Από δω κι από κει - Ποίημα του Μύρωνα Κομνηνού

Από δω κι από κει - Ποίημα του Μύρωνα Κομνηνού στην ηλεκτρονική εφημερίδα ialmopia.gr 

 

 

 

Από δω κι από κει.
Είναι πια η γη τριγύρω μου, δίνοντάς μου στροφές, όπως
το μέταλλο, στον ήχο της καμπάνας.

Εδώ βρίσκεται ότι αγάπησα, στο μικρό μου σύμπαν, το
αστέρινο σύστημα των κυμάτων, η απότομη αρρυθμία των βράχων!

Μακριά, μια πολιτεία με τα ράκη της, που με καλεί –φτωχή
σειρήνα- για να μην πάψει ποτέ η καρδιά μου, να είναι
ερωτευμένη, με τα σκληρά της καθήκοντα. Κι εγώ με ουρανό
και λύρα, στο φως του ότι αγαπώ, ασάλευτος, αναποφάσιστος,
υψώνω την κούπα, του τραγουδιού μου.

Ω!, αυγή λευτερωμένη, απ’ την σκιά και την Σελήνη μέσα στον
ωκεανό, πάντα γυρίζω στο πύρινο αλάτι του, πάντα η μοναξιά μου
με παρακινεί, κι αφού φτάσω ξανά, ποιος είμαι δεν ξέρω, αγγίζω
την άμμο την σκληρή, κοιτάω τον ουρανό, βαδίζω χωρίς να ξέρω
που πηγαίνω, ώσπου απ’ την νύχτα, ανεβαίνουν και κατεβαίνουν
άνθη ανείπωτα!

Στο δριμύ άρωμα της παραλίας πάλλονται τ’ αστέρια!

Περιπλανώμενος έρωτας, ξανάρχομαι με τούτη την δροσερή και
αποσταμένη καρδιά, που ανήκει στο νερό και στην άμμο, στο
ξερό χώμα της όχθης, στην άσπρη μάχη του αφρού!......

Μύρωνας Κομνηνός

"Οι στίχοι μου αυτοί είναι αφιερωμένοι στον φίλο μου
και ποιητή, τον Γιώργο Σαμαρτζίδη, που διαβάζοντας
τους τελευταίους του στίχους, διαπίστωσα ότι, διανύει την
ωριμότητα της ποιητικής του εκφοράς!"

 

 

 

ialmopia.gr