Η δημοκρατία, η τρομοκρατία, η Ιστορία - Άρθρο του Γιώργου Σταματόπουλου

Είμαστε ανώριμοι ως κοινωνία να (απο)δε­χτούμε την Ιστορία του τόπου όπως αυτή καταγράφεται στις δέλτους του χρόνου και των πράξεων των ανθρώπων. Δεν μπορείς να αφαιρείς μέλη από το σώμα της Ιστορίας· είμαστε υποχρεωμένοι να τη δούμε εν πλήρει αρτιότητι, με τα καλά και τα κακά της, διαφορετικά μεροληπτούμε· είτε παραμένουμε ημιμαθείς, κακεντρεχείς, ζωντόβολα, τελικά, είτε δεν έχουμε καλές σχέσεις με τη γνώση (τον λόγο, τον θύμο και λοιπά). Στην αφαίρεση μελών από το σώμα της Ιστορίας επιδίδονται τα τελευταία χρόνια οι ιστορικοί «διανοούμενοι» της Δεξιάς. Προχωρούν μάλιστα σε τεχνητές προσθαφαιρέσεις για να τη στρογγυλέψουν, να την κάνουν αφύσικη και άμορφη, ήγουν εκτρωματική.



Εχει γίνει χούι σε πολλούς, προκειμένου να δικαιολογήσουν τη φθαρτή, δουλεπίδουλη ιδεολογία τους, να απωθούν από το πεδίο γνώσης τις ήττες (εθνικές και προσωπικές) και να ζουν έτσι με τις παρδαλές, «νικηφόρες» μνήμες τους. Κακομαθημένα, υστερόβουλα αλλά κυρίως μνησίκακα πλάσματα, μη έχοντα σχέση με την κοινωνία και τον πόλεμο που διεξάγεται καθημερινά μέσα σ” αυτήν με αναρίθμητα θύματα, ένθεν κακείθεν… Αυτοί οι άνθρωποι δεν «παλεύονται». Ταμπουρώνονται πίσω από κάποια γλυκανάλατα λογάκια, από μια πασιφιστική τάχα ιδεολογιούλα και χύνουν τη χολή τους εναντίον εκείνων οι οποίοι απλώς ζητούν το αυτονόητο: να λάμψει η αλήθεια, οχληρή είτε όχι. Ανθρωποι επίσης που δεν θα μάθουν ποτέ τον ίλιγγο του παράξενου, του ανερμήνευτου, δεν θα περπατήσουν στον δρόμο της παρέκκλισης διότι δεν τους το επιτρέπει το φτωχό, ημιεγγράμματο είναι τους.



Μοιάζουν με κάποιους παππούδες της ελληνικής Πολιτείας που μετονόμαζαν τα σλαβικής ή αρβανίτικης προέλευσης τοπωνύμια για να απωθήσουν τη σκλαβιά μας ή με κάποιους άλλους παππούδες (και γιαγιάδες) της κοινωνίας που βάφτιζαν τα τέκνα τους δίδοντάς τους αρχαιοελληνικά ονόματα.



Ενα κάθαρμα, που κάποτε κυκλοφορούσε με τσεκούρια και απειλούσε θεούς και δαίμονες και σήμερα έχει βολευτεί σε υπουργικό θώκο, ένας πραγματικός δηλαδή τρομοκράτης, κατηγόρησε από τη βήμα της Βουλής τον ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι συνειδητή επιλογή του (του ΣΥΡΙΖΑ) η στήριξη της τρομοκρατίας, ενώ μια Αννα Μισέλ ξέρω “γώ, βουλευτίνα της Ν.Δ., είπε ότι «είναι ντροπή για τη δημοκρατία το γεγονός ότι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ προλογίζει το βιβλίο του τρομοκράτη, κατά συρροή δολοφόνου Δημήτρη Κουφοντίνα». Πέρα από το ότι ψεύδεται οικτρά (ο προλογίζων δεν είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ), θα “πρεπε να ντρέπεται η ίδια. Ντροπή για τη δημοκρατία, κυρά μου, θα μπορούσε να της πει κάποιος, θα ήταν εάν δεν εκδιδόταν το βιβλίο και εάν δεν βρισκόταν ένας ανήσυχος άνθρωπος να το προλογίσει. Σαφώς ενοχλούν τα γραφόμενα πολλούς, δεν ενοχλούν, όμως, την Ιστορία· τουναντίον, αναδεικνύουν την πολυπλοκότητά της, την ολότητά της. Τι να κάνουμε; Να αντιστρέψουμε τον ρουν της Ιστορίας; Να τον εξαφανίσουμε; Να πάψουμε να διδασκόμεθα την Ιλιάδα γιατί είναι γεμάτη από αίματα και σκοτωμούς και δολιοφθορές; Θυμάμαι παλιότερα είχα γράψει ότι το νους υγιής εν σώματι υγιεί είναι ρωμαϊκό· πέσαν επάνω να με φάνε. «Δεν ντρέπεσαι; Εξευτελίζεις τους αρχαίους μας» και άλλα που δεν γράφονται. «Μα ο Ιουβενάλης ήταν Ρωμαίος», προσπάθησα να απαντήσω ψύχραιμα και στωικά, «δεν μπορούμε να μεταλλάξουμε τους πάντες σε αρχαίους Ελληνες». Το τι επακολούθησε δεν περιγράφεται.



Ναι, αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά. Είναι φυσικό να οργίζονται οι συγγενείς των θυμάτων της 17Ν, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με την Ιστορία της χώρας. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να στείλουμε στην πυρά τον συγγραφέα, τον προλογίζοντα, τον εκδότη.



Δεν ντρεπόμαστε λίγο; Δηλώνουμε και δημοκρατικοί, πανάθεμά μας…





πηγή:efsyn