Παιδί αρρώστησα από πείνα και φόβο - Ποίημα του Μύρωνα Κομνηνού

Παιδί αρρώστησα από πείνα και φόβο - ποίημα του Μύρωνα Κομνηνού στην ηλεκτρονική εφημερίδα ialmopia.gr

Παιδί αρρώστησα από πείνα και φόβο.

Παιδί αρρώστησα, στην εποχή του εμφυλίου,

από πείνα και φόβο, μήπως συλλάβουν τον 

πατέρα μου και τον στείλουν στα ξερονήσια!

Τα χείλια μου ξεφλούδισαν, πέτσες σκληρές,

κι εγώ τα σάλιωνα, η μητέρα μου, άλειφε τα

χειλάκια μου, με λάδι, για να τα μαλακώσει!

Θυμάμαι ακόμα την γεύση των χειλιών μου,

υφάλμυρη και δροσερή, ήμουνα βλέπετε,

πέντε - έξι χρονών παιδάκι…….

Η ιστορία στα χρόνια των μνημονίων,

επαναλαμβάνεται, πόσα παιδάκια πάνε νηστικά

στο σχολείο και λιποθυμούν; Πόσα παιδάκια

κλαίνε, γιατί ο πατέρας τους, έκλεισε το μαγαζί

του, ή έχασε την δουλειά του; Πόσοι παππούδες

κοιμούνται στα παγκάκια; Πόσα Τζάκ –πότ στο

Τζόκερ; Ποιοι οικονομούν εκατομμύρια, όταν

ο ελληνικός λαός έχει εξαθλιωθεί;

Τώρα που έφτασα στο μέλλον, πήρα την μοίρα μου

και την έδεσα στο κλαδί μιας ιτιάς, και στέκομαι

όρθιος, θαρρείς νέο παιδί, δίπλα στους απλούς

ανθρώπους του μόχθου!

Πρόθυμα θα ‘δινα την ζωή μου, για να μη υπάρξει

νηστικό παιδί σ’ όλη την γη, για να μη υπάρχουν

παππούδες, που κοιμούνται κάτω απ’ τις γέφυρες……..

Όμως «Έστι δίκης οφθαλμός ός τα πάνθ’ ορά»!

θα λογοδοτήσουν στην δικαιοσύνη, αυτοί που οδηγούν

τους λαούς στην εξαθλίωση………..

Μύρωνας Κομνηνός

Οι στίχοι αυτοί είναι αφιερωμένοι στον καθηγητή Κωστόπουλο

Γεώργιο, από την Δωροθέα.

Του εύχομαι να είναι πάντα καλά, για να είμαστε όλοι καλά…