Οι τελευταίες ημέρες απασχόλησαν ιδιαίτερα τους δημοσιογράφους και τους πολίτες από κάθε γωνιά αυτού του πλανήτη , σχετικά με την αγωνιώδη και περιπετειώδη εκλογή αμερικανικού προέδρου. Αφορμή συγγραφής αυτού του άρθρου αποτέλεσαν τα φανατικά σχόλια υποστηρικτών του ρεπουμπλικανού προέδρου Donald Trump ,που έτυχε να διαβάσω. Προσωπικά ,είναι χυδαίο να ζούμε στον εικοστό πρώτο αιώνα , στον αιώνα της ανάπτυξης ,της τεχνολογίας ,της ελευθερίας σκέψης και έκφρασης και γενικότερα της δημοκρατίας και να υπάρχουν άνθρωποι με δικτατορικές και αυταρχικές τάσεις και αντιλήψεις και ακόμη χειρότερο να υπάρχουν άνθρωποι που δηλώνουν υποστηρικτές των προαναφερθέντων.
Οι αμερικάνοι πολίτες, λοιπόν, κλήθηκαν να απαντήσουν στο δίλημμα 'Trump or Clinton?' Από τη μία ο δισεκατομμυριούχος και σκανδαλώδης Donald Trump , αναλαμβάνοντας την ηγεσία του ρεπουμπλικανικού κόμματος , και από την άλλη το 'πρόσωπο μεγαλύτερης επιρροής παγκοσμίως' ,όπως την έχουν χαρακτηρίσει στο περιοδικό 'Time' , η Hilary Clinton , αναλαμβάνοντας την ηγεσία του Δημοκρατικού κόμματος.
Μολονότι, από την αρχή οι πολίτες ,τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ,αλλά ακόμη και το ίδιο το ρεπουμπλικανικό κόμμα αποφάνθηκαν διστακτικοί στην εκλογή του Trump, οι εκλογές όμως της 8ης Νοεμβρίου αποδείχθηκαν ανατρεπτικές, γιατί καλό θα ήταν να μην ξεχνά κανείς τη δυσπιστία του ίδιου του κόμματος προς τον πρόεδρο του. Αυτό ,βέβαια, εύλογα συνέβαινε , δεδομένων των καταιγιστικών πληροφοριών που ανανεώνονταν διαρκώς στο προσκήνιο του κίτρινου τύπου. Οι πολιτικές ισορροπίες του ρεπουμπλικανικού κόμματος διαταράχτηκαν αλλά εν τέλει ανταμείφθηκαν και ανασυσπειρώθηκαν.
Από την έναρξη των δημόσιων εμφανίσεων και των -ανατρεπτικών- δηλώσεων του προέδρου έγινε αντιληπτή η σεξιστική ,ρατσιστική και άκρως συντηριτική πτυχή του χαρακτήρα του. Παρ'όλα αυτά ο αμερικανικός λαός οδηγήθηκε αναπόδραστα στην ψήφιση μιας -τέτοιου είδους- ισχυρής προσωπικότητας που δεν διστάζει να αρνηθεί την εμπλοκή του σε 'ροζ' σκάνδαλα, να πραγματοποιήσει ακραίες δηλώσεις, να αυτοσαρκαστεί , ή να ειρωνευτεί την δυναμική και ισχυρή αντίπαλο του Hilary Clinton.
Διεξήχθη ,λοιπόν , η εκλογή ενός προέδρου ,πρώην στρατιωτικού, συντηρητικού χαρακτήρα, σε μία χώρα που αποτέλεσε και αποτελεί το ιδανικό,το πρότυπο ,το επιθυμητό για πολλά -για να μην πούμε όλα- τα κράτη του κόσμου. Σε μία χώρα που ξεπέρασε τις προκαταλήψεις του μεσσαίωνα με την εκλογή του Obama. Σε μια χωρα που έχει προβάδισμα είκοσι βήματα συγκριτικά με τις άλλες χώρες του κόσμου ,σε οποιοδήποτε τομέα.
Λαμβάνοντας υπόψην όλα τα παραπάνω ,δεν σημαίνει πως η εκλογή της καυστικής προέδρου του αμερικανικού δημοκρατικού κόμματος Clinton με την πολιτική που θα ασκούσε ,θα ήταν πιο ορθή.
Πόσο ορθή τελικά είναι η απόφαση των αμερικανών; Αυτό το ερώτημα θα είναι εφικτό να απαντηθεί μετά της 20ης Ιανουαρίου, ημέρας κατά την οποία θα αναλάβει επισήμως την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Μετά από 4 χρόνια προεδρίας, είδαμε τα αποτέλεσμα
ΑπάντησηΔιαγραφή