Καλλιέργεια αμυγδαλιάς - γράφει η Γραμματέα Αναστασία

Καλλιέργεια αμυγδαλιάς - γράφει η Γραμματέα Αναστασία για το ialmopia.gr


Η αμυγδαλιά είναι ένα απο τα αρχαιότερα ακρόδρυα που χρησιμοποιούνταν απο τον άνθρωπο. Oι ειδικές περιβαλλοντικές της απαιτήσεις έχουν περιορίσει σημαντικά την εμπορική της καλλιέργεια στις κατάλληλες για αυτήν περιοχές της υφηλίου. Στην Ελλάδα, η αμυγδαλιά καλλιεργείται στην Θράκη, Μακεδονία, Νησιά Αιγαίου, Κρήτη, Θεσσαλία, Πελοπόννησο και Στερέα Ελλάδα. Τα κυριότερα κέντρα είναι οι νομοί Λάρισας και Μαγνησίας.

Βοτανική ταξινόμηση και μορφολογία. Η αμυγδαλιά ανήκει στην οικογένεια Rosaceae. Είναι δέντρο φυλλοβόλο, μικρού έως μεγάλου μεγέθους. Τα φύλλα του είναι απλά, κατ´εναλλαγή, γυαλιστερά, οδοντωτά και αδενοφόρα. Ο καρπός είναι δρύπη και αποτελείται απο το εξωκάρπιο, το μεσοκάρπιο και το ενδοκάρπιο που περικλείει το σπέρμα. Το σπέρμα μπορεί να είναι γλυκό, πικρό ή υπόπικρό.

Η αμυγδαλιά εισέρχεται σε αξιόλογη καρποφορία απο το 8ο έως 10ο έτος και η παραγωγική της ζωή υπολογίζεται σε 50 έτη.

Η αμυγδαλιά ανάλογα με την ποικιλία ανθίζει απο τέλη Ιανουαρίου μέχρι μέσα Μαρτίου. Η διάρκεια ανθοφορίας κυμαίνεται απο δύο έως δέκα ή και περισσότερες ημέρες. Η ποικιλίές της αμυγδαλιάς στην πλειονότητα τους είναι αυτόστειρες οπότε η σταυρεπικονίαση επιβάλλεται.

Πολλαπλασιασμός και υποκείμενα. Η αμυγδαλιά πολλαπλασιάζεται με ενοφθαλμισμό με όρθιο Τ πάνω σε υποκείμενα σπορόφυτα ή κλώνους ηλικίας 1 εως 2 ετών άν και μερικές φορές εφαρμόζεται και ο εγκεντρισμός συνήθως σε δέντρα μεγάλης ηλικίας. Ο ενοφθαλμισμός γίνεται νωρίς την άνοιξη μόλις αρχίσει να αποκολλάται εύκολα ο φλοιός του υποκειμένου με κοιμώμενο οφθαλμό απο εμβολιοφόρους βλαστούς που κόπηκαν εγκαίρως και διατηρήθηκαν κατάλληλα συσκευασμένοι σε 3-4ο C. Κατάλληλα υποκείμενα θεωρούνται τα υποκείμενα σπορόφυτα, τα βασικότερα απο τα οποία είναι τα σπορόφυτα αμυγδαλιάς, ροδακινιάς, δαμασκηνιάς. Επίσης χρησιμοποιούνται υποκείμενα υβρίδια ροδακινιάςΧαμυγδαλιάς. Τα κυριότερα απο αυτά είναι τα GF 677, GF 557, Hansen 2168 &Hansen 536.



Ποικιλίες. Οι πιό αξιόλογες ποικιλίες αμυγδαλιάς είναι οι

· Αι

· Ferragnes

· Ferraduel

· Ardechoise

· Marcona

· Nonpareil

· Texas

· Thompson

· Truoito

· Princesse 103

· Tardy nonpareil

· Cristomorto

· Tuono

· Marijo ferralise

· Ρέτσου



Κλίμα και έδαφος

Η αμυγδαλιά είναι δέντρο θερμών και ξηρών κλιμάτων. Περιοριστικοί παράγοντες είναι οι χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα και της άνοιξης και οι πολύ υψηλές του καλοκαιριού. Κατα την ανθοφορία, άν η θερμοκρασία κατέλθει κάτω του Ο για μισή ώρα μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ζημιά σε ποσοστό 20-100%. Οι ανάγκες της αμυγδαλιάς σε ψύχος είναι μικρές, περίπου 400 ωρες σε θερμοκρασίες κατω του 7οC. Για αυτό, η αμυγδαλιά ανθίζει και βλαστάνει νωρίτερα απο όλα τα καρποφόρα δέντρα και ευδοκιμεί σε περιοχές με ήπιο χειμωνα. Ακόμα η υψηλή υγρασία και οι βροχοπτώσεις ευνοούν την ανάπτυξη μυκητολογικών ασθενειών. Η αμυγδαλιά ευδοκιμεί σε ευρεία ποικιλία εδαφών απο τα αμμοπηλώδη μέχρι τα αργιλλοπηλώδη. Προτιμά ωστόσο τα ελαφρά βαθιά και γόνιμα εδάφη με καλή αποστράγγιση. Η ελλειψη υγρασίας κατα τα τέλη της βλαστικής περιόδου είναι λιγότερο κρίσιμη άπο ότι κατα τις αρχές της.

