Πάικο Festival - Στήνοντας στα όρη μια διαφορετική κατάσταση πολιτισμού… [ΕΙΚΟΝΕΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ]

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φεστιβάλ των τελευταίων ετών ακούει στο όνομα Πάικο festival και πραγματοποιείται, «σκαρφαλώνοντας» στο βουνό για δεύτερη συνεχή χρονιά.

 Ο τίτλος του φεστιβάλ προέρχεται από το όρος Πάικο (βρίσκεται στην Κεντρική Μακεδονία, στα σύνορα των νομών Πέλλας και Κιλκίς) και στήθηκε από το μηδέν, από νέους ανθρώπους, οι οποίοι δεν αποσκοπούν –και καλά κάνουν- σε οικονομικά οφέλη προς ίδιον όφελος από τη διοργάνωση, μιας και δεν διακατέχονται από τέτοια κίνητρα, που περιτριγυρίζουν σαν γυμνοσάλιαγκες τις πολιτιστικές δράσεις.

Αντίθετα βάζουν μπροστά το μεράκι και την αγάπη τους για τις τέχνες, όντας δημιουργοί και ακούραστοι εργάτες της τέχνης και οι ίδιοι από διαφορετικά πόστα ο καθένας. Εμείς κάναμε μια κουβέντα με τον Χρήστο Τραμποσίνη πρωτεργάτη του εγχειρήματος, ιδρυτικό μέλος του φεστιβάλ, καθώς και μέλος του ξεχωριστού συγκροτήματος των Βόμβων, για πολλά και διάφορα… τις φετινές διήμερες δράσεις του Πάικο, τους Βόμβους, οι οποίοι θα εμφανιστούν την πρώτη μέρα του φεστιβάλ, για τη μουσική γενικότερα αλλά και για τον πολιτισμό αυτής της χώρας, όπως αυτός σχηματίζεται στο σύγχρονο χάρτη…

• οι φωτογραφίες από το Πάικο Festival - Δημήτρης Χατζάρας
• συνέντευξη στο toperiodiko.gr | συντάκτης - Αλέξανδρου Γερασίμου

Δείτε φωτογραφίες από το 2ο Πάικο Festival:

Ο Χρ. Τραμποσίνης μάς μιλά για το Πάικο festival, τους Βόμβους, τον πολιτισμό

Πότε ξεκίνησε το εγχείρημα που ακούει στο όνομα Πάικο festival; Ξεκίνησε το 2013. Στο μέρος όπου γίνεται το φεστιβάλ μαζευόντουσαν φίλοι κάθε Πρωτομαγιά όπου κατασκήνωναν. Πέρυσι μου πρότειναν να ανέβω  να παίξω ρεμπέτικα, εγώ κάλεσα και άλλους μουσικούς και τα υπόλοιπα ήρθαν το ένα μετά το άλλο.


Από πού προέρχεται η ονομασία του;
Από το βουνό Πάικο. Το βουνό βρίσκεται ανάμεσα  στους δύο νομούς, Πέλλας όπου είμαστε εμείς και Κιλκίς. Η τοποθεσία του φεστιβάλ είναι στους πρόποδες του βουνού από την δυτική πλευρά πάνω από τα χωριά Πρόδρομος και Φούστανη Αριδαίας.

Ποιοι αποτελούν την ομάδα του φεστιβάλ;
Κυρίως κάτοικοι των γύρω χωριών. Αυτήν τη στιγμή συμμετέχουν νέοι από την Φούστανη, τον Πρόδρομο όπου είμαι κι εγώ, και την Κωνσταντία.

Υπήρξαν και υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες ως προς την ολοκλήρωση και την πραγμάτωση του;
Η δυσκολότερη πρόκληση ήταν και είναι ο δρόμος που οδηγεί στο φεστιβάλ. Έπρεπε να μετατρέψουμε έναν αγροτικό δρόμο προσπελάσιμο για Ι.Χ. Επίσης λόγω απόστασης από τα γύρω χωριά, η ηλεκτροδότηση όλου του φεστιβάλ γίνεται μόνο από γεννήτριες.

Έχετε στήριξη από την πολιτεία ή από κάποιους άλλους φορείς;
Έχουμε τη στήριξη των τοπικών συλλόγων και του Δήμου Αριδαίας με την παραχώρηση μιας κινητής εξέδρας, όπως επίσης και των τοπικών επαγγελματιών που στηρίζουν με τις χορηγίες τους την προσπάθεια μας.

