Ο Κυνόδοντας του Γιώργου Λάνθιμου η δεύτερη καλύτερη ταινία της δεκαετίας!

Το διάσημο site Indiwire λατρεύει τις λίστες, όπως και πολλοί από μας τους σινε-καμένους... 

Εκτός από τις ετήσιες λίστες, βγάζει και ανά δεκαετία. Φτάνοντας στη μέση της δεκαετίας που διανύουμε, δηλαδή από το 2010 έως σήμερα, και ενώ έχουμε ακόμα άλλα τόσα χρόνια μπροστά μας, αποφάσισε να ανακοινώσει μια 50άδα από ταινίες που κατάφεραν να ξεχωρίσουν έως τώρα. Το καλό με τις λίστες είναι πως αποτελούν ωραιότατη αφορμή για διαξιφισμούς είτε μεταξύ φίλων, είτε στα social media. Φυσικά και απόλυτη συμφωνία δεν παίζει να υπάρξει ποτέ, αλλά οι εποικοδομητικές διαφωνίες και αντιρρήσεις όχι μόνο είναι ευπρόσδεκτες αλλά αποτελούν μέρος του παιχνιδιού... 

Όπως και να’ χει όμως, αυτή η λίστα προτείνει ενδιαφέρουσες επιλογές για όσους δεν έχουν δει όλες τις ταινίες. Έτσι δεν μπορείς να διαμαρτυρηθείς ότι δεν ξέρεις ποια θα είναι η επόμενη ταινία στην watchlist σου...

-Στη λίστα συναντάμε αρκετά αναμενόμενα φιλμ και πολλές εκπλήξεις. Από τις ταινίες που κέρδισαν το Oscar Καλύτερης Ταινίας τα τελευταία πέντε χρόνια απουσιάζουν τα The King's Speech, The Artist, Argo, αλλά υπάρχουν τα 12 Years A Slave (#33) και το φετινό Birdman (#46).

-Από τις υπόλοιπες οσκαρικές ταινίες συναντάμε τα εξής: Boyhood (#48),Inception (#45), Gravity (#44), Black Swan (#35), και Selma (#29).

-Αρκετές ταινίες έχουν κωμικά στοιχεία, αλλά η μόνη ξεκάθαρα 100% κωμωδία στη λίστα είναι το Bridesmaids (#30).

-Άλλες φετινές ταινίες που περιέχονται είναι τα: Nightcrawler (#40), Foxcatcher (#21) και Inherent Vice (#8).

-Τρία συγκλονιστικά ντοκιμαντέρ καταφέρνουν και μπαίνουν με την αξία τους στη λίστα και είναι και τα τρία must-watch: This Is Not A Film (#36), Stories We Tell (#13), The Act of Killing (#4).

-Οι πιο αινιγματικές/πειραματικές ταινίες που δίχασαν κοινό και κριτικούς είναι:Enter The Void (#18), The Tree of Life (#12), Upstream Color (#11), Holy Motors (#5) και Under The Skin (#3).

-9 στις 50 ταινίες ομιλούν γαλλικά, ενώ οι 4 από αυτές τρυπώνουν στην πρώτη δεκάδα! (Εκτός από το Holy Motors που αναφέρθηκε πριν), αυτές είναι: Tom At The Farm (#47), White Material (#32), Amour (#27), Two Days, One Night (#24),A Prophet (#9), Certified Copy (#7) και Blue Is The Warmest Color (#6).

-2 δανέζικες ταινίες που ξεχώρισαν: Melancholia (#23) του Lars von Trier καιThe Hunt (#22) του Thomas Vinterberg.

-Ταινίες από κάθε άκρη του πλανήτη: Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives (#34) από την Ταϊλάνδη, No (#31) από τη Χιλή, Mother (#26) από την Νότιο Κορέα, Tabu (#17) από την Πορτογαλία, Once Upon A Time In Anatolia (#16) από την Τουρκία, Leviathan (#14) από τη Ρωσία καθώς και η #1 επιλογή A Separation από τον Ιράν!

Αυτό όμως που εξέπληξε διαβάζοντας τη λίστα ήταν η επιλογή στο #2!Dogtooth! Δηλαδή Κυνόδοντας! Δηλαδή Γιώργος Λάνθιμος! *κουνάει κεφάλι, γουρλώνει μάτια*

Η ταινία παρότι έφτασε στην πεντάδα των υποψηφιοτήτων για Oscar Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 2011, ακόμα θεωρώ πως στην Ελλάδα δεν θα είχε βρει ανταπόκριση αν δεν έσκαγε σαν βόμβα στο φεστιβάλ των Καννών της προηγούμενης χρονιάς, όπου όχι μόνο συζητήθηκε αλλά και κέρδισε δυο βραβεία με σημαντικότερο το «Ένα Κάποιο Βλέμμα»... Και όταν παιζόταν στις αίθουσες αλλά και έως σήμερα θεωρώ πως είναι από τις πολυσυζητημένες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών. Μεγάλη μερίδα του κοινού όχι μόνο δεν κατάλαβε τι γινόταν στην ταινία, αλλά και μέρος της έσπευσε να την κατηγορήσει. Είναι μια αταξινόμητη ταινία με δυσδιάκριτα όρια μεταξύ σοβαρού και κωμικού.

Ορισμένα από τα σημαντικά στοιχεία που αναφέρει το Indiewire σχετικά με τον Κυνόδοντα: Μερικές φορές μπορείς να νιώσεις πότε κάτι είναι καινούργιο και πρωτότυπο. Αν δεις την ταινία του Λάνθιμου όμως νιώθεις ότι έχεις βιώσει κάτι πρωτόγνωρο, κάπως σαν να ανακαλύπτεις πως υπάρχει μια μυστική πίσω πόρτα στο σύμπαν που έχει μια όμορφη και απομονωμένη βεράντα. Χαρακτηρίζεται πρωτότυπο, ανησυχητικό, ονειροπόλο, εντελώς ανεξήγητο. Απαστράπτουσα και αξιοπερίεργη μαύρη κωμωδία με μια οικογένεια που είναι ταυτόχρονα ιδιάζουσα αλλά και γνώριμη, αστεία αλλά και τρομαχτική, τρελή αλλά ταυτόχρονα υπό έλεγχο. Αναφέρει πως αποτέλεσε καταλύτη τουGreek Weird Wave κινήματος, ενώ τονίζει την εξαιρετική δουλειά του Θύμιου Μπακατάκη στη φωτογραφία.

Είναι άκρως ενδιαφέρον το πως χαράσσεται ένα έργο τέχνης στο μυαλό μας στην πάροδο του χρόνου. Και η τέχνη του σινεμά τις περισσότερες φορές κρίνεται έτσι, διότι ταινίες-φωτοβολίδες μπορεί αρχικά να θαμπώσουν με την έκρηξή τους, αλλά κάποιες άλλες «μεγαλώνουν» και εξελίσσονται. 

protothema.gr