Οι παρακάτω φωτογραφίες φέρνουν στο φώς τις συνθήκες στις υπόγειες σήραγγες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου όπου στρατιώτες αναζητούσαν καταφύγιο.
Αν και πίσω απο τις φωτογραφίες κρύβεται η καθημερινή κόλαση των στρατιωτών και ο θάνατος, δεν παύουν τα πλάνα του φωτογραφου Jeff Gusky και του συγγραφέα Evan Hadingham για το National Geographic να αναδεικνύουν και μια μυστήρια ομορφιά.
Ακόμα κι αν ο φόβος του θανάτου κρεμμόταν πάντα πάνω απο τους άνδρες σε καθημερινή βάση, η μαλακή πέτρα των τοίχων ειναι σκαλισμένη. Η "χαρακτική" των στρατιωτών στις υπόγειες σήραγγες αναδεικνύει την προσωπική τους ταυτότητα και την θέληση τους για επιβίωση αλλα και τις φωνές του μαρτυριου τους.
Σύμφωνα με τον Χάντινχαμ "η είσοδος στην σήραγγα ειναι μια υγρή τρύπα στο έδαφος πίσω απο θάμνους σε ένα απομονωμένο δάσος στην Βορειοανατολική Γαλλία. Μετά απο περίπου 500 μέτρα ξαφνικά βρισκόμαστε σ'ένα σημείο που θυμίζει λασπωμένο τηλεφωνικό θάλαμο."
Ο Χάντινχαμ πρόσθεσε οτι: «Εδώ, λίγο μετά το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί μηχανικοί του στρατού καθόντουσαν στην απόλυτη σιωπή, προσπαθώντας να ακουσουν τον παραμικρό ήχο εχθρικών "υπόγειων" ομάδων. Υπόγειες φωνές ή το ξύσιμο απο φτυάρια σήμαινε ότι μια εχθρική "ομάδα εξόρυξης" μπορεί να ήταν μόνο μέτρα μακριά, σκάβοντας μια σήραγγα για επίθεση προς το μέρος σου. Ο κίνδυνος αυξανόταν όταν η εκσκαφή σταματούσε και άκουγε κανείς έναν ήχο που έμοιαζε με σακίδια ή με δοχεία να στοιβάζονται το ένα πάνω από το άλλο. Αυτο σήμανε ότι ο εχθρός ετοίμαζε εκρηκτικά στο τέλος του τούνελ. Το χειρότερο απ' όλα ηταν η σιωπή που ακολουθούσε...Ανά πάσα στιγμή τα εκρηκτικά μπορούσαν να σε θάψουν ζωντανό».
Μια μόνο νάρκη θα μπορούσε να σπείρει το απόλυτο χάος. Σε μια απο τις σήραγγες που επισκέφτηκαν οι δυο άντρες, μια έκρηξη που έγινε απο τους Γερμανούς στις 26 Ιανουαρίου 1915, ευθυνόταν για τον θάνατο 26 γάλλων του πεζικού και των τραυματισμό 22.
Γκραφιτι που βρήκαν οι δυο δημοσιογράφοι και που άφησαν Γερμανοί ανέφερε τα ονοματα και τα τάγματα των Γερμανών στρατιωτών και ενα σύνθημα: «Gott für Kaiser! (Ο Θεός για τον Kaiser!).
Για να απαλλαγουν απο την μονοτονία της υπόγειας ζωής οι στρατιώτες έγραφαν στους τοίχους, ζωγραφιζαν σκίτσα και καρικατούρες, έφτιαχναν γλυπτά, ακόμη και περίπλοκα ανάγλυφα.
Η ζωή στα λατομεία ήταν πολύ προτιμότερη από την κόλαση στην λάσπη των χαρακωμάτων. Ένας Γάλλος στρατιώτης έγραψε: «Μας έχουν φάει τα παράσιτα, είμαστε γεματοι ψείρες και ψύλλους, ειμαστε περικυκλωμένοι απο αρουραίους και ποντίκια. Εχει υγρασία και πολλοί από τους άνδρες αρρωσταίνουν».
Για να περάσει η ώρα, οι άνδρες ονειροπολούσαν. Εικόνες γυναικών στα τείχη, με πολλά συναισθηματικά και εξιδανικευμένα πορτρέτα.
Μετάφραση/Επιμέλεια: OnAlert
Πηγή: Daily Mai
Αν και πίσω απο τις φωτογραφίες κρύβεται η καθημερινή κόλαση των στρατιωτών και ο θάνατος, δεν παύουν τα πλάνα του φωτογραφου Jeff Gusky και του συγγραφέα Evan Hadingham για το National Geographic να αναδεικνύουν και μια μυστήρια ομορφιά.
