Τα συνθήματα που έγραψαν ιστορία τον Νοέμβρη του 1973 κι έμειναν στην Ιστορία, ως τα συνθήματα που έριξαν τη Χούντα
Ο αγώνας των φοιτητών που ξεκίνησε ήδη από τον Φεβρουάριο του 1973, μετατράπηκε σε παλλαϊκό κύμα και κορυφώθηκε με την κατάληψη και όσα εξελίχθηκαν στους χώρους εντός και γύρω του Πολυτεχνείου, 41 χρόνια μετά, παραμένει πάντα ζωντανός και επίκαιρος...
Σαν σήμερα, πριν 41 χρόνια, κάποιες από τις φωνές των φοιτητών και εργατών για καλύτερη παιδεία, ελευθερία, Δημοκρατία και ανεξαρτησία σίγησαν για πάντα, όμως ηχεί ακόμα ο ψίθυρός τους, που έμελλε να γίνει ορόσημο κάθε αγώνα για καλύτερες συνθήκες ζωής.
Συνθήματα όπως "Απόψε πεθαίνει ο φασισμός", "Εργάτες, αγρότες και φοιτητές", "Έξω οι Αμερικάνοι", "Απόψε πεθαίνει ο φασισμός", "Λαέ πεινάς, γιατί δεν πολεμάς" και "Κάτω η Εξουσία", "Κάτω η Χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος", "Λαέ λαέ, ή τώρα ή ποτέ", "Οι φοιτητές δεν βολεύονται, βουλεύονται", "Ψωμί, παιδεία, ελευθερία" βροντοφωνάχτηκαν, γράφτηκαν στους τοίχους κι έμειναν στην Ιστορία, ως τα μηνύματα που έριξαν τη Χούντα.
"Έξι χρόνια είν'αρκετά, δεν θα γίνουνε εφτά!"
...Η εβδομάδα 7 με 14 Νοεμβρίου είναι "πλούσια" σε γεγονότα, με τις μαχητικές φοιτητικές συγκεντρώσεις να βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη. Στις μεγάλες αυτές συγκεντρώσεις, "πέφτει" το σύνθημα της κατάληψης κτιρίων, καθώς οι φοιτητές είναι αποφασισμένοι να μην δεχθούν τη διεξαγωγή αρχαιρεσιών μετά τις βουλευτικές εκλογές, τις οποίες φιλοδοξεί να διενεργήσει η κυβέρνηση, χωρίς προηγούμενη ανακοίνωση συγκεκριμένης ημερομηνίας.
Στις 13 Νοεμβρίου, ο υπουργός Παιδείας επισκέπτεται το Πολυτεχνείο και σε κοινή συνεδρίαση των επιτροπών του αγώνα πέντε σχολών και της Συγκλήτου, προσπαθεί να πείσει τους φοιτητές να υποχωρήσουν, καταφεύγοντας σε εκβιασμούς: "Σε μία τσέπη έχω το νομοσχέδιο για τις εκλογές της 15ης Φεβρουαρίου, στην άλλη το χάος".
Η επόμενη μέρα βρίσκει τους φοιτητές στα πανεπιστήμια, σε μία ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, που ωστόσο δεν προμηνύει τη θύελλα που θα ακολουθούσε. Οι τρεις μέρες που ακολουθούν είναι η αρχή του τέλους της δικτατορίας. Από το μεσημέρι της 14ης Νοεμβρίου, αρχίζουν οι συνελεύσεις στις σχολές του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου.
Από νωρίς το πρωί, εκατοντάδες φοιτητές έχουν συγκεντρωθεί στο προαύλιο του κτιρίου, φωνάζοντας αντιδικτατορικά συνθήματα, αγνοώντας την αστυνομία και τις ομάδες των "αντιφρονούντων" που είχαν περικυκλώσει το κτίριο. Την ίδια ώρα, στη Νομική πραγματοποιείται "παμφοιτητική" συνέλευση των σχολών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Με τη διάδοση της είδησης, ότι η αστυνομία έχει κυκλώσει το Πολυτεχνείο, εκατοντάδες φοιτητές ξεκινούν για το Πολυτεχνείο. Τα συνθήματα και τα τραγούδια συνεχίζονται και καθώς το πλήθος των φοιτητών αυξάνει, γίνεται "κατάληψη" της νησίδας της οδού Πατησίων και του απέναντι πεζοδρομίου. Η κατάληψη έχει μόλις αρχίσει, αν και καμία συνέλευση δεν έλαβε σχετική απόφαση. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου έρχεται αυθόρμητα, ως αποτέλεσμα όμως μίας καλά οργανωμένης πορείας, με τους φοιτητές να επιδεικνύουν θαυμαστές ικανότητες αυτοοργάνωσης και συντονισμού.
Από το μεσημέρι της Τετάρτης, εκατοντάδες άτομα συγκεντρώνονται γύρω από το Πολυτεχνείο, φωνάζοντας συνθήματα που εκφράζουν την αντιδικτατορική, αλλά και την αντιαμερικανική διάθεση του λαού, όπως: "Έξι χρόνια αρκετά, δεν θα γίνουνε εφτά", "Απόψε πεθαίνει ο φασισμός".
Ιδιαίτερα δημοφιλές είναι το σύνθημα "Δεν σε θέλει ο λαός, παρ' τη Δέσποινα και μπρος", σύνθημα που αναφερόταν στον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο και τη σύντροφό του, καθώς και το σύνθημα "Μαρκεζίνη μασκαρά".
Η νύχτα της 14ης Νοεμβρίου βρίσκει περίπου 1.500 έγκλειστους φοιτητές στο Πολυτεχνείο. Εξαρχής, οι έγκλειστοι φοιτητές φαίνονται να κατανοούν την ανάγκη, να οργανώσουν τη δράση τους. Έτσι, συγκροτούν Συντονιστική Επιτροπή, στην οποία συμμετέχουν εκπρόσωποι από 13 εκ των 15 σχολών της Αθήνας. Η Επιτροπή αυτή οργανώνει την κατάληψη, με τη στοιχειώδη περιφρούρηση των εισόδων του κτιρίου, τον έλεγχο στα μεγάφωνα, με συνθήματα, προμήθεια και διανομή τροφίμων, επαφές με τον Τύπο και άλλες δράσεις. Την επόμενη μέρα, εγκαθίσταται ισχυρός ραδιοφωνικός σταθμός, που ακούγεται σε όλη σχεδόν την Αθήνα.
Η κατάληψη του Πολυτεχνείου ξυπνά συναισθήματα συμπαράστασης σε όλους τους Αθηναίους, που σπεύδουν να προσφέρουν τρόφιμα, τσιγάρα, φάρμακα, χρήματα στους φοιτητές και να φωνάξουν μαζί τους συνθήματα.
Ανάλογες καταλήψεις λαμβάνουν χώρα και στα πανεπιστημιακά κτίρια της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης, όπου οι φοιτητές φωνάζουν το σύνθημα "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία".
Την Παρασκευή, όλη η Αθήνα παρουσιάζει εικόνα ξεσηκωμένης πόλης. Από τα παράθυρα σπιτιών, ακούγονται εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου, των "ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών". Κατά χιλιάδες οι διαδηλωτές προσεγγίζουν το Πολυτεχνείο, από την Πατησίων και τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
"Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!"
Οι "εκκαθαριστικές επιχειρήσεις" της Αστυνομίας αρχίζουν περίπου στις 19.30 το βράδυ, με την απομάκρυνση του κόσμου από την περιοχή γύρω από το Πολυτεχνείο. Όμως ο κόσμος δεν υποχωρεί. Η Αστυνομία κάνει χρήση δακρυγόνων και σφαιρών, ενώ ελεύθεροι σκοπευτές ακροβολίζονται στις ταράτσες των κτιρίων. Οι διαδηλωτές στήνουν αυθόρμητα οδοφράγματα για να μην περάσουν οι αστυνομικοί... εκεί πέφτουν οι πρώτοι νεκροί. Αιμόφυρτοι μεταφέρονται στο Πολυτεχνείο οι πρώτοι τραυματίες.