Ποιοι καλλιτέχνες και σχήματα θα λάβουν μέρος φέτος;
Σκοπός του φεστιβάλ είναι να στηρίξει καλλιτέχνες που θέλουν να προωθήσουν τη δουλειά τους, να προβάλλουν το έργο τους και κυρίως να βρουν ένα χώρο έκφρασης, «ελεύθερο» από περιορισμούς. Έτσι προσπαθούμε να συμμετέχουν όσα περισσότερα τοπικά σχήματα είναι εφικτό, ανεξαρτήτου στυλ.  Από την περιοχή της Αριδαίας συμμετέχουν οι: “Από πριν και από μετά”, “Jazza Slam”,“Dj Psyonic”, “Μαρκομανείς”. Επίσης φιλοξενούμε από την γειτονική Έδεσσα τους “Grown Down”, από Θεσσαλονίκη τους “Badinage και τους “The dreamers” από Καβάλα. Την πρώτη μέρα του φεστιβάλ εμφανίζονται και οι “Βόμβοι”, στους οποίους συμμετέχω κι εγώ. Πέρα από τα μουσικά σχήματα, τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ ανεβαίνει μια πολύ ενδιαφέρουσα παράσταση σκιών με τίτλο «ο ήρωας των αγράφων Κατσαντώνης», από τον Γιάννη Παπαδόπουλο, καθώς και μια ομιλία φυσιοθεραπείας από τον Σοφοκλή Καρατζόγλου.

Έχεις διττή παρουσία στο φεστιβάλ, αφού εκτός από το κομμάτι της διοργάνωσης θα συμμετέχεις μουσικά με το σχήμα των Βόμβων. Πες μας κάποια πράγματα για το γκρουπ, ποιοι το αποτελούν κ.λπ.  Από όσο ξέρω βρίσκεστε σε διαδικασία ηχογράφησης του δεύτερου δίσκου…
Συμμετέχω με δύο σχήματα, τους Βόμβους και τους Μαρκομανείς. Η σημερινή μορφή των Βόμβων υφίσταται από τον Αύγουστο του 2013. Η έδρα τους πλέον βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη μιας και τα περισσότερα μέλη είμαστε από τριγύρω. Νομίζω ότι εκτός από τα μέλη που αλλάξανε, πλέον έχει διαφοροποιηθεί και ο «ήχος» της μπάντας μιας, η θέση της κιθάρας και του μπάσου έχει πάρει το λαούτο, η λάφτα, η λύρα, το νταούλι. Έτσι μέσα από τις «παραδοσιακές» καταβολές του καθενός μας, προκύπτει ένας διαφορετικός και συνάμα άμεσα συσχετιζόμενος «ήχος» με τους ήχους των οργάνων και της παράδοσης που αυτά εντάσσονται. Ήδη από τον χειμώνα που μας πέρασε έχουμε μπει στο στούντιο «Παράγκα» του Νίκου Ξύδη, ξεκινώντας τις εγγραφές, δουλεύοντας παράλληλα και νέα κομμάτια. Η μπάντα αποτελείται από τους: Πάνο Πενταρίτσα-φωνή, Σεραφείμ Μαρμαρίδη: λύρα ποντιακή, αγγείο, ξύλινα πνευστά, Νίκο Χατζηδαυιτίδη: νταούλι, Δήμο Τυχάλα: λαούτο, Χρήστο Τραμποσίνη: λάφτα, σάζι.

Η δική σου σχέση με τη μουσική από πότε ξεκινάει;
Ουσιαστικά από όταν γεννήθηκα! Ο πατέρας μου ήταν μουσικός – μπουζουξής της παλιάς σχολής –, έτσι με θυμάμαι να κρατάω όργανο από πολύ μικρός. Μέχρι και τα 20 μου χρόνια δεν είχα ασχοληθεί με άλλα όργανα. Η σχέση μου με τη λάφτα, το σάζι και γενικότερα τις παραδόσεις της ανατολικής Μεσογείου ξεκίνησε από το Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής μουσικής στην Άρτα από όπου και αποφοίτησα το 2010.

Από ότι βλέπουμε για το φεστιβάλ δεν υπάρχει περιορισμός ως προς τα είδη της μουσικής που «χωράνε» σε αυτό μιας και «συναντιούνται» ετερόκλητα ενδιαφέροντα είδη από ρεμπέτικο μέχρι ροκ. Εσείς όμως ως Βόμβοι επιλέξατε τον όρο “Ρίζα” για να τονίσετε το δικό σας ιδίωμα στα πολιτιστικά πράγματα, κάτι που εμπεριέχει θέση και σαφώς είναι και στη φύση σας ως γκρουπ. Μίλησε μου για αυτό.
Η «Ρίζα» ως παγκόσμιο είδος απαντάται Roots, με την διαφορά, όσον αφορά τα υπόλοιπα μουσικά παγκόσμια είδη, την αυτοδιάθεση. Επειδή όμως αναθεωρεί τη ρίζα του κάθε τόπου είναι μοναδικό για τον κάθε τόπο και δεν μπορεί να αποκτήσει αγγλοσαξονικό μότο για την παγκόσμια σκηνή. Εγχώρια, η μουσική «Ρίζα» ορίζει το αυτονόητο, τη δημιουργική συνέχεια του καθ” ημάς μουσικού κώδικα, με νέες μελωδίες, στίχους και ύφη πάνω στον ίδιο υπεραιωνόβιο τρόπο. Το επόμενο δηλαδή βήμα από εκείνα τα σχήματα που αγαπάνε την παράδοση και ακόμα διασκευάζουν και ξαναδιασκευάζουν τα ίδια και τα ίδια δημιουργήματα των παλιών μαστόρων. «Ρίζα» κάνεις αν δημιουργείς για να το κρατήσεις ζωντανό.

