Κάθε μέρα που περνάει χωρίς την πολυπόθητη συμφωνία, διακρίνω μία περίεργη αλλαγή συμπεριφοράς στα βλέμματα των ανθρώπων. Εκεί που νομίζεις ότι έχεις δει αρκετά, δεν έχεις δει σχεδόν τίποτα. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβλεπα αρκετούς χιλιάδες ομόγλωσσους και μη να διαδηλώνουν υπέρ μας σε κάθε μητρόπολη της Ευρώπης και την ίδια ώρα και μάλιστα στην πρωτεύουσα της χώρας μας, να βλέπω χιλιάδες «φιλοευρωπαίους», μεταξύ αυτών Άδωνι, Φαήλο και Μητσοτάκη (τρία τα κρατούμενα, χιλιάδες οι συγκρατούμενοι), να διαδηλώνουν υπέρ του Ευρώ και της Ε.Ε.
Ναι! Αυτό συνέβη και μάλιστα δις, στη χώρα που αυτή τη στιγμή, λοιδορείται όσο καμία άλλη. Την ίδια ώρα ενώθηκαν σε μία συγκέντρωση, η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας με τη φανερή ανοησία του νεοφιλελευθερισμού (ελάτε τώρα, μην μου πείτε πώς δεν είδατε τι είδους κόσμος συγκεντρώθηκε). Αυτό ωστόσο που με προβληματίζει περισσότερο, είναι το τι εξυπηρετεί μια τέτοιου είδους κίνηση από τη στιγμή, που η Νότιος Ευρώπη, κυριολεκτικά και μεταφορικά βράζει; Ένα άλλο ερώτημα είναι: Οι «Ευρωπαίοι» που συγκεντρώθηκαν, σε ποια ακριβώς Ευρώπη θέλουν να μείνουμε; Στην Ευρώπη των Τραπεζών ή στην Ευρώπη των Λαών;
Το μεγαλύτερο ωστόσο ζήτημα, για το οποίο «ο Ευρωπαίος μέσα μου ανησυχεί», όπως λέει κι ο Τζόζεφ Κόνραντ, δεν είναι άλλο, από το πόσο πραγματικά Ευρωπαίοι είμαστε. Στα ταξίδια που κάνω στην Ευρώπη ανά καιρούς, ακόμη και στα νεότερα μέλη της Ε.Ε. δεν είδα πουθενά διπλοπαρκαρισμένα αμάξια και κατεστραμμένες πινακίδες, δεν είδα πουθενά γκράφιτι σε δημόσια και μη κτήρια, δεν είδα πουθενά πάρκα και δρόμους μέσα στα σκουπίδια. Με άλλα λόγια, είδα πραγματικούς Ευρωπαίους, που σέβονται το περιβάλλον, που ζουν και προσπαθούν να μην γίνονται δυσλειτουργικά γρανάζια στο δημόσιο βίο.
Ωστόσο, επειδή κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να βρίσκεται εντός της δικής μας mentalité (για να μιλήσουμε και λίγο την επίσημη γλώσσα της Ε.Ε.), της νοοτροπίας μας ελληνιστί, και μάλλον δεν θα γίνει ποτέ μέρος της ακόμη και αν ο κόσμος γυρίσει ανάποδα, δεν βρίσκω το λόγο να μείνουμε σε μια Ευρώπη που δεν μας φέρεται και προπάντων δεν μας σέβεται όπως μας αρμόζει!
Ναι, θέλω να είμαι Ευρωπαίος πολίτης! Αλλά θέλω να είμαι Ευρωπαίος πολίτης σε μια Ευρώπη δίκαια και δημοκρατική, σε μια Ένωση που αποδέχεται και δεν πολτοποιεί τη διαφορετικότητα του κάθε λαού, προσπαθώντας να μας υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο από τώρα. Μέχρι λοιπόν αυτή η Ε.Ε. να επανέλθει στην ουσία της, αρνούμαι την όποια σχέση μαζί της και θλίβομαι για τους δήθεν «φιλοευρωπαίους» συμπολίτες που διαδηλώνουν, κραδαίνοντας πούρα και ποτήρια με chardonnay. Η Ε.Ε. με τη σημερινή στάση της, νομοτελειακά, αργοσβήνει. Η Ελλάδα, νομοτελειακά, έχει μάθει να στέκεται όρθια…
Ο «ανάξιος» φιλοευρωπαϊσμός - Άρθρο του Κωνσταντίνου Ανδρονίκου για την ηλεκτρονική εφημερίδα ialmopia.gr
Συμφωνώ απόλυτα φίλε μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτείνεις κάποια εναλλακτική ή θα παραμείνουμε ανάδελφον έθνος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ανώνυμε φίλε μου ας το ξεχάσουμε... Δεν είμαστε ανάδελφο έθνος... Η εναλλακτική είναι να απαιτήσουμε από την Ευρώπη να μας φέρεται επί ίσοις όροις. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ορθοποδήσουμε...
ΔιαγραφήΦιλικά, Ανδρονίκου Κωνσταντίνος
Είμαστε σε θέση να απαιτούμε; Για 30 χρόνια εμείς κατασπαταλούσαμε τα χρήματα που μας έδινε η Ευρώπη για ανάπτυξη... Τώρα μας θίγει το ότι μας τα δίνουν δανεικά;
ΔιαγραφήΑγαπητέ Κωνσταντίνε μερικές παρατηρήσεις σχετικά με το άρθρο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Δε μας λοιδορεί κανένας. Έχουμε μείνει ταπί και ψύχραιμοι. Δεν υπάρχει φράγκο, πώς να το πούμε αλλιώς; Κύριος λόγος το λάθος οικονομικό μοντέλο πάνω στο οποίο βασίστηκε η Ελληνική οικονομία κατά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Ως συνέπεια αυτού παρακαλάμε για χρηματοδότηση από την παγκόσμια κοινότητα. Δε χρειάζεται να μας λοιδορήσει κανένας γι' αυτό. Μόνοι μας έχουμε ξεφτιλιστεί.
