Ο Έρωτάς μου - Ποίημα του Μύρωνα Κομνηνού

Ερωτικός Μύρωνας Κομνηνός, μόνο στις σελίδες του ialmopia.gr














Ο έρωτάς μου

Ο απόκρημνος βράχος υψωμένος, σαν τα τείχη του κόσμου,

αναγνώρισε το τραγούδι που έγραψα για σένα αγαπημένη μου,

κι όλα τα πουλιά τραγούδησαν τον έρωτά σου και τον έρωτά

μου, μοναδικιά μου, γιατί η φύση, ο χρόνος, η θάλασσα,

η ζωή, η παλίρροια, όλα μας αναγνωρίζουν! Ο έρωτάς μας

γεννήθηκε, έξω από τα τείχη, στον άνεμο, στην νύχτα και 

στην φύση.

Όλα γνωρίζουν το όνομά σου και ξέρουν ότι τα χείλη μου, ενώθηκαν

με τα δικά σου χείλη, γιατί στην γη μας έσπειραν μαζί, και

μεγαλώσαμε μαζί, γι αυτό όταν περνάμε από τους κήπους,

το όνομά σου βρίσκεται στα πέταλα του αγριολούλουδου που

μεγαλώνει στην πέτρα, το δικό μου όνομα, είναι γραμμένο

στα σπήλαια, με τους σταλαγμίτες…….

Η φουρτουνιασμένη θάλασσα γνωρίζει τον έρωτά μας, γλυκιά μου,

τα δένδρα ξέρουν πως τα φιλιά μας άνθισαν, με μια ατέλειωτη

αγνότητα! Έτσι γνωρίζουν τον έρωτά μας και το φιλί, που

ενώνει το στόμα σου με το δικό μου, σε ένα αιώνιο πάθος!

Αγαπημένη μου, η Άνοιξη μας προσφέρει τον έναστρο ουρανό,

αλλά η γκρίζα γη είναι η ταυτότητά μας, ο έρωτάς μας, ανήκει

στον χρόνο και στην γη! Θα περιμένουμε μέχρι να πέσουν 

τα φύλλα μέχρι το φθινόπωρο να φύγει απ’ το σπασμένο παράθυρο!

Αλλά εμείς θα περιμένουμε, την φίλη μας, με τα πράσινα

μάτια, την φωτιά και την βροχή. Ο χιονισμένος χειμώνας

θα ψάξει να μας βρει αγαπημένη, γιατί δεν το φοβόμαστε,

τον αγαπάμε κι αυτόν!

Το ερωτικό μας όνομα, είναι μοναδικό και το τραγουδούν

τα πουλάκια πάνω στα σύρματα του ηλεκτρικού……

Ο αήττητος έρωτάς μας, ένα φύλλο μωβ, που έπεσε στο

στήθος μου, από το δέντρο της ζωής! 

Περπατώ μόνο μαζί σου, τραγουδώ, μόνο όταν εσύ τραγουδάς……

Μύρωνας Κομνηνός