Σε σένα μιλάω …
Για σένα τραγούδησα, για σένα έσχισα τα πανιά μου.
Τι μούτρα είναι αυτά;
Γέρασες πριν την ώρα σου… γέμισες ρυτίδες και χαρακώματα.
Σε σένα μιλάω… γιατί χάνεσαι;
Μάζεψες τους ανέμους , τις κραυγές
και αμόλυσες σκυλιά στους δρόμους σου.
Ποτίζεις επανάσταση και θερίζεις σκλαβιά.
Εμπαίζεις και εμπαίζεσαι.
Ευαγγελίζεσαι πρόοδο και ρηγματοποίείς την αλήθεια…
Διαλύεις και στο τέλος διαλύεσαι.
Βάσω Ρουμελή
Με λίγα λόγια πολύ καλό.Μπορεί η ποιήτρια να μας πεί με δυο λόγια το έναυσμα της έμπνευσής της.Τ.Ο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν είναι έμπνευση... μάλλον μια απλή καταγραφή της πραγματικής κατάστασης του σημερινου Ελληνα... Του ίδιου μου του ευατου, ίσως... Ευχαριστω πολυ
ΔιαγραφήΠΑΝΕΜΟΡΦΗ.. ΜΕ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΒΑΣΩ...
Διαγραφήεξαιρετικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μάλλον άσκοπο και παρωχημένο να ζητάμε από τον καλλιτέχνη της ποίησης σαφή και εξατομικευμένη στόχευση της έμπνευσης. Όπως ανέφερα και στην παρουσίαση του βιβλίου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δάκρυ του Νόσου, της καλής φίλης κ.α. Ρουμελή οι στίχοι της καλύπτουν ένα εύρη φάσμα σημειολογικών αλληγοριών που αναδεικνύουν τόσο την ποιότητα των στίχων όσο και την αμεσότητα με τον αναγνώστη