Σε μια εποχή που η νεανική επιχειρηματικότητα είναι ανύπαρκτη, ένας 28χρονος δίνει αισιόδοξο παράδειγμα. Από τα μεγαλύτερα πρακτορεία μοντέλων στο Λονδίνο βρέθηκε στην Αριδαία, να ασχολείται με τα αμπέλια της οικογενείας και να στήνει την δικιά του επιχείρηση.
Ο Σωτήρης Θωμαΐδης, είναι 28 χρονών και κατάγεται από την Αριδαία. Από πολύ μικρή ηλικία ζει στη Θεσσαλονίκη και την θεωρεί την πιο όμορφη πόλη του κόσμου, καθώς είναι «ιδανικά μικρή και ιδανικά μεγάλη». Σπούδασε φαρμακοποιός και η κύρια του δουλειά είναι αυτή, έχοντας ανοίξει ήδη ένα φαρμακείο στην Αριδαία και προγραμματίζοντας το επόμενο φαρμακείο στη Θεσσαλονίκη. Ο 28χρονος έχει δουλέψει ως σερβιτόρος, υποδοχή, σε ψυγεία φρούτων, ενώ ασχολήθηκε επαγγελματικά και επιτυχημένα με το μόντελινκ, το οποίο παράτησε για τα αμπέλια του και για το φαρμακείο.
«Μικρό με κορόιδευαν τα κοριτσάκια»
Στο λύκειο έβγαλε το μεγαλύτερο βαθμό στο σχολείο, πέρασε φαρμακευτική και δεν κρύβει πως τον φωνάζανε "φυτό". «Έβγαλα πάνω από 19 χιλιάδες μόρια, για να περάσω φαρμακευτική. Το μόνο που έκανα τότε ήταν να διαβάζω και να πηγαίνω προπόνηση σε ομάδα ποδοσφαίρου. Με κορόιδευαν τα κοριτσάκια, γιατί δεν είχα ερωτικές επαφές μικρός. Δεν έβγαινα στην εφηβεία φωτογραφίες, ένιωθα άσχημος. Αν μου πεις δείξε μου μια φωτογραφία από τα 12 μέχρι 18 σου, δεν έχω. Εγώ από μικρός διάβαζα πολύ, γιατί ήθελα όταν μεγαλώσω να έχω λεφτά και την τέλεια γυναίκα. Όχι απαραίτητα, ότι όλες οι γυναίκες θα θέλουν να στα φάνε, αλλά θέλουν να νιώθουν ασφάλεια σε αυτό το κομμάτι».
Πως μπήκε στη ζωή του το Μόντελινγκ
Ωστόσο, λίγα καιρό αργότερα, το μόντελινγκ του χτύπησε τυχαία και απρόσμενα την πόρτα. «Είχα περάσει Αθήνα αρχικά φαρμακευτική και μετά πήρα μεταγραφή στη Θεσσαλονίκη. Μια μέρα περπατούσα στον δρόμο στην Αθήνα, με πλησίασε ένας περίεργος τύπος, με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και με ρώτησε αν θέλω να ασχοληθώ με το μόντελινγκ. Εγώ τότε μόλις είχα φύγει από την Αριδαία και σκέφτηκα ότι αυτός κατάλαβε ότι είμαι από χωριό και με δουλεύει. Αλλά αυτός επέμενε και μου έδωσε την κάρτα του. Τον πήρα και με κατεύθυνε σε ένα από τα μεγαλύτερα πρακτορεία ανδρών, όπου ξεκίνησα αμέσως να δουλεύω».
Όταν όμως πήρε την μεταγραφή για Θεσσαλονίκη, πίστευε πως δεν θα ξανά ασχοληθεί με το μόντελινγκ. «Ήρθα στη Θεσσαλονίκη, χωρίς να έχω στο μυαλό μου ότι θα συνεχίσω αυτή την δουλειά, νόμιζα ότι έτυχε και τέλειωσε, δεν πίστευα ότι μπορούσα να το κάνω. Ωστόσο μου κάνανε πάλι πρόταση εδώ στη Θεσσαλονίκη, να πάω σε ένα πρακτορείο και δείχνοντας τις φωτογραφήσεις που είχα ήδη κάνει, ξεκίνησα να δουλεύω με συνεχώς αυξανόμενους ρυθμούς. Υπήρχε σεζόν που είχα κάνει τις φωτογραφίσεις για όλα τα εσώρουχα που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα».
