ΑΠΟΨΗ: Λίγα λόγια για την επέτειο του ΟΧΙ

Λίγα λόγια για την επέτειο του ΟΧΙ - Κείμενο της Αντιγόνης Χ. για το ialmopia.gr

 

 

Κάθε χρόνο απ’ τον Οκτώβρη του 1941 κι έπειτα, ο ελληνικός λαός γιορτάζει το ηρωικό « ΌΧΙ» που με τελεσίγραφο απέστειλε ο Ιωάννης Μεταξάς ως απάντηση στην ιταλική κυβέρνηση. Το ΟΧΙ σήμαινε αυτομάτως την είσοδο της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον αγώνα των Ελλήνων κατά της ιταλικής εισβολής. Κατά καιρούς, έχει αμφισβητηθεί ο εορτασμός της 28 ης Οκτωβρίου ως εθνικής επετείου, ως επέκταση της άποψης ότι οι παρελάσεις δεν είναι τίποτε άλλο από «εθνικιστικές φιέστες» στις οποίες συμπράττουν οι κυβερνώντες όλα αυτά τα χρόνια. 

 

Έχει τεθεί και η απορία γιατί να γιορτάζουμε την 28 η Οκτωβρίου και όχι τη 12 η Οκτωβρίου του 1944, όταν απελευθερώθηκε η πρωτεύουσα από τις δυνάμεις του άξονα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η απάντηση του Μεταξά στο ιταλικό τελεσίγραφο επέφερε τον ενθουσιασμό του μετώπου για πόλεμο και αυτοθυσία, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη. 

 

Οι Έλληνες νιώθουν την εχθρότητα απέναντι στην Ιταλία λόγω του βομβαρδισμού της Κέρκυρας, τον τορπιλισμό της Έλλης , αλλά και την ανθελληνική στάση των Ιταλών στη Μικρασιατική καταστροφή. Λίγες μέρες μετά την έναρξη του πολέμου οι ελληνικές δυνάμεις πολλαπλασιάζονται στο μέτωπο της Ηπείρου και αποκτούν την υπεροχή, ενώ οι Ιταλοί έχουν την υπεροπλία με πυροβολικά και τεθωρακισμένα. 

 

Το κλίμα όμως και το έδαφος της περιοχής στάθηκαν κακός οιωνός για τα ιταλικά στρατεύματα καθώς επιβράδυναν την κίνησή τους, δίνοντας την ευκαιρία στις ελληνικές δυνάμεις να παραταχθούν. Στις τελευταίες μάχες που δίνονται το Γενάρη του 1941 στο αλβανικό έδαφος, η ελληνική πλευρά δείχνει να έχει προετοιμαστεί καλά κι έχει ενισχύσει την αμυντική της θέση. Είναι η στιγμή που αναλαμβάνουν πια οι Γερμανοί, πετυχαίνοντας μαζική ξαφνική επίθεση με μεγάλη δύναμη πυρός και οργή. 

 

Ήταν ένας πόλεμος «αστραπή» που απέδωσε, πετυχαίνοντας τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας. Η ανάμνηση του ηρωικού αγώνα και του πατριωτισμού στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο λειτουργούσε ως «βάλσαμο» στις ψυχές των Ελλήνων για να αντιμετωπίζουν τη ζοφερή πραγματικότητα της επελθούσας Κατοχής. Ο εορτασμός της 28 ης Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως ημέρα μνήμης/ ανάμνησης μιας Ελλάδας με υψηλό φρόνημα, ενθουσιασμό και τόλμη για τη νίκη. Το βίωμα του ενθουσιασμού επανήλθε με την απελευθέρωση της πρωτεύουσας στις 12 Οκτωβρίου του 1944. 

 

Κατά χιλιάδες πανηγύριζε ο κόσμος στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Κυμάτιζαν σημαίες και τραγουδούσαν με περηφάνια για την ελευθερία. Το κλίμα χαράς και λύτρωσης δε θα αργήσει να ανατραπεί δύο μήνες μετά, όταν επικρατεί πολιτική κρίση, η οποία κρίνεται με τα όπλα. Τα Δεκεμβριανά επηρεάζουν τις εξελίξεις μετά την απελευθέρωση και θεωρείται για την εμπειρία του κόσμου της Αθήνας μια κομβική στιγμή βίας. 

 

Το τραυματικό παρελθόν του Εμφυλίου που ακολούθησε, επηρέασε τους ανθρώπους της εποχής για το πώς θυμούνται την Αντίσταση. Είναι στην κρίση μας λοιπόν σχετικά με το πώς ερμηνεύουμε τα γεγονότα και εάν ακόμα θέλουμε να γίνονται παρελάσεις ή να αντικατασταθούν από απλές τελετές μνήμης για να θυμηθούμε τα δεινά που προκάλεσαν οι κατοχικές δυνάμεις και τους χιλιάδες ανθρώπους που αγωνίστηκαν για την ελευθερία σε μια εποχή που δέσποζαν ο φασισμός και ο ναζισμός.