''Ροπές Αντίρροπες'' - ''Ανεμοσταλιάζουν τα μελτέμια σου''... Τα δύο νέα ποιήματα του Ευάγγελου Τσαβδάρη

Μετά και την έκδοση της πρώτης ποιητικής του συλλογής, και την παρουσίασή της στην Αθήνα, ο Ευάγγελος Τσαβδάρης επιστρέφει στις σελίδες του ialmopia.gr με δύο νέα ποιήματα.

Ο ποιητής, μέσα από στίχους σκοτεινούς κι ερωτικούς, γράφει για τη ''γυναίκα'', αυτήν την αέναη μορφή έμπνευσης και ζωής.

Μαζί με τα υπέροχα ποιήματά του, ο Ευάγγελος μοιράζεται όπως πάντα και τα όμορφα ακούσματα που τον συνοδεύουν στην έμπνευσή του.

Ροπές αντίρροπες 

Την μεγάλη θάλασσα της μορφής σου, συλλογιέμαι, 

σ’ άλλο ποτάμι να κρύβει τα νερά της.. 

Σε μια Αθήνα χωμένος σε μυρίζω 

να θυμιάζεις τις γειτονιές και τις θύμησες..

Της φωνής σου τα κύμβαλά, φωνάζουν την γυναικεία σου ύπαρξη.. 

Άσε με, σε εκλιπαρώ, να παραβιάσω τα ασύμβατά σου σύνορα, 

τα ευλογημένα του απείρου..

Σβήσε τις φτωχές μου στο μέσον της αγάπης σου 

ροπές αντίρροπες απόψε.. 

Μπήξε τα γραφόμενα στο μέσον μιας στιγμής ανεδαφικής, 

για να σπινάρει πάντα ένα αύριο μέσα σου..

Άκουσέ με, σαν μέλι μιας γραφικής προτύπους, 

ενόσω θα έπρεπε να σιωπήσω, 

για τις γυναίκες με σχήμα ατελέσφορο, 

που γνώρισα και δεν σχημάτισαν ποτέ αγνάντια στην ψυχή μου..

Είναι μεταλλικά τα ίχνη σου και σε φωτίζει λυχνάρι άλλης αγκαλιάς..

Υποσχέθηκα μύριες γοργόνες στο μπράτσο μου, 

στο χέρι το δεξί το αδύναμο.. 

Όταν όμως καίνε το κάρβουνο και το χρώμα, για να σε σχηματίσουν, 

ζω αλήθειες ερωτικές και προσδοκίες ψεύτικες 

που δεν πρόφτασα να κάνω πράξη...

15 – 10 – 2016

Τσαβδάρης Ευάγγελος

Ανεμοσταλλάζουν τα μελτέμια σου 

Το πορτρέτο σου,  μία ζωή ολάκερη σ’ ενα βλέμμα,

βλέμμα σαν να γυρίζει απ’  το ξενύχτι μιας ύπαρξης..

Πατρίδα προδομένη, απρόσκλητη η έξαψη της φύσης μέσα σου. 

Σε απρόσιτα έζησες μονοπάτια προτού να τα ζήσεις..

Σε έλουσε μια και καλή της νύχτας το φως,

φύτρωσαν λαξευτές επιθυμίες στα χέρια εκείνου του άντρα με τους στίχους στα χέρια,

να ρουφάει κάθε βάσανο που πέφτει στο ποτήρι σου..

Περπάτα, ανεμοσταλλάζουν τα μελτέμια σου...

Εμβόλιμη Συγγνώμη

Συγγνώμη, όταν σκατζάρουνε  τα λόγια,

λόγια εφήμερα, πώς να ανάψουν τα κεριά της ψυχής σου..

Παίρνω τον ρόλο της ζωής, συγγνώμη για τις αγωνίες και τα λόγια της βιοπάλης,

σε σένα, γυναίκα με τις βαθιές στάχτες στα μάτια...

23  – 10 – 2016

Τσαβδάρης Ευάγγελος



ialmopia.gr