Οι ημέρες που πήγαινες φαντάρος και επέστρεφες με τουλάχιστον πέντε κιλά παραπάνω έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον όλα αδυνατίζουν. Ακόμη και το "λουκάνικο"
Όταν ακούς άνδρες να διηγούνται ιστορίες από τη στρατιωτικής τους θητεία, είναι σαν να μοιράζονται τις εμπειρίες των καλοκαιρινών διακοπών. Ειδικά όσες επικεντρώνονται στο "γερμανικό νούμερο" τη σκοπιά 2-4 το πρωί. Ιστορίες αστείες, καυχήματα κατορθωμάτων, καψόνια, γέλια και κλάματα. Με την πάροδο του χρόνου, γίνονται μια -συνήθως- γλυκιά ανάμνηση, κάτι σαν το “λούφα και παραλλαγή”. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, η κρίση έχει αφήσει το στίγμα της ακόμα στη στρατιωτική θητεία. Φαντάρος στα χρόνια της κρίσης, δεν είναι ο,τι καλύτερο μπορεί να τύχει σε ένα νεαρό και στην οικογένειά του.
ADVERTISEMENT
Η κρίση κρατάει τους στρατιώτες μακριά από τα τοπικά καταστήματα
“Έβλεπα στο Καστελόριζο στρατιώτες στην έξοδό τους να κάθονται στο πεζούλι απέναντι από το καφενείο γιατί δεν είχαν να πάρουν μια μπύρα”, μας είπε ανώτατος αξιωματικός ο οποίος θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του.
Η εικόνα αυτή τις περισσότερες φορές πλέον είναι συνηθισμένη. Η μηνιαία συνεισφορά της οικογένειας στον στρατιώτη από περίπου 300 ευρώ που ήταν πριν την κρίση, σήμερα κυμαίνεται από 50 έως 150 ευρώ. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις, είναι μηδενική, παρατηρεί ο ανώτατος αξιωματικός.
Κάποια παιδιά έχουν συγκεντρώσει λίγα χρήματα πριν αναχωρήσουν για τη θητεία τους και τα χρησιμοποιούν για τους καφέδες στις εξόδους τους, καθώς η οικογένεια δεν μπορεί να βοηθήσει. Ακόμα και οι έξοδοι έχουν λιγοστέψει. Πολλοί προτιμούν να μαζέψουν όλες τις άδειες που έχουν για να επισκεφθούν τους τόπους καταγωγής τους κι έτσι μένουν μέσα να κάνουν υπηρεσίες και να πάρουν μια και καλή μια μεγάλη άδεια. Μπορεί να περάσουν και 3 μήνες χωρίς άδεια, λέει ο αξιωματικός. Kι ενώ παλαιότερα οι οικογένειες είχαν τη δυνατότητα να πληρώσουν κι ένα αεροπορικό εισιτήριο για να μην ταλαιπωρηθούν τα παιδιά τους, σήμερα αυτό θεωρείται πολυτέλεια και έτσι οι νεαροί υπόχρεοι θητείας διασχίζουν τη χώρα με αστικά λεωφορεία και πλοία. Τι βγήκε από το “λουκάνικο”
Τι θα βρούμε εάν ρίξουμε μια ματιά στο σάκο τους; Η κρίση επηρέασε και το “λουκάνικο” του στρατιώτη, το οποίο δεν περιλαμβάνει όλα τα “προβλεπόμενα” είδη.
Από το “λουκάνικο” έχουν εξαφανιστεί πλέον οι βούρτσες βαφής και γυαλίσματος των άρβυλων, παρά το γεγονός ότι δεν παρέχονται αυτογυαλοζόμενα στρατιωτικά υποδήματα. Μειώθηκαν επίσης οι παρεχόμενες πετσέτες προσώπου, ποδιών και λουτρού από 2 σε μια από κάθε είδος, ενώ ανάλογες ήταν και οι περικοπές των εσωρούχων. Πλέον δίνεται μία φανέλα, ένα σλιπ χωρίς να είναι αυτοκαθαριζόμενα, δυο ζευγάρια κάλτσες από πέντε που έπαιρναν παλαιότερα, καθώς κι ένα ζευγάρι άρβυλα, από δυο που έπαιρναν προ της κρίσης.
Όσο χιούμορ κι αν επιστρατευθεί για να αντιμετωπιστούν αυτές οι περικοπές, δυστυχώς λόγω της αδυναμίας πολλών οικογενειών να βοηθήσουν τα παιδιά τους, οι περικοπές αυτές, σε ορισμένες περιπτώσεις δημιουργούν και προβλήματα.
