Αν όλα τα παιδιά της γης… Άρθρο αναγνώστριας για την Παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα των παιδιών

Σύμφωνα με την Συνθήκη για τα Δικαιώματα των Παιδιών του ΟΗΕ ,ως παιδί ορίζεται : «κάθε ανθρώπινο ον μικρότερο της ηλικίας των 18 ετών, εκτός εάν ο ισχύων νόμος για τα παιδιά ορίζει την ενηλικίωση νωρίτερα». Και στα περισσότερα λεξικά με τον ίδιο τρόπο ορίζεται η λέξη ‘’παιδί’’, με βάση δηλαδή την ηλικία.

Όλα τα παιδιά έχουν ορισμένα δικαιώματα , τα οποία είναι απολύτως απαραίτητα προκειμένου να αναπτυχθούν σωματικά και πνευματικά , να είναι υγιή και να γίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες.

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι ο πρώτος παγκόσμιος νομικά δεσμευτικός κώδικας για τα δικαιώματα που όλα τα παιδιά πρέπει να απολαμβάνουν. Θέτει στοιχειώδεις αρχές για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια εξέλιξής τους και αποτελείται από 54 άρθρα. Η Σύμβαση ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Πολωνικής κυβέρνησης και της UNICEF, υιοθετήθηκε ομόφωνα από τη Γεν. Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου 1989 και τέθηκε σε ισχύ το 1990.

Μέχρι σήμερα έχει επικυρωθεί σχεδόν από όλες τις χώρες του κόσμου, ενώ στην Ελλάδα επικυρώθηκε το 1992 (ΦΕΚ 192/2.12.92)Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού περιλαμβάνει τρεις μεγάλες κατηγορίες δικαιωμάτων:

• Προστασία (από κάθε μορφής κακοποίηση, εκμετάλλευση, διάκριση, ρατσισμό, κ.λπ.)
• Παροχές (δικαίωμα στην εκπαίδευση, την υγεία, την πρόνοια, την ψυχαγωγία, κ.λπ.)
• Συμμετοχή (δικαίωμα στην έκφραση γνώμης, την πληροφόρηση, τον ελεύθερο χρόνο, κ.λπ.)

Παρόλες όμως τις προσπάθειες που γίνονται καθημερινά με βάση τις συνθήκες και με γνώμονα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια τα θεμελιώδη δικαιώματα των παιδιών καταπατούνται βάναυσα.

Την ίδια στιγμή που αρκετά από τα παιδιά των ανεπτυγμένων χωρών ζουν και βιώνουν την απόλυτη ευδαιμονία , οι αριθμοί των στοιχείων και οι εικόνες από την απόλυτη εξαθλίωση χιλιάδων άλλων παιδιών είναι τόσο απελπιστικά όσο και σοκαριστικά, καταδεικνύοντας την παγκόσμια κοινωνική αυτή αδικία και καταρρίπτοντας τα άρθρα της όποιας Σύμβασης:

Δικαίωμα στην οικογένεια: γεννιούνται ορφανά και παραμελημένα Δικαίωμα στην ισότητα: βιώνουν το μεγαλείο του ρατσισμού λόγω καταγωγής, θρησκείας, χρώματος

Δικαίωμα στην προστασία: κακοποιούνται και πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, διακίνησης και δουλείας

Δικαίωμα στην αγάπη: βιάζονται σωματικά και εξαναγκάζονται από την τρυφερή ηλικία στον αγοραίο έρωτα και στην πορνογραφίαΔικαίωμα στην επιβίωση : πεθαίνουν από την ασιτία ή τρώνε σκουπίδια και πίνουν νερό από λασπωμένες γούρνες μαζί με τα ζώα.

Παράλληλα πεθαίνουν από μολυσματικές ασθένειες και ιούς λόγω της ανεπαρκούς ή και ανύπαρκτης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης 

 

Δικαίωμα στη ζωή: ακρωτηριάζονται και πεθαίνουν στους πολέμους , καταφεύγουν ως πρόσφυγες και πνίγονται στις θάλασσες

Δικαίωμα στην μόρφωση: αγνοούν γραφή και ανάγνωση και στερούνται βασικής παιδείας

Δικαίωμα να γνωρίζουν τα δικαιώματά τους: ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!!!! Κάποιοι άλλοι αποφάσισαν γι’ αυτά πριν καν γεννηθούν ότι δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα! Ότι είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού και που απλώς καταναλώνουν άσκοπα τους φυσικούς πόρους. Ότι δεν πρέπει να χαμογελούν, να κάνουν όνειρα ούτε καν να απαιτούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ότι πρέπει να προσφέρονται θυσία στον βωμό της ‘’ανθρώπινης ‘’ αδηφαγίας. Ότι πρέπει να γίνουν πειραματόζωα και θύματα του άκρατου καπιταλισμού των ανεπτυγμένων χωρών και της συνακόλουθης απληστίας του.

Και αυτό δεν θα σταματήσει ποτέ… γιατί όλοι όσοι επιτρέπουμε να συμβαίνουν όλα αυτά έχουμε περάσει τα 18. Τελικά αυτό το όριο της ηλικίας μετατρέπει μια αθώα ψυχή σε ένα κακόβουλο απαθές τέρας που ευθύνεται για τα κοινωνικά εγκλήματα;

Γιατί σταματούμε να μένουμε παιδιά και να μην βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους; Να χαιρόμαστε με απλά καθημερινά πράγματα ; να ονειρευόμαστε έναν καλύτερο κόσμο; Γιατί γινόμαστε τόσο άπληστοι; γιατί γινόμαστε τόσο απάνθρωποι; Επειδή απλώς ενηλικιωθήκαμε;

Έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης σε αυτήν την κοινωνική αδικία και αντί να το αντιληφθούμε, εφησυχάζουμε επειδή απλώς δεν συμβαίνει στα δικά μας παιδιά.  Λένε ότι η πιο σημαντική ερώτηση στον κόσμο είναι: -γιατί κλαίει το παιδί;

Ποιο όμως παιδί και σε ποιον ακριβώς κόσμο; Γιατί στον δικό μου κόσμο ορισμένα παιδιά δεν έχουν ούτε καν το δικαίωμα να κλάψουν….

Ο Χαλίλ Γκιμπράν έγραψε κάποτε : «Τα παιδιά δεν είναι δικά σας παιδιά.

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τον εαυτό της.

Έρχονται στον κόσμο μέσα από σας αλλά δεν προέρχονται από εσάςκαι παρότι είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.

Mπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας ,όχι όμως τις σκέψεις σαςγιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.

Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους ,όχι όμως την ψυχή τους.Γιατί η ψυχή τους ζει στο σπίτι του αύριο που εσείς δεν μπορείτε να το επισκεφτείτε».

Ας δώσουμε λοιπόν σε όλα τα παιδιά μια ‘’στέγη’’ και ας σώσουμε τις ψυχές τους· για έναν καλύτερο κόσμο…. για ένα καλύτερο αύριο…

 

 

 

 

 

Αν όλα τα παιδιά της γης…  από την Ρένα Μίλη