Αργά το βράδυ, κυκλοφορεί η είδηση, ότι τεθωρακισμένα ξεκίνησαν από το Γουδί, με κατεύθυνση το κέντρο της Αθήνας. Οι φοιτητές παραμένουν στον χώρο του Πολυτεχνείου, με τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής να καταβάλλουν προσπάθειες, να προστατεύσουν τον κόσμο και τους τραυματίες, ενώ η ελληνική σημαία κυματίζει ψηλά στην πύλη της οδού Πατησίων.
Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου, ακούγεται η εκφώνηση, που θα μείνει για πάντα στην Ιστορία:
"Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Ελληνικέ λαέ, το Πολυτεχνείο θα μείνει το προπύργιο και η εστία του αγώνα. Όλος ο λαός να συσπειρώνεται γύρω από τους χώρους του Πολυτεχνείου, να παραμείνει στους δρόμους της Αθήνας και να κατέβει στους δρόμους κάθε μεγάλης πόλης της Ελλάδας. Το Πολυτεχνείο είναι οχυρωμένο με τα στήθη των φοιτητών... Ο αγώνας μας είναι κοινός. Είναι αγώνας αντιχουντικός. Είναι αγώνας αντιδικτατορικός. Είναι αγώνας αντιιμπεριαλιστικός. Κάτω η δικτατορία. Ζήτω η Δημοκρατία..."
"Είμαστε άοπλοι! Όχι άλλο αίμα!"... "Αδέλφια μας φαντάροι"...
Στις 11 τη νύχτα της Παρασκευής, η χούντα αποφασίζει την επέμβαση των τανκς, με τον αστυνομικό διευθυντή της Αθήνας, Λουκά Χριστολουκά, να ζητά ενίσχυση των δυνάμεων "δια στρατιωτικής τοιαύτης προς καταστολήν ταραχών", διότι "υφίσταται κίνδυνος περαιτέρω διασαλεύσεως της τάξεως" και διότι, "παρά την ενίσχυσιν της Χωροφυλακής, δεν κατέστη δυνατή η εμπέδωσις της δημόσιας τάξης και ασφάλειας".
Στη 1.45 τα τανκς φτάνουν στην πύλη του Πολυτεχνείου. Ο σταθμός μεταδίδει:
"Είμαστε άοπλοι! Είμαστε άοπλοι! Οι φοιτητές βρίσκονται απέναντι στα τανκς. Οι φαντάροι είναι αδέλφια μας, δεν θα μας πυροβολήσουν. Αγωνιζόμαστε για μία καλύτερη και ελεύθερη Ελλάδα. Να καθορίζουμε μόνοι μας τις τύχες του λαού μας. Αγωνιζόμαστε για τη λευτεριά αυτού του τόπου. Ελληνικέ λαέ, έξω από το Πολυτεχνείο βρίσκονται τανκς κι έχουν στραμμένες τις μπούκες των κανονιών τους στα παιδιά σου. Αυτή τη στιγμή, ελληνικέ λαέ, μπορείς να διαπιστώσεις πώς μας κατάντησαν οι Αμερικάνοι. Δεν πρέπει να χυθεί άλλο αίμα. Όχι άλλο αίμα!"
"Είμαστε άοπλοι"... "Είμαστε άοπλοι", επαναλαμβάνουν οι εκφωνητές, ενώ η έκκληση "Αδέλφια μας φαντάροι" πέφτει στο κενό, αφού περίπου στις 3 τα ξημερώματα, ένα τεθωρακισμένο θα γκρεμίσει την πύλη του Πολυτεχνείου. Η ελληνική σημαία που μέχρι τότε κυμάτιζε στην πύλη, βάφεται με αίμα...
Σύμφωνα με τον επίσημο απολογισμό, οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι 13. Έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών αναφέρει 24 τεκμηριωμένες περιπτώσεις. Ο αριθμός των τραυματιών παραμένει μέχρι και σήμερα αδιευκρίνιστος...
(Με πληροφορίες από το Ιστορικό Λεύκωμα της Καθημερινής - 1973)
Ο αγώνας των φοιτητών που ξεκίνησε ήδη από τον Φεβρουάριο του 1973, μετατράπηκε σε παλλαϊκό κύμα και κορυφώθηκε με την κατάληψη και όσα εξελίχθηκαν στους χώρους εντός και γύρω του Πολυτεχνείου, 41 χρόνια μετά, παραμένει πάντα ζωντανός και επίκαιρος...
Σαν σήμερα, πριν 41 χρόνια, κάποιες από τις φωνές των φοιτητών και εργατών για καλύτερη παιδεία, ελευθερία, Δημοκρατία και ανεξαρτησία σίγησαν για πάντα, όμως ηχεί ακόμα ο ψίθυρός τους, που έμελλε να γίνει ορόσημο κάθε αγώνα για καλύτερες συνθήκες ζωής.
Συνθήματα όπως "Απόψε πεθαίνει ο φασισμός", "Εργάτες, αγρότες και φοιτητές", "Έξω οι Αμερικάνοι", "Απόψε πεθαίνει ο φασισμός", "Λαέ πεινάς, γιατί δεν πολεμάς" και "Κάτω η Εξουσία", "Κάτω η Χούντα, κάτω ο Παπαδόπουλος", "Λαέ λαέ, ή τώρα ή ποτέ", "Οι φοιτητές δεν βολεύονται, βουλεύονται", "Ψωμί, παιδεία, ελευθερία" βροντοφωνάχτηκαν, γράφτηκαν στους τοίχους κι έμειναν στην Ιστορία, ως τα μηνύματα που έριξαν τη Χούντα.
"Έξι χρόνια είν'αρκετά, δεν θα γίνουνε εφτά!"
...Η εβδομάδα 7 με 14 Νοεμβρίου είναι "πλούσια" σε γεγονότα, με τις μαχητικές φοιτητικές συγκεντρώσεις να βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη. Στις μεγάλες αυτές συγκεντρώσεις, "πέφτει" το σύνθημα της κατάληψης κτιρίων, καθώς οι φοιτητές είναι αποφασισμένοι να μην δεχθούν τη διεξαγωγή αρχαιρεσιών μετά τις βουλευτικές εκλογές, τις οποίες φιλοδοξεί να διενεργήσει η κυβέρνηση, χωρίς προηγούμενη ανακοίνωση συγκεκριμένης ημερομηνίας.
Στις 13 Νοεμβρίου, ο υπουργός Παιδείας επισκέπτεται το Πολυτεχνείο και σε κοινή συνεδρίαση των επιτροπών του αγώνα πέντε σχολών και της Συγκλήτου, προσπαθεί να πείσει τους φοιτητές να υποχωρήσουν, καταφεύγοντας σε εκβιασμούς: "Σε μία τσέπη έχω το νομοσχέδιο για τις εκλογές της 15ης Φεβρουαρίου, στην άλλη το χάος".
Η επόμενη μέρα βρίσκει τους φοιτητές στα πανεπιστήμια, σε μία ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, που ωστόσο δεν προμηνύει τη θύελλα που θα ακολουθούσε. Οι τρεις μέρες που ακολουθούν είναι η αρχή του τέλους της δικτατορίας. Από το μεσημέρι της 14ης Νοεμβρίου, αρχίζουν οι συνελεύσεις στις σχολές του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου.
Από νωρίς το πρωί, εκατοντάδες φοιτητές έχουν συγκεντρωθεί στο προαύλιο του κτιρίου, φωνάζοντας αντιδικτατορικά συνθήματα, αγνοώντας την αστυνομία και τις ομάδες των "αντιφρονούντων" που είχαν περικυκλώσει το κτίριο. Την ίδια ώρα, στη Νομική πραγματοποιείται "παμφοιτητική" συνέλευση των σχολών του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Με τη διάδοση της είδησης, ότι η αστυνομία έχει κυκλώσει το Πολυτεχνείο, εκατοντάδες φοιτητές ξεκινούν για το Πολυτεχνείο. Τα συνθήματα και τα τραγούδια συνεχίζονται και καθώς το πλήθος των φοιτητών αυξάνει, γίνεται "κατάληψη" της νησίδας της οδού Πατησίων και του απέναντι πεζοδρομίου. Η κατάληψη έχει μόλις αρχίσει, αν και καμία συνέλευση δεν έλαβε σχετική απόφαση. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου έρχεται αυθόρμητα, ως αποτέλεσμα όμως μίας καλά οργανωμένης πορείας, με τους φοιτητές να επιδεικνύουν θαυμαστές ικανότητες αυτοοργάνωσης και συντονισμού.