Καλλιεργητική τεχνική. Αφορά την προετοιμασία του εδάφους, την φύτευση των δενδρυλλίων (χωρίς μπάλα χώματος ) σε αποστάσεις 5 με 6 μέτρα μεταξύ των γραμμών και 4 έως 5 επί της γραμμής.

Πότισμα. Το πότισμα είναι απο τις πιό σημαντικές καλλιεργητικές εργασίες που σκοπό έχει να διατηρεί επαρκή διαθέσιμη υγρασία ανά πάσα χρονική στιγμή. Σε βαθια εδάφη, έχει βρεθεί οτι τα ενήλικα δέντρα προσλαμβάνουν το 50% των αναγκών τους σε υγρασία απο βάθος 1 μέτρου απο την επιφάνεια του εδάφους. Τις μεγαλύτερες ανάγκες, η αμυγδαλιά τις έχει απο τα τέλη της άνοιξης, την καλοκαιρινή περίοδο και μερικές φορές το φθινόπωρο. Τα καλά πηλώδη εδάφη συγκρατούν περίπου 1,5 ίντσα διαθέσιμης υγρασίας ανά 33 εκατοστά εδάφους. Αυτό σημαίνει οτι τα πρώτα 2 μέτρα εδάφους απο την επιφάνεια που παρέχουν το 75% των αναγκων των δέντρων σε νερό, μπορεί να συγκρατήσουν 9 ίντσες διαθέσιμης υγρασίας όταν το έδαφος έχει υγρανθεί μέχρι της υδατοικανότητας του.

Λίπανση. Η αμυγδαλια είνα απαιτητική σε αζωτο. Στους πιό πολλούς αμυγδαλεώνες, η παροχή 1 χιλιογράμμου ενεργού αζώτου κατά δέντρο και κάθε χρόνο, φαίνεται οτι είναι επαρκής. Το κάλιο είναι το δεύτερο στοιχείο σε σπουδαιότητα, και πρέπει να βρίσκεται σε επαρκή ποσότητα για μία ικανοποιητική παραγωγή. Σε ελαφρά εδάφη, συνίσταται η προσθήκη 10 εώς 12 κιλά θεεικού καλίου κατά δέντρο. Οσον αφορά το φώσφορο, συνήθως η αμυγδαλιά δεν αντιδρά. Σε αμυγδαλεώνες που αναπτύσσονται σε ελαφρά εδάφη, πολλές φορές παρατηρείται τροφοπενία ψευδαργύρου. Για διόρθωση τροφοπενίας, συνίσταται η προσθήκη θειικού ψευδαργύρου. Οσον αφορά το βόριο, ενδεχομένως να προκληθεί τροφοπενία η οποία εκδηλώνεται με έκκριση κόμμι απο το δέντρο. Συστήνεται η προσθήκη βόρακα το φθινόπωρο απο 5,5-11,5 κιλά ανά στρέμμα.

Κλάδεμα. Διακρίνεται σε κλάδεμα μόρφωσης και κλάδεμα καρποφορίας. Το πιό κατάλληλο σχήμα μόρφωσης είναι το κυπελλοειδές ενώ το κλάδεμα καρποφορίας αποσκοπεί στην ανανέωση του καρποφόρου ξύλου.

Ωρίμανση-συγκομιδή.

Όταν πλησιάζει η εποχή να ωριμάσουν, το περικάρπιο των καρπών αρχίζει να σχίζεται και στον τέλος να ανοίξει. Η υγρασία μειώνεται σημαντικά. Η συγκομιδή δεν πρέπει να αρχίσει εάν το περικάρπιο των καρπών δεν σχιστεί πλήρως. Η συγκομιδή αρχίζει περί τα τέλη αυγούστου και συνεχίζεται μέχρι το οκτώμβριο ανάλογα με την ποικιλία. Γίνεται με ράβδισμα και εν συνεχεία, οι καρποί αποφλοιώνονται, ακολουθεί αποξήρανση η οποία γίνεται είτε στο ξηραντήριο είτε στον ήλιο. Η υγρασία των αποξηραμένων αμυγδάλων πρέπει να είναι 10% ή μικρότερο.




Γραμματέα Αναστασία

Γεωπόνος ΓΠΑ                               ialmopia.gr                                                                                 
anastagra@yahoo.gr