Ομολογεί πως όταν ήρθε στη Θεσσαλονίκη, ξέσπασε και έκανε μια πολύ διαφορετική ζωή από ότι στο χωρίο. «Όταν ήρθα Θεσσαλονίκη, δεν πάταγα για δυο χρόνια στην σχολή και δούλευα σε καφετέριες και μπαρ κάθε μέρα. Βέβαια μετά τα διάβασα όλα τα μαθήματα μαζεμένα. Τον πρώτο χρόνο που άρχισα να διαβάζω, πέρασα κατάθλιψη, γιατί από εκεί που ήμουν με κόσμο όλη μέρα, ξαφνικά βρέθηκα σπίτι μόνος με ένα βιβλίο. Ο λόγος που αποφάσισα να αρχίσω να διαβάζω είναι ότι κατάλαβα πως ο κόσμος της νύχτας είναι εφήμερος και δεν μπορείς να βασιστείς σε αυτόν τον χώρο. Ωστόσο η νύχτα για μένα ήταν ένα μεγάλο σχολείο, γιατί είδα την ωμή αλήθεια».
Στην Θεσσαλονίκη, επίσης, άρχισε να ασχολείται με το σώμα του περισσότερο, μετά από μια πασαρέλα, όπου πρόσεξε κάτι που δεν του άρεσε. «Στα παρασκήνια μιας επίδειξης, έκατσα δίπλα σε ένα μοντέλο που ήταν φέτες, και είδα το σώμα του και μετά το δικό μου που δεν είχε τίποτα και είχα απογοητευθεί. Από τότε άρχισα να γυμνάζομαι. Στερήθηκα πολλά και η προπόνηση μου έγινε τρόπος ζωής. Έχω ξεχάσει τι πάει να πει γλυκό». Οι στερήσεις αυτές βέβαια, είχαν την κατάληξη στο πρακτορείο μοντέλων, BMA, στο Λονδίνο, να τον φωνάζουν «theGreekgod».
Από μοντέλο στο Λονδίνο, ανοίγει το δικό του φαρμακείο και ασχολείται με το οινοποιείο
Στον Λονδίνο βρέθηκε, ακολουθώντας την επιθυμία του να γνωρίσει την ζωή στο εξωτερικό αλλά ακολουθώντας και έναν έρωτα. «Στο Λονδίνο είχα πάει με την σκέψη, ότι θα δουλέψω ως φαρμακοποιός, αλλά συγκυριακά άρχισα να δουλεύω ως μοντέλο στα μεγαλύτερα πρακτορεία. Στάθμισα τα πράγματα και είδα ότι αν δούλευα ως φαρμακοποιός εκεί δεν άξιζε. Γύρισα πίσω και σκεφτόμουν τι να κάνω…»
Το 2014, όταν γύρισε από το Λονδίνο αποφάσισε να σταματήσει να ασχολείται επαγγελματικά με το μόντελινγκ και την νύχτα. «Αποφάσισα να αλλάξω ζωή γιατί ήθελα κάτι χειροπιαστό, τα υπόλοιπα ήταν εφήμερα». Από μικρό παιδί είχε επαφή με τα αμπέλια της οικογένειας στην Αριδαία και δούλευε σε αυτά, όταν υπήρχε ανάγκη. «Έχει τύχει μέρα να είμαι σε επίδειξη μόδας της Julien Macdonald και την άλλη μέρα να είμαι από το πρωί στα χωράφια με ντάλα ήλιο και να κλαδεύω». Το αποστακτήρια και τα αμπέλια τα είχε ο παππούς του, ο οποίος ήρθε από την Μικρά Ασία και τα απόκτησε με τα δάνεια και αργότερα, με το χάρισμα των κτημάτων στους πρόσφυγες, από τον Γεώργιο Παπαδόπουλου. Στη συνέχεια ανέλαβε ο πατέρας του και τα δυο τελευταία χρόνια έχουν αναλάβει την επιχείρηση ο ίδιος μαζί με τον αδελφό του, τον Σάββα. Ο αδελφός του σπούδασε οινολογία στην Άλμπα, μια πόλη με 200 οινοποιία, με αποτέλεσμα να δουλεύουν τα αποστακτήρια με επιστημονικό τρόπο, ενώ ο Σωτήρης να κινείται περισσότερο στο εμπορικό κομμάτι.
