Πίκρα - γράφει η Νιόβη Ολυμπίου για την ηλεκτρονική εφημερίδα ialmopia.gr
Πίκρα μεγάλη κι απογοήτευση εκατέρωθεν... Τόσο για τους πολιτικούς όσο και για τους ψηφοφόρους. Οι πολιτικοί πικραίνονται κι απογοητεύονται επειδή δεν μπορούν να διασφαλίσουν την υστεροφημία τους.
Οι ψηφοφόροι επειδή στην τελική πάντα συνειδητοποιούν ότι είναι κορόιδα!
Αναφέρομαι στον φαύλο κύκλο της βλακείας που επικρατεί σ' αυτό το κράτος και εξηγούμαι:
Με την πολιτική ασχολούνται κατά το είθισται τεμπέληδες, ανάξιοι, ανίκανοι, λαμόγια, αγύρτες, κλέφτες, λωποδύτες και λοιποί τυχοδιώκτες. Κάπου κάπου, ξεπηδάει κι από κανένα νέο φυντάνι, που αποτελεί τον αντίποδά τους. Εργατικός, δοτικός, ανιδιοτελής, τίμιος, κάποιος δηλαδή που έχει τα εντελώς αντίθετα χαρακτηριστικά της καθεστηκύιας πολιτικής τάξης στην Ελλάδα.
Σ' αυτήν την περίπτωση πέφτουν κυριολεκτικά όλοι επάνω του να τον φάνε. Κι επειδή πρόκειται για ανθρώπους ιδιαιτέρας αντιλήψεως, ποτέ δεν το κάνουν ευθέως. Στήνουν παγίδες, τρικλοποδιές, βάζουν δολώματα – γυναίκες δηλητήριο, και όλα εκείνα εν γένει που εμείς τα “κορόιδα” νομίζουμε ότι συμβαίνουν μόνο στις ταινίες και στις σαπουνόπερες.
Θα μπορούσαμε άνετα να παρομοιάσουμε την πολιτική ως ένα ιερατείο που φυλά επτασφράγιστη την κρυφή του γνώση η οποία στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι όλη εκείνη η βρώμα και η δυσωδία που αποπνέουν από τα πισώπλατα μαχαιρώματα, τα ειδεχθή ψεύδη και τις πολιτικές δολοφονίες.
Πού κολλάνε όμως όλα αυτά στη δική μας μικρή κοινωνία;
Αρχικά, η πολιτική – δημοτική εξουσία ενός τόπου αποτελεί μια μικρογραφία της ευρύτερης πολιτικής κοινωνίας και άρχουσας τάξης η οποία δε, δεν εναλλάσσεται κάθε τέσσερα πέντε χρόνια όπως πολλοί νομίζουν αλλά διαιωνίζεται λόγω του φαύλου κύκλου της βλακείας που είναι καλά και στέρεα θεμελιωμένος
Έτσι, αν υποθέσουμε πως ένα ακέραιο άτομο αναλαμβάνει κάποια στιγμή την εξουσία, ο πρώτος του αντίπαλος είναι το ίδιο το σύστημα.
Ο δεύτερος αντίπαλος είναι πάντα η αντιπολίτευση η οποία προασπιζόμενη τα πεπραγμένα της, εκμεταλεύεται αυτό το διεφθαρμένο σύστημα λόγω του ότι το γνωρίζει καλύτερα από προηγούμενη εμπειρία και στην περίπτωση που δεν την έχει, προσλαμβάνει άτομα που κατέχουν το σύστημα.
Τρίτος αντίπαλος είναι όλοι εκείνοι που ασχολούνται με την πολιτική, αιρετοί και μη, οι οποίοι υπηρετούν την εξουσία του φαύλου κύκλου προς ίδιον όφελος.
Τέταρτος αντίπαλος είναι όλοι οι σφετεριστές άπασας εξουσίας.
Πέμπτος αντίπαλος είναι εκείνοι οι ψηφοφόροι και χρηματοδότες που απαιτούν ανταμοιβή της ψήφου τους.
Πάρτε τώρα όλα τα παραπάνω και προσαρμόστε τα στην δική μας μικρή κοινωνία.
