Ένα μαγευτικό οδοιπορικό στην Αλμωπία μέσω του project LhiLna

Η φύση έχει κέφια σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας αυτής, παντού έχεις κάτι να ανακαλύψεις, με κάτι να χαρείς, κάτι να μοιραστείς. Κι αν εξαιρέσουμε κάποιες φοβερές περιπτώσεις που αγγίζουν το θαύμα, όπως τα Μετέωρα ή το Ναυάγιο της Ζακύνθου, εν τέλει αυτό που κάνει την διαφορά σε έναν τόπο είναι οι άνθρωποί του. Η αγάπη τους, η αγνή ενασχόληση με την περιοχή τους, η φιλοξενία και το χαμόγελο τους... Στο οδοιπορικό μας στην Αλμωπία λοιπόν συναντήσαμε ανθρώπους που το ’λεγε η καρδιά τους και μαζί ανακαλύψαμε κομμάτια της φύσης και της ιστορίας της περιοχής!

Η περιοχή της Αλμωπίας είναι μια μεγάλη καταπράσινη κοιλάδα που καλύπτει το βόρειο τμήμα του νομού Πέλλας, και η οποία περιστοιχίζεται (και περιλαμβάνει σημαντικά κομμάτια) από τους εντυπωσιακούς ορεινούς όγκους του Καϊμάκτσαλαν (δυτικά), Πινόβου (βόρεια) και Πάικου (ανατολικά). Όλο αυτό το σκηνικό έχει ως αποτέλεσμα η περιοχή να έχει έντονο το υγρό στοιχείο μιας που λειτουργεί σε ένα βαθμό ως λεκάνη απορροής των γιγάντων τριγύρω της. Ποταμοί, λιμνούλες, σπήλαια και φυσικά τα γνωστά σε όλους Ιαματικά Λουτρά της περιοχής (Πόζαρ) μαζί με το έντονο πράσινο στοιχείο συνθέτουν την εικόνα της Αλμωπίας. 

Στην περιοχή λοιπόν βρεθήκαμε μετά από πρόσκληση που μας έγινε μέσω του project LhiLna (θα μιλήσουμε αργότερα γι’ αυτό) στο οποίο συμμετέχει ο Δήμος Αλμωπίας. Παρέα με δημοσιογράφους από Πάτρα και Θεσσαλονίκη και με την συνταξιδιώτισσα από την Αθήνα, την παλιά μας γνώριμη από τη Λήμνο, μπλόγκερ και φίλη Μαρία Κωφού. Η πρώτη μας ημέρα ξεκίνησε πολύ όμορφα με περίπατο στις πράσινες παρυφές του Βόρα και πιο συγκεκριμένα με κατάβαση στο φαράγγι του Λουτρού. Μία εικοσάλεπτη περίπου κατάβαση για να φτάσουμε στη βάση του φαραγγιού όπου συναντάμε τα νερά του μικρού μεν, γραφικότατου δε, ποταμού Κουνουπίτσα ο οποίος χαμηλότερα μέσω του Ασπροποτάμου, καταλήγει στον Αλμωπαίο ποταμό. Μία πολύ απλή και εύκολη διαδρομή την οποία με την απαραίτητη προσοχή μπορεί ο καθένας να πραγματοποιήσει. Μετά από ολιγόλεπτο περπάτημα εντός του φαραγγιού συναντάμε τον εντυπωσιακό καταρράκτη της Κουνούπιστας (παράφραση του ονόματος του παραπόταμου). Η τοποθεσία και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα θα λέγαμε πως είναι σαν έχει φτιαχτεί από ανθρώπινο χέρι για να προσελκύει τουρίστες! Βαριά σκιά κάτω από τον καυτό ήλιο, με έντονους του ήχους και τη δροσιά του νερού το οποίο πέφτοντας από ύψος δώδεκα περίπου μέτρων έσκαψε μια μικρή λίμνη στη βάση του καταρράκτη, ιδανική όχι μόνο για φωτογράφιση αλλά και για βουτιά! Έχει μεγάλο σχετικά βάθος και παααάρα πολύ κρύο νερό -25 Ιουνίου- αλλά αν το λέει η καρδιά σας (μεταφορικά και κυριολεκτικά) δοκιμάστε το όπως κι εμείς και είναι σίγουρο πως θα βγείτε πολύ αναζωογονημένοι!

Απολαμβάνοντας για τα καλά την πρωινή αυτή εξόρμηση στις καταπράσινες πλαγιές του Βόρα και αφού γευτήκαμε τα φανταστικά κεράσια που βρήκαμε στη διαδρομή μας, επιστρέψαμε για λίγη χαλάρωση στο σημείο εκκίνησης της διαδρομής, στον Ι.Ν. Αγίου Ιωάννη του Άνω Λουτρακίου, ενός εγκαταλελειμμένου οικισμού (ο οποίος δε σώζεται απ’ ότι καταλάβαμε) στα 600 μέτρα υψόμετρο. Το περίφημο Λουτράκι, γνωστό στο πανελλήνιο για τα ιαματικά του λουτρά (και για τον σπηλαιολογικό του πλούτο σε άλλους) αποτελεί έναν νέο σχετικά οικισμό, ο οποίος αναπτύχθηκε από τη μεταφορά του παλιού οικισμού χαμηλότερα. Το κενό του, εκ των πραγμάτων, όχι ιδιαίτερα παραδοσιακού του ύφους ήρθε πρόσφατα να συμπληρώσει το λαογραφικό μουσείο που επισκεφθήκαμε μαθαίνοντας αρκετά για την ιστορία και τις παραδόσεις της περιοχής. 

Επόμενη στάση στο πρόγραμμα με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας που στεγάζεται στην πρωτεύουσα του δήμου Αλμωπίας, την Αριδαία, και στη συνέχεια επίσκεψη στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου της Ξίφιανης που αναφέρεται στον ειδικό οδηγό του δήμου από το LhiLna ως χαρακτηριστικό τοπόσημο της περιοχής. Ο Νίκος, ένας νέος και πολύ ευχάριστος άνθρωπος του χωριού, πήρε για λίγο το ρόλο του ξεναγού και με την χαρακτηριστική του αγάπη στο να εξιστορεί τα του τόπου του, μας ταξίδεψε για λίγη ώρα στις ιστορίες και του θρύλους του. Η πανοραμική θέα της πεδιάδας της Αλμωπίας που προσφέρει χαρακτηριστικός λόφος πάνω στον οποίο είναι κτισμένο το χωριό χρησιμοποιήθηκε κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως βασικό παρατηρητήριο από τα Σερβικά στρατεύματα. 

Η επιλογή του Κάστρου της Χρυσής ως τελευταία στάση για την σαφώς γεμάτη περιήγηση της πρώτης μέρας, ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τη δύση του ηλίου από ένα ιδιαίτερο μέρος το οποίο χρωστά επίσης μέρος της ανάδειξης του στο πρόγραμμα LhiLna. Το κατά τα φαινόμενα τεράστιο κάστρο της Χρυσής σώζεται σε βαθμό που ικανοποιεί θα λέγαμε την βόλτα και την ξενάγηση. Ταυτίζεται με την αρχαία πόλη της Μογλενάς (βυζαντινή περίοδος) και ένα στοιχείο στο οποίο θα σταθούμε είναι πως ο καθηγητής Κεραμόπουλος (έχει περάσει το όνομα του στην ιστορία με την ανακάλυψη του Λιμναίου Οικισμού του Δισπηλιού) το 1934 ταύτισε λανθασμένα το χωρίς ταυτότητα τότε κάστρο, με την αρχαία Διοκλητιανούπολη (μας τη θύμισε λιγάκι για να είμαστε ειλικρινείς, έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά αντιληπτά και από κάποιον αμύητο).

