IALMOPIA LIVE: Παρευρεθήκαμε στην 4η Ομιλία στην Αριδαία με θέμα: «Τρίτη Ηλικία: Καταξίωση ή Απόγνωση» [ΒΙΝΤΕΟ]

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία τη Δευτέρα 06 Μαρτίου το απόγευμα στο Ξενιτίδειο Πνευματικό Κέντρο Αριδαίας η 4η ομιλία με θέμα: «Τρίτη Ηλικία: Καταξίωση ή Απόγνωση». Εισηγήτρια ήταν η κα. Σοφία Νικολαίδου, Κοινωνική Λειτουργός, στέλεχος του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» Αριδαίας, ενώ μετά την εισήγηση ακολούθησε συζήτηση με τους συμμετέχοντες όλων των ηλικιών.

 
Το ialmopia.gr παρευρέθηκε στο Ξενιτίδειο και συγχαίρει την κα. Νικολαϊδου για την άψογη οργάνωση και παρουσίαση της.

Δείτε όλη την ομιλία μέσα από την κάμερα του ialmopia:

Τρίτη Ηλικία : Καταξίωση ή Απόγνωση

Έχω ζήσει μια γεμάτη ζωή ή έχω αποτύχει; Αν έχω θετική απάντηση τότε νιώθω καταξίωση, αν όχι τότε νιώθω αποτυχία. Πως όμως η αντιμετώπιση που είχαμε από το περιβάλλον μας, από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, συμβάλει στο θετικό ή αρνητικό πρόσημο αυτής της ερώτησης; Σύμφωνα με την θεωρία του Erik Erikson (1902- 1994) η προσωπικότητα αναπτύσσεται σε μια σειρά σταδίων όπου σημαντικό αντίκτυπο έχει η κοινωνική εμπειρία σε όλη τη διάρκεια της ζωής. Ένα από τα κύρια στοιχεία λοιπόν της θεωρίας του είναι  ανάπτυξη της ταυτότητας του εγώ, δηλαδή η συνειδητή αίσθηση του εαυτού η οποία αναπτύσσεται μέσα από τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Έτσι η ταυτότητα του εγώ μας αλλάζει συνεχώς λόγω της νέας εμπειρίας και των πληροφοριών που αποκτάμε στις καθημερινές αλληλεπιδράσεις μας με άλλους. Αναφέρει λοιπόν οχτώ εξελικτικά στάδια ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης στα οποία βιώνεται μια σύγκρουση (ψυχολογική κρίση). 