Δεν νομίζω ότι θα εκπλαγείτε με τα κοινά στοιχεία που υπάρχουν...
Δευτερευόντως, ακόμη ένας στρεσογόνος παράγοντας που υπονομεύει την κάθε είδους πολιτική εξουσία είναι η δημοσιογραφία που παγκοσμίως έχει αποδείξει περίτρανα πως εξυπηρετεί τα συμφέροντά της κατά το δοκούν.
Τελευταίος υποβολέας του αδίκου είναι η δικαστική εξουσία που κι αυτή με τη σειρά της εξυπηρετεί πάντα τα συμφέροντα κάποιας κεντρικότερης εξουσίας.
Πώς να βγάλει άκρη λοιπόν μετά απ' όλα αυτά κάποιος που πάει με το σταυρό στο χέρι όπως λέει κι ο σοφός λαός;
Ή θα αναγκαστεί να γίνει ίδιος μ' αυτούς προκειμένου να επιβιώσει και ίσως σε ελάχιστες περιπτώσεις να εξασφαλίσει τμηματική – μερική υστεροφημία είτε, εάν είναι αρκετά έξυπνος ώστε να εντοπίσει τις αδυναμίες του συστήματος, θα το εκμεταλευτεί προς όφελός του και επομένως προς όφελος των δημωτών του.
Ας μην ξεχνά ο τελευταίος βέβαια, πως η σωστή διαχείριση της εξουσίας χαρακτηρίζεται από αμεσότητα, δράση και έργο τα οποία επιτυγχάνονται εννίοτε, με “δημοκρατικό αυταρχισμό” όπως το βέτο λόγου χάριν...
Ενώ έως τώρα δείχνει να έχει τη θέληση, αρχίζει να γίνεται ορατό από την άλλη πως πιάνεται στα φλόκια του φαύλου κύκλου με αποτέλεσμα να καθυστερεί δίνοντας έτσι λαβές για αντιπολιτευτικό αντίλογο.
Έτσι μού 'ρχεται να του κάνω δώρο ένα ψαλίδι...
Πίκρα μεγάλη κι απογοήτευση εκατέρωθεν... Τόσο για τους πολιτικούς όσο και για τους ψηφοφόρους. Οι πολιτικοί πικραίνονται κι απογοητεύονται επειδή δεν μπορούν να διασφαλίσουν την υστεροφημία τους.
Οι ψηφοφόροι επειδή στην τελική πάντα συνειδητοποιούν ότι είναι κορόιδα!
Αναφέρομαι στον φαύλο κύκλο της βλακείας που επικρατεί σ' αυτό το κράτος και εξηγούμαι:
Με την πολιτική ασχολούνται κατά το είθισται τεμπέληδες, ανάξιοι, ανίκανοι, λαμόγια, αγύρτες, κλέφτες, λωποδύτες και λοιποί τυχοδιώκτες. Κάπου κάπου, ξεπηδάει κι από κανένα νέο φυντάνι, που αποτελεί τον αντίποδά τους. Εργατικός, δοτικός, ανιδιοτελής, τίμιος, κάποιος δηλαδή που έχει τα εντελώς αντίθετα χαρακτηριστικά της καθεστηκύιας πολιτικής τάξης στην Ελλάδα.
Σ' αυτήν την περίπτωση πέφτουν κυριολεκτικά όλοι επάνω του να τον φάνε. Κι επειδή πρόκειται για ανθρώπους ιδιαιτέρας αντιλήψεως, ποτέ δεν το κάνουν ευθέως. Στήνουν παγίδες, τρικλοποδιές, βάζουν δολώματα – γυναίκες δηλητήριο, και όλα εκείνα εν γένει που εμείς τα “κορόιδα” νομίζουμε ότι συμβαίνουν μόνο στις ταινίες και στις σαπουνόπερες.
Θα μπορούσαμε άνετα να παρομοιάσουμε την πολιτική ως ένα ιερατείο που φυλά επτασφράγιστη την κρυφή του γνώση η οποία στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι όλη εκείνη η βρώμα και η δυσωδία που αποπνέουν από τα πισώπλατα μαχαιρώματα, τα ειδεχθή ψεύδη και τις πολιτικές δολοφονίες.