Ενώ αρχικά άνοιξε και το δικό του φαρμακείο σε μια τουριστική περιοχή, όπου είναι το μοναδικό φαρμακείο, κοντά στα Λουτρά Πόζαρ. «Το σκεπτικό μου ήταν ότι από του πτυχίο μου, θα πρέπει να αποκτήσω ένα εισόδημα και αργότερα αφού στρώσω την πελατεία, να βάλω μια υπάλληλο και να μπορέσω να αναπτυχθώ επαγγελματικά, με τον τρόπου που θέλω στη Θεσσαλονίκη». Τα κατάφερε, έβαλε σε μια ροή το φαρμακείο του στην Αριδαία και τώρα ετοιμάζεται για την επόμενη κίνηση στη Θεσσαλονίκη.
Όσο αφορά τα αποστακτήρια, τα οποία τα έχουν διαμορφώσει ως τουριστικό αξιοθέατο, από τότε που ανάλαβαν με τον αδελφό του έχει ανοδική πορεία η επιχείρηση. «Υπάρχει εξέλιξη με την επιστημονικότατα του αδελφού και την εμπορικότητα την δικιά μου. Στο εμπορικό κομμάτι αυτό που παίζει ρόλο είναι η παρουσία και ο τρόπος που θα πουλήσεις κάτι. Όμως, το σημαντικότερο κομμάτι είναι να γνωρίζεστε με τους πελάτες σου, να μην έρχεστε πρώτη φορά σε επαφή για να του πουλήσεις το προϊόν σου. Αυτό λόγω της νύχτα το έχω κερδίσει στην πόλη, μπορώ πολύ άμεσα να χτυπήσω πόρτες για να τους παρουσιάσω το προϊόν μου. Βέβαια, έχω κάνει επαφή με πελάτη για να παρουσιάσω τα προϊόντα μας ακόμα και μέσω facebook». Τα αποστακτηρία τους μέχρι στιγμής βγάζουν γράπα, τσίπουρο και εξαιρετικής ποιότητας ουίσκι, το λεγόμενο μπράντι. Από του χρόνου θα κυκλοφορήσουν και εμφιαλωμένο κρασί με την δικιά τους επωνυμία.
(Φωτογράφιση για γνωστή εταιρεία εσωρούχων στα αμπέλια και στο αποστακτήριο της οικογένειας)
«Θα μπρούσα να το παίζω γκόμενος»
Ο Σωτήρης δεν πιστεύει ότι έχασε κάτι που παράτησε το μόντελινγκ, όσο λαμπερός κι αν ήταν ο χώρος. «Δεν έχασα τίποτα παρατώντας το μόντελινγκ. Όταν ζεις κάτι το απομυθοποιείς, στην αρχή σου φαίνεται φανταστικό αλλά μετά καταλαβαίνεις ότι είναι απλά μια δουλειά. Δεν είναι κάτι στο οποίο που μπορείς να επενδύσεις. Σαφώς θα μπορούσα να κάτσω στη Θεσσαλονίκη, να δουλεύω σε ένα φαρμακείο, να το παίζω γκόμενος και να κάνω την ζωή μου. Αλλά αποφάσισα να πάρω ρίσκο και να δουλέψω σκληρά». Αυτή είναι και η σχετική απάντηση στο αν μπορούν οι νέοι να πάρουν την ζωή στα χέρια τους και να δημιουργήσουν επιχειρήσεις. «Μια είναι η απάντηση, σκληρή δουλειά. Εγώ και όλη μου οικογένεια δουλεύουμε πάρα πολύ. Στην σημερινή εποχή κοιτάμε περισσότερο την βόλεψη μας, παρά την ουσιαστική εξέλιξη μας και την δουλειά».