Ηλικία *	Στάδιο	Σημαντικά γεγονότα και κοινωνικές επιδράσεις
Γέννηση- 2ο έτος	Θεμελιώδης εμπιστοσύνη κατά δυσπιστίας	Τα βρέφη μαθαίνουν να εμπιστεύονται άλλους για να φροντίζουν τις βασικές ανάγκες τους. Αν αυτοί που τα φροντίζουν αρνούνται ή είναι ασυνεπείς στη φροντίδα τους, το βρέφος μπορεί να δει τον κόσμο ως ένα επικίνδυνο μέρος γεμάτο αναξιόπιστους ανθρώπους. Η μητέρα ή η πρώτη τροφός είναι ο κοινωνικός παράγοντας κλειδί.
2ο -4ο έτος ηλικίας	Αυτονομία κατά Ντροπής και Αμφιβολίας	Τα παιδιά μαθαίνουν να είναι αυτόνομα (να τρέφονται και να ντύνονται μόνα τους, να προσέχουν την υγιεινή τους κ.λπ.). Η αποτυχία να επιτευχθεί αυτή η ανεξαρτησία μπορεί να ωθήσει το παιδί να αμφιβάλλει για τις δυνατότητες του και να αισθανθεί ντροπή. Οι γονείς είναι οι κοινωνικοί παράγοντες κλειδί.
4ο -6ο έτος ηλικίας	Πρωτοβουλία κατά Ενοχής	Τα παιδιά προσπαθούν να ενεργούν σαν μεγάλοι, δεχόμενοι ευθύνες που ξεπερνούν την ικανότητες τους. Μερικές φορές υιοθετούν στόχους ή αναλαμβάνουν δραστηριότητες που συγκρούονται με αυτές των γονιών τους και των άλλων μελών της οικογένειας και αυτές οι συγκρούσεις μπορεί να τα κάνουν να αισθάνονται ένοχα. Η επιτυχής επίλυση αυτής της κρίσης απαιτεί μια ισορροπία: το παιδί πρέπει να διατηρήσει μια αίσθηση πρωτοβουλίας κι ωστόσο να μάθει να μην προσκρούει στα δικαιώματα, προνόμια ή τους στόχους των άλλων. Η οικογένεια είναι ο κοινωνικός παράγοντας κλειδί
6ο – 12ο έτος ηλικίας	Εργατικότητα κατά Ανεπάρκειας	Την περίοδο αυτή το παιδί συγκρίνει τον εαυτό του με τους ομοίους του. Τα παιδιά μαθαίνουν σημαντικές κοινωνικές και ακαδημαϊκές δεξιότητες. Αν είναι εργατικά, αποκτούν κοινωνικές και ακαδημαϊκές ικανότητες και νιώθουν αυτοεπιβεβαίωση. Αποτυχία στην απόκτηση αυτών των σημαντικών ιδιοτήτων οδηγεί σε αισθήματα κατωτερότητας και ανεπάρκειας. Σημαντικοί κοινωνικοί παράγοντες είναι οι  δάσκαλοι και οι όμοιοι τους.
12ο έως 18ο έτος ηλικίας	Ταυτότητα κατά Σύγχυση Ρόλων	Ο έφηβος καταπιάνεται με το ερώτημα “ποιός είμαι”; Η περίοδος αυτή είναι το σταυροδρόμι μεταξύ παιδικής ηλικίας και ωριμότητας. Οι έφηβοι πρέπει να καθιερώσουν βασικές κοινωνικές και επαγγελματικές ταυτότητες, ειδάλλως θα παραμείνουν μπερδεμένοι σχετικά με τους ρόλους που πρέπει να παίξουν ως ενήλικες. Ο κοινωνικός παράγοντας κλειδί είναι η παρέα των ομοίων.
18ο έως περίπου 40ο έτος ηλικίας	Οικειότητα κατά Απομόνωσης	Πρωταρχικό καθήκον σε αυτό το στάδιο είναι η δημιουργία ισχυρών φιλικών σχέσεων και η επίτευξη συναισθημάτων αγάπης και συντροφικότητας (ή μοιρασμένης ταυτότητας) με έναν άλλο άνθρωπο. Αν ο έφηβος δεν μπορέσει να δημιουργήσει φιλίες ή μια στενή σχέση τότε πιθανότατα βιώνει συναισθήματα μοναξιάς και απομόνωσης. Κοινωνικοί παράγοντες κλειδί στο στάδιο αυτό είναι οι εραστές, σύζυγοι και στενοί φίλοι (και των δύο φύλων).
Ενήλικη ζωή (30ο έως 65ο έτος ηλικίας)	Παραγωγικότητα κατά Αδράνειας	Σε αυτό το στάδιο, οι ενήλικες έχουν καθήκον να γίνουν παραγωγικοί στη δουλειά τους και να αναθρέψουν τις οικογένειες τους ή/και να φροντίσουν τις ανάγκες των νέων ανθρώπων. Αυτό το μέτρο “παραγωγικότητας” καθορίζεται από την καλλιέργεια καθενός. Αυτοί που είναι ανίκανοι ή απρόθυμοι να αναλάβουν αυτές τις ευθύνες θα γίνουν στάσιμοι και/ή εγωκεντρικοί. Σημαντικοί κοινωνικοί παράγοντες είναι οι σύζυγοι, τα παιδιά και οι κοινωνικοί κανόνες.
Τρίτη ηλικία	Καταξίωση κατά Απόγνωσης	Ο γηραιότερος ενήλικας αναπολεί τη ζωή του, βλέποντας την είτε ως σημαντική, παραγωγική και ευτυχή εμπειρία είτε ως μεγάλη απογοήτευση, γεμάτη ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και απραγματοποίητους στόχους. Οι εμπειρίες της ζωής καθενός, ιδιαίτερα οι κοινωνικές εμπειρίες, καθορίζουν την έκβαση αυτής της τελευταίας κρίσης της ζωής.

*η ηλικία είναι κατά προσέγγιση.

Με σεβασμό και εκτίμηση η κοινωνική λειτουργός, στέλεχος του προγράμματος Βοήθεια στο σπίτι Αριδαίας της ΔΗ.Κ.Ε.Αλμωπίας

Σοφία Νικολαΐδου