Τι ακούς στην μπάντα; Λαούτο, λάφτα, λύρα, νταούλι. Ακούς τη φωνή να «ραπάρει» και το «μπιτ» να βγαίνει από το νταούλι, με στίχους βγαλμένους από τα δικά μας «γκέτο», μελωδικές γραμμές γραμμένες όχι μόνο σε δυτικότροπες κλίμακες αλλά και με στοιχεία των μακάμ, πάνω σε ρυθμικά σχήματα άμεσα συνδεδεμένα με παραδοσιακά ακούσματα. Κρατάμε τη βάση και χτίζουμε πάνω σε αυτήν, προσπαθώντας να κρατήσουμε ζωντανό αυτόν τον «παλιό» ήχο πάνω σε νέα πράγματα. Όπως λέει και ο Πάνος Πενταρίτσας «Εγχώρια, η μουσική «Ρίζα», η οποία ως παγκόσμιο είδος απαντάται Roots, ορίζει το αυτονόητο, τη δημιουργική συνέχεια του καθ” ημάς μουσικού κώδικα, με νέες μελωδίες, στίχους και ύφη πάνω στον ίδιο υπεραιωνόβιο τρόπο!»

Ζούμε σε μια παγκόσμια ύφεση όχι μόνο οικονομική, και αυτό είναι εμφανές ότι επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό και το κομμάτι των καλλιτεχνικών παραγωγών και ό,τι κινείται γύρω από αυτό (δισκογραφία, μουσικές σκηνές, live, φεστιβάλ κ.ά.). Που βλέπεις να οδηγούνται τα πράγματα τα επόμενα χρόνια;

Από το κακό στο χειρότερο και το αντίθετο. Πιστεύω ότι αυτή η κατάσταση λειτουργεί για όλους καταλυτικά. Αυτοί που πιστεύουν στο έργο τους θα τα φέρουν σε πέρας. Βέβαια εδώ είναι και το μεγάλο στοίχημα του καλλιτέχνη…γράφω μουσική για μένα, για τον κόσμο ή για τις δισκογραφικές; Θα τα δούμε όλα μπροστά μας. 

Τα επόμενα βήματα του Πάικο festival ποια είναι;

Το Πάικο fest είναι πρώτα ο χώρος και μετά όλα τα υπόλοιπα. Αν έρθεις στο βουνό που γίνεται το φεστιβάλ χάνεις τη μπάλα από τη φυσική ομορφιά. Και αυτό θέλουμε να το διατηρήσουμε ως πρωταρχικό μέλημά μας. Πρώτα το μέρος, ως χώρος συνάντησης – συγκέντρωσης – χαλάρωσης – πάρ’το όπως θες, οποιουδήποτε θέλει να ξεφύγει ένα σαββατοκύριακο του καλοκαιριού. Έπειτα ένας «χώρος» έκφρασης καλλιτεχνών  (μουσικοί, γραφίστες, φωτογράφοι, χειροποίητες δημιουργίες, καραγκιοζοπαίχτες). Ακόμη, θέλουμε να διευρύνουμε τις δραστηριότητες που είναι άμεσα συνυφασμένες με τη φύση και το βουνό – διαδρομές, πεζοπορία, ποδήλατο, μηχανή. Φέτος θα έχουμε και μια ειδική διαδρομή για endurο και atv.

Ελπίζουμε το Πάικο fest να αποτελέσει ένα «πλαίσιο» δημιουργίας, έκφρασης και «αποτοξίνωσης», που κάθε χρόνο θα χωράει και περισσότερους ανθρώπους που αποζητούν το απλό, μέσα από το οποίο προκύπτει το σπουδαίο.

Δείτε τις υπόλοιπες φωτογραφίες:

*οι φωτογραφίες είναι των παιδιών από το Πάικο Festival, ενώ η συνέντευξη έγινε για το toperiodiko.gr