Στροβιλίζομαι μέσα στην χοάνη του μυαλού σου
και βρίσκω κύματα που ξεπλένουν κάθε ματαιοδοξία.
Κουράστηκα αγάπη μου στις φυλλωσιές
της απόκρημνης εξορίας σου.
Αλήθεια αντιλαμβάνεσαι την κενότητα της πληθωρικότητας σου;
Το τίποτα του όλου σου;
Το δήθεν του πυρακτωμένου αέρα σου, το καταλαβαίνεις;
Μέσα σε μία φιέστα παραζάλης και παραλογισμού
με ψευτιές που απατούν συνειδήσεις και προσδοκίες
αγνοείς τα χέρια που απλώνονται γύρω σου.
Δεν βλέπεις ότι τα όνειρα είναι σκισμένα;
οι νήστες ξυπόλητοι βουρκώνουν
και χαμηλώνουν το κεφάλι τους στις κάρτες ντροπής.
Ντρέπομαι και συνάμα φοβάμαι αγάπη μου.
Το δειλινό φέρνει μουντά χρώματα και τυλίγει την κούραση.
Σπασμένες σκέψεις στην παραλυσία της κατάθλιψης…
Δεν υπάρχουν παρακλήσεις, δεν υπάρχουν καν προσευχές
Χρεοκόπησε η ελπίδα και η αξιοπρέπεια.
Εσύ; Υπάρχεις; Πως νιώθεις;
Αν νιώθεις, γιατί σαν ξύλινο κουτάβι λουφάζεις;
Βάσω Ρουμελή
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr