ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Ο μοναδικός Γιάννης Παπαδόπουλος αποκλειστικά στην κάμερα του ialmopia.gr [ΒΙΝΤΕΟ]
Επιμέλεια - Συνέντευξη: Τάσος Καλαϊτζής
Δημοσιεύστε την αγγελία σας στο ialmopia.gr εντελώς δωρεάν
Αγορές-Πωλήσεις-Ενοικιάσεις-Εργασία
Η Μπογαλού - Διήγημα του Τσίναλη Κοσμά στη μνήμη της γιαγιάς Ασημώς που έζησε τα τραγικά γεγονότα της Προσφυγιάς του 1922
Διήγημα του Τσίναλη Κοσμά από την Άψαλο αλμωπίας...
Μενέλαος Λουντέμης: Αφιέρωμα στο μεγάλο λογοτέχνη
«Εθελοντής ενός δικαιότερου κόσμου, για το οποίο πρόσφερε τη ψυχή του»
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016
Pastry Designs - Vlog #1 Μπουγάτσα και κρέπα [BINTEO]
Καινούργιες παιδικές χαρές στο Δήμο Έδεσσας
Η αρχή έγινε με την παιδική χαρά της πλατείας Μικράς Ασίας, με ιδιωτική χορηγία του κ. Σταυρόπουλου, ενώ οι εγκαταστάσεις νέων παιδικών χαρών συνεχίστηκαν με τον καλύτερο τρόπο στην πλατεία Γρανικού και την 25ης Μαρτίου, μέσω του μεγάλου έργου ανάπλασης που χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ.
Πρόκειται για παιδικές χαρές με σύγχρονη αισθητική, δάπεδα ασφαλείας, όργανα και παιχνίδια που πληρούν τους σύγχρονους όρους ασφαλείας, καθιστικά για τους συνοδούς των παιδιών και καλαίσθητη περίφραξη. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι πολύ μεγάλη και οι ανακαινισμένες παιδικές χαρές είναι συνεχώς γεμάτες από παιδιά, που παίζουν με ασφάλεια σε ένα πολύ όμορφο περιβάλλον.
Σήμερα, βρίσκεται σε εξέλιξη έργο ανάπλασης τεσσάρων παιδικών χαρών στην Έδεσσα, μίας στην Άρνισσα και μίας στο Νέο Άγιο Αθανάσιο, που χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα "Πράσινο Ταμείο". Οι παλιές παιδικές χαρές ήδη έχουν αποξηλωθεί και πραγματοποιούνται οι διαμορφώσεις των χώρων, προκειμένου να τοποθετηθούν οι νέες κούνιες και τα δάπεδα ασφαλείας.
Ουσιαστικά θα έχουμε εννέα ολοκαίνουργιες παιδικές χαρές, που πληρούν όλες τις προδιαγραφές ασφάλειας. Δυστυχώς, δεν μπορούν να ανακαινιστούν όλες οι παιδικές χαρές! Για παράδειγμα δεν μπορούμε να κάνουμε παρεμβάσεις στην παιδική χαρά που βρίσκεται στην πλατεία Μουσείου, κοντά στο Τζαμί, διότι βρίσκεται δίπλα σε αρχαιολογικό χώρο.
Παρ' όλα αυτά ο στόχος του Δήμου Έδεσσας είναι να ανακαινιστούν όλες οι παιδικές χαρές που υπάρχουν στο Δήμο Έδεσσας και για το λόγο αυτό έχει ξεκινήσει ένας σχεδιασμός για ανακαίνιση των υφιστάμενων παιδικών χαρών ή εγκατάσταση νέων σε όλα τα χωριά του Δήμου Έδεσσας.
pellanet.gr
ΕΠΣ ΠΕΛΛΑΣ: Αγώνες παιδικών πρωταθλημάτων Σ/Κ 27 & 28/2/2016
ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ - Β ΦΑΣΗ 2η αγωνιστική
ΑΧΛΑΔΟΧΩΡΙΟΥ 11.00 ΜΠΕΜΠΗΔΕΣ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ - ΑΓΙΑΞ ΠΕΛΛΑΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΩΝΩΝ της 28.02.2016
ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ - Β ΦΑΣΗ 2η αγωνιστική
ΛΙΠΟΧΩΡΙΟΥ 11.30 ΑΘΛΗΤΙΚΗ Α ΣΚΥΔΡΑΣ - ΑΘΛΗΤΙΚΗ Α ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ
ΣΤΑΔΙΟ ΕΔΕΣΣΑΣ 11.00 ΑΣ ΕΔΕΣΣΑΙΚΟΣ - ΑΠΟΛΛΩΝ 1960 Κ.ΒΡΥΣΗΣ
Πρωτάθλημα γυναικών: ΑΓΕ Πιερίας - ΑΣ Πανεδεσσαϊκός 58-42
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
3η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ
Α.Γ.Ε. ΠΙΕΡΙΑΣ - Α.Σ. ΠΑΝΕΔΕΣΣΑΙΚΟΣ 58 – 42
Ακολουθήστε μας στην σελίδα μας στο facebook: "Πρωτάθλημα ΕΚΑΣΚΕΜ"
Περίοδοι:
Α: 11 - 11
Β: 10 - 04 (ημίχρονο : 21 – 15 )
Γ: 22 - 13
Δ: 15 - 14 (τελικό 58 – 42)
Α.Σ. ΠΑΝΕΔΕΣΣΑΙΚΟΣ
Μίλτσης Γ. : Ιωαννίδου Κ. 9 (2 τρ, 1β) , Μποζίνη Χ. 2, Παζάρκα Ε. , Σιάντη Ε. 1, Μπουμπαρά Α. 2 , Σιβένα Κ. 11 (1τρ, 2β), Καρτσαμάρη Ν. 5 (1τρ), Λυμπάρη Μ. 7 (1β), Σάλα Τ. 5 (3β).
Στην πρεμιέρα του στο φετινό πρωτάθλημα Γυναικών Α΄ Κατηγορίας ο ΠΑΝΕΔΕΣΣΑΙΚΟΣ δεν τα κατάφερε να κάνει την έκπληξη στην Κατερίνη όπου γνώρισε την ήττα με 58 – 42 αντιμετωπίζοντας την περσινή πρωταθλήτρια Α.Γ.Ε. Πιερίας.
Παρά το καλό του ξεκίνημα στο πρώτο δεκάλεπτο όπου και έχει τον απόλυτο έλεγχο των ριμπαουντ και του ρυθμού του αγώνα δεν μπόρεσε αν ξεφύγει στο σκορ.
Η κακές επιθετικές επιλογές έδωσαν ένα μικρό προβάδισμα με το τέλος του δευτέρου δεκαλέπτου στους γηπεδούχους που εκμεταλλεύτηκαν και μια δίλεπτη αμυντική αδράνεια της ομάδας της πόλης μας και ξέφυγαν με 6 πόντους με το τέλος του ημιχρόνου .
Το τρίτο δεκάλεπτο υπήρξε καταστροφικό καθώς η ασταμάτητη και πολύ έμπειρη αθλήτρια της ΑΓΕ, Νικολαίδου Π. πήρε την κατάσταση επάνω και με πολλούς προσωπικούς πόντους οδήγησε εκ του ασφαλούς την γηπεδούχο ομάδα σε μία διαφορά ασφαλείας
Η προσπάθεια για κάτι καλύτερο στο τέταρτο δεκάλεπτο για την εδεσσαική ομάδα έγινε ωστόσο δεν ήταν αρκετή για να καλυφθεί η διαφορά που είχε η γηπεδούχος ομάδα.
Με πολλά λάθη η διαιτησία στο πειθαρχικό έλεγχο καθώς επέτρεψαν το σκληρό παιχνίδι που πολλές φορές πλησίαζε στα όρια του αντιαθλητικού από πλευράς των γηπεδούχων.
Επόμενο παιχνίδι την Κυριακή 28/2 και ώρα 16:00 μ.μ. στο ΔΑΚ Έδεσσας με αντίπαλο τον ΑΟΚ Βέροιας.
3η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ
Α.Γ.Ε. ΠΙΕΡΙΑΣ - Α.Σ. ΠΑΝΕΔΕΣΣΑΙΚΟΣ 58 – 42
Ακολουθήστε μας στην σελίδα μας στο facebook: "Πρωτάθλημα ΕΚΑΣΚΕΜ"
Περίοδοι:
Α: 11 - 11
Β: 10 - 04 (ημίχρονο : 21 – 15 )
Γ: 22 - 13
Δ: 15 - 14 (τελικό 58 – 42)
Α.Σ. ΠΑΝΕΔΕΣΣΑΙΚΟΣ
Μίλτσης Γ. : Ιωαννίδου Κ. 9 (2 τρ, 1β) , Μποζίνη Χ. 2, Παζάρκα Ε. , Σιάντη Ε. 1, Μπουμπαρά Α. 2 , Σιβένα Κ. 11 (1τρ, 2β), Καρτσαμάρη Ν. 5 (1τρ), Λυμπάρη Μ. 7 (1β), Σάλα Τ. 5 (3β).
Στην πρεμιέρα του στο φετινό πρωτάθλημα Γυναικών Α΄ Κατηγορίας ο ΠΑΝΕΔΕΣΣΑΙΚΟΣ δεν τα κατάφερε να κάνει την έκπληξη στην Κατερίνη όπου γνώρισε την ήττα με 58 – 42 αντιμετωπίζοντας την περσινή πρωταθλήτρια Α.Γ.Ε. Πιερίας.
Παρά το καλό του ξεκίνημα στο πρώτο δεκάλεπτο όπου και έχει τον απόλυτο έλεγχο των ριμπαουντ και του ρυθμού του αγώνα δεν μπόρεσε αν ξεφύγει στο σκορ.
Η κακές επιθετικές επιλογές έδωσαν ένα μικρό προβάδισμα με το τέλος του δευτέρου δεκαλέπτου στους γηπεδούχους που εκμεταλλεύτηκαν και μια δίλεπτη αμυντική αδράνεια της ομάδας της πόλης μας και ξέφυγαν με 6 πόντους με το τέλος του ημιχρόνου .