Αν κάποιος θελήσει να ρίξει μια ματιά σε ψυχρά νούμερα, θα πληροφορηθεί ότι οι παροχές ανά στρατιώτη από τον Στρατό, φθάνουν το ύψος των 2.646 ευρώ. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις, το ημερήσιο κόστος σίτισης για τον κάθε στρατιώτη όλη την ημέρα, είναι 3,7 ευρώ και με μεγαλύτερη ακρίβεια το φαγητό του στρατιώτη κάθε μήνα αγγίζει το ποσό των 99,27 ευρώ.
Τα είδη ένδυσης και υπόδησης που παίρνει στην αρχή της ένστολης ζωής του φθάνουν το ποσό των 401 ευρώ, ενώ σύμφωνα με τους υπολογισμούς δαπανάται ανά στρατιώτη 754,08 ευρώ για ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη.
Προβλήματα σε κτιριακές εγκαταστάσεις και υποδομές
Ωστόσο από το συνολικό κόστος που αναφέρθηκε αξίζει κάποιος να σταθεί σε δυο άλλα νούμερα. προβλέπεται δαπάνη 332,28 ευρώ για κάθε στρατιώτη προκειμένου να γίνεται συντήρηση των εγκαταστάσεων και υποδομών που θα περάσει το 9μηνο της ζωής του.
Ενα καλό ερώτημα είναι εάν αυτό το ποσό διοχετεύεται σε αυτή την κατεύθυνση, ή εάν διατίθεται για την κάλυψη άλλων αναγκών.
Το θέμα αφορά τις βασικές ανάγκες των στρατιωτικών εγκαταστάσεων και υποδομών, και όχι χώρους όπως τα γυμναστήρια που την περασμένη δεκαετία είχαν ιδρυθεί σε πολλά στρατόπεδα. Με απλά λόγια, πολλοί νεαροί που αφήνουν την θαλπωρή του σπιτιού τους για να προσφέρουν 9 μήνες από τη ζωή τους στην ασφάλεια της χώρας, διαπιστώσουν ότι δεν υπάρχουν χρήματα για επισκευές σε κτίρια κι εγκαταστάσεις που φιλοξενούν το μέλλον αυτής της χώρας: τα παιδιά της. Αυτή είναι μια θλιβερή όψη της πραγματικότητας που προκαλεί διαμαρτυρίες από την πλευρά όσων υπόκεινται τις συνέπειες αυτής της κατάστασης και δεν είναι μόνο οι στρατιώτες που κάνουν τη θητεία τους.
Ο μισθός του στρατιώτη
Ο περίφημος “μισθός” του στρατιώτη, έχει παγώσει πολλά χρόνια στα 8,8 ευρώ το μήνα, δηλαδή 79,2 ευρώ για το εννιάμηνο θητείας. Κάποτε η λέξη μισθός ακουγόταν ως ανέκδοτο όταν κάθε μήνα τους έδιναν 10 ευρώ και έπρεπε να δώσουν ρέστα 1,2 ευρώ. Ωστόσο, σήμερα ακόμα κι αυτό για ορισμένους νεαρούς στρατιώτες είναι ο καφές που δεν μπορούσαν να πιουν εκείνη τη μέρα που βγήκαν με άδεια εξόδου από το στρατόπεδο. Κάποιες σκέψεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου εθνικής άμυνας για αύξηση του μισθού του στρατιώτη στα 50 ευρώ, δεν φαίνεται να έχουν ακόμα πάρει το δρόμο της υλοποίησης.
πηγη: news247
Πάντως όταν υπηρέτησα εγώ, πριν πολλά χρόνια, τα πράγματα ήταν στην καλύτερη περίπτωση όπως τα περιγράφει το άρθρο. Συχνά ήταν χειρότερα, ακόμα και με διακοπές ύδρευσης στη διάρκεια του χειμώνα λόγω παγετού, πλήρη απουσία εξόδων από το στρατόπεδο για πάνω από ένα μήνα συνεχόμενα, πολλούς μήνες υπηρεσίας μεταξύ αδειών, διάρκεια θητείας τουλάχιστον διπλάσια της σημερινής κλπ. Άθλιες συνθήκες που προσπαθώ να ξεχάσω, και καμία σχέση με τις "εμπειρίες των καλοκαιρινών διακοπών" που επικαλείται το άρθρο αρχικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή