Στην μνήμη του Διομήδη Κομνηνού - ποίημα του Μύρωνα Κομνηνού

Στην μνήμη του Διομήδη Κομνηνού - ποίημα του Μύρωνα Κομνηνού για το ialmopia.gr

 

 

 

 

 

 

 

Στην μνήμη του Διομήδη Κομνηνού

Τράβηξα το σιδερένιο συρτάρι του νεκροτομείου,

σε είδα αγόρι μου, γυμνό, με τα μάτια ανοιχτά

και την σφαίρα στο στήθος,  πήρα χειρουργικό

ψαλίδι και έκοψα μια τούφα από τα μαλλιά σου,

σε φίλησα στο μέτωπο, στα μάτια και στην πληγή

σου και έφυγα, γιέ μου…..

 

Τι όμορφος που ήσουν νεκρός, αγόρι μου!

Το καντηλάκι σου, είναι αναμμένο κάθε μέρα

παιδί μου. Το λαδάκι σου, απ’ την Ελληνική γη,

αραιωμένο με τα καυτά δάκρυά μου!

 

Μαχαιριά στην καρδιά μου, αγόρι μου, η σημερινή

εξουσία των μνημονίων και της εξαθλίωσης του

λαού μας, όρκισε σύσσωμη υπουργό, τον συνένοχο

των δολοφόνων σου! Εσύ αγόρι μου ζητούσες,

ψωμί, παιδεία, ελευθερία κι αυτός βεβαίωνε ότι,

αγωνιζόσασταν για να εγκαθιδρύσετε, μια

κομμουνιστική δικτατορία!

  

Ασέλγησαν πάνω στα νεκρά σας κορμιά,

δολοφόνησαν την ιστορία. Όμως παιδί μου η

ιστορία, θ’ αναστηθεί και θα τους ρίξει στα

τάρταρα, μαζί με τον Χίτλερ και τους δοσίλογους…..

                                         Μύρωνας Κομνηνός

 

-Διαβάζοντας στίχους του Πάνου Κυπαρίσση,

Από το «Φως του ορυχείου», συγκλονίστηκα και

θυμήθηκα……