Πού κολλάνε όμως όλα αυτά στη δική μας μικρή κοινωνία;
Αρχικά, η πολιτική – δημοτική εξουσία ενός τόπου αποτελεί μια μικρογραφία της ευρύτερης πολιτικής κοινωνίας και άρχουσας τάξης η οποία δε, δεν εναλλάσσεται κάθε τέσσερα πέντε χρόνια όπως πολλοί νομίζουν αλλά διαιωνίζεται λόγω του φαύλου κύκλου της βλακείας που είναι καλά και στέρεα θεμελιωμένος
Έτσι, αν υποθέσουμε πως ένα ακέραιο άτομο αναλαμβάνει κάποια στιγμή την εξουσία, ο πρώτος του αντίπαλος είναι το ίδιο το σύστημα.
Ο δεύτερος αντίπαλος είναι πάντα η αντιπολίτευση η οποία προασπιζόμενη τα πεπραγμένα της, εκμεταλεύεται αυτό το διεφθαρμένο σύστημα λόγω του ότι το γνωρίζει καλύτερα από προηγούμενη εμπειρία και στην περίπτωση που δεν την έχει, προσλαμβάνει άτομα που κατέχουν το σύστημα.
Τρίτος αντίπαλος είναι όλοι εκείνοι που ασχολούνται με την πολιτική, αιρετοί και μη, οι οποίοι υπηρετούν την εξουσία του φαύλου κύκλου προς ίδιον όφελος.
Τέταρτος αντίπαλος είναι όλοι οι σφετεριστές άπασας εξουσίας.
Πέμπτος αντίπαλος είναι εκείνοι οι ψηφοφόροι και χρηματοδότες που απαιτούν ανταμοιβή της ψήφου τους.
Πάρτε τώρα όλα τα παραπάνω και προσαρμόστε τα στην δική μας μικρή κοινωνία.
Δεν νομίζω ότι θα εκπλαγείτε με τα κοινά στοιχεία που υπάρχουν...
Δευτερευόντως, ακόμη ένας στρεσογόνος παράγοντας που υπονομεύει την κάθε είδους πολιτική εξουσία είναι η δημοσιογραφία που παγκοσμίως έχει αποδείξει περίτρανα πως εξυπηρετεί τα συμφέροντά της κατά το δοκούν.
Τελευταίος υποβολέας του αδίκου είναι η δικαστική εξουσία που κι αυτή με τη σειρά της εξυπηρετεί πάντα τα συμφέροντα κάποιας κεντρικότερης εξουσίας.
Πώς να βγάλει άκρη λοιπόν μετά απ' όλα αυτά κάποιος που πάει με το σταυρό στο χέρι όπως λέει κι ο σοφός λαός;
Ή θα αναγκαστεί να γίνει ίδιος μ' αυτούς προκειμένου να επιβιώσει και ίσως σε ελάχιστες περιπτώσεις να εξασφαλίσει τμηματική – μερική υστεροφημία είτε, εάν είναι αρκετά έξυπνος ώστε να εντοπίσει τις αδυναμίες του συστήματος, θα το εκμεταλευτεί προς όφελός του και επομένως προς όφελος των δημωτών του.
Ας μην ξεχνά ο τελευταίος βέβαια, πως η σωστή διαχείριση της εξουσίας χαρακτηρίζεται από αμεσότητα, δράση και έργο τα οποία επιτυγχάνονται εννίοτε, με “δημοκρατικό αυταρχισμό” όπως το βέτο λόγου χάριν...
Ενώ έως τώρα δείχνει να έχει τη θέληση, αρχίζει να γίνεται ορατό από την άλλη πως πιάνεται στα φλόκια του φαύλου κύκλου με αποτέλεσμα να καθυστερεί δίνοντας έτσι λαβές για αντιπολιτευτικό αντίλογο.
Έτσι μού 'ρχεται να του κάνω δώρο ένα ψαλίδι...
Πίκρα - άρθρο της Νιόβης Ολυμπίου, για την στήλη του ialmopia "Παπαγαλάκια του καφενείου"
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr