Παιδί του ξεχασμένου απροσδόκητου ( Ύμνος στο αγέννητο παιδί μου) - Ποίημα του Ευάγγελου Αθαν. Τσαβδάρη

Με ένα ποίημα - κατάθεση ψυχής, ο Ευάγγελος Τσαβδάρης, πλημμυρισμένος από αναρίθμητα συναισθήματα, επιστρέφει στις σελίδες του ialmopia, απευθυνόμενος στο αγέννητο παιδί του..

Δεν μπορώ να ψελλίσω τις λέξεις, απ’ τη συγκίνηση δεν έφτιαξα κολλάζ γιατί δεν αρκούν οι εικόνες να περιγράψουν το συναίσθημα για το δεύτερο ποίημά μου «Ύμνος στο αγέννητο παιδί μου» (το πρώτο μπορείτε να το θυμηθείτε ΕΔΩ)

Χαρισμένο σε όλους τους μαθητές μου, αλλά και σε αυτούς που θα ακολουθήσουν και τις οικογένειες τους.

Ιδιαίτερα σε δυο παιδιά, που μια νεφέλη της ψυχής μου, θα είναι πάντα κοντά τους.

Παιδί του ξεχασμένου απροσδόκητου ( Ύμνος στο αγέννητο παιδί μου)

Ατενίζω το πρόσωπο σου, μαζί και την επιθυμία μου

να συναντήσω το φύτρο της ζωής μου 

το παιδί που στέρησε η συγκυρία 

το γεννά πεισματικά η ποίηση

Τούτο θα προσπέσει τα μέλλοντα 

θα διαφυλάξει την υστεροφημία μου.

Στέρεψε ο μούστος 

από το μετερίζι του γίγνεσθαι

Δεν θα ‘μαι εμπρός σου στις επιτυχίες με κρατάνε, 

με κρατάνε νοητές αλυσίδες

Μετά από δασμούς κραδασμούς 

στην στρεπτή καρδιά, είναι ώρα να σου πω

καληνύχτα.

Νομίζω τελείωσα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις 

όσο αυτή η γλυκόσυρτη σιωπή 

σέρνει το σύρτη απ’ την καρδιά.

Κοντεύει το ξημέρωμα 

περιμένω το σάλπισμα του αγγέλου σε μια ιδεατή αποκάλυψη

Κούρνιασε η σελήνη στο βραδυκίνητο σώμα μου

να με ποτίσει προσμονή

Παίρνω τη σάρκα και τρέπω σε φυγή 

προσφεύγω ικέτης 

στις διφορούμενες νεφέλες της ψυχής σου 

παιδί μου.

Τσαβδάρης Αθαν. Ευάγγελος