Το τρίτο δεκάλεπτο υπήρξε καταστροφικό καθώς η ασταμάτητη και πολύ έμπειρη αθλήτρια της ΑΓΕ, Νικολαίδου Π. πήρε την κατάσταση επάνω και με πολλούς προσωπικούς πόντους οδήγησε εκ του ασφαλούς την γηπεδούχο ομάδα σε μία διαφορά ασφαλείας
Η προσπάθεια για κάτι καλύτερο στο τέταρτο δεκάλεπτο για την εδεσσαική ομάδα έγινε ωστόσο δεν ήταν αρκετή για να καλυφθεί η διαφορά που είχε η γηπεδούχος ομάδα.
Με πολλά λάθη η διαιτησία στο πειθαρχικό έλεγχο καθώς επέτρεψαν το σκληρό παιχνίδι που πολλές φορές πλησίαζε στα όρια του αντιαθλητικού από πλευράς των γηπεδούχων.
Επόμενο παιχνίδι την Κυριακή 28/2 και ώρα 16:00 μ.μ. στο ΔΑΚ Έδεσσας με αντίπαλο τον ΑΟΚ Βέροιας.
6η συνάντηση μαθηματικών Γιαννιτσών
Η Ομάδα Μαθηματικών Γιαννιτσών προσκαλεί τους μαθηματικούς της πόλης των Γιαννιτσών και των γύρω περιοχών σε συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016 στις 6 μ.μ. στο εργαστήριο πληροφορικής του 1ου ΕΠΑΛ Γιαννιτσών, ώστε να συζητηθούν οι παρακάτω στόχοι (ή/και να τεθούν νέοι):
Αναζήτηση εισηγήσεων/εισηγητών μεταξύ των μελών ή μη, με θέματα γύρω από τα μαθηματικά και την εκπαίδευση που θα απευθύνονται στα ίδια τα μέλη της ομάδας, ώστε να υπάρχει μία εσωτερική ανατροφοδότηση
Προετοιμασία ώστε να λειτουργήσει Θερινό Σχολείο Μαθηματικών Γιαννιτσών το προσεχές καλοκαίρι
Αναζήτηση ενδιαφέροντος και συνθηκών ώστε να λειτουργήσει παράρτηματης Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας στα Γιαννιτσά
Θα προηγηθούν της συζήτησης οι εισηγήσεις:
«Τέσσερα γεωμετρικά θέματα: Το παραγόμενο έργο από τρεις δυνάμεις πουεπενεργούν ταυτόχρονα στο εσωτερικό ενός τριγώνου - Το παραλληλόγραμμο ως τομή δύο ζωνών παραλλήλων - Ο κύκλος και η ευθεία - Η υπερβολή ως γεωμετρικός τόπος σημείων με τριγωνομετρικές συντεταγμένες», από το Χρήστο Κουρτελή, συνταξιούχο καθηγητή του 2ου ΓΕΛ Γιαννιτσών
«Κάλυψη επιπέδου από ίσα πολύγωνα» από τον Παντελή Πετρίδη, καθηγητήτου Εσπερινού ΕΠΑΛ Γιαννιτσών
«Υπολογισμός παραμέτρων με το θεώρημα Fermat και επαλήθευση - κάποιεςσκέψεις» από τον Κώστα Αθανασιάδη, καθηγητή και ιδιοκτήτη του Φροντιστηρίου «Στόχος» στα Γιαννιτσά
Αναζήτηση εισηγήσεων/εισηγητών μεταξύ των μελών ή μη, με θέματα γύρω από τα μαθηματικά και την εκπαίδευση που θα απευθύνονται στα ίδια τα μέλη της ομάδας, ώστε να υπάρχει μία εσωτερική ανατροφοδότηση
Προετοιμασία ώστε να λειτουργήσει Θερινό Σχολείο Μαθηματικών Γιαννιτσών το προσεχές καλοκαίρι
Αναζήτηση ενδιαφέροντος και συνθηκών ώστε να λειτουργήσει παράρτηματης Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας στα Γιαννιτσά
Θα προηγηθούν της συζήτησης οι εισηγήσεις:
«Τέσσερα γεωμετρικά θέματα: Το παραγόμενο έργο από τρεις δυνάμεις πουεπενεργούν ταυτόχρονα στο εσωτερικό ενός τριγώνου - Το παραλληλόγραμμο ως τομή δύο ζωνών παραλλήλων - Ο κύκλος και η ευθεία - Η υπερβολή ως γεωμετρικός τόπος σημείων με τριγωνομετρικές συντεταγμένες», από το Χρήστο Κουρτελή, συνταξιούχο καθηγητή του 2ου ΓΕΛ Γιαννιτσών
«Κάλυψη επιπέδου από ίσα πολύγωνα» από τον Παντελή Πετρίδη, καθηγητήτου Εσπερινού ΕΠΑΛ Γιαννιτσών
«Υπολογισμός παραμέτρων με το θεώρημα Fermat και επαλήθευση - κάποιεςσκέψεις» από τον Κώστα Αθανασιάδη, καθηγητή και ιδιοκτήτη του Φροντιστηρίου «Στόχος» στα Γιαννιτσά
Αφιέρωμα: Η Εξομολόγηση Ενός Πρώην Νεοναζί
Όταν ήμουν 18 ετών, στάθηκα στη σκηνή ενός καθεδρικού στη Γερμανία, ενώ οι κραυγές «Χάιλ Χίτλερ!» διανθίζονταν με τους βρυχηθμούς χιλιάδων Ευρωπαίων νεοναζί σκίνχεντ, οι οποίοι επίσης φώναζαν το όνομα του συγκροτήματός μου.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ήμουν υπεύθυνος για τον ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα, την αδρεναλίνη που κυλούσε μέσα στις παλλόμενες φλέβες, τον ιδρώτα που έτρεχε από τα ξυρισμένα κεφάλια.
Η απόλυτη αφοσίωση στη λευκή δύναμη ήταν διάχυτη στο κοινό, εκείνη την ομιχλώδη νύχτα του Μαρτίου, το 1992. Ήμουν επικεφαλής του πρώτου αμερικανικού συγκροτήματος λευκής δύναμης σκίνχεντ που είχε βγει ποτέ έξω από το αμερικανικό έδαφος για να παίξει στην Πατρίδα, ή σε ολόκληρη την Ευρώπη. Γραφόταν ιστορία. Φαντάστηκα τότε ότι κάπως έτσι έπρεπε να ένιωθε ο Χίτλερ όταν οδήγησε τα στρατεύματά του στην αποστολή να κυριαρχήσουν στον κόσμο.
Τραγούδησα για το πώς οι νόμοι ευνοούν τους μαύρους να παίρνουν τις λευκές δουλειές και πως οι λευκοί επιβαρύνονται με φόρους που χρησιμοποιούνται για να υποστηρίζονται τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας. Πίστευα ότι γειτονιές νομοταγών, σκληρά εργαζόμενων λευκών οικογενειών συνθλίβονταν από τις μειονότητες και τα ναρκωτικά τους. Οι ομοφυλόφιλοι –μια απειλή για τη διαιώνιση του είδους όπως πίστευα- απαιτούσαν ειδικά δικαιώματα. Οι γυναίκες μας εξαπατούνταν και έμπλεκαν σε σχέσεις με μειονότητες. Οι Εβραίοι σχεδίαζαν το θάνατό μας. Ήταν σαφές, η λευκή φυλή βρισκόταν σε κίνδυνο. Ή έτσι είχα διδαχθεί να πιστεύω.
Όλα άρχισαν το 1987, όταν ήμουν μόλις 14 ετών. Ποθούσα να αισθανθώ κάτι περισσότερο, να κάνω κάτι ευγενές. Έψαχνα ένα βαθύτερο νόημα για τη ζωή μου, πέρα από την εγκόσμια ύπαρξη στο πλαίσιο της οποίας έβλεπα πολλούς ενήλικες της εργατικής τάξης από τη γειτονιά μου να παλεύουν. Αντί να υποκύψω στο τέλμα της άνεσης, ήθελα να κάνω κάτι σημαντικό. Και η μοίρα μου παρουσίασε ένα βολικό τρόπο να εκπληρώσω αυτές τις ανάγκες.
Η νεανική αθωότητά μου πάγωσε απότομα τη νύχτα που συνάντησα τον Clark Martell.
Καθόμουν στο δρομάκι του σπιτιού μου, χαμένος στις σκέψεις και φτιαγμένος με χόρτο, όταν ένα απότομο μαρσάρισμα ενός αυτοκινήτου διέλυσε την ηρεμία. Μια Pontiac Firebird του 1969 φρενάρισε απότομα κοντά μου. Η πόρτα του συνοδηγού άνοιξε και ένας μεγαλύτερος σε ηλικία τύπος με ξυρισμένο κεφάλι και μαύρες στρατιωτικές μπότες άρχισε να κινείται προς το μέρος μου. Δεν ήταν αφύσικα ψηλός ή με επιβλητική εμφάνιση, αλλά τα κοντοκουρεμένα μαλλιά του και οι γυαλιστερές μπότες του μαρτυρούσαν εξουσία. Το ξεβαμμένο τζιν του συγκρατούσαν λεπτές τιράντες που τις φορούσε πάνω από ένα ολόλευκο T-shirt.
Σταμάτησε λίγα εκατοστά μακριά μου και έσκυψε πιο κοντά και με κοίταξε στα μάτια. Άνοιξε το στόμα του και μίλησε ήρεμα για να μπορεί να ακούσει κιόλας. «Δεν ξέρεις ότι αυτό ακριβώς είναι που θέλουν οι καπιταλιστές και οι Εβραίοι να κάνεις, έτσι ώστε να μπορούν να σε κρατήσουν πειθήνιο;»
Μην γνωρίζοντας ακριβώς, τι στο διάβολο ήταν ο καπιταλιστής ή τι σήμαινε η λέξη «πειθήνιος», ενστικτωδώς τράβηξα μια ρουφηξιά από το τσιγαριλίκι και φύσηξα τον καπνό κατευθείαν στο πρόσωπό του.
Με εκπληκτική ταχύτητα, αυτός ο τύπος με τα διαπεραστικά γκρι μάτια μου έριξε σφαλιάρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού με το ένα χέρι και ταυτοχρόνως με το άλλο άρπαξε το τσιγαριλίκι από τα χείλη μου και το έλιωσε με την αστραφτερή μαύρη Doc Marten μπότα του.
Έμεινα έκπληκτος. Μόνο ο μπαμπάς μου με είχε χτυπήσει έτσι.
Ο σκληρός με το μυτερό σαγόνι άνδρας σηκώθηκε, ίσιωσε την πλάτη του και με έπιασε από τον ώμο, σύροντάς με προς το μέρος του. «Είμαι ο Clark Martell, γιε μου, και θα σώσω τη γαμημένη ζωή σου».
Παγωμένος, στάθηκα εκεί και τον θαύμασα τρομαγμένος. Ο άνδρας με το ξυρισμένο κεφάλι και τα γυαλιστερά άρβυλα θα μου έσωζε τη ζωή. Αυτός ο άνδρας ήταν ο αρχηγός της πρώτης νεοναζί σκίνχεντ συμμορίας της Αμερικής. Εκείνη τη στιγμή, μπροστά στα μάτια μου, γεννιόταν το κίνημα της λευκής δύναμης σκίνχεντ, στο ίδιο βρώμικο σοκάκι ενός προαστίου του Σικάγου όπου είχα πάει χιλιάδες φορές με το ποδήλατό μου.
Όσο γρήγορα είχε έρθει, ο Martell μπήκε στο τετράτροχο κτήνος του που διέσχισε το σοκάκι σαν φλεγόμενος φοίνικας, αφήνοντάς γύρω μου ένα σύννεφο καυσαερίων και δέους.
Δεν χρειάστηκε πολύ για να αποφασίσω ότι ήθελα να ανταλλάξω την εφηβεία μου, την χαμηλή αυτοεκτίμησή και την αδυναμία για την εξουσία. Ένα μήνα αργότερα, επέστρεφα στο σπίτι με το ποδήλατο από ένα αυτοσχέδιο αγώνα μπέιζμπολ και τρία μαύρα παιδιά από την άλλη πλευρά της πόλης με σταμάτησαν και με χτύπησαν. Έκλεψαν το ολοκαίνουργιο μαυρο-κόκκινο Schwinn Predator μου με τις ζάντες αλουμινίου που είχα αγοράσει μόλις πριν από λίγες εβδομάδες με χρήματα από τα γενέθλιά μου. Δεν θυμάμαι πολλά από εκείνη τη μέρα, εκτός του ότι ήμουν θυμωμένος και απογοητευμένος με τον εαυτό μου γιατί δεν έκανα περισσότερα για να προστατέψω το καινούριο ποδήλατό μου από εκείνους. Ο οργή που κάποιος μπορούσε να έρθει στη γειτονιά μου και να πάρει αυτό που μου ανήκε, με είχε κυριεύσει.
Και πάλι, σαν λιοντάρι, ήταν ο Martell που με μάζεψε. Που με έσωσε. Όταν με προσκάλεσε να πάω σ'ένα «πάρτι» αμέσως μετά, άρπαξα την ευκαιρία και πήγα με το μαυρισμένο μάτι.
Μέχρι την ώρα που έφθασα περίπου 30 άτομα, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν εκεί γύρω στα 20+, είχαν ήδη μαζευτεί στο μικρό διαμέρισμα· σκίνχεντ από το Μίσιγκαν, το Ουινσκόνσιν, το Τέξας και το Ιλινόις. Εκεί ήταν και αρκετοί άνθρωποι από τη γειτονιά, των οποίων τα πρόσωπα αναγνώριζα αόριστα, αλλά στα 14 ήμουν ο νεότερος με διαφορά.
Κάποιος μου έδωσε ένα κουτάκι παγωμένης μπύρας Miller High Life. Ήμουν ήδη φτιαγμένος από την έξαψη του ότι ήμουν εκεί, αλλά αν και ήμουν ανήλικος, δεν θα έλεγα «όχι» σε αυτό το δείγμα αποδοχής. Όπου κι αν κοίταξα υπήρχαν ξυρισμένα κεφάλια, τατουάζ, μπότες και τιράντες. Αντί για κουρτίνες υπήρχαν ναζιστικές σημαίες. Άφθονα ήταν τα περιβραχιόνια με τις σβάστικες. Μερικά κορίτσια που έδειχναν σκληρά ήταν αγκαζέ με κάποιους πιο μεγαλόσωμους τύπους, γεγονός που έκανε εύκολο να πει κανείς ποιοι ήταν οι βασικοί παίκτες.
Πριν να τελειώσω την πρώτη μου μπύρα, ένας μυώδης τύπος με βλογιοκομμένο πρόσωπο και με τατουάζ μια μεγάλη σβάστικα στο λαιμό του έβαλε τάξη στο κοινό. Στάθηκε στη γωνία του σαλονιού και έκανε μια απλή δήλωση, μία που θα μάθαινα απ΄έξω μέχρι το τέλος της βραδιάς, ένα σύστημα αξιών με το οποίο θα ζούσα τα επόμενα επτά χρόνια της ζωής μου.
«Δεκατέσσερις λέξεις!» βροντοφώναξε.
Αμέσως, όλοι στο δωμάτιο στράφηκαν προς το μέρος του, σταμάτησαν να κουβεντιάζουν και με μια φωνή φώναξαν «πρέπει να διασφαλίσουμε την ύπαρξη των ανθρώπων και ένα μέλλον για τα λευκά παιδιά».
Όλοι στο δωμάτιο, σήκωσαν τα χέρια τους και χαιρέτισαν ναζιστικά. Αυθόρμητα σήκωσα και το δικό μου χέρι.
Για πάνω από μια ώρα, η καρδιά μου χτυπούσε με ρυθμό ενώ στεκόμουν γοητευμένος, ακούγοντας τις φλογερές λέξεις που σύντομα θα ήμουν σε θέση να τις απαγγείλω στον ύπνο μου.
Μια αναποδογυρισμένη και εν μέρει καμένη αμερικανική σημαία κρεμόταν στον τοίχο δίπλα στον ομιλητή. Πήρε ένα κουτάκι μπύρα και μίλησε δυνατά και με σταθερή φωνή. «Αδελφοί και αδελφές, η κυβέρνηση προδοτών που έχουμε θα ήθελε να πιστέψετε ότι η φυλετική ισότητα είναι προχωρημένη σκέψη, ότι όλες οι φυλές θα έπρεπε να ζήσουμε με ειρήνη και αρμονία. Σκατά! Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Ανοίξτε τα μάτια σας και αρνηθείτε να σας ξεγελάσουν. Βλέπετε ότι οι νέγροι μετακομίζουν στις γειτονίες σας; Βλέπετε τα ναρκωτικά και το έγκλημα να κατακλύζουν τους δρόμους σας και όχι η ισότητα. Οι υδρορροές σας γεμίζουν με σκουπίδια. Ο αέρας αρχίζει να μυρίζει άσχημα γιατί αυτές οι μαϊμούδες δεν κάνουν τίποτα και στρογγυλοκάθονται, καπνίζοντας κρακ και πηδάνε τις ναρκομανείς πόρνες τους όλη μέρα. Δεν κάνουν τον κόπο να καθαρίσουν.
«Το μόνο πράγμα που καθαρίζουν είναι όλα τα χρήματα που βγάλαμε με κόπο και που εσείς και εγώ πληρώνουμε σε φόρους. Ζουν με τα κοινωνικά επιδόματα. Ανεργία. Είναι πρώτοι στη σειρά για να πάρουν ότι μπορεί να προσφέρει το κράτος. Επίδομα ενοικίου, δωρεάν μεσημεριανό στο σχολείο. Ο μόνος λόγος που αυτά τα μικρά νεγράκια πηγαίνουν στο σχολείο είναι για να παίρνουν τα δωρεάν γεύματα και τις επιταγές της πρόνοιας. Όλα πληρωμένα από εμάς τους λευκούς, από σκληρά εργαζόμενους λευκούς Αμερικανούς που ποτέ δεν θα ονειρευόμασταν τα παιδιά μας να τρώνε δωρεάν γεύματα γιατί φροντίζουμε τους εαυτούς μας μόνοι μας.
«Και ενώ εσείς και εγώ δουλεύουμε μέχρι εξαντλήσεως, αυτά τα φυλετικά κατώτερα καθάρματα είναι έξω και πουλάνε ναρκωτικά στα μικρά αδέρφια σας για να τα χαζέψουν. Τους πουλάνε μαλακίες έτσι ώστε τα δόντια τους να σαπίσουν και να μοιάζουν 60 μέχρι τα 16 τους, να βρεθούν ανάμεσα στα πυρά συμμοριών και να πεθάνουν στα χέρια αυτών των εγκληματιών.
«Θέλουν να τα κάνουν να εξαρτώνται από τα ναρκωτικά έτσι ώστε οι αθώες Άριες γυναίκες μας να τους πηδήξουν για να τους δώσουν ως αντάλλαγμα την ουσία στην οποία έχουν εθιστεί. Νομίζετε ότι πουλάνε αυτά τα σκουπίδια μόνο για να γίνουν πλούσιοι και να αγοράσουν τις Cadillacs και τις χρυσές αλυσίδες τους; Συνέλθετε αδερφοί και αδερφές. Πουλάνε αυτό το δηλητήριο για να κάνουν τα λευκά παιδιά τόσο ηλίθια όσο τα βρωμόπαιδά τους. Θέλουν οι άνθρωποι μας να νεκρώσουν τόσο μέσα τους που θα καπνίζουν και να σνιφάρουν οτιδήποτε βρίσκεται μπροστά τους. Χτυπάνε ναρκωτικά στα μπράτσα τους και ανάμεσα στα δάχτυλά των ποδιών τους. Θέλουν να δουν τους ανθρώπους μας με κατεστραμμένα τα εγκεφαλικά κύτταρά τους και να καταλήγουν στο κελί όπου θα βιαστούν από βρωμομετανάστες Μεξικανούς, οι οποίοι έχουν εγκλειστεί επειδή δολοφόνησαν και βίασαν αθώες νεαρές λευκές γυναίκες.
«Και ποιος οδηγεί αυτά τα εκφυλισμένα ζώα στην καταστροφή της φυλής μας; Οι Εβραίοι και η σιωνιστική κατοχική κυβέρνησή τους. Να ποιοι!». Ο ομιλητής παράθεσε ένα υβρεολόγιο κατά των Εβραίων, το οποίο θα άκουγα σε κάθε πορεία που θα παρακολουθούσα από εκείνη τη στιγμή και μετά, αλλά ποτέ με τόση θέρμη. Οι φλέβες στο λαιμό του φαίνονταν έτοιμες να σχιστούν, ο αφρός από το σάλιο του ήταν στις άκρες των χειλιών του. Τα μάτια του είχαν πάρει φωτιά από θυμό. Φαρισαϊσμός. Αγανάκτηση. Αλήθεια.
Τέλειωσε όπως άρχισε. «Δεκατέσσερις λέξεις, η οικογένειά μου! Δεκατέσσερις ιερές λέξεις».
Σηκωθήκαμε, φωνάξαμε εκείνες τις 14 λέξεις ξανά και ξανά και ξανά.
Η αδρεναλίνη έκαιγε μέσα μου σαν φωτιά και εξαπλωνόταν από την κορφή ως τα νύχια, ενώ ιδρώτας νευρικότητας την έσβηνε. Την ίδια ώρα ο καυστικός καπνός της ρατσιστικής ρητορικής γέμιζε το δωμάτιο. Ήμουν έτοιμος να σώσω τον αδερφό μου, τους γονείς, τους παππούδες, τους φίλους και κάθε αξιοπρεπή λευκό άνθρωπο στον πλανήτη. Πώς ήταν δυνατό οι λευκοί να μην βλέπουν με πόσο πλήρη και απόλυτη απελπισία ήταν αντιμέτωποι; Ήταν στο χέρι μου και στο χέρι των ομοίων μου. Ήταν μια τεράστιας σημασίας αποστολή αλλά δεν είχα αμφιβολία για την πίστη μου σε αυτή. Παρόλο που η νύχτα ήταν το πιο παράξενο και έντονο πράγμα που είχα ποτέ βιώσει, κόλλησα αμέσως. Αυτή η κουλτούρα της λευκής δύναμης σκίνχεντ μου ήταν ελκυστική, αν και γνώριζα ότι δεν ήμουν ακριβώς όπως οι άλλοι στο δωμάτιο. Δεν προερχόμουν από μια οικογένεια αφημένη στην τύχη της. Δεν με είχαν αναθρέψει να μισώ τους ανθρώπους που ήταν διαφορετικοί από μένα ή με τη νοοτροπία «εμείς εναντίον αυτών». Αλλά η καρδιά μου χτύπησε δυνατά μέσα στο στήθος. Περισσότερο παρά ποτέ, ήθελα να είμαι μέρος όλου αυτού. Με είχε κυριεύσει.
Για τα επόμενα επτά χρόνια, έγινα παιδί-θαύμα που στρατολογούσα, έκανα κατήχηση στους νέους λευκούς εξτρεμιστές. Ίδρυσα δυο συγκροτήματα λευκής δύναμης, τα White American Youth και Final Solution, και η μουσική έγινε το βασικό εργαλείο προπαγάνδας μου για να δελεάσω περισσότερους στρατιώτες.
Χρειαζόταν ελάχιστη ικανότητα να εντοπίσεις έναν έφηβο με χάλια οικογενειακή ζωή. Κάποιον χωρίς πολλούς φίλους. Πιεσμένο. Περιθωριοποιημένο. Που αισθάνεται μόνος. Θυμωμένος. Απένταρος. Με κρίση ταυτότητας. Που φαινόταν αυτός ή αυτή ότι δεν είχαν ποτέ τύχη. Ξεκινούσες μια συζήτηση για να ανακαλύψεις γιατί αισθανόταν άσχημα. Τον πλησίαζες.
«Φίλε, ξέρω ακριβώς πώς είναι τα πράγματα. Εάν ο πατέρας σου δεν είχε χάσει τη δουλειά του, δεν θα ήταν έτσι. Αλλά οι μειονότητες παίρνουν όλες τις δουλειές. Έχουν όλες τις ευκολίες. Μετακομίζουν στις γειτονιές μας και αρχίζουν να παίρνουν κοινωνικά επιδόματα. Οι γονείς μας πάνε στις δουλειές τους κάθε μέρα για να υπάρχει φαγητό στο τραπέζι ενώ οι τεμπέληδες νέγροι και Μεξικάνοι τσεπώνουν τις επιταγές με τα προνοιακά επιδόματα ενώ κοιμούνται».
Όταν κοιτάω παλιές φωτογραφίες του παλιού εαυτού μου, βλέπω ένα κούφιο κέλυφος ενός ανθρώπου –ενός ξένου- γεμάτο με όλα αυτά τα επιβλαβή στοιχεία, να με κοιτάει κατάματα.
Επειδή ήμουν τόσο τυφλός, τόσο πολύ απορροφημένος στο δικό μου παραφουσκωμένο εγώ για να προσέξω τις δικές μου βασικές συναισθηματικές ανάγκες, κατέληξα να κατηγορώ τους άλλους –μαύρους, γκέι, Εβραίους και οποιονδήποτε άλλο ο οποίος νόμιζα ότι δεν ήταν σαν κι εμένα- για προβλήματα της δικής μου ζωής στα οποία δεν θα μπορούσαν να έχουν συμβάλλει. Ο αβάσιμος πανικός μου γρήγορα και άδικα, εκδηλώθηκε ως φαρμακερό μίσος- έγινα εξτρεμιστής από εκείνους που είδαν σε μένα έναν μοναχικό νεαρό ο οποίος ήταν ώριμος για να πλαστεί. Και επειδή έψαχνα τόσο απεγνωσμένα να βρω νόημα –να ξεφύγω από την κοινότυπη ζωή μου- κατάπινα όλα τα ψίχουλα που έτρεφαν αυτό το φαινομενικά μεγαλείο, έφτιαξαν την ταυτότητά μου, επισκιάζοντας τον χαρακτήρα μου. Τον ίδιο που με είχε κουράσει ως παιδί. Μέσα από την εσφαλμένη εχθρότητά μου, έγινα μεγάλος, χοντρός και ρατσιστής νταής -νοσηρά παχύσαρκος από τα αμέτρητα ψέματα που με είχαν ταΐσει εκείνοι που εκμεταλλεύτηκαν τα νιάτα, την αφέλεια και τη μοναξιά μου.
Για ένα τρίτο της ζωής μου, σχεδόν καθένα από τα χρόνια της εφηβείας μου που διαμορφώνουν το χαρακτήρα, μάσησα και κατάπια κομμάτια κάθε μιας από αυτές τις παραποιημένες πεποιθήσεις. Και όταν τελικά βρήκα τα αρχίδια να συνειδητοποιήσω ότι καθεμία «αλήθεια» την οποία με είχαν ταΐσει –και με τη σειρά μου είχα ταΐσει αναγκαστικά άλλους- ήταν ένα ολοκληρωμένο και διεστραμμένο ψέμα. Το μόνο που αισθάνθηκα ότι ήθελα να κάνω ήταν να χώσω τα δάχτυλά μου βαθιά στο λαιμό και να τα όλα εμετό στην κοντινότερη τουαλέτα.
Ακόμα και σήμερα, 20 χρόνια αφότου έφυγα από το κίνημα του μίσους που βοήθησα να δημιουργηθεί, αναμνήσεις από εκείνα τα επτά σκοτεινά χρόνια εξακολουθούν να έρχονται και να φεύγουν από το μυαλό μου και να με θυμώνουν. Όταν κοιτάω παλιές φωτογραφίες του πρώην εαυτού μου, βλέπω ένα κούφιο κέλυφος ενός ανθρώπου –ενός ξένου- γεμάτο με όλα αυτά τα επιβλαβή στοιχεία, να με κοιτάει κατάματα. Αλλά επειδή μολυσμένα ζιζάνια εξακολουθούν να φυτρώνουν από πολλούς τοξικούς σπόρους που φύτεψα όλα εκείνα τα χρόνια, κάνω το καθήκον μου να τα ξεφυτρώνω μόλις τα βλέπω ότι αρχίζουν να βλασταίνουν.
Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι που παγιδεύονται από το χάρισμα κάποιου, όταν μου έλεγαν εκείνα τα «λευκά ψέματα», έψαχνα αποδείξεις ότι ο στρατολόγος μου είχε δίκιο, όχι ότι ήταν λάθος. Όταν κοιτάω πίσω σ'εκείνη την εποχή, μόλις που μπορώ να αναπνεύσω. Πώς μπορούσα να είμαι τόσο ηλίθιος; Τόσο αφελής;
Τόσο αναίσθητος για τον πόνο που με τόση άνεση προκαλούσα σε αθώους ανθρώπους; Είχα ανταλλάξει τη φυσική ενσυναίσθηση για την αποδοχή. Μπέρδεψα το μίσος και τον εκφοβισμό με το πάθος, το φόβο και το σεβασμό.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ήμουν υπεύθυνος για τον ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα, την αδρεναλίνη που κυλούσε μέσα στις παλλόμενες φλέβες, τον ιδρώτα που έτρεχε από τα ξυρισμένα κεφάλια.
Η απόλυτη αφοσίωση στη λευκή δύναμη ήταν διάχυτη στο κοινό, εκείνη την ομιχλώδη νύχτα του Μαρτίου, το 1992. Ήμουν επικεφαλής του πρώτου αμερικανικού συγκροτήματος λευκής δύναμης σκίνχεντ που είχε βγει ποτέ έξω από το αμερικανικό έδαφος για να παίξει στην Πατρίδα, ή σε ολόκληρη την Ευρώπη. Γραφόταν ιστορία. Φαντάστηκα τότε ότι κάπως έτσι έπρεπε να ένιωθε ο Χίτλερ όταν οδήγησε τα στρατεύματά του στην αποστολή να κυριαρχήσουν στον κόσμο.
Τραγούδησα για το πώς οι νόμοι ευνοούν τους μαύρους να παίρνουν τις λευκές δουλειές και πως οι λευκοί επιβαρύνονται με φόρους που χρησιμοποιούνται για να υποστηρίζονται τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας. Πίστευα ότι γειτονιές νομοταγών, σκληρά εργαζόμενων λευκών οικογενειών συνθλίβονταν από τις μειονότητες και τα ναρκωτικά τους. Οι ομοφυλόφιλοι –μια απειλή για τη διαιώνιση του είδους όπως πίστευα- απαιτούσαν ειδικά δικαιώματα. Οι γυναίκες μας εξαπατούνταν και έμπλεκαν σε σχέσεις με μειονότητες. Οι Εβραίοι σχεδίαζαν το θάνατό μας. Ήταν σαφές, η λευκή φυλή βρισκόταν σε κίνδυνο. Ή έτσι είχα διδαχθεί να πιστεύω.