Ακόμα κι αν ο φόβος του θανάτου κρεμμόταν πάντα πάνω απο τους άνδρες σε καθημερινή βάση, η μαλακή πέτρα των τοίχων ειναι σκαλισμένη. Η "χαρακτική" των στρατιωτών στις υπόγειες σήραγγες αναδεικνύει την προσωπική τους ταυτότητα και την θέληση τους για επιβίωση αλλα και τις φωνές του μαρτυριου τους.
Σύμφωνα με τον Χάντινχαμ "η είσοδος στην σήραγγα ειναι μια υγρή τρύπα στο έδαφος πίσω απο θάμνους σε ένα απομονωμένο δάσος στην Βορειοανατολική Γαλλία. Μετά απο περίπου 500 μέτρα ξαφνικά βρισκόμαστε σ'ένα σημείο που θυμίζει λασπωμένο τηλεφωνικό θάλαμο."
Ο Χάντινχαμ πρόσθεσε οτι: «Εδώ, λίγο μετά το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Γερμανοί μηχανικοί του στρατού καθόντουσαν στην απόλυτη σιωπή, προσπαθώντας να ακουσουν τον παραμικρό ήχο εχθρικών "υπόγειων" ομάδων. Υπόγειες φωνές ή το ξύσιμο απο φτυάρια σήμαινε ότι μια εχθρική "ομάδα εξόρυξης" μπορεί να ήταν μόνο μέτρα μακριά, σκάβοντας μια σήραγγα για επίθεση προς το μέρος σου. Ο κίνδυνος αυξανόταν όταν η εκσκαφή σταματούσε και άκουγε κανείς έναν ήχο που έμοιαζε με σακίδια ή με δοχεία να στοιβάζονται το ένα πάνω από το άλλο. Αυτο σήμανε ότι ο εχθρός ετοίμαζε εκρηκτικά στο τέλος του τούνελ. Το χειρότερο απ' όλα ηταν η σιωπή που ακολουθούσε...Ανά πάσα στιγμή τα εκρηκτικά μπορούσαν να σε θάψουν ζωντανό».
Μια μόνο νάρκη θα μπορούσε να σπείρει το απόλυτο χάος. Σε μια απο τις σήραγγες που επισκέφτηκαν οι δυο άντρες, μια έκρηξη που έγινε απο τους Γερμανούς στις 26 Ιανουαρίου 1915, ευθυνόταν για τον θάνατο 26 γάλλων του πεζικού και των τραυματισμό 22.
Γκραφιτι που βρήκαν οι δυο δημοσιογράφοι και που άφησαν Γερμανοί ανέφερε τα ονοματα και τα τάγματα των Γερμανών στρατιωτών και ενα σύνθημα: «Gott für Kaiser! (Ο Θεός για τον Kaiser!).
Για να απαλλαγουν απο την μονοτονία της υπόγειας ζωής οι στρατιώτες έγραφαν στους τοίχους, ζωγραφιζαν σκίτσα και καρικατούρες, έφτιαχναν γλυπτά, ακόμη και περίπλοκα ανάγλυφα.
Η ζωή στα λατομεία ήταν πολύ προτιμότερη από την κόλαση στην λάσπη των χαρακωμάτων. Ένας Γάλλος στρατιώτης έγραψε: «Μας έχουν φάει τα παράσιτα, είμαστε γεματοι ψείρες και ψύλλους, ειμαστε περικυκλωμένοι απο αρουραίους και ποντίκια. Εχει υγρασία και πολλοί από τους άνδρες αρρωσταίνουν».
Για να περάσει η ώρα, οι άνδρες ονειροπολούσαν. Εικόνες γυναικών στα τείχη, με πολλά συναισθηματικά και εξιδανικευμένα πορτρέτα.
Μετάφραση/Επιμέλεια: OnAlert
Πηγή: Daily Mai
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου
Το ialmopia.gr επιτρέπει στον χρήστη να αναρτά τα σχόλια και τις απόψεις του σε επίκαιρα θέματα/συζητήσεις. Τα σχόλια και οι απόψεις αυτές εκφράζουν αποκλειστικά τις προσωπικές θέσεις του εκάστοτε χρήστη και δεν υιοθετούνται από το ialmopia.gr. Σε κάθε περίπτωση, ο χρήστης οφείλει να εκφράζεται με τρόπο ώστε να μην παραβιάζει τους ελληνικούς νόμους. Σε αντίθετη περίπτωση, το ialmopia.gr διατηρεί το δικαίωμα να αποκλείει το χρήστη από την εν λόγω υπηρεσία.
Με εκτίμηση, Η συντακτική ομάδα του ialmopia.gr