Είναι μαγευτικές οι νύχτες στην ύπαιθρο.. 

Τα φωτά της μικρής κωμόπολης φέρνουν κοντά τα χίλια, 

ας τρόμαζα με κάθε ψίθυρο της νύχτας.. 

Αυτό ήταν το καμουφλάζ του θεού. 

Τα πικρόχορτα του εραστή τα γεύτηκα, 

ακόμη τώρα την στιφάδα τους έχω στο στόμα μου.. 

Εσένα.. 

Ήθελα να σου δείχνω το δρόμο.. 

Να συγκρουστώ μαζί σου, για να σε μάθω να συγκρούεσαι, 

να σε φροντίσω για να σου δείξω πως φροντίζουν, 

χωρίς να προσβάλλουν..

Έσπασες του κάβους μου και σαλπάρεις στην νεότητα..

Στην ύπαιθρο η ζωή τρέχει όταν υπάρχουν κινητικά προβλήματα..

Στο χωριό ένιωθα σαν να μένω σε κελί που έχει μόνο ένα παράθυρο..

Στην κωμόπολη, η φυλακή έχει δυο πόρτες, 

έστω κι αν είναι μικρές σαν τις ελπίδες.. 

Σε κάποιο παράθυρο και εσύ, 

πίσω από κάποια πόρτα, περπατάς πάνω σε χίλιες εμπειρίες..

Δεν θέλεις, να σε φιλάνε στο μέτωπο, 

σαν τα σπουργίτια και την αγέλη των ελαφιών,

σαν έρμαιο μιας παρένθεσης της τέχνης μου, 

θα θρέψει νέες παρενθέσεις..

 

Αλλά τι άλλο μπορώ να πω όταν όλη η ζωή μου μοιάζει με παρένθεση..

Κοιτάζω τον εαυτό μου να με ανακρίνει, που σε αγάπησα..

Κανένας δραπέτης δεν με βοήθα να γίνω αξιοπρεπής θανατοποινίτης,

 

αλλά ο Θεός του ερώτα ποτέ του δεν με υπερασπίστηκε..

Τίποτα δεν θα σβήσει την μορφή της,

 

δεν έχει εκπέμψει ποτέ κάτι αντίστοιχο, τέτοια δύναμη, 

όσο και αν τα κοινωνικά δεδομένα αντιστέκονται με σύνεση, 

έχει κηλίδες και θανάτους μικρούς..

 

Κοιτάζω το σώμα, ψέλνει, 

αμανέδες, που ξερνάει η κοινωνία μας, 

και να ερωτοτροπεί με το αύριο..

Η ωραιότερη, ερωτική πράξη έχει μέσα και την προσευχή, των δυο εραστών, 

το άγγιγμα, 

και ο άνεμος σφοδρός.. 

Η ολομέλεια της στιγμής φτάνει στον Θεό..

Δεν έχω ανάγκη τα εικονίσματα, έχω τη φωτογραφία της..

Δεν έχω ανάγκη τους επαίνους, έχω τις αναμνήσεις της..

Για να με θυμηθεί χρειάζομαι τις προσευχές..

Για να περπατήσω στο μέλλον της χρειάζομαι ένα τάμα..

Γυάλινα θραύσματα όσες φορές ανοιγοκλείσει τα μάτια της για ένα καλύτερο αύριο,

 

για όλα εκείνα που πεθαίνεις φιλοδοξώντας να σε ακουμπήσουν τα χέρια της,

 

για όλα εκείνα τα πάθη του κορμιού σου.. 

Και σε ξημερώνουν σε ένα ατελείωτο πυθμένα, 

που κάνει κύκλους γύρω σου..

Στην χώρα μου, είναι σαν κόλαση, να είσαι ανάπηρος και ερωτευμένος..

 

Στην χώρα μου ειναι ανακατωμένες οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα..

 

Πόσα σκαλοπάτια θα ανέβεις για να αγαπηθείς..

 

Αυτός ο έρωτας όσο με ποναει τοσο με ζωντανεύει..

Η αγάπη σου, δεν έφτασε, ως τα πέταλα, 

δεν σφηνώθηκε η εικόνα μου στον ύπερό σου.. 

Δεν άφησα τα πέταλα να τα πάρει ο άνεμος, 

να μαγαρίσουν τα στόματα του κόσμου,

 

τα ανεμόδαρμά σου απ' την ψυχή μου..

 

Τώρα κάθομαι στο πουθενά του τάφου μου, 

και μυρίζω μόνος τα πέταλα.. 

Ώσπου τα άρωμα τους να φέρει το τέλος μου...

Τσαβδάρης Ευάγγελος

*** Απόψε, ο Ευάγγελος μας επιφυλάσσει και μια κινηματογραφική πρόταση, για τους λάτρεις τόσο της ποίησης όσο και του κινηματογράφου.

Πρόκειται για την ταινία του Jim Jarmusch, Patterson. Είναι στην ουσία μια ήρεμη παρατήρηση των θριάμβων και των ηττών της καθημερινής ζωής, μαζί με την ποίηση που εμφανίζεται στις μικρότερες λεπτομέρειες. Αξίζει να την δείτε.

ialmopia.gr