Από το μεσημέρι της Τετάρτης, εκατοντάδες άτομα συγκεντρώνονται γύρω από το Πολυτεχνείο, φωνάζοντας συνθήματα που εκφράζουν την αντιδικτατορική, αλλά και την αντιαμερικανική διάθεση του λαού, όπως: "Έξι χρόνια αρκετά, δεν θα γίνουνε εφτά", "Απόψε πεθαίνει ο φασισμός".
Ιδιαίτερα δημοφιλές είναι το σύνθημα "Δεν σε θέλει ο λαός, παρ' τη Δέσποινα και μπρος", σύνθημα που αναφερόταν στον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο και τη σύντροφό του, καθώς και το σύνθημα "Μαρκεζίνη μασκαρά".
Η νύχτα της 14ης Νοεμβρίου βρίσκει περίπου 1.500 έγκλειστους φοιτητές στο Πολυτεχνείο. Εξαρχής, οι έγκλειστοι φοιτητές φαίνονται να κατανοούν την ανάγκη, να οργανώσουν τη δράση τους. Έτσι, συγκροτούν Συντονιστική Επιτροπή, στην οποία συμμετέχουν εκπρόσωποι από 13 εκ των 15 σχολών της Αθήνας. Η Επιτροπή αυτή οργανώνει την κατάληψη, με τη στοιχειώδη περιφρούρηση των εισόδων του κτιρίου, τον έλεγχο στα μεγάφωνα, με συνθήματα, προμήθεια και διανομή τροφίμων, επαφές με τον Τύπο και άλλες δράσεις. Την επόμενη μέρα, εγκαθίσταται ισχυρός ραδιοφωνικός σταθμός, που ακούγεται σε όλη σχεδόν την Αθήνα.
Η κατάληψη του Πολυτεχνείου ξυπνά συναισθήματα συμπαράστασης σε όλους τους Αθηναίους, που σπεύδουν να προσφέρουν τρόφιμα, τσιγάρα, φάρμακα, χρήματα στους φοιτητές και να φωνάξουν μαζί τους συνθήματα.
Ανάλογες καταλήψεις λαμβάνουν χώρα και στα πανεπιστημιακά κτίρια της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης, όπου οι φοιτητές φωνάζουν το σύνθημα "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία".
Την Παρασκευή, όλη η Αθήνα παρουσιάζει εικόνα ξεσηκωμένης πόλης. Από τα παράθυρα σπιτιών, ακούγονται εκπομπές του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου, των "ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών". Κατά χιλιάδες οι διαδηλωτές προσεγγίζουν το Πολυτεχνείο, από την Πατησίων και τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
"Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!"
Οι "εκκαθαριστικές επιχειρήσεις" της Αστυνομίας αρχίζουν περίπου στις 19.30 το βράδυ, με την απομάκρυνση του κόσμου από την περιοχή γύρω από το Πολυτεχνείο. Όμως ο κόσμος δεν υποχωρεί. Η Αστυνομία κάνει χρήση δακρυγόνων και σφαιρών, ενώ ελεύθεροι σκοπευτές ακροβολίζονται στις ταράτσες των κτιρίων. Οι διαδηλωτές στήνουν αυθόρμητα οδοφράγματα για να μην περάσουν οι αστυνομικοί... εκεί πέφτουν οι πρώτοι νεκροί. Αιμόφυρτοι μεταφέρονται στο Πολυτεχνείο οι πρώτοι τραυματίες.
Αργά το βράδυ, κυκλοφορεί η είδηση, ότι τεθωρακισμένα ξεκίνησαν από το Γουδί, με κατεύθυνση το κέντρο της Αθήνας. Οι φοιτητές παραμένουν στον χώρο του Πολυτεχνείου, με τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής να καταβάλλουν προσπάθειες, να προστατεύσουν τον κόσμο και τους τραυματίες, ενώ η ελληνική σημαία κυματίζει ψηλά στην πύλη της οδού Πατησίων.
Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου, ακούγεται η εκφώνηση, που θα μείνει για πάντα στην Ιστορία:
"Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Ελληνικέ λαέ, το Πολυτεχνείο θα μείνει το προπύργιο και η εστία του αγώνα. Όλος ο λαός να συσπειρώνεται γύρω από τους χώρους του Πολυτεχνείου, να παραμείνει στους δρόμους της Αθήνας και να κατέβει στους δρόμους κάθε μεγάλης πόλης της Ελλάδας. Το Πολυτεχνείο είναι οχυρωμένο με τα στήθη των φοιτητών... Ο αγώνας μας είναι κοινός. Είναι αγώνας αντιχουντικός. Είναι αγώνας αντιδικτατορικός. Είναι αγώνας αντιιμπεριαλιστικός. Κάτω η δικτατορία. Ζήτω η Δημοκρατία..."
"Είμαστε άοπλοι! Όχι άλλο αίμα!"... "Αδέλφια μας φαντάροι"...
Στις 11 τη νύχτα της Παρασκευής, η χούντα αποφασίζει την επέμβαση των τανκς, με τον αστυνομικό διευθυντή της Αθήνας, Λουκά Χριστολουκά, να ζητά ενίσχυση των δυνάμεων "δια στρατιωτικής τοιαύτης προς καταστολήν ταραχών", διότι "υφίσταται κίνδυνος περαιτέρω διασαλεύσεως της τάξεως" και διότι, "παρά την ενίσχυσιν της Χωροφυλακής, δεν κατέστη δυνατή η εμπέδωσις της δημόσιας τάξης και ασφάλειας".
Στη 1.45 τα τανκς φτάνουν στην πύλη του Πολυτεχνείου. Ο σταθμός μεταδίδει:
"Είμαστε άοπλοι! Είμαστε άοπλοι! Οι φοιτητές βρίσκονται απέναντι στα τανκς. Οι φαντάροι είναι αδέλφια μας, δεν θα μας πυροβολήσουν. Αγωνιζόμαστε για μία καλύτερη και ελεύθερη Ελλάδα. Να καθορίζουμε μόνοι μας τις τύχες του λαού μας. Αγωνιζόμαστε για τη λευτεριά αυτού του τόπου. Ελληνικέ λαέ, έξω από το Πολυτεχνείο βρίσκονται τανκς κι έχουν στραμμένες τις μπούκες των κανονιών τους στα παιδιά σου. Αυτή τη στιγμή, ελληνικέ λαέ, μπορείς να διαπιστώσεις πώς μας κατάντησαν οι Αμερικάνοι. Δεν πρέπει να χυθεί άλλο αίμα. Όχι άλλο αίμα!"
"Είμαστε άοπλοι"... "Είμαστε άοπλοι", επαναλαμβάνουν οι εκφωνητές, ενώ η έκκληση "Αδέλφια μας φαντάροι" πέφτει στο κενό, αφού περίπου στις 3 τα ξημερώματα, ένα τεθωρακισμένο θα γκρεμίσει την πύλη του Πολυτεχνείου. Η ελληνική σημαία που μέχρι τότε κυμάτιζε στην πύλη, βάφεται με αίμα...
Σύμφωνα με τον επίσημο απολογισμό, οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι 13. Έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών αναφέρει 24 τεκμηριωμένες περιπτώσεις. Ο αριθμός των τραυματιών παραμένει μέχρι και σήμερα αδιευκρίνιστος...
(Με πληροφορίες από το Ιστορικό Λεύκωμα της Καθημερινής - 1973)
πηγη:news247.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr