Κερασιά: Καλλιέργεια και καλλιεργητικές φροντίδες - Άρθρο της Αναστασίας Γραμματέα

Κερασιά. Καλλιέργεια και καλλιεργητικές φροντίδες - Γράφει η Αναστασία Γραμματέα για το ialmopia.gr

Η κερασιά(prunus avium-Rosaceae), είναι δέντρο φυλλοβόλο, μεγάλου μεγέθους με φύλλα απλά και άνθη λευκά. Ο καρπός είναι δρύπη και έχει σχήμα σφαιρικό. Το χρώμα είναι κόκκινο, κιτρινο ή μαύρο. 

Η κερασιά μπαίνει σε αξιόλογη καρποφορία απο τον 4ο με 6ο χρόνο της ηλικίας της ανάλογα με το χρησιμοποιούμενο υποκείμενο. Η παραγωγική ζωή της υπολογίζεται σε 40 με 50 χρόνια.

Οσον αφορά την επικονίαση, η σταυρεπικονίαση αποτελεί ανάγκη για την κερασιά. Για την εξασφάλιση αυτής, επιβάλλεται η συγκαλλιέργεια ποικιλιών αλληλοασυμβίβαστων και συνάνθουσων. Για μία ικανοποιητική παραγωγή, απαιτείται καρπόδεση σε ποσοστό 21 εως 32% μίας καλής ανθοφορίας. 

Πολλαπλασιασμός και υποκείμενα. Η κερασιά πολλαπλασιάζεται με ενοφθαλμισμό με όρθιο Τ πάνω σε υποκείμενα σπορόφυτα ή κλώνους ηλικίας έως 2 ετών. Ο ενοφθαλμισμός μπορεί να γίνει την άνοιξη , το καλοκαίρι και το φθινόπωρο. Τα κλωνικά υποκείμενα πολλαπλασιάζονται εύκολα με ξυλοποιημένα μοσχεύματα, με φυλλοφόρα μοσχεύματα και με την τεχνική in vitro. Τα υποκείμενα σπορόφυτα πολλαπλασιάζονται με σπόρο. Χρησιμοποιούνται κυρίως σπορόφυτα αγριοκερασιάς ή σπορόφυτα μαχαλεπίου. Τα κλωνικά υποκείμενα είναι το F 12/1, saint lucie 64, stocton morello, prunus fruticosa, colt, charger, Vladimir. 

Ποικιλίες. Οι ποικιλίες της κερασιάς διακρίνονται σε σκληρόσαρκες και μαλακόσαρκες. Οι πιό αξιόλογες απο αυτές είναι οι εξής:

·Σκληρόσαρκες. Οι ποικιλίες αυτές είναι κατάλληλες για νωπή κατανάλωση και δευτερευόντως για μεταποίηση. Τέτοιες είναι η bigarreau burlat, bigarreau moreau, bigarreau napoleon, bing, durone nero I, II, III, hedelfingen, lambert, mora di cazzano, stella, ulster, van, τραγανά Εδέσσης, φράουλα Βόλου, grossa rosa, corniola, bigarreau reverchon, bigareau marmotte, rainier, vittoria, flamingo srim, κηφισιάς.

·Ποικιλίες τύπου compact. Οι πιό ενδιαφέρουσες ποικιλίες είναι η van compact, bing spur, lambert compact. 

·Μαλακόσαρκες ποικιλίες. Είναι κατάλληλες για μεταποίηση(μαρμελάδες, χυμοί, και δευτερευόντως για νωπή κατανάλωση). Εδώ ανήκουν οι mora di Cesena, mora di Vignola, precoce dela marca. 

Κλίμα και έδαφος. Η κερασιά είναι απαιτητικό δέντρο σε κλιματικες συνθήκες. Ευδοκιμεί σε περιοχές που εξασφαλίζεται αρκετό χειμερινό ψύχος(1300 ώρες κάτω απο 7ο C), ευνοικές συνθήκες κατα την περίοδο της άνθησης και δροσερό καλοκαίρι. Το χειμερινό ψύχος είναι αναγκαίο για την ομαλή διακοπή του ληθάργου των οφθαλμών της . Αν δεν ικανοποιηθούν οι συνθήκες σε ψύχος, τότε η διακοπή του ληθάργου των οφθαλμών δεν συντελείται πλήρως, με αποτέλεσμα την εκδήλωση του φαινομένου του παρατεταμένου ληθάργου. Κατα την περίοδο της άνθησης και ανάπτυξης των καρπών, δεν πρέπει να υπάρχουν βροχοπτώσεις διότι μειώνει σημαντικά το ποσοστό καρπόδεσης και προκαλούν σχίσιμο των καρπών στις σκληρόσαρκες ποικιλίες κατα την περίοδο της ωρίμανσης ή κατα την πλήρη ωρίμανση. Δεν προσαρμόζεται στις μεγάλες εσωτερικές πεδιάδες λόγω της σημειούμενης ψηλής και παρατεταμένης καλοκαιρινής θερμοκρασίας στην οποία είναι ευαίσθητη. 

Επίσης, η κερασιά επηρεάζεται δυσμενώς άν κατα την περίοδο της διαφοροποιήσης των οφθαλμών της, τον Ιούλιο και Αυγουστο, επικρατήσουν υψηλές θερμοκρασίες. Στην περίπτωση αυτή αναπτύσσονται ανώμαλα άνθη που έχει ώς αποτέλεσμα την αύξηση του ποσοστού των διπλών καρπών. Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε οτι οι θερμές αρδευόμενες περιοχές, γενικα υπόκεινται λιγότερο σε σχίσιμο των καρπών και μυκητολογικες παθήσεις. Η βροχή όμως κατα την διάρκεια ή λίγο πρίν τη συγκομιδή, μπορεί να προκαλέσει σχίσιμο των καρπών. Αν οι καρποί στεγνώσουν γρήγορα ή άν οι θερμοκρασίες παραμείνουν δροσερές, τότε ενδεχομένως να μή σχιστούν οι καρποί. Οι πιό ευνοικές συνθήκες για το σχίσιμο των καρπών είναι οι θερμές βροχές που ακολοθούνται απο λιακάδα. Η υγρασία του εδάφους δεν σχετίζεται με το σχίσιμο. 

Εδαφος. Η κερασιά με υποκείμενο την αγριοκερασιά, δεν ανέχεται αργιλλώδη εδάφη ή με κακή αποστράγγιση. Άναπτύσσεται καλύτερα σε αμμοπηλώδη εδάφη κυρίως εκείνα που δεν έχουν υπέδαφος αργιλλώδες ή χαλικώδες. Σε υποκέιμενο όμως μαχαλεπίου, είναι πιό ανεκτική σε αμμώδη εδάφη, με έλλειψη εδαφικής υγρασίας και αλκαλικά εδάφη απο όταν το υποκείμενο είναι η αγριοκερασιά. Εδάφη που πρόσφατα έχουν φυτευθεί με φυτά ευαίσθητα στο βερτιτσίλλιο , πρέπει να αποφεύγονται. Επίσης θα πρέπει να αποφεύγεται η εγκατάσταση καλλιέργειας κερασιάς σε χωράφι που προυπήρχε καλλιέργεια πατάτας. 

Καλλιεργητικές φροντίδες. 

Η φύτευση των δενδρυλλίων γίνεται απο νοέμβριο μόλις έχει συμπληρωθεί η φυλλόπτωση μέχρι και αρχές άνοιξης πρίν εκπτυχθούν οι οφθαλμοί και παντοτε με ευνοικές εδαφοκλιματικές συνθήκες. Σε παγετόπληκτες περιοχές συνιστάται να αποφεύγεται η φύτευση πρίν τη διεύλεση των παγετών. 

Πότισμα. Η κερασιά είναι φυτό ιδιαίτερα απαιτητικό σε νερό κατα την άνοιξη με τις αρχές καλοκαιριού. Συνίσταται να ποτίζεται ακόμα και σε περιοχές που σημειώνονται βροχοπτώσεις αλλά υπόκειται σε περιοδική ξηρασία κατα την διάρκεια της βλαστικής περιόδου. Το πότισμα θα πρέπει να γίνεται με βάση τις ανάγκες του δέντρου παρά μάλλον σε ημερολογιακή βάση. 

Λίπανση. Στον καθορισμό της λίπανσης, θα πρέπει να συνεκτιμώνται το μήκος της βλάστησης, το χρώμα των φύλλων, η παραγωγή και ανάλυση των φύλλων. Θα πρέπει να χορηγούνται κάθε χρόνο, 25-60κιλά ενεργού αζώτου ανά στρέμμα. Το κάλιο θα πρέπει να προστίθεται σε ποσότητες που αντιστοιχούν στις ετήσιες ανάγκες. Η έλλειψη καλίου, προκαλεί στα φύλλα συστροφή προς την κάτω επιφάνεια και περιφερειακό κάψιμο. Η περίσσεια καλίου προκαλεί μαλάκωμα στην σάρκα των καρπών. Το ίδιο ισχύει και για το φώσφορο. Άλλα ιχνοστοιχεία τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε τροφοπενίες είναι ο ψευδάργυρος, ο σίδηρος, το μαγγάνιο, το βόριο. 

Κλάδεμα. Τα πιό επικρατέστερα σχήματα μόρφωσης είναι το κυπελλοειδές και ο οπωροφόρος φράχτης. Τέλος εφαρμόζεται το κλάδεμα καρποφορίας το οποίο αποσκοπεί στην διατήρηση του σχήματος του δέντρου, στη διατήρηση της λογχοειδούς βλάστησης και στην έκθεση του εσωτερικού μέρους της κόμης σε αφθονο φώς και επαρκή αερισμό. 

Ωρίμανση. Για το καθορισμό του κατάλληλου βαθμού ωριμότητας των καρπών κατα την συγκομιδή, χρησιμοποιούνται κριτήρια ωριμότητας όπως είναι το χρώμα των καρπών, τα διαλυτά στερεά, η συνεκτικότητα της σάρκας, και ο αριθμός ημερών μετά την άνθηση.

Γραμματέα Αναστασία 

Γεωπόνος ΓΠΑ 

anastagra@yahoo.gr