Όλα άρχισαν το 1987, όταν ήμουν μόλις 14 ετών. Ποθούσα να αισθανθώ κάτι περισσότερο, να κάνω κάτι ευγενές. Έψαχνα ένα βαθύτερο νόημα για τη ζωή μου, πέρα από την εγκόσμια ύπαρξη στο πλαίσιο της οποίας έβλεπα πολλούς ενήλικες της εργατικής τάξης από τη γειτονιά μου να παλεύουν. Αντί να υποκύψω στο τέλμα της άνεσης, ήθελα να κάνω κάτι σημαντικό. Και η μοίρα μου παρουσίασε ένα βολικό τρόπο να εκπληρώσω αυτές τις ανάγκες.
Η νεανική αθωότητά μου πάγωσε απότομα τη νύχτα που συνάντησα τον Clark Martell.
Καθόμουν στο δρομάκι του σπιτιού μου, χαμένος στις σκέψεις και φτιαγμένος με χόρτο, όταν ένα απότομο μαρσάρισμα ενός αυτοκινήτου διέλυσε την ηρεμία. Μια Pontiac Firebird του 1969 φρενάρισε απότομα κοντά μου. Η πόρτα του συνοδηγού άνοιξε και ένας μεγαλύτερος σε ηλικία τύπος με ξυρισμένο κεφάλι και μαύρες στρατιωτικές μπότες άρχισε να κινείται προς το μέρος μου. Δεν ήταν αφύσικα ψηλός ή με επιβλητική εμφάνιση, αλλά τα κοντοκουρεμένα μαλλιά του και οι γυαλιστερές μπότες του μαρτυρούσαν εξουσία. Το ξεβαμμένο τζιν του συγκρατούσαν λεπτές τιράντες που τις φορούσε πάνω από ένα ολόλευκο T-shirt.
Σταμάτησε λίγα εκατοστά μακριά μου και έσκυψε πιο κοντά και με κοίταξε στα μάτια. Άνοιξε το στόμα του και μίλησε ήρεμα για να μπορεί να ακούσει κιόλας. «Δεν ξέρεις ότι αυτό ακριβώς είναι που θέλουν οι καπιταλιστές και οι Εβραίοι να κάνεις, έτσι ώστε να μπορούν να σε κρατήσουν πειθήνιο;»
Μην γνωρίζοντας ακριβώς, τι στο διάβολο ήταν ο καπιταλιστής ή τι σήμαινε η λέξη «πειθήνιος», ενστικτωδώς τράβηξα μια ρουφηξιά από το τσιγαριλίκι και φύσηξα τον καπνό κατευθείαν στο πρόσωπό του.
Με εκπληκτική ταχύτητα, αυτός ο τύπος με τα διαπεραστικά γκρι μάτια μου έριξε σφαλιάρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού με το ένα χέρι και ταυτοχρόνως με το άλλο άρπαξε το τσιγαριλίκι από τα χείλη μου και το έλιωσε με την αστραφτερή μαύρη Doc Marten μπότα του.
Έμεινα έκπληκτος. Μόνο ο μπαμπάς μου με είχε χτυπήσει έτσι.
Ο σκληρός με το μυτερό σαγόνι άνδρας σηκώθηκε, ίσιωσε την πλάτη του και με έπιασε από τον ώμο, σύροντάς με προς το μέρος του. «Είμαι ο Clark Martell, γιε μου, και θα σώσω τη γαμημένη ζωή σου».
Παγωμένος, στάθηκα εκεί και τον θαύμασα τρομαγμένος. Ο άνδρας με το ξυρισμένο κεφάλι και τα γυαλιστερά άρβυλα θα μου έσωζε τη ζωή. Αυτός ο άνδρας ήταν ο αρχηγός της πρώτης νεοναζί σκίνχεντ συμμορίας της Αμερικής. Εκείνη τη στιγμή, μπροστά στα μάτια μου, γεννιόταν το κίνημα της λευκής δύναμης σκίνχεντ, στο ίδιο βρώμικο σοκάκι ενός προαστίου του Σικάγου όπου είχα πάει χιλιάδες φορές με το ποδήλατό μου.
Όσο γρήγορα είχε έρθει, ο Martell μπήκε στο τετράτροχο κτήνος του που διέσχισε το σοκάκι σαν φλεγόμενος φοίνικας, αφήνοντάς γύρω μου ένα σύννεφο καυσαερίων και δέους.
Δεν χρειάστηκε πολύ για να αποφασίσω ότι ήθελα να ανταλλάξω την εφηβεία μου, την χαμηλή αυτοεκτίμησή και την αδυναμία για την εξουσία. Ένα μήνα αργότερα, επέστρεφα στο σπίτι με το ποδήλατο από ένα αυτοσχέδιο αγώνα μπέιζμπολ και τρία μαύρα παιδιά από την άλλη πλευρά της πόλης με σταμάτησαν και με χτύπησαν. Έκλεψαν το ολοκαίνουργιο μαυρο-κόκκινο Schwinn Predator μου με τις ζάντες αλουμινίου που είχα αγοράσει μόλις πριν από λίγες εβδομάδες με χρήματα από τα γενέθλιά μου. Δεν θυμάμαι πολλά από εκείνη τη μέρα, εκτός του ότι ήμουν θυμωμένος και απογοητευμένος με τον εαυτό μου γιατί δεν έκανα περισσότερα για να προστατέψω το καινούριο ποδήλατό μου από εκείνους. Ο οργή που κάποιος μπορούσε να έρθει στη γειτονιά μου και να πάρει αυτό που μου ανήκε, με είχε κυριεύσει.
Και πάλι, σαν λιοντάρι, ήταν ο Martell που με μάζεψε. Που με έσωσε. Όταν με προσκάλεσε να πάω σ'ένα «πάρτι» αμέσως μετά, άρπαξα την ευκαιρία και πήγα με το μαυρισμένο μάτι.
Μέχρι την ώρα που έφθασα περίπου 30 άτομα, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν εκεί γύρω στα 20+, είχαν ήδη μαζευτεί στο μικρό διαμέρισμα· σκίνχεντ από το Μίσιγκαν, το Ουινσκόνσιν, το Τέξας και το Ιλινόις. Εκεί ήταν και αρκετοί άνθρωποι από τη γειτονιά, των οποίων τα πρόσωπα αναγνώριζα αόριστα, αλλά στα 14 ήμουν ο νεότερος με διαφορά.
Κάποιος μου έδωσε ένα κουτάκι παγωμένης μπύρας Miller High Life. Ήμουν ήδη φτιαγμένος από την έξαψη του ότι ήμουν εκεί, αλλά αν και ήμουν ανήλικος, δεν θα έλεγα «όχι» σε αυτό το δείγμα αποδοχής. Όπου κι αν κοίταξα υπήρχαν ξυρισμένα κεφάλια, τατουάζ, μπότες και τιράντες. Αντί για κουρτίνες υπήρχαν ναζιστικές σημαίες. Άφθονα ήταν τα περιβραχιόνια με τις σβάστικες. Μερικά κορίτσια που έδειχναν σκληρά ήταν αγκαζέ με κάποιους πιο μεγαλόσωμους τύπους, γεγονός που έκανε εύκολο να πει κανείς ποιοι ήταν οι βασικοί παίκτες.
Πριν να τελειώσω την πρώτη μου μπύρα, ένας μυώδης τύπος με βλογιοκομμένο πρόσωπο και με τατουάζ μια μεγάλη σβάστικα στο λαιμό του έβαλε τάξη στο κοινό. Στάθηκε στη γωνία του σαλονιού και έκανε μια απλή δήλωση, μία που θα μάθαινα απ΄έξω μέχρι το τέλος της βραδιάς, ένα σύστημα αξιών με το οποίο θα ζούσα τα επόμενα επτά χρόνια της ζωής μου.
«Δεκατέσσερις λέξεις!» βροντοφώναξε.
Αμέσως, όλοι στο δωμάτιο στράφηκαν προς το μέρος του, σταμάτησαν να κουβεντιάζουν και με μια φωνή φώναξαν «πρέπει να διασφαλίσουμε την ύπαρξη των ανθρώπων και ένα μέλλον για τα λευκά παιδιά».
Όλοι στο δωμάτιο, σήκωσαν τα χέρια τους και χαιρέτισαν ναζιστικά. Αυθόρμητα σήκωσα και το δικό μου χέρι.
Για πάνω από μια ώρα, η καρδιά μου χτυπούσε με ρυθμό ενώ στεκόμουν γοητευμένος, ακούγοντας τις φλογερές λέξεις που σύντομα θα ήμουν σε θέση να τις απαγγείλω στον ύπνο μου.
Μια αναποδογυρισμένη και εν μέρει καμένη αμερικανική σημαία κρεμόταν στον τοίχο δίπλα στον ομιλητή. Πήρε ένα κουτάκι μπύρα και μίλησε δυνατά και με σταθερή φωνή. «Αδελφοί και αδελφές, η κυβέρνηση προδοτών που έχουμε θα ήθελε να πιστέψετε ότι η φυλετική ισότητα είναι προχωρημένη σκέψη, ότι όλες οι φυλές θα έπρεπε να ζήσουμε με ειρήνη και αρμονία. Σκατά! Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Ανοίξτε τα μάτια σας και αρνηθείτε να σας ξεγελάσουν. Βλέπετε ότι οι νέγροι μετακομίζουν στις γειτονίες σας; Βλέπετε τα ναρκωτικά και το έγκλημα να κατακλύζουν τους δρόμους σας και όχι η ισότητα. Οι υδρορροές σας γεμίζουν με σκουπίδια. Ο αέρας αρχίζει να μυρίζει άσχημα γιατί αυτές οι μαϊμούδες δεν κάνουν τίποτα και στρογγυλοκάθονται, καπνίζοντας κρακ και πηδάνε τις ναρκομανείς πόρνες τους όλη μέρα. Δεν κάνουν τον κόπο να καθαρίσουν.
«Το μόνο πράγμα που καθαρίζουν είναι όλα τα χρήματα που βγάλαμε με κόπο και που εσείς και εγώ πληρώνουμε σε φόρους. Ζουν με τα κοινωνικά επιδόματα. Ανεργία. Είναι πρώτοι στη σειρά για να πάρουν ότι μπορεί να προσφέρει το κράτος. Επίδομα ενοικίου, δωρεάν μεσημεριανό στο σχολείο. Ο μόνος λόγος που αυτά τα μικρά νεγράκια πηγαίνουν στο σχολείο είναι για να παίρνουν τα δωρεάν γεύματα και τις επιταγές της πρόνοιας. Όλα πληρωμένα από εμάς τους λευκούς, από σκληρά εργαζόμενους λευκούς Αμερικανούς που ποτέ δεν θα ονειρευόμασταν τα παιδιά μας να τρώνε δωρεάν γεύματα γιατί φροντίζουμε τους εαυτούς μας μόνοι μας.
«Και ενώ εσείς και εγώ δουλεύουμε μέχρι εξαντλήσεως, αυτά τα φυλετικά κατώτερα καθάρματα είναι έξω και πουλάνε ναρκωτικά στα μικρά αδέρφια σας για να τα χαζέψουν. Τους πουλάνε μαλακίες έτσι ώστε τα δόντια τους να σαπίσουν και να μοιάζουν 60 μέχρι τα 16 τους, να βρεθούν ανάμεσα στα πυρά συμμοριών και να πεθάνουν στα χέρια αυτών των εγκληματιών.
«Θέλουν να τα κάνουν να εξαρτώνται από τα ναρκωτικά έτσι ώστε οι αθώες Άριες γυναίκες μας να τους πηδήξουν για να τους δώσουν ως αντάλλαγμα την ουσία στην οποία έχουν εθιστεί. Νομίζετε ότι πουλάνε αυτά τα σκουπίδια μόνο για να γίνουν πλούσιοι και να αγοράσουν τις Cadillacs και τις χρυσές αλυσίδες τους; Συνέλθετε αδερφοί και αδερφές. Πουλάνε αυτό το δηλητήριο για να κάνουν τα λευκά παιδιά τόσο ηλίθια όσο τα βρωμόπαιδά τους. Θέλουν οι άνθρωποι μας να νεκρώσουν τόσο μέσα τους που θα καπνίζουν και να σνιφάρουν οτιδήποτε βρίσκεται μπροστά τους. Χτυπάνε ναρκωτικά στα μπράτσα τους και ανάμεσα στα δάχτυλά των ποδιών τους. Θέλουν να δουν τους ανθρώπους μας με κατεστραμμένα τα εγκεφαλικά κύτταρά τους και να καταλήγουν στο κελί όπου θα βιαστούν από βρωμομετανάστες Μεξικανούς, οι οποίοι έχουν εγκλειστεί επειδή δολοφόνησαν και βίασαν αθώες νεαρές λευκές γυναίκες.
«Και ποιος οδηγεί αυτά τα εκφυλισμένα ζώα στην καταστροφή της φυλής μας; Οι Εβραίοι και η σιωνιστική κατοχική κυβέρνησή τους. Να ποιοι!». Ο ομιλητής παράθεσε ένα υβρεολόγιο κατά των Εβραίων, το οποίο θα άκουγα σε κάθε πορεία που θα παρακολουθούσα από εκείνη τη στιγμή και μετά, αλλά ποτέ με τόση θέρμη. Οι φλέβες στο λαιμό του φαίνονταν έτοιμες να σχιστούν, ο αφρός από το σάλιο του ήταν στις άκρες των χειλιών του. Τα μάτια του είχαν πάρει φωτιά από θυμό. Φαρισαϊσμός. Αγανάκτηση. Αλήθεια.
Τέλειωσε όπως άρχισε. «Δεκατέσσερις λέξεις, η οικογένειά μου! Δεκατέσσερις ιερές λέξεις».
Σηκωθήκαμε, φωνάξαμε εκείνες τις 14 λέξεις ξανά και ξανά και ξανά.
Η αδρεναλίνη έκαιγε μέσα μου σαν φωτιά και εξαπλωνόταν από την κορφή ως τα νύχια, ενώ ιδρώτας νευρικότητας την έσβηνε. Την ίδια ώρα ο καυστικός καπνός της ρατσιστικής ρητορικής γέμιζε το δωμάτιο. Ήμουν έτοιμος να σώσω τον αδερφό μου, τους γονείς, τους παππούδες, τους φίλους και κάθε αξιοπρεπή λευκό άνθρωπο στον πλανήτη. Πώς ήταν δυνατό οι λευκοί να μην βλέπουν με πόσο πλήρη και απόλυτη απελπισία ήταν αντιμέτωποι; Ήταν στο χέρι μου και στο χέρι των ομοίων μου. Ήταν μια τεράστιας σημασίας αποστολή αλλά δεν είχα αμφιβολία για την πίστη μου σε αυτή. Παρόλο που η νύχτα ήταν το πιο παράξενο και έντονο πράγμα που είχα ποτέ βιώσει, κόλλησα αμέσως. Αυτή η κουλτούρα της λευκής δύναμης σκίνχεντ μου ήταν ελκυστική, αν και γνώριζα ότι δεν ήμουν ακριβώς όπως οι άλλοι στο δωμάτιο. Δεν προερχόμουν από μια οικογένεια αφημένη στην τύχη της. Δεν με είχαν αναθρέψει να μισώ τους ανθρώπους που ήταν διαφορετικοί από μένα ή με τη νοοτροπία «εμείς εναντίον αυτών». Αλλά η καρδιά μου χτύπησε δυνατά μέσα στο στήθος. Περισσότερο παρά ποτέ, ήθελα να είμαι μέρος όλου αυτού. Με είχε κυριεύσει.
Για τα επόμενα επτά χρόνια, έγινα παιδί-θαύμα που στρατολογούσα, έκανα κατήχηση στους νέους λευκούς εξτρεμιστές. Ίδρυσα δυο συγκροτήματα λευκής δύναμης, τα White American Youth και Final Solution, και η μουσική έγινε το βασικό εργαλείο προπαγάνδας μου για να δελεάσω περισσότερους στρατιώτες.
Χρειαζόταν ελάχιστη ικανότητα να εντοπίσεις έναν έφηβο με χάλια οικογενειακή ζωή. Κάποιον χωρίς πολλούς φίλους. Πιεσμένο. Περιθωριοποιημένο. Που αισθάνεται μόνος. Θυμωμένος. Απένταρος. Με κρίση ταυτότητας. Που φαινόταν αυτός ή αυτή ότι δεν είχαν ποτέ τύχη. Ξεκινούσες μια συζήτηση για να ανακαλύψεις γιατί αισθανόταν άσχημα. Τον πλησίαζες.
«Φίλε, ξέρω ακριβώς πώς είναι τα πράγματα. Εάν ο πατέρας σου δεν είχε χάσει τη δουλειά του, δεν θα ήταν έτσι. Αλλά οι μειονότητες παίρνουν όλες τις δουλειές. Έχουν όλες τις ευκολίες. Μετακομίζουν στις γειτονιές μας και αρχίζουν να παίρνουν κοινωνικά επιδόματα. Οι γονείς μας πάνε στις δουλειές τους κάθε μέρα για να υπάρχει φαγητό στο τραπέζι ενώ οι τεμπέληδες νέγροι και Μεξικάνοι τσεπώνουν τις επιταγές με τα προνοιακά επιδόματα ενώ κοιμούνται».
Όταν κοιτάω παλιές φωτογραφίες του παλιού εαυτού μου, βλέπω ένα κούφιο κέλυφος ενός ανθρώπου –ενός ξένου- γεμάτο με όλα αυτά τα επιβλαβή στοιχεία, να με κοιτάει κατάματα.
Επειδή ήμουν τόσο τυφλός, τόσο πολύ απορροφημένος στο δικό μου παραφουσκωμένο εγώ για να προσέξω τις δικές μου βασικές συναισθηματικές ανάγκες, κατέληξα να κατηγορώ τους άλλους –μαύρους, γκέι, Εβραίους και οποιονδήποτε άλλο ο οποίος νόμιζα ότι δεν ήταν σαν κι εμένα- για προβλήματα της δικής μου ζωής στα οποία δεν θα μπορούσαν να έχουν συμβάλλει. Ο αβάσιμος πανικός μου γρήγορα και άδικα, εκδηλώθηκε ως φαρμακερό μίσος- έγινα εξτρεμιστής από εκείνους που είδαν σε μένα έναν μοναχικό νεαρό ο οποίος ήταν ώριμος για να πλαστεί. Και επειδή έψαχνα τόσο απεγνωσμένα να βρω νόημα –να ξεφύγω από την κοινότυπη ζωή μου- κατάπινα όλα τα ψίχουλα που έτρεφαν αυτό το φαινομενικά μεγαλείο, έφτιαξαν την ταυτότητά μου, επισκιάζοντας τον χαρακτήρα μου. Τον ίδιο που με είχε κουράσει ως παιδί. Μέσα από την εσφαλμένη εχθρότητά μου, έγινα μεγάλος, χοντρός και ρατσιστής νταής -νοσηρά παχύσαρκος από τα αμέτρητα ψέματα που με είχαν ταΐσει εκείνοι που εκμεταλλεύτηκαν τα νιάτα, την αφέλεια και τη μοναξιά μου.
Για ένα τρίτο της ζωής μου, σχεδόν καθένα από τα χρόνια της εφηβείας μου που διαμορφώνουν το χαρακτήρα, μάσησα και κατάπια κομμάτια κάθε μιας από αυτές τις παραποιημένες πεποιθήσεις. Και όταν τελικά βρήκα τα αρχίδια να συνειδητοποιήσω ότι καθεμία «αλήθεια» την οποία με είχαν ταΐσει –και με τη σειρά μου είχα ταΐσει αναγκαστικά άλλους- ήταν ένα ολοκληρωμένο και διεστραμμένο ψέμα. Το μόνο που αισθάνθηκα ότι ήθελα να κάνω ήταν να χώσω τα δάχτυλά μου βαθιά στο λαιμό και να τα όλα εμετό στην κοντινότερη τουαλέτα.
Ακόμα και σήμερα, 20 χρόνια αφότου έφυγα από το κίνημα του μίσους που βοήθησα να δημιουργηθεί, αναμνήσεις από εκείνα τα επτά σκοτεινά χρόνια εξακολουθούν να έρχονται και να φεύγουν από το μυαλό μου και να με θυμώνουν. Όταν κοιτάω παλιές φωτογραφίες του πρώην εαυτού μου, βλέπω ένα κούφιο κέλυφος ενός ανθρώπου –ενός ξένου- γεμάτο με όλα αυτά τα επιβλαβή στοιχεία, να με κοιτάει κατάματα. Αλλά επειδή μολυσμένα ζιζάνια εξακολουθούν να φυτρώνουν από πολλούς τοξικούς σπόρους που φύτεψα όλα εκείνα τα χρόνια, κάνω το καθήκον μου να τα ξεφυτρώνω μόλις τα βλέπω ότι αρχίζουν να βλασταίνουν.
Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι που παγιδεύονται από το χάρισμα κάποιου, όταν μου έλεγαν εκείνα τα «λευκά ψέματα», έψαχνα αποδείξεις ότι ο στρατολόγος μου είχε δίκιο, όχι ότι ήταν λάθος. Όταν κοιτάω πίσω σ'εκείνη την εποχή, μόλις που μπορώ να αναπνεύσω. Πώς μπορούσα να είμαι τόσο ηλίθιος; Τόσο αφελής;
Τόσο αναίσθητος για τον πόνο που με τόση άνεση προκαλούσα σε αθώους ανθρώπους; Είχα ανταλλάξει τη φυσική ενσυναίσθηση για την αποδοχή. Μπέρδεψα το μίσος και τον εκφοβισμό με το πάθος, το φόβο και το σεβασμό.
Όταν τελικά το συνειδητοποίησα, ήταν η αρχή μια καινούρια ζωής για μένα. Όταν έφθασα το σημείο να έχω αδειάσει από όλα αυτά τα ψέματα στα οποία είχα επιτρέψει να μπουν μέσα μου, τότε άρχισε να σημειώνεται η αλλαγή. Όταν επανασυνδέθηκα με την ενσυναίσθηση που είχα ως παιδί και αποδέχθηκα τη συμπόνια των άλλων, αν και πιθανώς τουλάχιστον εγώ την άξιζα, το μίσος αποσυντέθηκε και η στρεβλή ιδεολογία σταμάτησε να έχει νόημα. Μετά από επτά χρόνια ανειλικρίνειας με τον εαυτό μου, κουράστηκα πολύ να κάνω κόλπα με τα ψέματα και να κρύβω τους φόβους. Ήταν η ώρα να αντιμετωπίσω την πραγματική αλήθεια. Έτσι πάτησα τέρμα το γκάζι και κατέβηκα τον -μεταφορικά- λόφο. Τερμάτισα το γκάζι, ικανοποιημένος που οι δαίμονες μέσα μου πέθαναν. Και μόνο τότε, όταν τελικά επέτρεψα αυτό τον οδυνηρό, συμβολικό θάνατο να συμβεί – το σκουριασμένο κομμάτι του πρώην εαυτού μου καιγόταν κάτω από κοφτερά βράχια- μπόρεσα να σταθώ όρθιος και να παρακολουθήσω την ανύψωση του αναγεννημένου φοίνικα από τα συντρίμμια που άνοιξε τα φτερά του.
Προσαρμοσμένο από το Romantic Violence: Memoirs of an American Skinhead του Christian Picciolini. Ο Picciolini είναι πρώην νεοναζί σκίνχεντ εξτρεμιστής που έγινε υπέρμαχος της ειρήνης. Το 2010, συνίδρυσε τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Life After Hate, που εκπαιδεύει άτομα και οργανισμούς σε θέματα ρατσισμού, εξτρεμιστικής ριζοσπαστικοποίησης και από-ριζοσπαστικοποίησης.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο VICE US
vice.com/gr
Το ialmopia.gr "ΣΤΗ ΣΕΝΤΡΑ". Δείτε όλη την αθλητική εκπομπή [ΒΙΝΤΕΟ]
Απέραντος καταυλισμός η Ελλάδα: 20.000 πρόσφυγες εγκλωβισμένοι σε 18 σημεία
Σε ένα απέραντο hotspot, χωρίς δόσεις υπερβολής, έχει μετατραπεί η χώρα μετά το σφράγισμα των συνόρων στην Ειδομένη.
Συνολικά, υπολογίζεται ότι έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα περί τους 20.000 μετανάστες, σε 18 σημεία.
Συνολικά, υπολογίζεται ότι έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα περί τους 20.000 μετανάστες, σε 18 σημεία.
Καστελόριζο
Κως
Λέρος
Σάμος
Χίος
Λέσβος
Πειραιάς
Αθήνα: Ελαιώνας-Ελληνικό-Σχιστό
Λαμία
Τέμπη
Σκοτίνα Πιερίας
Διαβατά Θεσσαλονίκης
Καβάλα
Καλαμπάκα
Δεσκάτη Γρεβενών
Κοζάνη
Κλειδί Ημαθίας
Ειδομένη-Πολύκαστρο
Γέμισαν τα κέντρα φιλοξενίας
Με τα σύνορα στην Ειδομένη να είναι σφραγισμένα τις τελευταίες πέντε ημέρες και τη ροή των προσφύγων και των μεταναστών από την Τουρκία να συνεχίζεται, η χώρα έχει γεμίσει απελπισμένους μετανάστες, για τους οποίους δεν επαρκούν, πλέον, τα κέντρα φιλοξενίας.
Στην Αθήνα, Σχιστό, Ελληνικό και Ελαιώνας είναι ασφυκτικά γεμάτα, όπως πλέον και το κέντρο φιλοξενίας στα Διαβατά στη Θεσσαλονίκη. Στην Αττική οι πρόσφυγες, που φθάνουν συνεχώς με καράβια από τα νησιά, με δεδομένο ότι δεν έχουν πού να φιλοξενηθούν, καταλήγουν είτε στην πλατεία Βικτωρίας, είτε... διασκορπίζονται στην πόλη.
Εν τω μεταξύ, χιλιάδες είναι εδώ και δύο ημέρες οι εγκλωβισμένοι σε διάφορα σημεία των εθνικών οδών, στη διαδρομή προς Ειδομένη. Εκατοντάδες πούλμαν τα οποία ξεκίνησαν από την Αθήνα γεμάτα Σύρους προς τα σύνορα έχουν σταματήσει σε διάφορα σημεία, σε Λαμία, Τέμπη, Σκοτίνα και αλλού, μιας και ήδη η κατάσταση στα ελληνοσκοπιανά σύνορα είναι ασφυκτική.
Τόσο χθες όσο και προχθές, πολλοί από τους εγκλωβισμένους πρόσφυγες (αρκετοί εκ των οποίων κατέληξαν να κοιμούνται ανάμεσα στα τρακτέρ των αγροτικών μπλόκων) ξεκίνησαν τον μακρύ δρόμο ως τα σύνορα με τα πόδια! Ακόμη και μικρά παιδιά, μόνα, όπως φαίνεται από φωτογραφίες που κάνουν τον γύρο του Διαδικτύου, κρατώντας στα χέρια τα λιγοστά τους υπάρχοντα ξεκίνησαν να κάνουν με τα πόδια αυτή την ατελείωτη διαδρομή.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα ως εξής: «Η κατάσταση είναι ήδη μη βιώσιμη και θα γίνει ακόμη χειρότερη τις επόμενες ημέρες», δηλώνει η Μαρί Ελισαμπετ Ινγκρέ, επικεφαλής της αποστολής στην Ελλάδα στην ανακοίνωσή της.
Και προσθέτει: «Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει περίπου 3.700 ανθρώπους στην ηπειρωτική χώρα, και μόνο 1.000 θέσεις είναι για τους ανθρώπους σε κίνηση. Η κυβέρνηση δημιουργεί δύο καταυλισμούς έξω από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, αλλά ακόμα δεν είναι σαφές το πλαίσιο λειτουργίας τους. Αν οι Αφγανοί εξακολουθήσουν να μην έχουν δυνατότητα διέλευσης στα σύνορα, όλο το σύστημα υποδοχής θα έχει φθάσει στα όριά του σε μόλις οκτώ ημέρες. Ελλείψει οποιουδήποτε ρεαλιστικού σχεδίου έκτακτης ανάγκης, είμαστε εξαιρετικά ανήσυχοι ότι η ήδη επιβαρυμένη κατάσταση θα επιδεινωθεί».
Πόσοι και πού βρίσκονται
Πειραιάς: Μέχρι χθες το απόγευμα υπολογίζεται ότι παρέμεναν στο λιμάνι 350 άτομα. Σήμερα το πρωί έφθασαν ακόμη 1.300.
Αθήνα: Στις υπάρχουσες δομές υπολογίζεται ότι φιλοξενούνται περί τα 3.000 άτομα. 900 στο Ελληνικό, 650 στον Ελαιώνα και 1.350 στο Σχιστό. Γεμάτη Αφγανούς, οι οποίοι δεν επιτρέπεται να περάσουν τα σύνορα, είναι όμως και η πλατεία Βικτωρίας.
Ειδομένη-Πολύκαστρο: Σχεδόν 3.000 πρόσφυγες βρίσκονταν χθες στα σύνορα, ενώ 300 ακόμη στο Πολύκαστρο.
Διαβατά: Φιλοξενούνται περί τα 1.700 άτομα.
Σκοτίνα Πιερίας: Χθες έφθασαν περίπου 9 λεωφορεία με 450 άτομα.
Κλειδί Ημαθίας: Τουλάχιστον 60 πρόσφυγες βρίσκονται αποκλεισμένοι εκεί.
Κοζάνη: Περί τους 380 πρόσφυγες φιλοξενούνται στο κλειστό γυμναστήριο της πόλης.
Γρεβενά: Χθες βρέθηκαν στα Γρεβενά περίπου 200 πρόσφυγες. Πολλοί από αυτούς ξεκίνησαν προς την Ειδομένη με τα πόδια.
Τέμπη: Τη νύχτα της Τρίτης προς την Τετάρτη διανυκτέρευσαν εκεί περί τους 700 πρόσφυγες.
Καλαμπάκα: Το καφέ εστιατόριο «Οασις» έχει μετατραπεί σε άτυπο κέντρο μεταναστών. Χθες έφθασαν εκεί 6 λεωφορεία με 350 πρόσφυγες.
Λαμία: 1.500 πρόσφυγες εκτιμάται ότι είχαν εγκλωβιστεί στην εθνική οδό στο ύψος της Λαμίας. Περίπου 100 ξεκίνησαν να περπατούν με τα πόδια ως την Ειδομένη.
«Βουλιάζουν» τα νησιά
Στα ελληνικά νησιά επικρατεί το αδιαχώρητο, καθώς εξακολουθούν να φθάνουν κατά χιλιάδες εφόσον η Τουρκία αρνείται να ελέγξει την παράνομη διακίνηση στο εσωτερικό της και όπως κατήγγειλε ο Πάνος Καμμένος μπλοκάρει και το σχέδιο για την ενεργοποίηση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο.
Τι αποφάσισε η Διάσκεψη της Βιέννης
Στη χθεσινή Διάσκεψη της Βιέννης, όπου συμμετείχαν οι εκπρόσωποι της Αυστρίας, της Βουλγαρίας, της Κροατίας και της Σλοβενίας, μαζί με εκείνους από τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, Αλβανία, Βοσνία, Κόσοβο, Μαυροβούνιο, ΠΓΔΜ και Σερβία, παρά τις έντονες αντιδράσεις της Αθήνας και τα διπλωματικά διαβήματα, αποφασίστηκε μια πιο «στενή συμμαχία» ανάμεσα στους υπουργούς Εσωτερικών και Εξωτερικών κατά μήκος της Διαδρομής των Βαλκανίων για δραστική μείωση της προσφυγικής ροής.
Στο κοινό ανακοινωθέν που υπογράφηκε υπογραμμίζουν πως «θα πρέπει να μειωθεί δραστικά η μεταναστευτική ροή κατά μήκος της Διαδρομής των Βαλκανίων», ενώ η Αυστριακή υπουργός Εσωτερικών έκανε λόγο για την ανάγκη διακοπής των μεταναστευτικών ροών και ανακοίνωσε ότι συμφωνήθηκε η «πλήρης και εξολοκλήρου υποστήριξη της ΠΓΔΜ».
Παράλληλα ο Αυστριακός υπουργός Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς απέρριψε τις αιτιάσεις της Αθήνας, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι «η Ελλάδα ενδιαφέρεται μόνο για την προώθηση των προσφύγων στην Ευρώπη και όχι για τον περιορισμό της προσφυγικής ροής».
ΠΗΓΗ: iefimerida.gr
Ανοικτά σήμερα 25/2 όλα τα μπλόκα στο νομό Πέλλας
Πλέον έχει γίνει καθημερινή συνήθεια οι πληροφορίες για τα μπλόκα του νομού Πέλλας. Άλλωστε οι κάτοικοι του νομού επιθυμούν να ενημερώνονται έτσι ώστε οι ταλαιπωρίες από τις μετακινήσεις τους να είναι περιορισμένες.
Σήμερα λοιπόν είναι μια κομβική μέρα για τα μπλόκα όλης της Ελλάδας. Καταρχήν το απόγευμα θα γίνει σύσκεψη των μπλόκων όλης της Πέλλας πιθανότατα στα Γιαννιτσά ώστε να αναλυθεί όλη η κατάσταση από τη συνάντηση εκπροσώπων των μπλόκων με τον Πρωθυπουργό σήμερα. Πάντως πηγές από τους αγρότες αναφέρουν ότι ο Πρωθυπουργός χρησιμοποιεί την πολιτική του τυριού με τη φάκα. Δίνει ως τυρί το αφορολόγητο των 9500 ευρώ στους αγρότες ώστε να τους πιάσει στην φάκα των ασφαλιστικών εισφορών που θα συνδέονται με το εισόδημα. Έτσι οι αγρότες θα δίνουν το αίμα τους με άλλο καλυμμένο τρόπο. Σύμφωνα λοιπόν με τις τωρινές πληροφορίες σήμερα ΟΛΑ ΤΑ ΜΠΛΟΚΑ ΤΗΣ ΠΕΛΛΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΚΤΑ για όλον τον κόσμο!
Οι αποφάσεις όμως που θα λειφθούν αναμένεται να κλιμακώσουν τις αντιδράσεις και η πρόταση που θα πέσει στο τραπέζι είναι για επ αόριστον μπλόκα 24ωρης λογικής σε όλη την Πέλλα από αύριο!. Μείνετε λοιπόν συντονισμένοι στο σάιτ για νεότερες πληροφορίες!
απο το Meapopsi.gr
Εμφανίστηκαν τα Facebook Reactions
Νέα εικονίδια εκτός από το γνωστό «Like» και στην Ελλάδα
Από τις αρχές Οκτωβρίου το δημοφιλέστερο κοινωνικό δίκτυο είναι ανακοινώσει το νέο σύστημα αντιδράσεων, Facebook Reactions, με σκοπό να προσφέρει στους χρήστες περισσότερες επιλογές αντί του κλασικού «Μου αρέσει».
Αν αφήσετε για λίγο το ποντίκι επάνω από το σύμβολο του Like σε κάποια ανάρτηση, τότε θα σας εμφανιστούν τα εικονίδια Like, Love, Wow, Haha, Angry και Sad. Επιπλέον, μπορείτε να δείτε ποιοι έχουν επιλέξει την κάθε αντίδραση.
Μετά από πολλούς μήνες δοκιμών σε διάφορες χώρες, το κοινωνικό δίκτυο κυκλοφόρησε σήμερα το Facebook Reactions. Πρόκειται για ένα εργαλείο, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί επέκταση του γνωστού «Like». Στην Ελλάδα, εκτός από το καθιερωμένο «Μου αρέσει», οι χρήστες μπορούν να «πουν» «Τέλεια», «ΧαΧα», «Ουάου!», αλλά και «Λυπάμαι» ή ακόμα και «Έλεος!».
Πάντως, μέχρι στιγμής, αντίστοιχες επιλογές δεν υπάρχουν στα σχόλια των αναρτήσεων, όπου παραμένει μόνο το Like.
Από τις αρχές Οκτωβρίου το δημοφιλέστερο κοινωνικό δίκτυο είναι ανακοινώσει το νέο σύστημα αντιδράσεων, Facebook Reactions, με σκοπό να προσφέρει στους χρήστες περισσότερες επιλογές αντί του κλασικού «Μου αρέσει».
Αν αφήσετε για λίγο το ποντίκι επάνω από το σύμβολο του Like σε κάποια ανάρτηση, τότε θα σας εμφανιστούν τα εικονίδια Like, Love, Wow, Haha, Angry και Sad. Επιπλέον, μπορείτε να δείτε ποιοι έχουν επιλέξει την κάθε αντίδραση.
Μετά από πολλούς μήνες δοκιμών σε διάφορες χώρες, το κοινωνικό δίκτυο κυκλοφόρησε σήμερα το Facebook Reactions. Πρόκειται για ένα εργαλείο, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί επέκταση του γνωστού «Like». Στην Ελλάδα, εκτός από το καθιερωμένο «Μου αρέσει», οι χρήστες μπορούν να «πουν» «Τέλεια», «ΧαΧα», «Ουάου!», αλλά και «Λυπάμαι» ή ακόμα και «Έλεος!».
Πάντως, μέχρι στιγμής, αντίστοιχες επιλογές δεν υπάρχουν στα σχόλια των αναρτήσεων, όπου παραμένει μόνο το Like.
ΠΗΓΗ: newsbeast.gr
ΕΠΣ ΠΕΛΛΑΣ: Μεταγραφή μεγατόνων η Δόξα Μαυροβουνίου!
Ενα πραγματικο''τανκερ'' οπως αποκαλεσε κατα γραμμα ο προεδρος της ομαδος Τεο Δανιηλιδης δινοντας τα χερια με τον εμπειρο παικτη που αναμενεται να προσφερει την λυση στην επιθετικη γραμμη της ομαδος. Το ''βαρυ'' βιογραφικο παικτη που εχει γραψει πολλα πολλα ποδοσφαιρικα χλμ ξεκιναει απο το 2005 απο τον Εθνικο Γιαννιτσων,Παοκ θεσσαλονικης β ομαδα,Νικη Αξου,Παικο Γουμενισσας Δ εθνικη,ολυμπιακος Γαλαταδων Δ εθνικη,Νικη Αξου,Ανναγενηση Γιαννιτσων Β εθνικη,Αλεξανδρεια Δ εθνικη,Παοκ Γιαννιτσων,Πενταπλατανος,Νικη Αξου.Η ομαδα της Δοξας Μαυροβουνιου τον καλωσοριζει και μαλιστα ο εμπειρος παικτης θα κανει το ντεμποτο του με την ασπρομαυρη φανελα στο κρισιμο κυριακατικο παιχνιδι με την Νικη Καλης.
ΧΑΡΑ ΜΑΤΕΝΤΖΟΓΛΟΥ
Επίδομα ενοικίου: Την Παρασκευή (26/2) η καταβολή της έβδομης δόσης
Την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016, θα γίνει η 7η καταβολή του επιδόματος ενοικίου στους δικαιούχους του προγράμματος της ανθρωπιστικής κρίσης, των οποίων η αίτηση έχει εγκριθεί.
Ειδικότερα, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας, το ποσό των 2.708.149,49 ευρώ πιστώνεται στους λογαριασμούς 20.823 ιδιοκτητών ακινήτων.
Στους ανωτέρω περιλαμβάνονται 372 δικαιούχοι που δικαιώθηκαν από τις ενστάσεις και σε αυτήν την πληρωμή οι 262 εξ αυτών θα λάβουν τρεις δόσεις του επιδόματος και οι 110 τις τέσσερις πρώτες δόσεις του επιδόματος.
Υπενθυμίζεται ότι η καταβολή του επιδόματος ενοικίου εξαρτάται από την ορθή καταχώρηση, με ευθύνη των δικαιούχων, των στοιχείων για τα μισθωτήρια και τους ιδιοκτήτες των μισθωμένων κατοικιών, δεδομένου ότι το επίδομα καταβάλλεται στους ιδιοκτήτες, ενώ είναι αφορολόγητο, ακατάσχετο και δεν συμψηφίζεται με δικές τους βεβαιωμένες οφειλές στην εφορία ή στα ασφαλιστικά ταμεία.
Ειδικότερα, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας, το ποσό των 2.708.149,49 ευρώ πιστώνεται στους λογαριασμούς 20.823 ιδιοκτητών ακινήτων.
Στους ανωτέρω περιλαμβάνονται 372 δικαιούχοι που δικαιώθηκαν από τις ενστάσεις και σε αυτήν την πληρωμή οι 262 εξ αυτών θα λάβουν τρεις δόσεις του επιδόματος και οι 110 τις τέσσερις πρώτες δόσεις του επιδόματος.
Υπενθυμίζεται ότι η καταβολή του επιδόματος ενοικίου εξαρτάται από την ορθή καταχώρηση, με ευθύνη των δικαιούχων, των στοιχείων για τα μισθωτήρια και τους ιδιοκτήτες των μισθωμένων κατοικιών, δεδομένου ότι το επίδομα καταβάλλεται στους ιδιοκτήτες, ενώ είναι αφορολόγητο, ακατάσχετο και δεν συμψηφίζεται με δικές τους βεβαιωμένες οφειλές στην εφορία ή στα ασφαλιστικά ταμεία.
www.newsbomb.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