Δεύτερη μέρα της εξόρμησής μας σε ένα πολύ ενδιαφέρον ορειβατικό πεδίο: το όρος Τζένα! Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί με μια μικρή στάση στο Αετοχώρι ένα πολύ μικρό χωριό που έχει όμως να μας δείξει μια όμορφη εκκλησία. Τον Ι.Ν. του Αγίου Δημητρίου που κρατά έντονη την ατμοσφαιρικότητα του 19ου αιώνα στα μέσα του οποίου και ανεγέρθη.

Πολύ κοντά από το Αετοχώρι, λίγο έξω από το χωριό Νότια ξεκινά και η ανάβαση (δυστυχώς λόγω του φορτωμένου προγράμματος δεν είχαμε τη δυνατότητα να την ολοκληρώσουμε) για την κορυφή της Μικρής Τζένας. Η διαδρομή ξεκινάει από το φαράγγι της Τζένας που διατρέχεται από ένα μικρό ποταμό που δίνει πραγματικά άλλο ενδιαφέρον στην ανάβαση και δημιουργεί σημεία όπως αυτό:

Καλύπτοντας ένα σχετικά μικρό, πλην όμορφο, κομμάτι της διαδρομής Νότια - Κορυφή Μικρής Τζένας ευχαριστηθήκαμε τη φύση και εμπνευστήκαμε από το πράσινο και τα νερά της Αλμωπίας για να μοιραστούμε τις όμορφες εικόνες και ιστορίες της… Και εδώ πραγματικά αξίζει να σημειώσουμε κάτι για την Αλμωπία και το πρόγραμμα LhiLna. Το πρόγραμμα αυτό που χρηματοδοτείται από την ΕΕ και υλοποιείται μέσω του δήμου προσφέρει κονδύλια, και τεχνογνωσία σε ένα βαθμό, με γνώμονα τη διασυνοριακή οικονομική ανάπτυξη, την ενίσχυση των φυσικών πόρων και της πολιτιστικής κουλτούρας. Σχεδόν σε όλα τα σημεία που επισκεφθήκαμε αλλά και σε πολλά άλλα το πρόγραμμα έχει πολύ ενεργή συμμετοχή στην ανάδειξη, την καταγραφή, τη συντήρηση μνημείων. Για να "τρέχουν" τέτοια προγράμματα όμως πρέπει να υπάρχει και ανθρώπινο background... Δεν ήρθε η Ευρωπαϊκή Ένωση να χτυπήσει μια μέρα την πόρτα του δημαρχείου για να προσφέρει χρήματα! Η περιοχή φαινομενικά δεν έχει κάποια ιδιαίτερη ανάγκη για κινητοποίηση των φορέων σε θέματα προβολής. Κι όμως υπάρχουν δημότες με όρεξη που βρίσκουν ανταπόκριση και από τους φορείς της πολιτείας ώστε να κυνηγούν το κάτι παραπάνω για την πολιτιστική και τουριστική ανάπτυξη της περιοχής τους. Ο Νίκος που έχει αφιερώσει χρόνια από τη ζωή του για το πρότζεκτ, η Μαρία, ο κύριος Γιώργος, ο Αλέξανδρος, η Σούλα... Τους ευχαριστούμε όλους!

Η περιοδεία μας ήταν κομμάτι της δράσης του LhiLna II :"Περιοδεία στο σταυροδρόμι της φύσης και της ιστορίας για crowd sourcing / Living history – living nature crossroad tours for crowd sourcing" που αφορά τουριστικούς δημοσιογράφους και bloggers.

Εξόρμησαν – Συνεργάστηκαν: Σούλα, Αλέξανδρος, Γιώργος, Μαρία, Νίκος, Αριστοτέλης, Νέλλη, Ευγενία, Ντάνης, Σωτήρης, Νία, Αλέξανδρος (Ηρααα!!), Νίκος (ο υπέροχος ξεναγός μας), Μαρία, toulias  

 

απο το cyberotsarka.gr