2) Το να είναι κάποιος Ευρωπαίος δεν περιορίζεται στο να μη διπλοπαρκάρει. Αυτή είναι μια επιφανειακή ανάγνωση. Είμαστε Ευρωπαίοι και αυτό είναι ιστορική αλήθεια. Είμαστε Ευρωπαίοι επειδή συμμετείχαμε στη δημιουργία αυτού που ονομάζεται σήμερα Δυτικός πολιτισμός και έχει κατακτήσει όλον τον κόσμο. Ο Ελληνικός πολιτισμός, ο Ρωμαϊκός πολιτισμός, η Αναγέννηση, ο Διαφωτισμός και η Βιομηχανική επανάσταση είναι μόνο μερικά από τα θαύματα του Ανθρώπου που γεννήθηκαν στον Ευρωπαϊκό χώρο, με το καθένα να βασίζεται στο προηγούμενο. Αν, τώρα, κάποιοι αισθάνονται ξένοι προς όλα αυτά, αυτό είναι καθαρά προσωπικό τους θέμα και δεν αναιρεί τη θέση του Ελληνισμού στην παγκόσμια ιστορία.
3) Όταν σου έχουν αρνηθεί χρηματοδότηση τόσο οι αγορές όσο και τα κράτη (Ρωσία, Κίνα, Ιράν, θυμάσαι;) πλην της Ευρωπαϊκής Ένωσης τότε οι επιλογές σου είναι μάλλον περιορισμένες. Είτε σου αρέσει είτε όχι η ΕΕ είναι "Καπιταλιστικό και φιλελεύθερο πράγμα" για τον απλό λόγο ότι η κοσμοθεωρία αυτή έχει αποδειχτεί πως οδηγεί τα κράτη στην ευημερία και την πρόοδο. Συνεπώς η όποια συμφωνία και οι όποιες μεταρρυθμίσεις θα γίνουν με αυτούς τους όρους. Θέλεις να θυμηθούμε τι συνέβη με τα κράτη του πρώην ανατολικού μπλοκ; Έχεις να μας υποδείξεις κάποιο άλλο σύστημα πιο επιτυχημένο που εφαρμόζεται κάπου στον πλανήτη Γη; Συνεπώς το ερώτημα "Ευρώπη των τραπεζών ή Ευρώπη των λαών" είναι ένα αστείο για εσωτερική κατανάλωση.
4) Πώς προσπαθεί η Ευρώπη να "πολτοποιήσει τη διαφορετικότητα" μας; Η μόνιμη (και σχεδόν η μόνη) απαίτηση των δανειστών είναι να μειώσουμε τις κρατικές δαπάνες και να οργανώσουμε έναν ανεξάρτητο κρατικό μηχανισμό. Θεωρείς, δηλαδή, ότι ο μεγάλος δημόσιος τομέας, οι αδιαφανείς διαδικασίες, οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις καθώς και το μεγαλύτερο μέρος της κληρονομιάς που μας άφησε ο Ανδρέας ο "Μέγας" των Παπανδρέου αποτελεί πολιτισμική μας ιδιαιτερότητα; Θεωρείς πολιτισμική μας ιδιαιτερότητα, άξια υπερασπίσεως, να εργάζονται τα 3 εκατομμύρια για να ταΐζουν τους υπόλοιπους;
5) Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι διαχειριστικό και οικονομικό, όχι ιδεολογικό. Οι ιδεολογικές κορώνες και τα ευφυολογήματα (δεν αναφέρομαι σ' εσένα) αποτέλεσαν τα τελευταία πέντε χρόνια το καταφύγιο των βολεμένων από το πελατειακό κράτος. Το Αντιμνημόνιο ήταν το έκτρωμα πίσω από το οποίο κρύφτηκαν όλοι όσοι δεν ήθελαν να αλλάξει τίποτε σ' αυτόν τον τόπο, μην τυχόν και χάσουν κάποια από τα προνόμια που είχαν αποκτήσει σκανδαλωδώς όλα αυτά τα χρόνια.
Πάντα φιλικά
Κωνσταντίνος Ελευθεριάδης
Συγχαρητήρια. Αυτή ειναι μια ρεαλιστική και ψύχραιμη αντιμετώπιση του θέματος.
ΔιαγραφήΦίλτατε Κωνσταντίνε, πρώτα απ' όλα σ' ευχαριστώ για τις ουσιαστικές παρατηρήσεις. Επειδή πιστεύω πως το να αναρτούμε σχόλια δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος επικοινωνίας, θέλω να σου πω συνοπτικά ότι συμφωνώ σε κάποια από τα πράγματα που λες όπως, η λάθος διαχείριση και το νο.5. Ωστόσο, πιστεύω πως η Ευρώπη ξέχασε τη θέση του Ελληνισμού και όχι τόσο εμείς, διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως με την άποψη ότι ο Καπιταλισμός φέρει ευημερία στα κράτη, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, το μοντέλο που υποδεικνύω είναι το Σκανδιναβικό και τέλος θεωρώ ότι ο μεγάλος δημόσιος τομέας δεν είναι τιμή μας, αλλά είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας (διόρισε το παιδί μου, βάλε μέσο στον ΑΣΕΠ κλπ, κλπ). Εύχομαι να χουμε τη δυνατότητα να τα συζητήσουμε κι από κοντά! Ευχαριστώ και πάλι!
ΔιαγραφήΦιλικά, Ανδρονίκου Κωνσταντίνος