«Οι προκλήσεις, οι γυναίκες και το ...καλάμι»
Μπορεί να έχει αλλάξει η ζωή ο Σωτήρης Θωμαΐδης αλλά δεν θα μπορούσα να μην τον ρωτήσω, αν αντιμετώπισε την άσχημη πλευρά και τις προκλήσεις στο χώρο της μόδας. «Σίγουρα υπάρχει βρωμιά στο χώρο, είναι στο χέρι σου πως θα το χειριστείς. Σε κάστινγκ μου είχαν ζητήσει να βγάλω ακόμα και το εσώρουχο μου, δεν το έβγαλα και απλά δεν με πήραν στη δουλειά. Αν υποπέσεις στους πειρασμούς της δουλειάς αυτής, σίγουρα θα εξελιχθείς πιο γρήγορα, αλλά πάντα είχα πρώτα από όλα την αξιοπρέπεια μου.»
Για το τέλος, αναφέρει πως τα φώτα από τις φωτογραφίσεις δεν τον θάμπωσαν, ώστε να καβαλήσει το καλάμι, ενώ πιστεύει πως οι γυναίκες δεν μένουν ποτέ μόνο στην εμφάνιση. «Δεν πέρασα φάση που ένιωθα κάτι και ότι είμαι καλύτερος από όλους, αλλά ένιωθα ότι δεν έχω ανάγκη κανέναν για να σταθώ στα πόδια μου. Δεν με ενδιέφερε να βλέπω τον εαυτό μου συγκριτικά με τους τριγύρω, αλλά πάντα με σχέση με τι θέλω εγώ να είμαι. Όσο για τις γυναίκες, την οποιαδήποτε έξυπνη γυναίκα πιστεύω της αρέσει ο άντρας να είναι δραστήριος. Αυτό πάντα πιστεύω γοήτευε μια γυναίκα σε μένα, ότι ήμουν ανήσυχος και ότι ήθελα να εξελιχθώ. Σίγουρα η εμφάνιση είναι η πρώτη εντύπωση, αλλά κανείς δεν μένει εκεί».
Ο Σωτήρης Θωμαΐδης, είναι 28 χρονών και κατάγεται από την Αριδαία. Από πολύ μικρή ηλικία ζει στη Θεσσαλονίκη και την θεωρεί την πιο όμορφη πόλη του κόσμου, καθώς είναι «ιδανικά μικρή και ιδανικά μεγάλη». Σπούδασε φαρμακοποιός και η κύρια του δουλειά είναι αυτή, έχοντας ανοίξει ήδη ένα φαρμακείο στην Αριδαία και προγραμματίζοντας το επόμενο φαρμακείο στη Θεσσαλονίκη. Ο 28χρονος έχει δουλέψει ως σερβιτόρος, υποδοχή, σε ψυγεία φρούτων, ενώ ασχολήθηκε επαγγελματικά και επιτυχημένα με το μόντελινκ, το οποίο παράτησε για τα αμπέλια του και για το φαρμακείο.
«Μικρό με κορόιδευαν τα κοριτσάκια»
Στο λύκειο έβγαλε το μεγαλύτερο βαθμό στο σχολείο, πέρασε φαρμακευτική και δεν κρύβει πως τον φωνάζανε "φυτό". «Έβγαλα πάνω από 19 χιλιάδες μόρια, για να περάσω φαρμακευτική. Το μόνο που έκανα τότε ήταν να διαβάζω και να πηγαίνω προπόνηση σε ομάδα ποδοσφαίρου. Με κορόιδευαν τα κοριτσάκια, γιατί δεν είχα ερωτικές επαφές μικρός. Δεν έβγαινα στην εφηβεία φωτογραφίες, ένιωθα άσχημος. Αν μου πεις δείξε μου μια φωτογραφία από τα 12 μέχρι 18 σου, δεν έχω. Εγώ από μικρός διάβαζα πολύ, γιατί ήθελα όταν μεγαλώσω να έχω λεφτά και την τέλεια γυναίκα. Όχι απαραίτητα, ότι όλες οι γυναίκες θα θέλουν να στα φάνε, αλλά θέλουν να νιώθουν ασφάλεια σε αυτό το κομμάτι».
Πως μπήκε στη ζωή του το Μόντελινγκ
Ωστόσο, λίγα καιρό αργότερα, το μόντελινγκ του χτύπησε τυχαία και απρόσμενα την πόρτα. «Είχα περάσει Αθήνα αρχικά φαρμακευτική και μετά πήρα μεταγραφή στη Θεσσαλονίκη. Μια μέρα περπατούσα στον δρόμο στην Αθήνα, με πλησίασε ένας περίεργος τύπος, με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και με ρώτησε αν θέλω να ασχοληθώ με το μόντελινγκ. Εγώ τότε μόλις είχα φύγει από την Αριδαία και σκέφτηκα ότι αυτός κατάλαβε ότι είμαι από χωριό και με δουλεύει. Αλλά αυτός επέμενε και μου έδωσε την κάρτα του. Τον πήρα και με κατεύθυνε σε ένα από τα μεγαλύτερα πρακτορεία ανδρών, όπου ξεκίνησα αμέσως να δουλεύω».
Όταν όμως πήρε την μεταγραφή για Θεσσαλονίκη, πίστευε πως δεν θα ξανά ασχοληθεί με το μόντελινγκ. «Ήρθα στη Θεσσαλονίκη, χωρίς να έχω στο μυαλό μου ότι θα συνεχίσω αυτή την δουλειά, νόμιζα ότι έτυχε και τέλειωσε, δεν πίστευα ότι μπορούσα να το κάνω. Ωστόσο μου κάνανε πάλι πρόταση εδώ στη Θεσσαλονίκη, να πάω σε ένα πρακτορείο και δείχνοντας τις φωτογραφήσεις που είχα ήδη κάνει, ξεκίνησα να δουλεύω με συνεχώς αυξανόμενους ρυθμούς. Υπήρχε σεζόν που είχα κάνει τις φωτογραφίσεις για όλα τα εσώρουχα που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα».
Ομολογεί πως όταν ήρθε στη Θεσσαλονίκη, ξέσπασε και έκανε μια πολύ διαφορετική ζωή από ότι στο χωρίο. «Όταν ήρθα Θεσσαλονίκη, δεν πάταγα για δυο χρόνια στην σχολή και δούλευα σε καφετέριες και μπαρ κάθε μέρα. Βέβαια μετά τα διάβασα όλα τα μαθήματα μαζεμένα. Τον πρώτο χρόνο που άρχισα να διαβάζω, πέρασα κατάθλιψη, γιατί από εκεί που ήμουν με κόσμο όλη μέρα, ξαφνικά βρέθηκα σπίτι μόνος με ένα βιβλίο. Ο λόγος που αποφάσισα να αρχίσω να διαβάζω είναι ότι κατάλαβα πως ο κόσμος της νύχτας είναι εφήμερος και δεν μπορείς να βασιστείς σε αυτόν τον χώρο. Ωστόσο η νύχτα για μένα ήταν ένα μεγάλο σχολείο, γιατί είδα την ωμή αλήθεια».
Στην Θεσσαλονίκη, επίσης, άρχισε να ασχολείται με το σώμα του περισσότερο, μετά από μια πασαρέλα, όπου πρόσεξε κάτι που δεν του άρεσε. «Στα παρασκήνια μιας επίδειξης, έκατσα δίπλα σε ένα μοντέλο που ήταν φέτες, και είδα το σώμα του και μετά το δικό μου που δεν είχε τίποτα και είχα απογοητευθεί. Από τότε άρχισα να γυμνάζομαι. Στερήθηκα πολλά και η προπόνηση μου έγινε τρόπος ζωής. Έχω ξεχάσει τι πάει να πει γλυκό». Οι στερήσεις αυτές βέβαια, είχαν την κατάληξη στο πρακτορείο μοντέλων, BMA, στο Λονδίνο, να τον φωνάζουν «theGreekgod».
Από μοντέλο στο Λονδίνο, ανοίγει το δικό του φαρμακείο και ασχολείται με το οινοποιείο
Στον Λονδίνο βρέθηκε, ακολουθώντας την επιθυμία του να γνωρίσει την ζωή στο εξωτερικό αλλά ακολουθώντας και έναν έρωτα. «Στο Λονδίνο είχα πάει με την σκέψη, ότι θα δουλέψω ως φαρμακοποιός, αλλά συγκυριακά άρχισα να δουλεύω ως μοντέλο στα μεγαλύτερα πρακτορεία. Στάθμισα τα πράγματα και είδα ότι αν δούλευα ως φαρμακοποιός εκεί δεν άξιζε. Γύρισα πίσω και σκεφτόμουν τι να κάνω…»
Το 2014, όταν γύρισε από το Λονδίνο αποφάσισε να σταματήσει να ασχολείται επαγγελματικά με το μόντελινγκ και την νύχτα. «Αποφάσισα να αλλάξω ζωή γιατί ήθελα κάτι χειροπιαστό, τα υπόλοιπα ήταν εφήμερα». Από μικρό παιδί είχε επαφή με τα αμπέλια της οικογένειας στην Αριδαία και δούλευε σε αυτά, όταν υπήρχε ανάγκη. «Έχει τύχει μέρα να είμαι σε επίδειξη μόδας της Julien Macdonald και την άλλη μέρα να είμαι από το πρωί στα χωράφια με ντάλα ήλιο και να κλαδεύω». Το αποστακτήρια και τα αμπέλια τα είχε ο παππούς του, ο οποίος ήρθε από την Μικρά Ασία και τα απόκτησε με τα δάνεια και αργότερα, με το χάρισμα των κτημάτων στους πρόσφυγες, από τον Γεώργιο Παπαδόπουλου. Στη συνέχεια ανέλαβε ο πατέρας του και τα δυο τελευταία χρόνια έχουν αναλάβει την επιχείρηση ο ίδιος μαζί με τον αδελφό του, τον Σάββα. Ο αδελφός του σπούδασε οινολογία στην Άλμπα, μια πόλη με 200 οινοποιία, με αποτέλεσμα να δουλεύουν τα αποστακτήρια με επιστημονικό τρόπο, ενώ ο Σωτήρης να κινείται περισσότερο στο εμπορικό κομμάτι.
Ενώ αρχικά άνοιξε και το δικό του φαρμακείο σε μια τουριστική περιοχή, όπου είναι το μοναδικό φαρμακείο, κοντά στα Λουτρά Πόζαρ. «Το σκεπτικό μου ήταν ότι από του πτυχίο μου, θα πρέπει να αποκτήσω ένα εισόδημα και αργότερα αφού στρώσω την πελατεία, να βάλω μια υπάλληλο και να μπορέσω να αναπτυχθώ επαγγελματικά, με τον τρόπου που θέλω στη Θεσσαλονίκη». Τα κατάφερε, έβαλε σε μια ροή το φαρμακείο του στην Αριδαία και τώρα ετοιμάζεται για την επόμενη κίνηση στη Θεσσαλονίκη.
Όσο αφορά τα αποστακτήρια, τα οποία τα έχουν διαμορφώσει ως τουριστικό αξιοθέατο, από τότε που ανάλαβαν με τον αδελφό του έχει ανοδική πορεία η επιχείρηση. «Υπάρχει εξέλιξη με την επιστημονικότατα του αδελφού και την εμπορικότητα την δικιά μου. Στο εμπορικό κομμάτι αυτό που παίζει ρόλο είναι η παρουσία και ο τρόπος που θα πουλήσεις κάτι. Όμως, το σημαντικότερο κομμάτι είναι να γνωρίζεστε με τους πελάτες σου, να μην έρχεστε πρώτη φορά σε επαφή για να του πουλήσεις το προϊόν σου. Αυτό λόγω της νύχτα το έχω κερδίσει στην πόλη, μπορώ πολύ άμεσα να χτυπήσω πόρτες για να τους παρουσιάσω το προϊόν μου. Βέβαια, έχω κάνει επαφή με πελάτη για να παρουσιάσω τα προϊόντα μας ακόμα και μέσω facebook». Τα αποστακτηρία τους μέχρι στιγμής βγάζουν γράπα, τσίπουρο και εξαιρετικής ποιότητας ουίσκι, το λεγόμενο μπράντι. Από του χρόνου θα κυκλοφορήσουν και εμφιαλωμένο κρασί με την δικιά τους επωνυμία.
(Φωτογράφιση για γνωστή εταιρεία εσωρούχων στα αμπέλια και στο αποστακτήριο της οικογένειας)
«Θα μπρούσα να το παίζω γκόμενος»
Ο Σωτήρης δεν πιστεύει ότι έχασε κάτι που παράτησε το μόντελινγκ, όσο λαμπερός κι αν ήταν ο χώρος. «Δεν έχασα τίποτα παρατώντας το μόντελινγκ. Όταν ζεις κάτι το απομυθοποιείς, στην αρχή σου φαίνεται φανταστικό αλλά μετά καταλαβαίνεις ότι είναι απλά μια δουλειά. Δεν είναι κάτι στο οποίο που μπορείς να επενδύσεις. Σαφώς θα μπορούσα να κάτσω στη Θεσσαλονίκη, να δουλεύω σε ένα φαρμακείο, να το παίζω γκόμενος και να κάνω την ζωή μου. Αλλά αποφάσισα να πάρω ρίσκο και να δουλέψω σκληρά». Αυτή είναι και η σχετική απάντηση στο αν μπορούν οι νέοι να πάρουν την ζωή στα χέρια τους και να δημιουργήσουν επιχειρήσεις. «Μια είναι η απάντηση, σκληρή δουλειά. Εγώ και όλη μου οικογένεια δουλεύουμε πάρα πολύ. Στην σημερινή εποχή κοιτάμε περισσότερο την βόλεψη μας, παρά την ουσιαστική εξέλιξη μας και την δουλειά».
«Οι προκλήσεις, οι γυναίκες και το ...καλάμι»
Μπορεί να έχει αλλάξει η ζωή ο Σωτήρης Θωμαΐδης αλλά δεν θα μπορούσα να μην τον ρωτήσω, αν αντιμετώπισε την άσχημη πλευρά και τις προκλήσεις στο χώρο της μόδας. «Σίγουρα υπάρχει βρωμιά στο χώρο, είναι στο χέρι σου πως θα το χειριστείς. Σε κάστινγκ μου είχαν ζητήσει να βγάλω ακόμα και το εσώρουχο μου, δεν το έβγαλα και απλά δεν με πήραν στη δουλειά. Αν υποπέσεις στους πειρασμούς της δουλειάς αυτής, σίγουρα θα εξελιχθείς πιο γρήγορα, αλλά πάντα είχα πρώτα από όλα την αξιοπρέπεια μου.»
Για το τέλος, αναφέρει πως τα φώτα από τις φωτογραφίσεις δεν τον θάμπωσαν, ώστε να καβαλήσει το καλάμι, ενώ πιστεύει πως οι γυναίκες δεν μένουν ποτέ μόνο στην εμφάνιση. «Δεν πέρασα φάση που ένιωθα κάτι και ότι είμαι καλύτερος από όλους, αλλά ένιωθα ότι δεν έχω ανάγκη κανέναν για να σταθώ στα πόδια μου. Δεν με ενδιέφερε να βλέπω τον εαυτό μου συγκριτικά με τους τριγύρω, αλλά πάντα με σχέση με τι θέλω εγώ να είμαι. Όσο για τις γυναίκες, την οποιαδήποτε έξυπνη γυναίκα πιστεύω της αρέσει ο άντρας να είναι δραστήριος. Αυτό πάντα πιστεύω γοήτευε μια γυναίκα σε μένα, ότι ήμουν ανήσυχος και ότι ήθελα να εξελιχθώ. Σίγουρα η εμφάνιση είναι η πρώτη εντύπωση, αλλά κανείς δεν μένει εκεί».
Στον Θεολόγο Ηλιού | seleo.gr
Για κλάματα η για γέλια......Επειδή ολοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας.....Ευτυχώς δε καβάλησε το καλάμι.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι και επίσης η τρίχα ΤΡΙΧΙΑ!!!
ΔιαγραφήΤο γεγονός ότι ασχολούμαι μόνο με τη δουλειά μου κ τίποτα άλλο αν σου δείχνει καβαλημενο καλάμι,επέλεξε να μην κρύβεται στην ανωνυμία σου να δούμε εσύ τι Καβάλας
ΔιαγραφήΤο γεγονός ότι ασχολούμαι μόνο με τη δουλειά μου κ τίποτα άλλο αν σου δείχνει καβαλημενο καλάμι,επέλεξε να μην κρύβεται στην ανωνυμία σου να δούμε εσύ τι Καβάλας
Διαγραφήωραιος ο σωτηρης!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάμε μωρή Θωμαϊδη αρρώστια!
ΑπάντησηΔιαγραφή